Blaffen bij bezoek

[Thijs&Pim]

Jeetje wat vervelend zeg.. ik herken het probleem.

Ik ben zelf begonnen met de deur terug te claimen. Dat kost even geduld, vooral met het bezoek zelf eigenlijk haha. Het behoeft enige uitleg wanneer je bezoek een paar minuten moet wachten tot je open doet of in de gelegenheid bent ze te begroeten. Pas als mijn honden hebben "opgegeven" en uit zichzelf achteruit gaan of het liefst naar hun plaats, gaat de deur open. Blaffen mag even maar wanneer ze te enthousiast worden corrigeer ik ze. Ik vraag het bezoek ook om de hondjes compleet te negeren.
Ik sta pas toe dat de honden aan het bezoek mogen snuffelen als ze enigzins ontspannen zijn. Dat kost een lange tijd in het begin, maar nu kost het soms minder dan een minuut.
Mijn ene hond heeft de neiging om net als jouw hond telkens weer opnieuw aan te slaan, vooral wanneer mijn bezoek bijvoorbeeld opstaat. De riem bleek daarbij een oplossing. Hij voelt zich kennelijk veiliger aan de riem als ik die vast heb. Aan de riem lopen we dan wanneer hij begint te blaffen samen een rondje door het huis waarna hij terug op zijn plaats moet.
Toen we daarmee begonnen had ik de riem continue vast. Nu zijn we op een punt waarbij de riem los in de kamer ligt en hij alleen zijn halsband om heeft. Soms heeft hij nog een terugval en dan doen we gewoon weer een paar stappen terug.

Het moeilijkste is en blijft het "opvoeden" van het bezoek zelf. Soms doen zij het tegenovergestelde van wat de bedoeling is en beginnen ze bijvoorbeeld de hondjes enthousiast te aaien terwijl ze eigenlijk heel stout zijn. Ik heb wel gemerkt dat als ik zelf de controle hou en laat merken dat ik (in de ogen van de honden) de baas ben over iedereen in huis, ze uit respect voor mij zich beter gedragen ten opzichte van mijn bezoek.

Het gaat steeds beter maar het kost veel geduld en rust.

Heb je een bench of een veilige plek voor Jessie ? Hoewel het bij mijn honden niet de oplossing was, kan het helpen om die in een andere kamer te zetten wanneer het bezoek komt zodat jessie in alle rust eerst de geuren enzo kan opnemen voordat er een daadwerkelijke confrontatie is met mensen (die vaak meteen willen aanraken).


Sterkte ermee !

[Caro.]

Ze is trouwens echt een schatje verder: gisteravond had ze een te moeilijke Kong en na een uur was er nog praktisch niets uit.
Toen ben ik samen met haar gaan 'Kongen' (nieuw werkwoord ), vol vertrouwen is ze dan. Ik pulkte er een stukje uit met mijn
vinger en zij at het op en zo hebben we samen de Kong leeggemaakt. Zo lief is ze dan
Ze kent dus geen voeragressie, ook naar speeltjes is ze totaal niet bezitterig.

Hein en Mira zijn anderhalve week nog steeds bezig met een kong waar een hopeloos dwars zittende pensstaaf in zit.
Elke keer als ik de deur open doe vliegen ze met een verbeten bek de tuin in om hem het eerste gevonden te hebben.

Ooo wat ben jij gemeen om ze 1.5 week te laten zwoegen
Ik kan dat dan weer niet hè en vind het dan zielig als ze al een uur bezig is en ze heeft nog nauwelijks wat op. Nu was het wel haar
eten (ter enige verdediging) en het kind moet tenslotte wel haar eten binnenkrijgen

[Caro.]

Nee, ik vind dat van die typische verwende hondenprobleempjes waar het leven juist zo leuk van wordt.
Misschien ligt Hein savonds wel op de bank te bedenken hoe hij het morgen echt gaat regelen terwijl hij langzaam in slaap valt.
Mira niet want die gaat niet uit als een nachtkaars maar als een spotje, ze heeft nog net genoeg tijd om te gaan liggen en dan is ze bewusteloos.

Is ook zo hoor
Ik ben snel geneigd me ergens mee te bemoeien, al heb ik in al die jaren wel geleerd om ze toch meer zelf uit te laten zoeken, bv bij een balletje
wat onder de bank rolde, sprong ik al op bij Puchu om het ding te pakken, maar nu mag Jessie het wel even uitzoeken om te zien of ze inventief
genoeg is om het ding te kunnen pakken en al doende leert ze ook nog om niet zo dom te zijn om het ding eronder te laten rollen.
Ze is hartstikke slim en gehaaid en dat moet ik aanmoedigen en niet indammen, dus ik zit regelmatig op mijn handen 'bemoei je er niet mee
muts!'
Jessie gaat ook uit als een spotje, zo rent ze nog als een gek rond en dan is het 'plof' en weg is ze. Ze is echt een leuk hondje

[bouvierpoedel]

Ah oke. Ik zie ook nog steeds dagelijks verbetering, super tof om dat mee te maken vind ik. Ik blijf me verbazen over de flexibiliteit van honden.
Izzie is een jaar of 4 nu en ik denk gewoon dat ze nooit echt ontspannen zal zijn met vreemden, zeker als het mannen zijn, in huis. Maar daar kan ik prima mee leven. Ook omdat ze verder echt een gouden hondje is

Ik denk dat er op iedere leeftijd nog verbetering mogelijk is, maar wel afhankelijk van de hond.
Toen Moritz (Griek) hier kwam in 2002, was hij zo bang dat hij nauwelijks durfde adem te halen. Hij lag alleen maar op de bank, durfde er niet vanaf
en 's nachts poepte hij dan in huis.
We hebben hem 4 jaar gehad (toen overleed hij aan een tekenbeet) en in die 4 jaar werd het een hond die los kon lopen en in huis zich goed voelde.
Echter, de angst voor mannen is altijd gebleven: Pieter, mijn man dus die hij dagelijks zag, kon er niet bij zijn als Moritz ging eten bijvoorbeeld.
Hij at echt niet dan, desnoods dagenlang niet.
Sommige dingen ging gewoon niet weg, maar in die 4 jaar was er weer zeer aanzienlijke verbetering en wie weet was dat nog verder gegaan als
hij ouder was geworden.

Knap maar zou daar niet tegen kunnen.

[sirene]

Is de visite al geweest?

[Caro.]

Is de visite al geweest?

Ja

In ieder geval is het dus duidelijk dat het echt angst is.

Ze had een lekkere kluif in de tuin, visite kwam binnen en enorm blaffen dus. Ik heb haar naast me gelegd en ze ging wel kluiven, maar
echt als een idioot vrat ze het op, dus ze voelde zich duidelijk niet veilig genoeg om normaal te kluiven.
Toen de kluif op was, begon ze direct opnieuw te blaffen, naast mij dus. Ik heb haar toen aangelijnd en dat bracht wel zichtbare
verbetering, ze kon ietsjes ontspannen met afleiding erbij (speeltje, voertje, enz.).
Ze had vreselijke dorst, was ook bloedheet natuurlijk, dus aan de lijn naar de drinkbank en daar stond ze volkomen in haar 'achteruit';
heel snel even wat drinken en van ieder dingetje schrikken. Daarna moest ze plassen en toen was het echt heel duidelijk: ze durfde
absoluut niet langs de visite te lopen.
Maar goed, ze is al met al redelijk rustig gebleven, zeker dankzij de riem. Toen de visite echter opstond om weg te gaan,was
de 'bedreiging' voor haar weer erg groot en hielp het allemaal niet meer en ging ze weer keihard blaffen.

Het is wel typisch, want ten eerste is ze vanaf het begin nooit één seconde bang geweest voor ons en voor mensen buiten heeft ze
ook niet zulke angst. Oké, ze gaat er niet naartoe, maar ze loopt er moeiteloos langs en als ze met een andere hond speelt, dan
gaat ze ook gerust naar die mensen toe (zolang ze haar niet lokken, want dat vindt ze 'verdacht').
Buitenshuis is het nu eigenlijk meer terughoudendheid dan angst.

Visite heeft zich netjes gedragen, maar goed, schoonmoeder is 94 jaar en dementerende, dus dat is in een hond z'n ogen wellicht
ook niet helemaal een normaal mens, maar ook zij hield zich aan de regels.

[bouvierpoedel]

Is de visite al geweest?

Ja

In ieder geval is het dus duidelijk dat het echt angst is.

Ze had een lekkere kluif in de tuin, visite kwam binnen en enorm blaffen dus. Ik heb haar naast me gelegd en ze ging wel kluiven, maar
echt als een idioot vrat ze het op, dus ze voelde zich duidelijk niet veilig genoeg om normaal te kluiven.
Toen de kluif op was, begon ze direct opnieuw te blaffen, naast mij dus. Ik heb haar toen aangelijnd en dat bracht wel zichtbare
verbetering, ze kon ietsjes ontspannen met afleiding erbij (speeltje, voertje, enz.).
Ze had vreselijke dorst, was ook bloedheet natuurlijk, dus aan de lijn naar de drinkbank en daar stond ze volkomen in haar 'achteruit';
heel snel even wat drinken en van ieder dingetje schrikken. Daarna moest ze plassen en toen was het echt heel duidelijk: ze durfde
absoluut niet langs de visite te lopen.
Maar goed, ze is al met al redelijk rustig gebleven, zeker dankzij de riem. Toen de visite echter opstond om weg te gaan,was
de 'bedreiging' voor haar weer erg groot en hielp het allemaal niet meer en ging ze weer keihard blaffen.

Het is wel typisch, want ten eerste is ze vanaf het begin nooit één seconde bang geweest voor ons en voor mensen buiten heeft ze
ook niet zulke angst. Oké, ze gaat er niet naartoe, maar ze loopt er moeiteloos langs en als ze met een andere hond speelt, dan
gaat ze ook gerust naar die mensen toe (zolang ze haar niet lokken, want dat vindt ze 'verdacht').
Buitenshuis is het nu eigenlijk meer terughoudendheid dan angst.

Visite heeft zich netjes gedragen, maar goed, schoonmoeder is 94 jaar en dementerende, dus dat is in een hond z'n ogen wellicht
ook niet helemaal een normaal mens, maar ook zij hield zich aan de regels.

Komt omdat ze buiten weg kan en er geen 4 muren omheen staan en meer openbaar als in niet van haar . . Thuis is haar territorium en prive hol waar ze zich veilig hoord te voelen en dat is ze dus niet want er komt een indringer plus dat het een kleine ruimte is en geen uitgang om te vluchten. Por haar gerust maar een keer aan om de aandacht te krijgen en dat ze op moet houden omdat jij vind dat het genoeg is en veilig.

[Caro.]

Is de visite al geweest?

Ja

In ieder geval is het dus duidelijk dat het echt angst is.

Ze had een lekkere kluif in de tuin, visite kwam binnen en enorm blaffen dus. Ik heb haar naast me gelegd en ze ging wel kluiven, maar
echt als een idioot vrat ze het op, dus ze voelde zich duidelijk niet veilig genoeg om normaal te kluiven.
Toen de kluif op was, begon ze direct opnieuw te blaffen, naast mij dus. Ik heb haar toen aangelijnd en dat bracht wel zichtbare
verbetering, ze kon ietsjes ontspannen met afleiding erbij (speeltje, voertje, enz.).
Ze had vreselijke dorst, was ook bloedheet natuurlijk, dus aan de lijn naar de drinkbank en daar stond ze volkomen in haar 'achteruit';
heel snel even wat drinken en van ieder dingetje schrikken. Daarna moest ze plassen en toen was het echt heel duidelijk: ze durfde
absoluut niet langs de visite te lopen.
Maar goed, ze is al met al redelijk rustig gebleven, zeker dankzij de riem. Toen de visite echter opstond om weg te gaan,was
de 'bedreiging' voor haar weer erg groot en hielp het allemaal niet meer en ging ze weer keihard blaffen.

Het is wel typisch, want ten eerste is ze vanaf het begin nooit één seconde bang geweest voor ons en voor mensen buiten heeft ze
ook niet zulke angst. Oké, ze gaat er niet naartoe, maar ze loopt er moeiteloos langs en als ze met een andere hond speelt, dan
gaat ze ook gerust naar die mensen toe (zolang ze haar niet lokken, want dat vindt ze 'verdacht').
Buitenshuis is het nu eigenlijk meer terughoudendheid dan angst.

Visite heeft zich netjes gedragen, maar goed, schoonmoeder is 94 jaar en dementerende, dus dat is in een hond z'n ogen wellicht
ook niet helemaal een normaal mens, maar ook zij hield zich aan de regels.

Komt omdat ze buiten weg kan en er geen 4 muren omheen staan en meer openbaar als in niet van haar . . Thuis is haar territorium en prive hol waar ze zich veilig hoord te voelen en dat is ze dus niet want er komt een indringer plus dat het een kleine ruimte is en geen uitgang om te vluchten. Por haar gerust maar een keer aan om de aandacht te krijgen en dat ze op moet houden omdat jij vind dat het genoeg is en veilig.

Ze kon wel de tuin in, daar lag ze ook eerst met haar kluif. Dus ze kon ´weg´, maar dat doet ze dus niet: ze gaat pakweg 1.5 á 2 meter voor die persoon
staan blaffen. Het is dus zeker angst, maar ook iets van wegjagen denk ik, want anders zou ze wel vluchten als het alleen angst zou zijn.
Ik ben ook wel streng geweest hoor, ze moest af en bij blaffen heb ik haar gecorrigeerd en direct afgeleid. Alleen toen ze dus weggingen was
dat niet meer mogelijk omdat ze toen even vol erin ging.
Ik vond het moeilijk om te bepalen of ik op dat moment echt moest corrigeren (dan moet je dat flink doen, want op zo'n moment gaat alles
langs haar heen). Als ze kliert, dan heb ik er geen enkele moeite mee, maar bij angst vind ik het altijd wat moeilijker of je moet gaan corrigeren.

[ranetje]

Ze kon wel de tuin in, daar lag ze ook eerst met haar kluif. Dus ze kon ´weg´, maar dat doet ze dus niet: ze gaat pakweg 1.5 á 2 meter voor die persoon
staan blaffen. Het is dus zeker angst, maar ook iets van wegjagen denk ik, want anders zou ze wel vluchten als het alleen angst zou zijn.
Ik ben ook wel streng geweest hoor, ze moest af en bij blaffen heb ik haar gecorrigeerd en direct afgeleid. Alleen toen ze dus weggingen was
dat niet meer mogelijk omdat ze toen even vol erin ging.
Ik vond het moeilijk om te bepalen of ik op dat moment echt moest corrigeren (dan moet je dat flink doen, want op zo'n moment gaat alles
langs haar heen). Als ze kliert, dan heb ik er geen enkele moeite mee, maar bij angst vind ik het altijd wat moeilijker of je moet gaan corrigeren.

Het aangelijnd houden en wat afleiden helpt dus wel

Als je niet alleen bent is het denk ik beter als voorlopig een ander het bezoek uitlaat.
Voor het bezoek opstaat ga jij zelf met je aangelijnde pup even de tuin in zodat er voor haar minder bedreiging is.
Pas als ze echt op haar gemak is als het bezoek zit kan je eens kijken hoe ze is als die mensen weer weggaan.

Bij te hoge stress kan je niet meer corrigeren, dat heeft geen enkele nut.
Probeer haar in "code groen" te houden

[bouvierpoedel]

Is de visite al geweest?

Ja

In ieder geval is het dus duidelijk dat het echt angst is.

Ze had een lekkere kluif in de tuin, visite kwam binnen en enorm blaffen dus. Ik heb haar naast me gelegd en ze ging wel kluiven, maar
echt als een idioot vrat ze het op, dus ze voelde zich duidelijk niet veilig genoeg om normaal te kluiven.
Toen de kluif op was, begon ze direct opnieuw te blaffen, naast mij dus. Ik heb haar toen aangelijnd en dat bracht wel zichtbare
verbetering, ze kon ietsjes ontspannen met afleiding erbij (speeltje, voertje, enz.).
Ze had vreselijke dorst, was ook bloedheet natuurlijk, dus aan de lijn naar de drinkbank en daar stond ze volkomen in haar 'achteruit';
heel snel even wat drinken en van ieder dingetje schrikken. Daarna moest ze plassen en toen was het echt heel duidelijk: ze durfde
absoluut niet langs de visite te lopen.
Maar goed, ze is al met al redelijk rustig gebleven, zeker dankzij de riem. Toen de visite echter opstond om weg te gaan,was
de 'bedreiging' voor haar weer erg groot en hielp het allemaal niet meer en ging ze weer keihard blaffen.

Het is wel typisch, want ten eerste is ze vanaf het begin nooit één seconde bang geweest voor ons en voor mensen buiten heeft ze
ook niet zulke angst. Oké, ze gaat er niet naartoe, maar ze loopt er moeiteloos langs en als ze met een andere hond speelt, dan
gaat ze ook gerust naar die mensen toe (zolang ze haar niet lokken, want dat vindt ze 'verdacht').
Buitenshuis is het nu eigenlijk meer terughoudendheid dan angst.

Visite heeft zich netjes gedragen, maar goed, schoonmoeder is 94 jaar en dementerende, dus dat is in een hond z'n ogen wellicht
ook niet helemaal een normaal mens, maar ook zij hield zich aan de regels.

Komt omdat ze buiten weg kan en er geen 4 muren omheen staan en meer openbaar als in niet van haar . . Thuis is haar territorium en prive hol waar ze zich veilig hoord te voelen en dat is ze dus niet want er komt een indringer plus dat het een kleine ruimte is en geen uitgang om te vluchten. Por haar gerust maar een keer aan om de aandacht te krijgen en dat ze op moet houden omdat jij vind dat het genoeg is en veilig.

Ze kon wel de tuin in, daar lag ze ook eerst met haar kluif. Dus ze kon ´weg´, maar dat doet ze dus niet: ze gaat pakweg 1.5 á 2 meter voor die persoon
staan blaffen. Het is dus zeker angst, maar ook iets van wegjagen denk ik, want anders zou ze wel vluchten als het alleen angst zou zijn.
Ik ben ook wel streng geweest hoor, ze moest af en bij blaffen heb ik haar gecorrigeerd en direct afgeleid. Alleen toen ze dus weggingen was
dat niet meer mogelijk omdat ze toen even vol erin ging.
Ik vond het moeilijk om te bepalen of ik op dat moment echt moest corrigeren (dan moet je dat flink doen, want op zo'n moment gaat alles
langs haar heen). Als ze kliert, dan heb ik er geen enkele moeite mee, maar bij angst vind ik het altijd wat moeilijker of je moet gaan corrigeren.

Zeg ik dan dat het geen angst is.? Het is angst , onzekerheid en agressie. En dat word in stand gehouden omdat jij ook onzeker bent en geen leiding geeft. Daarom probeert ze het zelf op te lossen . Hup hond aanlijnen voordat je bezoek binnen laat en jij neemt de leiding . Want die hond voelt ook wel dat jij het allemaal niet weet en meer met haar angsten bezig bent . Por haar maar een keer aan met bekhouden ipv een bot geven. Die tuin zal ook geen landgoed zijn en daar zit de vijand ook niet die zit binnen. Is ongeoorloofd gedrag ook al is het door angst gedreven . Je laat haar nu ook maar een beetje aan klungelen omdat je het zelf ook niet weet . Je laat haar aan haar lot over. Doorpakken en jouw angsten even aan de kant zetten.

[dagmar88]

Ze kon wel de tuin in, daar lag ze ook eerst met haar kluif. Dus ze kon ´weg´, maar dat doet ze dus niet: ze gaat pakweg 1.5 á 2 meter voor die persoon
staan blaffen. Het is dus zeker angst, maar ook iets van wegjagen denk ik, want anders zou ze wel vluchten als het alleen angst zou zijn.
Ik ben ook wel streng geweest hoor, ze moest af en bij blaffen heb ik haar gecorrigeerd en direct afgeleid. Alleen toen ze dus weggingen was
dat niet meer mogelijk omdat ze toen even vol erin ging.
Ik vond het moeilijk om te bepalen of ik op dat moment echt moest corrigeren (dan moet je dat flink doen, want op zo'n moment gaat alles
langs haar heen). Als ze kliert, dan heb ik er geen enkele moeite mee, maar bij angst vind ik het altijd wat moeilijker of je moet gaan corrigeren.

Tibbe kwam hier al met het idee dat de aanval de beste verdediging is. Bij hem is het echt angst, geen agressie. Hij ziet ook slecht, dat maakt het niet makkelijker. Z'n hele lijf rilt en z'n ogen puilen uit
Bij het huisbezoek hing hij al vrijwel meteen in de broek van de stichting meneer, en hij bijt door.
Bij mensen die regelmatig hier zijn, zoals de schoonmaakster en mijn exen in het verleden maak ik er wel een punt van. Met m'n exen ging het meteen goed. De schoonmaakster had een indrukwekkend postuur, dat vindt ie eng Dus die heeft maanden met snoep lopen strooien.
Met mensen waar hij niets mee te maken hoeft te hebben zet ik hem boven in de bench met wat lekkers, en sinds kort een blafband die alleen trilt.
Vond het de eerste tijd ook heel lastig te bepalen wanneer hij gecorrigeerd, genegeerd of gesteund moet worden.
Uit je plaat gaan om welke reden dan ook kan ik niet toestaan, dus dat wordt gecorrigeerd. Hij valt dan stijf om (ook buiten ) en ik houd hem vast tot hij gekalmeerd is.

[Caro.]

Ze kon wel de tuin in, daar lag ze ook eerst met haar kluif. Dus ze kon ´weg´, maar dat doet ze dus niet: ze gaat pakweg 1.5 á 2 meter voor die persoon
staan blaffen. Het is dus zeker angst, maar ook iets van wegjagen denk ik, want anders zou ze wel vluchten als het alleen angst zou zijn.
Ik ben ook wel streng geweest hoor, ze moest af en bij blaffen heb ik haar gecorrigeerd en direct afgeleid. Alleen toen ze dus weggingen was
dat niet meer mogelijk omdat ze toen even vol erin ging.
Ik vond het moeilijk om te bepalen of ik op dat moment echt moest corrigeren (dan moet je dat flink doen, want op zo'n moment gaat alles
langs haar heen). Als ze kliert, dan heb ik er geen enkele moeite mee, maar bij angst vind ik het altijd wat moeilijker of je moet gaan corrigeren.

Het aangelijnd houden en wat afleiden helpt dus wel

Als je niet alleen bent is het denk ik beter als voorlopig een ander het bezoek uitlaat.
Voor het bezoek opstaat ga jij zelf met je aangelijnde pup even de tuin in zodat er voor haar minder bedreiging is.
Pas als ze echt op haar gemak is als het bezoek zit kan je eens kijken hoe ze is als die mensen weer weggaan.

Bij te hoge stress kan je niet meer corrigeren, dat heeft geen enkele nut.
Probeer haar in "code groen" te houden

Dat dacht ik achteraf ook dat ik volgende keer naar de tuin ga voordat het bezoek weggaat. Ik heb ze overigens niet uitgelaten, maar wel
gedag gezegd in de huiskamer en toen ging ze dus alsnog uit haar plaat.
Het was ook wat moeilijk bezoek, demente schoonmoeder, en dan kan je wel 10 keer zeggen 'niet opstaan', maar dat deed ze dus toch
toen ik haar gedag zei.

Maar goed, het afleiden een aanlijnen, dát werkte dus verder wel en daar gaan we mee verder

[Caro.]

Zeg ik dan dat het geen angst is.? Het is angst , onzekerheid en agressie. En dat word in stand gehouden omdat jij ook onzeker bent en geen leiding geeft. Daarom probeert ze het zelf op te lossen . Hup hond aanlijnen voordat je bezoek binnen laat en jij neemt de leiding . Want die hond voelt ook wel dat jij het allemaal niet weet en meer met haar angsten bezig bent . Por haar maar een keer aan met bekhouden ipv een bot geven. Die tuin zal ook geen landgoed zijn en daar zit de vijand ook niet die zit binnen. Is ongeoorloofd gedrag ook al is het door angst gedreven . Je laat haar nu ook maar een beetje aan klungelen omdat je het zelf ook niet weet . Je laat haar aan haar lot over. Doorpakken en jouw angsten even aan de kant zetten.

Ehm, waar zeg ik dat jij zegt dat het geen angst is? Zo was mijn reactie iig niet bedoeld

Leiding nemen heb ik gister dus gedaan tot het moment dat schoonmoeder vrij onverwachts opstond om gedag te zeggen. Toen ging ze uit
haar plaat en was er even twijfel bij mij of ik zou corrigeren of niet. Omdat ze dan zo hoog in d'r 'drift' zit, is er op dat moment een hele
flinke correctie nodig. Ik heb haar toen slechts kort bij me gehouden en geen kans gegeven om erheen te gaan.
Voor een volgende keer zal ik dit dus voor zijn, maar ik moet haar ook leren kennen natuurlijk
Ze kreeg overigens niet constant afleiding hoor, meermalen was het afleggen en af blijven en je nergens mee bemoeien!

[Caro.]

Ze kon wel de tuin in, daar lag ze ook eerst met haar kluif. Dus ze kon ´weg´, maar dat doet ze dus niet: ze gaat pakweg 1.5 á 2 meter voor die persoon
staan blaffen. Het is dus zeker angst, maar ook iets van wegjagen denk ik, want anders zou ze wel vluchten als het alleen angst zou zijn.
Ik ben ook wel streng geweest hoor, ze moest af en bij blaffen heb ik haar gecorrigeerd en direct afgeleid. Alleen toen ze dus weggingen was
dat niet meer mogelijk omdat ze toen even vol erin ging.
Ik vond het moeilijk om te bepalen of ik op dat moment echt moest corrigeren (dan moet je dat flink doen, want op zo'n moment gaat alles
langs haar heen). Als ze kliert, dan heb ik er geen enkele moeite mee, maar bij angst vind ik het altijd wat moeilijker of je moet gaan corrigeren.

Tibbe kwam hier al met het idee dat de aanval de beste verdediging is. Bij hem is het echt angst, geen agressie. Hij ziet ook slecht, dat maakt het niet makkelijker. Z'n hele lijf rilt en z'n ogen puilen uit
Bij het huisbezoek hing hij al vrijwel meteen in de broek van de stichting meneer, en hij bijt door.
Bij mensen die regelmatig hier zijn, zoals de schoonmaakster en mijn exen in het verleden maak ik er wel een punt van. Met m'n exen ging het meteen goed. De schoonmaakster had een indrukwekkend postuur, dat vindt ie eng Dus die heeft maanden met snoep lopen strooien.
Met mensen waar hij niets mee te maken hoeft te hebben zet ik hem boven in de bench met wat lekkers, en sinds kort een blafband die alleen trilt.
Vond het de eerste tijd ook heel lastig te bepalen wanneer hij gecorrigeerd, genegeerd of gesteund moet worden.
Uit je plaat gaan om welke reden dan ook kan ik niet toestaan, dus dat wordt gecorrigeerd. Hij valt dan stijf om (ook buiten ) en ik houd hem vast tot hij gekalmeerd is.

Dat vind ik dus ook! Niet alleen zij moet ons (en de wereld) leren kennen, maar wij haar ook en waar de ene hond goed op reageert, doet een
andere hond dat niet.
Maar je hebt wel gelijk, uit je plaat gaan daar moet je wat mee natuurlijk, het is alleen lastig omdat dan bv een streng 'NEE!' of commando's totaal
niet aankomen en dan moet je fysiek gaan worden. Dan zit je met een vertrouwensband die nog in ontwikkeling is, dus ga je dat wel
of niet doen? Ik heb dus voor dit moment gekozen om dat niet te doen en haar alleen heel kort te houden.

[Izzie_Anneke]

Dat vind ik dus ook! Niet alleen zij moet ons (en de wereld) leren kennen, maar wij haar ook en waar de ene hond goed op reageert, doet een
andere hond dat niet.
Maar je hebt wel gelijk, uit je plaat gaan daar moet je wat mee natuurlijk, het is alleen lastig omdat dan bv een streng 'NEE!' of commando's totaal
niet aankomen en dan moet je fysiek gaan worden. Dan zit je met een vertrouwensband die nog in ontwikkeling is, dus ga je dat wel
of niet doen? Ik heb dus voor dit moment gekozen om dat niet te doen en haar alleen heel kort te houden.

Ik vind haar gedrag echt 1 op 1 vergelijkbaar met dat van Izzie. Qua motivatie dan, het uit zich alleen anders. Izzie valt uit, Jessie blaft. Voor mij is dat gemakkelijker te voorkomen, ze zit gewoon kort aan de riem, niks uitvallen dus.
Ik zat in het begin wel veel naast Izzie op de grond, "zie je wel, niets aan de hand, kun je best, ga maar af". Pas als ze rustig lag kreeg ze koekjes. Als iemand ging lopen dan ging ze weer 'aan' en herhaalde ik de hele riedel.

Inmiddels zijn we zover dat ze bij bezoek aan mijn voeten gaat liggen en kijkt waar het koekje blijft Wel altijd aan de riem, ik wil geen gaatjes.

[laeken]

Ik zou er iemand bij halen en je van a tot z aan 1 plan houden. Corrigeren, aankijken, streng, ruimte geven etc klinkt op mij als chaos en allerlei primaire reacties. Je hebt nu echt 1 enkel duidelijk plan nodig waar jij en zij en je bezoek zich aan gaan houden. Ik zou ook snel zijn voor je iets erger maakt. Ze is nu vers dus nu effe goed doen. Dat ze de kansen krijgt is al fout. Dat ze 2 meter voor iemands neus staat te dreigen is een signaal dat het al helemaal niet ontspannen gaat en dat ze veel teveel ruimte heeft om angst te ontwikkelen.

Ik zou echt iemand laten komen en dan dat advies van begin tot eind opvolgen zonder enige ruimte.

[ranetje]

Ik zou er iemand bij halen en je van a tot z aan 1 plan houden. Corrigeren, aankijken, streng, ruimte geven etc klinkt op mij als chaos en allerlei primaire reacties. Je hebt nu echt 1 enkel duidelijk plan nodig waar jij en zij en je bezoek zich aan gaan houden. Ik zou ook snel zijn voor je iets erger maakt. Ze is nu vers dus nu effe goed doen. Dat ze de kansen krijgt is al fout. Dat ze 2 meter voor iemands neus staat te dreigen is een signaal dat het al helemaal niet ontspannen gaat en dat ze veel teveel ruimte heeft om angst te ontwikkelen.

Ik zou echt iemand laten komen en dan dat advies van begin tot eind opvolgen zonder enige ruimte.

Maar ze gaf bij het laatste bezoek toch helemaal geen "ruimte"?
Ze had de hond aangelijnd bij zich en dat ging vrij goed.
Alleen bij het afscheid nemen ging het verkeerd.
Dat is ook een kwestie van ervaren en weten wat je in het vervolg beter kunt doen.

Niemand heeft meteen de gouden reactie.
Je moet je hond ook nog leren kennen en daardoor zien wat je op voorhand kunt voorkomen.

[laeken]

Mij maakt het niet uit. Wat ik lees is dat het niet werkt en ik zou dus huiverig zijn met zoveel bemoeienis. Een mens en zijn manier van denken maakt meer kapot dan je lief is. Ik lees dat ze de hele tijd gestressed was. Met andere woorden ze is overvraagd. Blijkbaar moet ze beginnen in een andere ruimte of kamer. Maar ik bemoei me er niet meer mee meer dan adviseren een GT te laten komen om me vervolgens 100% te houden aan 1 methode. Nu staat de hond in het middelpunt en veranderd ALLES want oneens binnen aan de roem etc. Daar zou zelfs Bas nog gestressed van raken en dat staat lijnrecht tegenover het advies dat wij voor bange Tom kregen. En Tom is van woest grauwend in rustig ergens liggend veranderd in 2 maanden 1 therapie. Die therapie ging dus vooral over Tom ruimte geven maar alles tegelijkertijd op onzelfstandige te nemen. Niks kennis maken etc. Dat kwam pas later.

[Caro.]

Ik zou er iemand bij halen en je van a tot z aan 1 plan houden. Corrigeren, aankijken, streng, ruimte geven etc klinkt op mij als chaos en allerlei primaire reacties. Je hebt nu echt 1 enkel duidelijk plan nodig waar jij en zij en je bezoek zich aan gaan houden. Ik zou ook snel zijn voor je iets erger maakt. Ze is nu vers dus nu effe goed doen. Dat ze de kansen krijgt is al fout. Dat ze 2 meter voor iemands neus staat te dreigen is een signaal dat het al helemaal niet ontspannen gaat en dat ze veel teveel ruimte heeft om angst te ontwikkelen.

Ik zou echt iemand laten komen en dan dat advies van begin tot eind opvolgen zonder enige ruimte.

Maar ze gaf bij het laatste bezoek toch helemaal geen "ruimte"?
Ze had de hond aangelijnd bij zich en dat ging vrij goed.
Alleen bij het afscheid nemen ging het verkeerd.
Dat is ook een kwestie van ervaren en weten wat je in het vervolg beter kunt doen.

Niemand heeft meteen de gouden reactie.
Je moet je hond ook nog leren kennen en daardoor zien wat je op voorhand kunt voorkomen.

Ik snap de reactie ook niet hoor, ze heeft aan de riem gelegen naast me. Nee, helemaal op d'r gemak was ze zeker niet, maar het lijkt
mij ook geen tovermiddel. Het is een hulpmiddel om te leren.

En schoonmoeder mocht helemaal niet opstaan, maar het mens is 94 jaar en dement en daar kan je 100 x iets tegen zeggen en ze doet
wat anders. Ik had die reactie van Jessie verwacht, maar ik kan m'n schoonmoeder moeilijk vastbinden

Ik vond het vrij goed gaan, ik verwacht totaal niet dat Jessie na 1 x het nu snapt, dit moeten we gewoon blijven herhalen.

[Caro.]

Mij maakt het niet uit. Wat ik lees is dat het niet werkt en ik zou dus huiverig zijn met zoveel bemoeienis. Een mens en zijn manier van denken maakt meer kapot dan je lief is. Ik lees dat ze de hele tijd gestressed was. Met andere woorden ze is overvraagd. Blijkbaar moet ze beginnen in een andere ruimte of kamer. Maar ik bemoei me er niet meer mee meer dan adviseren een GT te laten komen om me vervolgens 100% te houden aan 1 methode. Nu staat de hond in het middelpunt en veranderd ALLES want oneens binnen aan de roem etc. Daar zou zelfs Bas nog gestressed van raken en dat staat lijnrecht tegenover het advies dat wij voor bange Tom kregen. En Tom is van woest grauwend in rustig ergens liggend veranderd in 2 maanden 1 therapie. Die therapie ging dus vooral over Tom ruimte geven maar alles tegelijkertijd op onzelfstandige te nemen. Niks kennis maken etc. Dat kwam pas later.

In 2 maanden zeg je... dit was 1 x een bezoek. Lijkt mij nogal een verschil.

Overigens kreeg Jessie in eerste instantie de ruimte door met kluif in de tuin te liggen. Ze lag in de tuin dus met d'r kluif en ze verkoos om
voor het bezoek te gaan staan blaffen.
Op dat moment (en dat was dus binnen 1 minuut) heb ik haar aangelijnd en is ze gedurende het hele bezoek naast mij geweest al liggend.
Eerst d'r kluif opgegeten, toen die op was, begon ze weer te blaffen (naast mij aangelijnd) toen commando's gegeven en beloond met wat
lekkers. Dat ging goed, maar nee het was niet ineens een ontspannen hond, maar dat lijkt me ook teveel gevraagd na 1 keer.
Ik merkte duidelijk een verschil in haar gemoedstoestand toen ze heel even los was en daarna aangelijnd, ze werd er wel degelijk kalmer van
omdat ze de boel zelf niet meer 'moest' regelen.

We gaan gewoon de komende tijd kijken of er op deze manier verbetering inkomt. Als blijkt dat dit niet zo is, dan kunnen we altijd een GT
laten komen. Maar vooralsnog vind ik dit niet nodig: ze is hier 6 weken en ze heeft al zo ontzettend veel geleerd en is al zoveel angsten
kwijt, dat ik er voor nu op vertrouw dat ze dit ook zal leren.

[laeken]

Dus je lijnt haar aan en daarmee dwing je haar constant tussen het bezoek te zitten terwijl ze bang is. Snel een kluif wegschrokt en in een angstige houding wat drinkt? Vervolgens let ze constant op dat bezoek aan de riem en vliegt ze uit als het bezoek beweegt? Ik vind dat niet handig maar ik denk dat je daarin toch je eigen weg kiest en dat moet je ook doen.

[Caro.]

Dat vind ik dus ook! Niet alleen zij moet ons (en de wereld) leren kennen, maar wij haar ook en waar de ene hond goed op reageert, doet een
andere hond dat niet.
Maar je hebt wel gelijk, uit je plaat gaan daar moet je wat mee natuurlijk, het is alleen lastig omdat dan bv een streng 'NEE!' of commando's totaal
niet aankomen en dan moet je fysiek gaan worden. Dan zit je met een vertrouwensband die nog in ontwikkeling is, dus ga je dat wel
of niet doen? Ik heb dus voor dit moment gekozen om dat niet te doen en haar alleen heel kort te houden.

Ik vind haar gedrag echt 1 op 1 vergelijkbaar met dat van Izzie. Qua motivatie dan, het uit zich alleen anders. Izzie valt uit, Jessie blaft. Voor mij is dat gemakkelijker te voorkomen, ze zit gewoon kort aan de riem, niks uitvallen dus.
Ik zat in het begin wel veel naast Izzie op de grond, "zie je wel, niets aan de hand, kun je best, ga maar af". Pas als ze rustig lag kreeg ze koekjes. Als iemand ging lopen dan ging ze weer 'aan' en herhaalde ik de hele riedel.

Inmiddels zijn we zover dat ze bij bezoek aan mijn voeten gaat liggen en kijkt waar het koekje blijft Wel altijd aan de riem, ik wil geen gaatjes.

Zo gaat het dus inderdaad: ze krijgt geen koekjes op het moment dat ze wild blaft uiteraard. Dan is het heel rustig 'af' en daarna kan ze een
beloning krijgen. Dat herhaalde zich inderdaad tig keer, maar dat lijkt me vrij normaal voor een eerste keer (en wellicht ook nog een aantal
bezoeken).

Ik hou deze methode aan en dan gewoon eens zien of het kwartje valt. Ik moet gewoon vaker bezoek vragen, ik heb er alleen zo'n hekel aan

[laeken]

Ik ga er ook echt geen discussie van maken. Het enige wat ik doe is aangeven wat ik er van denk. Meer niet. Wij hebben om precies dit op te lossen namelijk exact het tegenovergestelde advies gekregen. Niet dwingen. Niet bij bezoek laten zonder kalmte etc. Elke keer dat het mis gaat en je hond tekeer gaat ga je achteruit. Dus vandaar dat ik het niet kan laten er wat van te zeggen. Lees ook het stukje van Diana over Amoz even. Dat is exact een tegenovergestelde methode namelijk.

[Caro.]

Dus je lijnt haar aan en daarmee dwing je haar constant tussen het bezoek te zitten terwijl ze bang is. Snel een kluif wegschrokt en in een angstige houding wat drinkt? Vervolgens let ze constant op dat bezoek aan de riem en vliegt ze uit als het bezoek beweegt? Ik vind dat niet handig maar ik denk dat je daarin toch je eigen weg kiest en dat moet je ook doen.

We zitten op een paar meter afstand van het bezoek. Wat moet ik dan? Bij haar in de tuin gaan zitten en het bezoek de pest
laten krijgen?
Ik heb haar ook in contact gebracht met brommers, auto's, de tv, enz. enz. terwijl ze bang was. Ze moet er tenslotte aan wennen en
dat heb ik allemaal begeleid.
Ze vloog ook bang weg als ze een auto hoorde, inmiddels loopt ze rustig mee en kijkt mij aan daarbij.

Ik vind haar te jong om haar weg te sluiten, ik denk dat ze hier best aan kan wennen zodra ze weet dat ze helemaal niks hoeft met het bezoek.
Het bezoek mag ook niks met haar, geen lok pogingen, geen gedag zeggen, helemaal niks. Daar hebben ze zich gister keurig aan gehouden,
behalve dan het opstaan aan het einde, maar ook daar is Jessie niet dood aan gegaan.

[laeken]

Dat vind ik dus ook! Niet alleen zij moet ons (en de wereld) leren kennen, maar wij haar ook en waar de ene hond goed op reageert, doet een
andere hond dat niet.
Maar je hebt wel gelijk, uit je plaat gaan daar moet je wat mee natuurlijk, het is alleen lastig omdat dan bv een streng 'NEE!' of commando's totaal
niet aankomen en dan moet je fysiek gaan worden. Dan zit je met een vertrouwensband die nog in ontwikkeling is, dus ga je dat wel
of niet doen? Ik heb dus voor dit moment gekozen om dat niet te doen en haar alleen heel kort te houden.

Ik vind haar gedrag echt 1 op 1 vergelijkbaar met dat van Izzie. Qua motivatie dan, het uit zich alleen anders. Izzie valt uit, Jessie blaft. Voor mij is dat gemakkelijker te voorkomen, ze zit gewoon kort aan de riem, niks uitvallen dus.
Ik zat in het begin wel veel naast Izzie op de grond, "zie je wel, niets aan de hand, kun je best, ga maar af". Pas als ze rustig lag kreeg ze koekjes. Als iemand ging lopen dan ging ze weer 'aan' en herhaalde ik de hele riedel.

Inmiddels zijn we zover dat ze bij bezoek aan mijn voeten gaat liggen en kijkt waar het koekje blijft Wel altijd aan de riem, ik wil geen gaatjes.

Zo gaat het dus inderdaad: ze krijgt geen koekjes op het moment dat ze wild blaft uiteraard. Dan is het heel rustig 'af' en daarna kan ze een
beloning krijgen. Dat herhaalde zich inderdaad tig keer, maar dat lijkt me vrij normaal voor een eerste keer (en wellicht ook nog een aantal
bezoeken).

Ik hou deze methode aan en dan gewoon eens zien of het kwartje valt. Ik moet gewoon vaker bezoek vragen, ik heb er alleen zo'n hekel aan

Waar in deze methode is nu precies wat je wil bereiken? Of wil je een bange erwanende hond die goed op haar plaats kan liggen bij bezoek? Je wil toch dat ze ontspant? Bezoek leert minder eng te vinden? Angst wegnemen doe je altijd door langzaam gelijdelijk en meer. Elke keer een stapje dichterbij. Zolang ze maar niet tekeer gaat. Gaat ze tekeer dan ben je 20 stappen te snel gegaan en begin je weer van voor af aan.

[laeken]

Weg sluiten is totaal niet waar ik naartoe wil....juist haar in de tuin laten bij bezoek leert haar dat ze kan ontspannen met mensen in huis. Daar gaat het om. Stap voor stap. Pierenbadje. Zwembandjes en uiteindelijk pas een duik in het diepe. Eerst ontspannen in het water.

[Caro.]

Weg sluiten is totaal niet waar ik naartoe wil....juist haar in de tuin laten bij bezoek leert haar dat ze kan ontspannen met mensen in huis. Daar gaat het om. Stap voor stap. Pierenbadje. Zwembandjes en uiteindelijk pas een duik in het diepe. Eerst ontspannen in het water.

Hoe laat ik haar dan in de tuin als ze naar binnenkomt? Het was gister 30 graden, dus de deuren staan open. Ze lag in de tuin, maar ze
gaat dus zelf naar binnen en voor iemand staan blaffen.
Dus hoe zie je dat dan voor je? Als ik de deur dichtdoe dan is het ten eerste te warm, maar ook dat is iets wat ze totaal niet kent dat ze
opgesloten zit in de tuin, de deur staat altijd open

En er is dus geen sprake van contact, wat ik de vorige keren probeerde is het bezoek leuk maken en dat was een denkfout van mij: ze moet
eerst leren dat ze er niks mee hoeft. Dus ze hoefde helemaal niks, behalve bij mij te blijven liggen. Er zat geen vreemde naast haar, de
afstand was zeker 3 meter met een tafel nog ertussen. Ze lag op haar eigen plekje en meer hoefde ze niet.

Even voor de duidelijkheid: onze woonkamer grenst direct aan de tuin. Er zit dus niks tussen, geen keuken of geen halletje.
Keuken is ook open aan de huiskamer, dus ook geen aparte ruimte. Ik heb dus geen aparte ruimte beneden die ik af kan sluiten en naar
boven kan ze niet.

[Zamunda]

Kinderhekje.

[Caro.]

Kinderhekje.

Dan gaat ze daarachter staan blaffen

Die hebben we bij de trap gezet, nou ze vindt het ding stom en het enige wat ze doet is tegen dat ding blaffen, laat staan als daarachter
visite zit. Dan staat ze daar dus in d'r uppie te blaffen en bang te zijn. Ik vind het dan persoonlijk een betere keuze om haar bij mij
te laten blijven en te leren dat ze rustig moet zijn en dat er niets aan de hand is.

[DeDiana]

Ik denk dat de afstand dan te klein is. Ze leert alleen maar ontspannen als je begint op een afstand waarop ze ook daadwerkelijk kán ontspannen. Want zij vindt namelijk dat er wél iets aan de hand is en op dat moment voelt ze zich dus niet veilig; de vraag is dan of ze er inderdaad van leert dat het wel veilig is.
Het risico van afleiden en belonen voor blijven liggen (terwijl ze misschien nog net zo gespannen is), is dat je een trucje dat zij uitvoert beloont, terwijl de gemoedstoestand misschien helemaal niet optimaal is en ze dus eigenlijk steeds even gespannen blijft. Elke beweging kan dan een reden zijn om weer op te springen.

Jammer dat een traphekje niet werkt voor haar, dat zou anders inderdaad een goede optie zijn waarmee je de afstand makkelijker groter en kleiner kunt maken. Het is ook zo wat om met haar aangelijnd in de tuin te gaan zitten terwijl je een gesprek probeert te voeren met het bezoek in de woonkamer Aangezien ze de bench wel gewend is, is het misschien toch een optie om die een tijdje te gebruiken hiervoor? Als ze die tenminste ervaart als een veilig plekje waar ze graag verblijft?