Vervelende reuen door chemische castratie.

[dagmar88]

Naapje is anderhalve maand terug chemisch gecastreerd. Nu heeft hij honing aan z'n reet
Hij is van zichzelf erg stabiel en conflictvermijdend, maar door de chip is hij een tikje onzekerder geworden.
Alle reuen willen op hem rijden. Op zich niet zo'n probleem, het duurt even, maar hij snauwt ze uiteindelijk wel weg.
De Hus meneer trok zelfs zomaar z'n staart omhoog, "om te kijken of het een leuke teef was".

Helaas lokt het bij sommige grote herders meer uit. Die denken dat ze hem wel als pispaaltje kunnen gebruiken.
Nu had ik gisteren ook echt een verkeerd moment gekozen, vlakbij was een groot evenement. Op het strand verderop was het wel rustig, dus dacht dat het wel kon. Maar degenen die er liepen waren onnozele dagjesmensen met losgeslagen honden.
Een veel grotere witte herder maakte in eerste instantie keurig contact en dook er toen vanuit het niets met z'n volle gewicht bovenop.
Nog niet bijten, maar wel heel dreigend. Beweeg een haar en ik pak je.
Naap snauwde, maar ook daarvan werd gedacht dat hij daar niet naar hoefde te luisteren en het werd nog een tikje intenser.
Toen werd naap pissig, greep hem bij z'n kraaghaar, schudde daar een seconde of drie aan en joeg hem in zee. De herder piepte wat en gaf zich tongelend en met ontblote tanden over. Naap deed meteen een stap terug, keek nog een paar seconden of hij het weer zou proberen en kwam meteen toen ik hem riep. Heb hem een paar meter aan z'n tuig vastgehouden en weer losgelaten. Hij liep gewoon door, keek niet eens meer naar de hond.
Om het lekker rustig te houden was de bazin de hele tijd als een gek aan het gillen.
Op de terugweg stond die reu op afstand te loeren, maar ook dat was kennelijk geen reden om hem even vast te doen.

Hij dacht dat ik boos zou zijn. Heb hem maar een aai over z'n bol gegeven en laten weten dat alles goed was. Hij is nog de hele wandeling wat bedrukt geweest. Het is helemaal geen vechtjas, maar als het moet kan hij zichzelf goed verdedigen.
Andere mensen stonden er bij te lachen. Hij had groot gelijk ja, maar grappig is het voor hem helemaal niet.

Nu zit ik er mee hoe ik dit het beste aan kan pakken. Honden die zich zo respectloos gedragen en dan een terechte correctie niet pikken horen eigenlijk gewoon niet thuis op een losloopstrand. Maar ze zijn er wel.
Ik kan hem even aanlijnen, maar ben bang dat ze er dan juist op af komen.
Roepen dat mijn teef loops is?
Zal blij zijn als dat ding uitgewerkt is en nu is in elk geval duidelijk dat hij niet gecastreerd gaat worden.

[Gollum]

Ja balen is dat. Mijn oppashond Juno is gecastreerd en heeft ook zo'n effect op andere reuen. Juno is slecht ter been en red het zelf niet meer om vervelende reuen te corrigeren, hij valt gewoon om en heeft dan een deuk in zijn ego omdat hij zelf denkt dat 'ie nog heel wat is. Echt sneu.

Ik jaag alles dus weg of loop om als dat kan.

[dagmar88]

Glenn en Bakkie waren niet al dan niet chemisch gecastreerd maar die hadden ook vaak zat vervelende reuen in hun nek hoor.
Ik weet dus niet of het echt met dat castreren te maken heeft. Soms is het wel zo dat een gecastreerde reu lekker schijnt te ruiken maar dan krijg je meer gewip ipv vechterijen.
En vaak staan de bazen er alleen maar stom bij te kijken.
Het is voor mij wel mede een reden alleen nog maar voor teven te gaan.

Ja wel, daar voor was het niet. Nooit.
Meestal is het "onschuldig" gewip. Hij ruikt echt waanzinnig lekker
Het is ook maar een enkeling die er op wil klappen, maar dat maakt het voor ons niet minder vervelend.

[Gollum]

Ik zeg altijd tegen mensen dat het zo fijn is dat hun reu Juno's puspiemel even schoonlikt. Ze zijn dan rap weg

[dagmar88]

Ja balen is dat. Mijn oppashond Juno is gecastreerd en heeft ook zo'n effect op andere reuen. Juno is slecht ter been en red het zelf niet meer om vervelende reuen te corrigeren, hij valt gewoon om en heeft dan een deuk in zijn ego omdat hij zelf denkt dat 'ie nog heel wat is. Echt sneu.

Ik jaag alles dus weg of loop om als dat kan.

't Is zonde.
Oh man, ik zou er echt niet goed van worden als dat voor altijd zo zou zijn

[Emma]

Ik denk dat het niet zo veel met de chemische castratie te maken heeft, Naap is nog jong, toch?
Mijn ervaring is sowieso met jonge reuen, dat er altijd wel andere reuen zijn, die denken wat met zo'n snotaap te moeten.

Ik denk eerder dat het een jonge reuen en andere reuen ding is. alhoewel met oudere reuen onderling ook altijd oppassen is. Maar veel reuen denken een jonge reu wel even makkelijk aan te kunnen.

Chemische castratie zou misschien ietsjes meer kunnen intrigeren, maar ook met een "gewone" jonge reu, kan je dit soort situaties meemaken.

Daarnaast toont een husky_achtige zich voor andere honden imposant. (is mijn ervaring) Dat lokt uit. Dat heeft onze Buster ook. En die is dan ook nog eens breder gebouwd, door de bulldog. Andere reuen vinden hem alleen door zijn gestalte vaak al wat bedreigender overkomen.
Dat heb je met bijvoorbeeld een cavalier reu gewoon minder. Kan ik me indenken.

Voor mij trouwens ook een reden om in de toekomst eerder weer een teefje te nemen, dan weer een reu.

[dagmar88]

Het ligt daar wel aan en hij is gewoon volwassen, geen snotaap.
Hij is m'n vijfde ongecastreerde jonge reu (tot een paar weken terug dan) + twee castraten, dus heb denk ik wel een redelijk idee van wat normaal is.
En dan tel ik de jongste niet mee.
Het is ook niet ietsje meer. Is niks raars aan hoor, veel voorkomend bij effect van castratie.
Pjotr had het ook, maar niet half zo erg.

[Gollum]

Ja balen is dat. Mijn oppashond Juno is gecastreerd en heeft ook zo'n effect op andere reuen. Juno is slecht ter been en red het zelf niet meer om vervelende reuen te corrigeren, hij valt gewoon om en heeft dan een deuk in zijn ego omdat hij zelf denkt dat 'ie nog heel wat is. Echt sneu.

Ik jaag alles dus weg of loop om als dat kan.

't Is zonde.
Oh man, ik zou er echt niet goed van worden als dat voor altijd zo zou zijn

Ik zou er ook niet snel voor kiezen om een reu te castreren. Juno is vrij vroeg gecastreerd omdat het een hulphond moest worden. Je zal maar met een hulphond lopen die steeds belaagd wordt
Af en toe loopt er een hele schare kleine hondjes mee onder zijn buik, al likkend aan die piemel. Het is echt geen gezicht.

[Lief]

Ach gossie. Ik heb ook wel eens het idee gehad dat andere reuen altijd eerder een punt wilden maken bij Shadow juist omdat hij zo imposant was. Die is nooit gecastreerd geweest, maar ik moest wel opletten bij met name herders en andere honden die menen de baas te moeten spelen (RR).
Dan kon het Shadow geen zak schelen dat die hond er was, maar probeerden ze wel kop op te leggen etc. Ja dat was natuurlijk niet de bedoeling. Gelukkig kon hij zich prima redden.
Het enige dat je kan doen is hem uit die situaties halen en wachten tot die chip is uitgewerkt vrees ik.

[dagmar88]

Wees dan maar blij dat de castratie chemisch is ipv definitief.
Gewoon zijn ballen weer laten groeien en dan maar zien of ie zijn mouwtjes ferm opstroopt

Nou echt wel. Ook omdat ik graag een dochter van hem zou willen
Het waren flinke jongens en ze zijn maar tot de helft terug geslonken, dus hoop dat ze heel snel weer groeien.
Als hij ballen heeft en niet zo ruikt is z'n zelfvertrouwen genoeg om nooit gedoe te hebben.

Bij z'n vader had de chemische castratie trouwens precies het tegenovergestelde effect. Die had een binnenbal (ter hoogte van z'n nieren, hij is pas van scrotum tot borstkas open gejast) en daar werd dan juist weer op gereageerd.
Altijd klapkaken die er van veraf op gevlogen kwamen. Was na die chemische castratie over en hij was veel rustiger en stabieler.
Ben maar wat blij dat m'n ex bij naapje niet meteen heeft laten snijden omdat het resultaat bij django zo positief was.

[pioenroos]

Ben maar wat blij dat m'n ex bij naapje niet meteen heeft laten snijden omdat het resultaat bij django zo positief was.

Die chemische castratie is toch een uitkomst wat dat betreft.
Bij Diem was het ook vooral positief. Net dat (te) scherpe kantje en obsessieve eraf en z'n gezondheid was veel beter doordat hij regelmatig bleef eten. Ook andere reuen kwamen hem minder lastigvallen.
Al wordt hij nog steeds serieus genomen, geen hond die zich vergist en denkt dat hij een makkelijk pis/dekpaaltje is Wellicht ook omdat we hem pas met 3 jaar definitief hebben laten castreren.
Hij neem zichzelf ook nog bloedserieus helaas, hij kan dus echt niet bij Flora als ze loops is. Mevrouw gaat goed voor hem staan en hij aarzelt geen seconde op de dekrijpe dagen

Bij Diem begon de chip vanaf 5 maanden minder te werken. Echt helemaal uitgewerkt duurde wel tot een maand of 7 a 8 na het zetten als ik me goed herinner.

[ranetje]

Gelukkig dat het een chemische castratie is.
Dat zal wel weer beter worden, maar bescherm hem wel zo goed mogelijk tegen ongewenste intimiteiten.
Je wilt niet dat hij feller wordt na deze periode.

Niet elke hond reageert het zelfde na (chemische)castratie, maar er zijn inderdaad reuen die daarna ontzettend lekker gaan ruiken voor andere reuen.
Dat bevordert de stabiliteit niet.
Dus indien niet nodig zou ik niet snel een reu laten castreren.

[dagmar88]

Gelukkig dat het een chemische castratie is.
Dat zal wel weer beter worden, maar bescherm hem wel zo goed mogelijk tegen ongewenste intimiteiten.
Je wilt niet dat hij feller wordt na deze periode.

Ja, precies. Maar af en toe is dat lastig, helemaal wanneer de andere hond erg veel ruimte neemt en de baas hem maar aan laat klooien.

[-Saskia-]

De husky van m'n buurvrouw heeft het omgekeerd, hij is vrij laat gecastreerd en sindsdien rijdt hij veel vaker op reuen.
Dik en lelijk geworden ook maargoed, dat ben ik ook en ik heb alle onderdelen nog dus wie ben ik om te oordelen.
Frank werd een onzekere klootzak op de chemische castratie, crisis wat heb ik daar spijt van gehad. Hij werd gelukkig nooit bereden maar hier lijnen de meeste mensen aan bij het ontwaren van een andere hond dus dat kan ik niet echt beoordelen.

[Lunatic]

Oh bah, een heel vervelende periode wordt dit

Max is jong gecastreerd en was altijd de lúl, maar hij durfde er nooit iets van te zeggen, meestal bereden worden, maar ook regelmatig tegen de grond gepint, dan gaf hij zich helemaal over, hield bij wijze van spreken z’n adem nog in om zo stil mogelijk te liggen en nog gingen ze dan door
Gelukkig had hij Luna als regelteef, die filterde echt met welke reu hij wel of niet kennis mocht maken, vervelende reuen stuurde ze weg
Later heeft Doran dat overgenomen en als het toch gebeurde dan was hij er sneller bij dan ik, dus dan snauwde hij de vervelende reu weg

Ik hoop voor jullie dat het snel uitgewerkt is

[blondie]

Ach gossie. Ik heb ook wel eens het idee gehad dat andere reuen altijd eerder een punt wilden maken bij Shadow juist omdat hij zo imposant was. Die is nooit gecastreerd geweest, maar ik moest wel opletten bij met name herders en andere honden die menen de baas te moeten spelen (RR).
Dan kon het Shadow geen zak schelen dat die hond er was, maar probeerden ze wel kop op te leggen etc. Ja dat was natuurlijk niet de bedoeling. Gelukkig kon hij zich prima redden.
Het enige dat je kan doen is hem uit die situaties halen en wachten tot die chip is uitgewerkt vrees ik.

Ik denk ook niet dat het geheel aan de chip ligt hoor. Wat Lief hierboven schrijft herken ik ook. Mijn eerste reu was niet gecastreerd, en oogde ook vrij imposant, zocht zelf geen contact maar regelmatig werd hij juist door andere reuen opgezocht die dan wel een punt wilden maken, en dat pikte hij dan weer niet.
Om die reden vermeed ik die situaties, door dus wel aan te lijnen en de komende honden te blokken en bazen op voorhand (als ik de honden al zag komen) vragen of ze hun honden niet op die van mij wilden laten afkomen.
Maar dat is vaak tegen dovemansoren gericht, dus ik liep eigenlijk altijd stug door tot de honden hun interesse verloren en weg gingen.

Overigens was Finn als het wél tot een conflict kwam ook zo dat hij zodra het duidelijk was, de hond in de gaten hield maar wel wegliep. Hij bleef er ook niet in hangen. Maar zijn reacties waren vaak heftig en hij was als hij in een conflict was wel eigenlijk altijd de "sterkere of de meest tactische "vechter". Bazen gingen gillen, honden gingen gillen dus ik wenste zelf dat soort situaties dus te voorkomen.

In jouw voorbeeld vind ik het weer wat anders. Maar hij moet nu niet "leren" dat hij sterk is en het zo op kan lossen, dat was mijn angst namelijk dat je op een bepaald moment een zeer intolerante hond krijgt die direct op scherp staat als ze benaderd worden.

Ik vind m.n. Duitse herder reuen sowieso niet de makkelijkste met andere reuen, en je ziet veel reuen reageren op bepaalde houdingen van andere honden, en met name de poolhonden lijkt niet zo'n goede match. Zelf houden we er altijd rekening mee, ook met onze reu. Maar veel mensen doen dat dus niet helaas.

[Maeve]

Ja, zo'n chemische castratie doet wel wat Ik ken het helaas van de andere kant..we kwamen in het bos vaak een gele Lab reu tegen. Vriendelijke hond, ging altijd prima met de mijne. Even snuffelen en weer doorlopen. Dus ik was zelf ook enorm verrast toen Nilo ineens hitsig op die begon te rijden en zich niet terug liet roepen Juist omdat we die honden kennen en het altijd goed ging zag ik dat even niet aankomen. Toen zei de eigenaar dat die reu sinds de chemische castratie de pineut is bij heel veel reuen Nouja, sinds we dat weten lijn ik Niel dus aan als we ze zien, maar reken maar dat 9 van de 10 dat niet doen.
Ik zou zelf denk ik voor de gemakkelijkste manier kiezen en op rustige plekken en tijdstippen lopen. Da's effectiever dan half Nederland proberen op te voeden vrees ik..

[DeDiana]

Lastig
Amoz heeft er ook wel eens last van, maar hij buigt het om in spel en als het echt te gortig wordt, komt hij naar mij toe zodat ik de reu weg kan sturen. Hij wil zelf ook altijd graag contact maken met van die jonge testosteronbommen die juist vaak overmatig in hem zijn geïnteresseerd en dan wordt er vrij lomp gespeeld, waarbij hij zelf ook op de andere (intacte) reu rijdt. Maar het gaat er nooit gespannen aan toe. Met gecastreerde reuen en kleine hondjes doet hij dit niet, alleen met jonge intacte reuen van zijn eigen formaat of groter.
In Amoz' geval ben ik wel blij dat hij gecastreerd is, hij heeft werkelijk nooit een conflict met andere reuen en met intacte teven in huis is het ook wel handig.

[dagmar88]

Ja, zo'n chemische castratie doet wel wat Ik ken het helaas van de andere kant..we kwamen in het bos vaak een gele Lab reu tegen. Vriendelijke hond, ging altijd prima met de mijne. Even snuffelen en weer doorlopen. Dus ik was zelf ook enorm verrast toen Nilo ineens hitsig op die begon te rijden en zich niet terug liet roepen Juist omdat we die honden kennen en het altijd goed ging zag ik dat even niet aankomen. Toen zei de eigenaar dat die reu sinds de chemische castratie de pineut is bij heel veel reuen Nouja, sinds we dat weten lijn ik Niel dus aan als we ze zien, maar reken maar dat 9 van de 10 dat niet doen.
Ik zou zelf denk ik voor de gemakkelijkste manier kiezen en op rustige plekken en tijdstippen lopen. Da's effectiever dan half Nederland proberen op te voeden vrees ik..

Ook lekker handig ja.

Hij speelt zo graag, dat wil ik hem niet afnemen. Hij is nog jong en na zo'n lange tijd niet loslopen kreeg ik hem niet altijd direct terug geroepen, maar dat gaat al veel beter. Voor een vriendelijke hond vind ik het alsnog een te zware straf dat daar zomaar een hond opklapt omdat hij niet binnen een paar seconden terug is.
Gisteren weer, had hem aangelijnd en richting de duinen gelopen omdat er een dobermann liep waarvan ik het geslacht niet kon zien. Even later kwamen daar twee duitse herders bij. Die waren verder de andere kant op gelopen en ik zag dat de dober een jong teefje was, dus heb ze laten spelen.
Staan opeens die duitsers op m'n hielen. Die waren kennelijk na 50 meter lopen weer genoeg uitgelaten. Een werd teruggeroepen en de andere kwam nogal grof op hem af. Was gelukkig een teef.
Verder hebben we twee uur lang geen hond gezien. Het lijkt hier toch alsof juist de mensen met minder sociale honden op die rustige momenten lopen en vinden dat iedereen zich daar maar op aan moet passen.

Bij de dierenwinkel een grote lab x shar-pei die helemaal in de aanslag stond te fixeren. Z'n baasje vond het wel een goed plan hem gezellig kennis te laten maken. "Doet u dat maar niet, hij is nogal gespannen". Keek ze verbaasd naar mijn relaxte hond
"Oh..." en op dat moment begon hij diep te grommen, klaar om uit te halen.

Je kunt gewoon niet alles ontlopen. Ga m'n breakstick maar weer standaard in de rugzak doen en zorgen dat Naap retegoed luistert.

[Shiloh86]

Wat typisch dat jullie dat "lekkerder ruiken" wel al ervaren bij de chemische.

Ik heb Duke 1,5 jaar chemisch gecastreerd gehad. Toen merkte ik er niks van dat hij lekkerder zou ruiken of zo. Wel was hij een héél stuk onzekerder geworden. Als ik hem de mogelijkheid gaf (BAT), ging hij alle honden ontwijken. Begin dit jaar heb ik de chemische laten uitwerken. Duke was intussen vrijwel volwassen te noemen en ik wilde het nog een kans geven. Helaas was het niet te doen. De onzekerheid was weg. Ipv onzeker te zijn, vloog hij juist weer op alle honden af. Aan de ene kant positief, want jeej, hij viel niet meer uit naar honden. Aan de andere kant, totaal geen aandacht voor mij, hij begon weg te lopen. Constant neus aan de grond klappertanden en shaken bij elk grassprietje. Super onrustig in huis, hoeveel ik hem ook te doen gaf (of weinig, ivm "zal het overprikkeling zijn"). Toen hij zelfs door alle testosteron, interessante geurtjes en opwinding ook nog eens ontzettend slecht begon te eten was ik het zat, en besloten definitief te castreren.

Gelukkig is hij inmiddels ook de eerste rui sinds de castratie goed doorgekomen en is hij niet in een "permanente castraten rui" blijven hangen, maar ziet hij er weer super goed uit.

Maar, nu vinden reu'en hem ineens wel lekkerder ruiken. Ik ontwijk sowieso vreemde honden zoveel mogelijk, maar toch nu een paar keer gehad dat reuen proberen te rijden. Dat was tijdens de chemische castratie werkelijk nooit gebeurd.

Ook is Duke wel weer onzekerder, maar ik heb de indruk dat hij minder onzeker is als tijdens de chemische castratie. Wellicht dat dat ietsiepietsie testosteron in de bijnier net voldoende is dat hij iets meer zekerheid heeft of zo. Ik ga er tenminste vanuit dat bij de chemische castratie die mienieme productie ook wordt platgelegd. Al kan ik werkelijk nérgens vinden wat nu de daadwerkelijke chemische werking is van de chemische castratie. Ja, het stopt de productie, maar hóe dan? Ik wil de cellulaire/chemische processen weten. Iemand enig idee?