het gaat niet zo goed

[Paisley]

Ik begrijp wel dat angst de onderliggende oorzaak is voor het gedrag.
Maar deze reactie is agressief, of het nu angstagressie of dominantieagressie is. En ik zoek naar een manier om dit gedrag af te leren. Haar 'bij de lurven grijpen' op die manier is dan misschien niet juist. Maar wat werkt wel?

Ik snap je niet. Je zegt aan dat je snapt het het angst is, maar werkt haar vervolgens wel naar de grond. Van zo'n harde aanpak is toch geen enkele angstige hond zelfverzekerd en relaxt geworden?
Wat Nanna al zegt, angst kun je niet afleren. Je bent op zoek naar iets wat je kan doen zodat jij het gedrag krijgt wat jij wilt zien. Maar verplaats je focus eens op wat Yuna nodig heeft ipv wat je zelf wilt. Wat heet zij nodig om beter om te gaan met haar problemen?

[ellen en de birmanen]

als jij niet wijs kan worden om welk gedrag het gaat waarom dan geen gedragstherapeut mee laten kijken? 2 zien meer dan 1.

ellen

[Zamunda]

Ik vraag me af of je je hierin niet beter kunt laten begeleiden door een goede GT.

Mogelijkheden die zo in me opkomen (naast voorkomen/uit de weg gaan/accepteren): counter conditioning, afleiden, look-at-that.
Je zorgt dat je de afstand tot de prikkel dusdanig groot houdt dat Yuna iets (héél) lekkers aan wil nemen en dat blijf je voeren. Langzaam verklein je de afstand tot de prikkel maar je blijft voeren. Gaat het goed dan kun je ook de tijd tussen de voertjes opbouwen. Maak de sessies niet te lang en bouw niet alleen maar op maar doe ook geregeld weer een stapje terug.
Andere momenten kun je haar afleiden door haar commando's uit te laten voeren (zit/kijk/dood/touch/wat dan ook), maar ook dit alleen toepassen op de afstand die nog werkt en in korte sessies.
Dan heb je ook nog look-at-that. DeDiana werkt daar veel mee volgens mij, dus die kan je er vast meer over vertellen.
En een hond die als een wezenloze vlucht omdat ze een andere hond ziet? Natuurlijk lijn je haar dan aan voordat ze kan vluchten. Je moet voorkomen dat ze groeit in dit vluchtgedrag en haar sturen, haar laten weten hoe het wel gaat. Daarbij ga je haar dan natuurlijk niet dwingen contact te maken.

[Fotogravinnetje]

Vraag is inderdaad of wat jij wilt past bij wat Yuna aan kan. Ik kan Elco ook overal mee naar toe willen nemen, maar z'n stress-emmertje raakt dan alleen maar voller en voller en z'n uitvalgedrag erger en erger. Vermijd ik zoveel mogelijk de moeilijke situaties en zorg ik voor relatief weinig prikkels buiten de wandelingen om, kan hij de moeilijker, niet te vermijden situaties ook beter aan. Zou ik alleen focussen op het aanpakken van de momenten dat hij uitvalt, heb ik terugval na terugval, omdat de onderliggende reden, naast z'n onzekerheid, overprikkeling is. Pak ik de overprikkeling aan, kunnen we ook effectiever werken aan z'n zelfvertrouwen in verschillende situaties

[kooi]

En misschien is het wel helemaal geen angst en is ze gewoon heel beschermend naar jou toen

Vergeet dat maar. Dat kan hooguit claimgedrag zijn. Die romantische achtergrond van dat beschermen is eigenlijk nooit van toepassing.

Ja dat is ook zo

Ik geloof zeker niet dat ze beschermend was naar mij toe.
En wat ze claimde was, denk ik, niet mij. Ze doet dit niet als we buiten op een bankje zitten. Ik zag het - in eerste instantie, vandaar mijn forse reactie- als territoriumdrift vanwege die omgeving. Haar kantine, haar vriendjes die haar koekjes geven. Dat andere hondje was een indringer! En die moest opzouten! En dat zag er erg agressief uit. Dat andere hondje, stokoud klein bastaardje, zat te bibberen van angst.

Nu, in tweede instantie- na jullie reacties, neem ik aan dat het mogelijk toch angst is dat eraan ten grondslag ligt.
Wat ik ga doen nu is inderdaad toch weer consequent aanlijnen bij nadering van vreemde honden. En bij uitvallen haar uit de situatie halen, als die niet te voorkomen is.

De leuke contacten bij het speelveld houden we erin.
Hoewel wij daar verschillend over denken, zij en ik. Zij toont bijvoorbeeld totaal geen angst als de meneer van het kamp eraan komt met zijn kruising bullmastiff, kruising Mechelse herder en enorm grote lilac pitbull reu. De laatste komt altijd voorop, even bij ons kijken en Yuna vindt dat prima, terwijl bij mij het angstzweet langs mijn broekspijpen loopt. Snuffelt hij aan mijn broekzak waar de koekjes zitten en val ik bijna flauw.

[lucie]

Zelf ben ik niet zo van het aangelijnd wandelen en situaties vermijden, simpelweg omdat ze daar (alleen) niets van leren. Echter heb je in jouw geval denk ik geen andere keus.
Ik zou haar dan niet steeds aanlijnen als ik een andere hond zie, om te voorkomen dat ze de associatie hond=aanlijnen=niet leuk gaat leggen. Maar dus als basis aangelijnd gaan wandelen. Lang niet zo leuk, ik weet het, maar hopelijk is het tijdelijk.
Op bepaalde momenten/plekken kun je haar dan loslaten als je er voor jezelf van overtuigd bent dat het daar goed gaat. Al is het maar 2 minuten. Belangrijk is dat loslopen niet gekoppeld wordt aan angst maar aan leuk. Daarbij zou je nog wel zoveel mogelijk haar aandacht kunnen blijven vragen door een spelletje of iets wat ze graag doet.

Als ze aangelijnd loopt en je komt een hond tegen, dan inderdaad gaan werken aan het afleiden, wat Zamunda ook schreef. Andere honden worden dan uiteindelijk gelinkt aan leuk. Ook de types die zij leuk vindt maar die jij niet vertrouwt kun je dan veel makkelijker omzeilen. Je werkt eigenlijk vanuit een situatie waarin ze zeer beperkt is, maar meer ruimte kan verdienen (zoals loslopen, met een andere hond spelen enz) als jij oordeelt dat dat kan. En niet dat ze in de basis alles mag tenzij jij het verbiedt. Dat is een nuanceverschil maar wel een waardoor ze leert meer op jou te vertrouwen.

Succes hoor het is een hoop werk

[kooi]

Bedankt!

Gisteravond al een eerste doorbraakje!

Ik zat te netflixen en had het eerst zelfs niet eens in de gaten: ze kwam een knuffel halen. Ze dacht iets te horen bij de voordeur en begon te blaffen bij de tussendeur. Ik sprak haar opgewekt kalmerend toe en hup daar kwam ze aan de voet zitten. Duurde ongeveer een minuut of twee, waarbij ik haar quasi nonchalant aaide. Ze nam zelfs in die situatie een koekje aan!

Toch het resultaat van niet meer dat holletje in kunnen denk ik zo.
dit was de eerste keer sinds het verwijderen van de klitjes uit de liezen. Maandje of drie, schat ik zo.

[DebbieZ]

Ik heb ook een hond die angstig is voor andere honden en ze daarom met blikkerende tanden en woest gegrom beloont. Dat ziet er heel agressief uit, maar als ik haar loslaat, komt ze niet bij die honden in de buurt. Ze geeft me nog net niet haar riem weer aan om toch weer vast te houden. Het is bij haar geen potentieel beschadigend gedrag, maar wel heel vervelend natuurlijk. Als ik heel consequent afleid met lekkers, op afstand blijf bij haar echte vijanden (ze mot een drietal honden uit de buurt echt niet), dan gaat het prima. Vergeet ik dat weer, dan heb ik zo weer een bulderende trut aan de riem. Als ik ga vechten met haar, fysiek in bedwang ga houden, dan zit er geen enkele vooruitgang in. Ook handig: wisselende snoepjes en echt lekker genoeg. En dan volhouden en niet meer mee ophouden, want ze wordt geen andere hond ervan.

Zelfde met mensen aan de deur overigens. Brullen en blikkerende tanden door het woonkamerraam heen. Zet ik de deur open, dan sluipt ze snel weg, want dát is niet de bedoeling. Als ik zeg dat ze eigenlijk heel bang is, lacht iedereen me uit, want ze ziet eruit als een angstaanjagende erfhond. Prima zo ook, niemand die hier inbreekt.

[DeDiana]

Alle advies is welkom. Voor mij is duidelijk dat je kennelijk nooit uitgeleerd raakt met een hond, hoeveel je er ook gehad hebt in je leven. Doel blijft ongewenst gedrag afleren, niet: de situatie dan maar uit de weg gaan. Dat levert op termijn niets op en beperkt haar en mijn welzijn. Ik vind het fijn om haar zoveel mogelijk bij me te hebben, zij vindt het fijn als ze mee mag. En dat geldt zeker voor deze kantine, waar ze zich een graag geziene gast weet.

De eerste stap naar het door jou ongewenste gedrag afleren, is dat ze zich weer ontspannen en met vertrouwen kan begeven buitenshuis zonder op haar hoede te hoeven zijn voor honden die haar belagen of opjagen. Het uit de weg gaan is dus een eerste stap, niet het uiteindelijke doel. Daarna kun je gecontroleerd en in heel kleine stapjes weer de afstand gaan verkleinen en met verschillende trainingsmethodes gaan werken aan het oefenen van het gedrag dat je wel gewenst vindt. Of ze nou vlucht, achter je benen komt schuilen of kiest voor uitvallen of aanvallen, het komt allemaal omdat ze zich niet op haar gemak voelt met vreemde honden blijkbaar.
Dit is wellicht een heel verhelderende uitleg: https://www.ninavantilbeurgh.nl/2017/07 ... -toch-niet

Ik denk dat een goede gedragstherapeut jullie prima op weg zal kunnen helpen

[lucie]

Het uit de weg gaan is dus een eerste stap, niet het uiteindelijke doel. Daarna kun je gecontroleerd en in heel kleine stapjes weer de afstand gaan verkleinen en met verschillende trainingsmethodes gaan werken aan het oefenen van het gedrag dat je wel gewenst vindt.

daar heb je wel gelijk in hoor, als eerste stap. Maar niet vanaf nu alles gaan proberen te vermijden of voorkomen als 'oplossing'. Daar geloof ik dus niet in tenzij je in de omstandigheden bent waarin dat heel makkelijk te realiseren is. Maar dat is hier geloof ik niet aan de orde.

[Paisley]

Het uit de weg gaan is dus een eerste stap, niet het uiteindelijke doel. Daarna kun je gecontroleerd en in heel kleine stapjes weer de afstand gaan verkleinen en met verschillende trainingsmethodes gaan werken aan het oefenen van het gedrag dat je wel gewenst vindt.

daar heb je wel gelijk in hoor, als eerste stap. Maar niet vanaf nu alles gaan proberen te vermijden of voorkomen als 'oplossing'. Daar geloof ik dus niet in tenzij je in de omstandigheden bent waarin dat heel makkelijk te realiseren is. Maar dat is hier geloof ik niet aan de orde.

Het ligt eraan hoe intens het probleem is. Jij schrijft dat je haar zou afleiden als je een hond tegen komt. Maar een hond in paniek laat zich niet snel afleiden. En als die loslopende hond toch nog even bij haar komt buurten en ze schrikt zich weer de tandjes, dan heb je weer een negatieve ervaring te pakken.

[kooi]

Het wordt duidelijk dat ze tijdens het aangelijnd passeren van voor haar spannende honden, niet in paniek raakt. Ze blijft wel (aarzelend) met me mee komen. Gelukkig de afgelopen dagen veel contact met voor haar leuke of bekende honden. Met iemand oplopen scheelt ook. En gedoseerd in aanraking komen met roedeltjes.

Is hier een mevrouw in een scootmobiel met zes kleine hondjes, waarvan vier chi's. Als ik haar er niet langs dwing, maar die hondjes een voor een naar haar toe laat komen, gaat dat ook beter. Zijn er altijd een of twee die vooruit komen gesneld. Ze kent deze hondjes wel, maar op afstand vindt ze ze nog steeds overkill. Maar met een door haar zeer geliefde baas/hond combinatie erbij, was ze snel over haar stress heen.

Bepaalde situaties, zoals in die kantine, ga ik niet helemaal vermijden. Maar als ze dan zo reageert als laatst, zal ik haar mee op afstand nemen in plaats van te straffen. Ik kom daar graag ( en zij eigenlijk ook) en het alternatief is haar achterlaten in mijn huisje. Vindt ze helemaal niet fijn en als het erg warm is wordt het daar al snel een graad of 38 met de deur dicht.

Eind van de maand zit het seizoen er weer op en sluit de kantine weer tot april. Een andere plek waar ook wel andere honden komen is ons eigen kroegje hier, maar die honden kent ze gelukkig en vindt ze leuk. Zijn ook allemaal reuen, dan scheelt ook.