Problemen met alleen blijven buiten werktijden

[Joera]

Ik denk even mee.

Kan het niet zo zijn dat als je naar je werk gaat het een normale routine is? partner gaat eerst of andersom. En als je naar een etentje, verjaardag of iets anders gaat jullie samen weg gaan en al met een andere energie?

Ik merk bijv bij Dex wel als mijn vriend thuis is en ik ga weg dat hij onrustiger is. Normaal gaat mijn vriend vroeg naar zijn werk. En als wij tegelijk weg gaan dan loopt hij helemaal mee tot de deur. Wat als ik naar mijn werk ga niet doet dan blijft hij letterlijk op één oor liggen of diet waar hij mee bezig is.

Ik ga hier eens extra op letten. Doordeweeks gaat mijn man ruim 2uur eerder weg dan mijn zoontje en ik. Dat is beetje lastig na te bootsen voor een verjaardag
Wel kan ik eens kijken of het verschil heeft als ik, zoals doordeweeks, afsluit.
Doordeweeks interesseert het haar ook geen fluit dat ik vertrek, ze kijkt amper, ze weet dat het hoort.

[Joera]

Maar wat zou ik kunnen doen als ze mee mogen, maar eigenlijk wil je dit ook vanuit rust doen?
Maar ook denk ik dat er duidelijk verschil moet zitten in wat er voor af gaat, bij wel of niet meegaan.
Ik wil niet dat het ritueel van alleen blijven gebruikt wordt om ze eerst rustig te krijgen, om ze vervolgens toch mee te nemen.

Moet ik een nieuw "jullie mogen mee"-ritueel maken?

Het verschilt heel erg per hond en dat aanvoelen is niet altijd makkelijk want je doet de dingen nu vanuit intuïtie en nu gaat het mis. Dus ik denk dat het heel wat kan opleveren als je daarin meer discipline en rust verlangt. Rustig zitten bij het aanlijnen voor de deur, achter jou aan het tuinpad af waarbij je verlangt dat ze uit zichzelf achter je blijven ook al slenter je als een 80jarige, rustig wachten voor ze de auto in mogen springen, de honden bij het bos pas uit de auto halen als ze je rustig de gelegenheid geven om de deur open te doen zonder dat ze er uit stormen of blaffen etc.
Enthousiaste en gedreven honden vind ik een feest om mn leven mee te delen maar ik wil er wel een rem op hebben voor de situaties als het nodig is, en dat moet je regelmatig onderhouden.

Ik denk dat als een hond hysterisch wordt van het meegaan, dat de teleurstelling ook heel intens is als ze niet mee gaan. En als je naar je werk gaat, is het ritueel voor ze heel duidelijk en daarbij hebben ze dus geen probleem met alleen zijn, want er is ook geen teleurstelling. Het is voor hun zo klaar als een klontje dat je naar je werk gaat en dat ze niet mee gaan.

Bij mijn eigen honden heb ik opwinding bij de deur nooit geaccepteerd. Het is gewoon geen optie om zo de deur uit te gaan. Het is nooit een uitdaging geweest om dat zo te krijgen omdat het nooit een gewoonte is geworden. Maar mijn oppashondje gaat altijd hysterisch loeiend naar de deur als ze mee mag maar na 3 dagen in huize Paisley is dat ook weg want het is nooit succesvol, het levert alleen een hoop gedoe voor dr op omdat ik dr terug blijf sturen tot ze normaal in de gang staat te wachten tot we gaan. Dat duurt de eerste dag soms wel een half uur voordat we eindelijk gaan, maar als ik het maar laat gebeuren dan zit ik weken lang met een krijsende hond bij de deur. En als ik pech heb, doen mijn eigen twee honden gezellig met dr mee. Dus er is echt geen ruimte voor. En dat daarin geen onderhandeling mogelijk is, voelt ze binnen no-time aan.
Bij de eigenaar doet ze het dan gewoon weer als ze terug is omdat die gewoon gaat, of ze nu loeit of niet. Het hoeft ook geen probleem te zijn, maar ik denk dat die opwinding bij jou hond omslaat in het blaffen als hij thuis moet blijven.

Makes perfect sense
De opwinding bij aanlijnen is altijd groot. Als ik haar niet stop staat ze te springen en te draaien, dat vind ik heel irritant dus accepteer ik niet. Ze moet zitten, dat doet ze dan ook wel, maar ze zit wel met spanning, misschien moet ik daar ook eens aan werken, maar dat gaat zeker tijd kosten, en vervelend genoeg heb ik s'ochtends weinig tijd om zoiets dan te doen, want ja, de spanning neemt eigenlijk gelijk af buiten, dus dan denk je, laat maar. Maar als dit een essentieel onderdeel is om het alleen zijn probleem te fixen, zullen we daar wel aan moeten werken.

Wat je zegt over de teleurstelling klinkt heel logisch inderdaad.
Ver van te voren moet gewoon duidelijk zijn dat ze thuis moeten blijven.

Ik ga van het weekend en goed bekijken wat er nou precies gebeurd.

[Joera]

Ik ben het met je eens dat vertrekken vanuit rust het beste is . Ik laat trouwens altijd de honden uit voordat ik vertrek of dat nou voor een uurtje is of voor uren . Dan zou het toch duidelijk moeten zijn dat ze niet mee mogen als ik meteen daarna vertrek .

Maar er zijn verschillende redenen waarom een hond niet rustig gaat liggen slapen tot je terug komt.
Bij Jip speelde angst ook mee , hij is ooit ergens van geschrokken in huis toen ik niet thuis was en was toen totaal overstuur toen ik thuis kwam .

Daarna bleef hij heel lang angstig in huis ook als ik erbij was maar vooral alleen .
Volgende week komen er hier 3 dagen en nachten legerhelikopters en jachtvliegtuigen over ivm met een grootschalige oefening ik hou mijn hart alweer vast

Toch vind ik het dan raar dat ze eigenlijk prima alleen kan blijven, indien nodig zelfs 8uur. Dus echt angst voor alleen thuis blijven of verlatingsangst is het dan niet?
Voor mijn gevoel komt het meer vanuit onzekerheid/onduidelijkheid ofzo.

Dat standaard uitlaten voordat je gaat is best slim. Alleen eigenlijk wil ik dat liever niet inbouwen in het ritueel, omdat het misschien niet altijd haalbaar is om dat consequent áltijd te doen.

Een beetje flexibiliteit van hondlief zou fijn zijn

[Joera]

waren de 3 honden altijd samen als ze alleen thuis waren ? En zijn de 2 nu ook samen ? Hoe reageert de andere hond ? Misschien heeft ze altijd wel moeite gehad maar kreeg ze steun van de oudste hond ?

Ja ze waren altijd met zn drieën. Nu zijn ze ook altijd samen.
Maandag ging bijvoorbeeld het luchtalarm en toen hebben ze beide keihard zitten janken, maar dat is natuurlijk niet uit angst of iets.
Het geluid van het janken is zo hard, dat ik niet goed kan horen of de andere mee doet, maar ik kan me best voorstellen dat ze daar ook onrustig van wordt.
Het kan inderdaad zomaar dat het voor haar veranderd is sinds Joey er niet meer is. Ik ben er nu extra op gaan letten via de camera, omdat ik mogelijk problemen verwachtte, maar ik weet dus niet of het hiervoor ook zo was. Het vervelende was ook dat Joey heel onverwacht overleed in het begin van de zomervakantie, daarna zijn we met de honden op vakantie geweest en de weken erna waren mijn werktijden anders (wat allemaal goed ging!) Maar het waren wel rare weken waarin er zoveel ineens anders was.

[Paisley]

De opwinding bij aanlijnen is altijd groot. Als ik haar niet stop staat ze te springen en te draaien, dat vind ik heel irritant dus accepteer ik niet. Ze moet zitten, dat doet ze dan ook wel, maar ze zit wel met spanning, misschien moet ik daar ook eens aan werken, maar dat gaat zeker tijd kosten, en vervelend genoeg heb ik s'ochtends weinig tijd om zoiets dan te doen, want ja, de spanning neemt eigenlijk gelijk af buiten, dus dan denk je, laat maar. Maar als dit een essentieel onderdeel is om het alleen zijn probleem te fixen, zullen we daar wel aan moeten werken.

Heel wat anders maar misschien toch goed te vertellen - ik heb iets soortgelijks met mijn honden maar dan met de deurbel. Als een vriend bij me aanbelt om mij op te halen, dan is er opwinding bij mn honden vanwege de deurbel. Als ik gelijk vertrek voordat de opwinding is afgenomen, dan zijn mijn honden ook blafferig als ik weg ben.
De opwinding eruit halen als de deurbel gaat is een uitdaging die te groot is gebleken Maar ik omzeil het door die vriend te vragen om me een berichtje te sturen als hij voor de deur staat, zodat hij niet hoeft aan te bellen.
Bij jou is het natuurlijk lastig om aan te pakken, ook gezien de tijd in de ochtend. Mijn ervaring is dat het een stuk makkelijk af te leren is als je het consequent volhoudt, en niet alleen op de momenten dat het je uitkomt. Datzelfde heb ik op de deurbel ook, maar ik laat iemand voor de deur niet wachten omdat ik mn honden aan het trainen ben, dus het blijft een ding.