Wij mantrailen
Met Ayla zit ik nog aan het begin, daar zijn we nog aan het opbouwen. Goed passend tuig, een lange lijn en een doekje met de geur van de 'vermiste' en je bent al een heel eind.
Bij ons gaat de sporenloper weg en op een gegeven moment mogen we gaan zoeken. Ik laat haar dan ruiken aan het doekje en dan weet ze niet hoe snel ze moet beginnen.
Trainen op een beetje rust is bij haar dan ook geen overbodige luxe. Het werken met de lange lijn vergt ook wel wat oefening, vooral op kruispunten en moeilijke stukken. Je moet eigenlijk zorgen dat er altijd spanning op de lijn blijft staan en verder je hond blijven volgen en goed leren lezen.
Je begint natuurlijk klein. Dus geen moeilijke sporen of meteen een heel eind. Laat de hond eerst maar even uitvogelen wat de bedoeling nu eigenlijk is. Dus hond aan de sporenloper laten ruiken en vervolgens aan het doekje. Sporenloper verstopt zich niet al te ver weg, doekje nog een keer voor de neus houden en kijken of de hond wil zoeken. Zodra de vermiste persoon weer gevonden is natuurlijk flink de hemel in prijzen en belonen.
De sporen kun je dan op een gegeven moment steeds moeilijker en langer maken.
Ik corrigeer nooit als het fout gaat. Ayla is tot nu toe foutloos, maar Morris is ook wel eens het spoor bijster

dan stop ik hem en gaan we terug naar het spoor waar ik hem dan weer op het spoor zet en dan gaan we verder.
Ik weet niet wat je allemaal precies wilt weten. Zeg maar wat je nog meer wil horen. Over twee weken ben ik van plan Ayla even van een action-cam te voorzien, als dat een beetje lukt kan ik je dan precies laten zien hoe ze speurt
