Kijk je naar goedkopere alternatieven voor je hond nu alle de prijzen zo uit de bocht vliegen?
Ster topic! Klik hier om te reageren
Ben je nieuw en wil je een account maken? Klik hier!
Een (zeer) beknopte handleiding voor nieuwe leden vind je hier: Klik!
Het hondenforum team stelt zich hier voor: Klik!
Laatste wijziging 23-03-2022
Wil je deze forummededeling niet meer zien? klik dan rechtsboven in dit vak
ranetje schreef:Wat gaat het nog steeds goed met Sam
Ik zou haast aan de diagnose gaan twijfelen.
In ieder geval heeft jouw behandeling van die poot beslist goed gedaan
Houden zo
Ik was eind augustus bij de dierenarts en ook zij zei dat, ware het niet, dat er dubbelop naar het weefsel is gekeken etc.
Sam ontziet de poot ook een ietsie, dus in de poot zal nog wel wat gaande zijn, maar wat er eerder te zien was qua buitenkant qua bulten/onrustig weefsel en ontstoken weefsel, dat is compleet weg. Ook het hoofdkussen van de voet ontwikkelt zich steeds verder richting 'normaal'.
Ik ben heel blij, dat ik Sam behandeld heb, zowel uitwendig/lokaal, als anno vandaag nog steeds met de homeopatische kuur, zoals ik dat doe. Blijkbaar werkt het voor Sam.
Vorige week, toen het onverwachts echt nog heel warm was, was Sam trager dan traag en vroeg ik me af gedurende 2 dagen:"Vindt Sam het nog fijn?" Maar toen de warmte weg was, zag ik de Sam, die echt nog wel geniet.
Het voelt voor mij als groot geschenk, dat we nog zoveel van elkaar kunnen en mogen genieten. Dat had ik niet durven hopen.
ranetje schreef:Wat gaat het nog steeds goed met Sam
Ik zou haast aan de diagnose gaan twijfelen.
In ieder geval heeft jouw behandeling van die poot beslist goed gedaan
Houden zo
Ik was eind augustus bij de dierenarts en ook zij zei dat, ware het niet, dat er dubbelop naar het weefsel is gekeken etc.
Sam ontziet de poot ook een ietsie, dus in de poot zal nog wel wat gaande zijn, maar wat er eerder te zien was qua buitenkant qua bulten/onrustig weefsel en ontstoken weefsel, dat is compleet weg. Ook het hoofdkussen van de voet ontwikkelt zich steeds verder richting 'normaal'.
Ik ben heel blij, dat ik Sam behandeld heb, zowel uitwendig/lokaal, als anno vandaag nog steeds met de homeopatische kuur, zoals ik dat doe. Blijkbaar werkt het voor Sam.
Vorige week, toen het onverwachts echt nog heel warm was, was Sam trager dan traag en vroeg ik me af gedurende 2 dagen:"Vindt Sam het nog fijn?" Maar toen de warmte weg was, zag ik de Sam, die echt nog wel geniet.
Het voelt voor mij als groot geschenk, dat we nog zoveel van elkaar kunnen en mogen genieten. Dat had ik niet durven hopen.
"The perfection of a life with a gundog, like the perfection of an autumn, is disturbing because you know, even as it begins, that it must end.
Time bestows the gift and steals it in the process."
(citaat van George Evans)
ranetje schreef:Wat gaat het nog steeds goed met Sam
Ik zou haast aan de diagnose gaan twijfelen.
In ieder geval heeft jouw behandeling van die poot beslist goed gedaan
Houden zo
Ik was eind augustus bij de dierenarts en ook zij zei dat, ware het niet, dat er dubbelop naar het weefsel is gekeken etc.
Sam ontziet de poot ook een ietsie, dus in de poot zal nog wel wat gaande zijn, maar wat er eerder te zien was qua buitenkant qua bulten/onrustig weefsel en ontstoken weefsel, dat is compleet weg. Ook het hoofdkussen van de voet ontwikkelt zich steeds verder richting 'normaal'.
Ik ben heel blij, dat ik Sam behandeld heb, zowel uitwendig/lokaal, als anno vandaag nog steeds met de homeopatische kuur, zoals ik dat doe. Blijkbaar werkt het voor Sam.
Vorige week, toen het onverwachts echt nog heel warm was, was Sam trager dan traag en vroeg ik me af gedurende 2 dagen:"Vindt Sam het nog fijn?" Maar toen de warmte weg was, zag ik de Sam, die echt nog wel geniet.
Het voelt voor mij als groot geschenk, dat we nog zoveel van elkaar kunnen en mogen genieten. Dat had ik niet durven hopen.
Het gaat nog steeds heel erg goed wat betreft de tumor in de poot van Sam, onvoorstelbaar. De dierenarts heeft Sam nog weer gezien en blijft het wonderbaarlijk vinden. Ze wil ook bij de oncoloog nog navragen, of de kanker, die geconstateerd is, dit beeld kan laten zien 'het sterk verminderen van de tumor'.
Wat betreft de dementie; die gaat wel z'n tol eisen. In de avond is Sam heel onrustig. Heb nu sinds een week een stoffen binnenbench in de hoop dat dit hem veiligheid geeft. Overdag vindt Sam dat heerlijk, de bench is dan gewoon open. Hij ligt dan op eigen initiatief in de bench, of gewoon voor de bench op het kleed. Maar de bench geeft (nog) niet de rust vanaf 19.30uur. Dan komt er onrust.
Heb nog weer de homeopaat benaderd. Er is een mix gemaakt van etherische olieen. Sam krijgt een mix van Peace and calming, stress away, vetiver en copaiba.
PEACE & CALMING
De oliën in deze mix worden van oudsher gebruikt bij het verminderen van depressie, angsten, stress en spanningen. Het kalmeert het zenuwstelsel na een stressvolle dag, emotionele trauma's en shock. Kan helpen bij het rustig in slaap vallen. Het geeft een diep gevoel van tevredenheid en verfrist de geest.
STRESS AWAY
Wordt gebruikt bij woede, angst, nervositeit, rusteloosheid, spanning en trauma.
Deze oliën verminderen stress en zorgen voor ontspanning, voor betere emotionele balans en verbeteren de slaap.
VETIVER
Bij onrust en paniek, vermindert boosheid en angst, bevordert focus, aarding en zelfbewustzijn. Bij emotionele en fysieke uitputting. Dier dat mentaal en fysiek “de weg kwijt is”.
COPAIBA
Copaiba versterkt de werking van veel andere oliën. Het werkt ontspannend en kalmerend.
Ik kan niet echt waarnemen dat deze mix hem helpt. Medicatie werkt ook niet. (alprazolam/valium) De onrust is te pittig en daarin weet ik geen raad. De onrust kan ik heel vaak hebben, maar dan ineens is het ook bij mij even op en dan ben ik radeloos. Ik kan er dan heel zenuwachtig van worden, want hij blijft dan ijsberen, 2 meter heen, 2 meter terug. Vaak 2uur lang. Als ik hem zachtjes tegenhoud, dan voel ik de spierspanning. Zelfs de valium helpt niet.
Ik ben nu nog in overleg met de dierenarts over humane medicatie (dipiperon), die ook in lage dosering gegeven wordt bij heftige onrust bij dementerende ouderen. De dierenarts durft dit niet te geven. Nu gaat zij overleggen met een hondenpsychiater in de Wagenrenk. Ik zou er eigenlijk naar toe moeten dan voor een consult, maar dat ga ik Sam niet aandoen. Sam is tegenwoordig als de dood voor dierenartspraktijken en dan een 2uur durend consult bij een dierenpsychiater in kader van medicatie, dat zie ik niet zitten. Gelukkig wil dierenarts wel telefonisch overleggen met deze psychiater.
Ik vraag me steeds af; Zou Sam nu ook bewust last hebben van zijn eigen onrust? Zou hij het doorhebben dat hij zo ijsbeert? Zou hij denken;'ik wou dat ik kon liggen, maar het lukt niet, terwijl ik zo moe ben?' Maar ja, honden denken niet zoals mensen. Maar ik vraag me dus wel af, in hoeverre Sam daar zelf ook last van heeft.
Moet ik hem laten ijsberen en bijv. dan maar zorgen voor demping op de vloer, zodat ik niet steeds dat getrippel hoor? Of heeft hij last van zijn eigen ijsberen en moet ik dit teniet doen?
Ik ben dan ook van slag, omdat ik dan soms zelf mijn geduld en rust verlies, terwijl Sam er niets aan kan doen. Dan verwijt ik mezelf, dat ik geen hond 'verdien', omdat ik blijkbaar niet met zijn onrust uit de voeten kan, terwijl Sam er niets aan kan doen. Maar ik weet dat het niet fair is naar mezelf, want ik verlies zelden mijn geduld, maar soms is het even teveel.
Als het me dan teveel is, kan ik bijv. een keer met stemverheffing 'SAM' roepen. Sam schrikt dan. Ik voel me dan daarna heel emotioneel en schuldig omdat ik dan niet lief doe, terwijl Sam ziek is.
Overdag geeft Sam ook wel reden tot zorg in die zin, dat niets meer gemakkelijk gaat met Sam. Echt niets. Sam loopt vaak in de weg, als ik riem om wil doen, draait hij zich net even om. Als ik naar keuken loop, loopt hij net in mijn loopgang, als ik deur open wil doen, gaat hij er net met zijn kont tegenaan staan. Allemaal zeg maar onhandigheid, voortkomend uit zijn dementie. Maar dat kan ik heel goed verdragen overdag. Alles duurt langer en ik kan nooit in 1 vloeiende beweging ergens naar toe lopen. Maar dat is allemaal prima.
Maar de onrust, net op het moment dat ik heel graag even op de bank wil zitten en kijken naar de tv, dan begint hij met ijsberen.
Euthanasie is voor mij voor nu niet van toepassing. Sam geniet overdag nog meer dan genoeg. De nachten gaat goed. De onrust is puur in de avonduren.
Catho schreef:Ach, Hilly...Het is zo makkelijk om te zeggen als je er niet zelf staat, maar het is erg gemeend: jij doet zo het goede voor Sam. Je bent ook mens, je mag ook best eens radeloos zijn of er even genoeg van hebben. Je liefde voor Sam wordt er niet minder om. Je doet het goede, omdat je van hem houdt.
Of hij er bewust last van heeft kan niemand beslissen. Ik denk niet dat een hond het zo zou beredeneren. Thorran kon ook zo ijsberen toen hij wat dementer werd, maar die vond het fijn dan specifiek een commando te krijgen ("plaats" in ons geval en dan ging hij lekker slapen). Kent Sam zoiets? Misschien is dat nog een idee, dat hij een specifieke opdracht krijgt en daar mee bezig kan.
Het lijkt dat Sam commando's niet meer begrijpt. 'af' en 'zit' en 'wacht'....., het zegt hem niet meer wat, zo lijkt het.
Poeh lastig hoor, geen idee of een hond last heeft van zijn eigen geijsbeer. Als mensen al ver in hun dementie zitten weten ze niet meer wat ze doen. Geen idee of dat bij honden ook zo werkt. En dat je er zelf gespannen van wordt en dat soms afreageert op Sam snap ik heel goed. Mijn hond kan enorm smakken en slikken, al jaren. Allerlei onderzoeken gehad maar niets uit gekomen. Heb het moeten accepteren maar soms is het zo irritant dat ik een snauw richting Shep doe. Daarna voel ik mij ook altijd schuldig want zij zal het ook niet voor haar lol doen. Geeneen avond ontspanning gaat wel opbreken.
Ik denk dat Sam op zich geen last heeft van geijsbeer. Hij doet het omdat hij onrustig is. Hij heeft wel last van zijn onrust want anders zou hij niet ijsberen.
Het is aan jou om te bepalen op welk moment het niet meer waardig is voor Sam. Jij weet wanneer het moment daar is.
Boutje schreef:En als je hem aangelijnd bij je op de bank neemt?
Of iets duidelijks te doen geeft?
Dus ipv SAM roepen hem naar zijn mand of naast je op de bank sturen?
Structuur brengen zeg maar.
Is het minder licht in huis? Of juist fel lamplicht?
Probeer eens na te gaan wat er vanaf dat uur anders zou kunnen zijn dan er voor en of je daar iets aan kan verhelpen.
Aan de lijn heb ik ook geprobeerd. Dan gaat hij rondjes lopen onder de lijn als het ware door binnen die ene meter 'lijn' ruimte.
's Avonds heb ik vanwege donker de kleine lampjes aan. Dat is overdag niet zo. Dat is dus anders dan anders.
Ik zal eens een kong geven, doe ik nooit meer, maar met inhoud waar hij mee bezig kan. Sam is nog steeds gek op eten.
Boutje schreef:En als je hem aangelijnd bij je op de bank neemt?
Of iets duidelijks te doen geeft?
Dus ipv SAM roepen hem naar zijn mand of naast je op de bank sturen?
Structuur brengen zeg maar.
Is het minder licht in huis? Of juist fel lamplicht?
Probeer eens na te gaan wat er vanaf dat uur anders zou kunnen zijn dan er voor en of je daar iets aan kan verhelpen.
Aan de lijn heb ik ook geprobeerd. Dan gaat hij rondjes lopen onder de lijn als het ware door binnen die ene meter 'lijn' ruimte.
's Avonds heb ik vanwege donker de kleine lampjes aan. Dat is overdag niet zo. Dat is dus anders dan anders.
Ik zal eens een kong geven, doe ik nooit meer, maar met inhoud waar hij mee bezig kan. Sam is nog steeds gek op eten.
Neen aan de lijn is dan ook echt niks.
Misschien eens met meer licht proberen? Misschien wordt hij onrustig van schaduwen of minder goed zien bij slecht licht, of gewoon meer op zijn heode er door?
Kong is ook een goed idee, desnoods zijn avondeten er maar in.
Ik heb ook al wel de fysieke uitdaging geprobeerd toe te passen. Dus een fikse wandeling van 18.30-19.15uur. Maar gaf ook amper effect.
Zaterdagavond gaf ik hem heel laat zijn avondeten, met de gedachte; Misschien moet een hond ook wel 'uitbuiken' zoals mensen dat ook kunnen hebben na het nuttigen van een volle warme maaltijd. Zo even 'onderuit' willen zakken. Toen begon de onrust wel later. Ik weet niet of het toeval was of dat laat avondeten dit dan echt teweeg brengt. Gister kon ik het niet toepassen, het late eten, omdat ik een rommelmarkt had gehad en oppas aan huis was enz.
Ik ga straks eens een kong kopen en uitproberen, wat dit teweeg brengt, als hij die leeg moet peuzelen om 19.30uur.
Moet ik alleen nadenken, of ik er iets aan toe kan voegen, waardoor hij wat langer bezig is, het eten eruit te peuzelen. Zijn vlees is best wat 'zacht'.
Ik zou beginnen met de verlichting, gewoon veel licht aan zodat Sam zijn oriëntatie misschien wat makkelijker heeft. Het zou me niet verbazen dat hij onrustig is, omdat hij met zijn dementie de ruimte niet meer op zijn duimpje (her)kent. Dat je geduld af en toe op is, is helemaal niet gek. Sam ervaart al die andere minuten van de dag zoveel liefde van jou, je moet het jezelf niet verwijten dat je dat af en toe even kwijt bent hoor! Sterkte met Sam, je denkt vast al na over hoe lang je dit nog kunt, wilt en mag volhouden. Hopelijk heb je nog fijne momenten met Sam en voel je het goed aan wanneer het klaar is.
-Lilo- schreef:Ik zou beginnen met de verlichting, gewoon veel licht aan zodat Sam zijn oriëntatie misschien wat makkelijker heeft. Het zou me niet verbazen dat hij onrustig is, omdat hij met zijn dementie de ruimte niet meer op zijn duimpje (her)kent. Dat je geduld af en toe op is, is helemaal niet gek. Sam ervaart al die andere minuten van de dag zoveel liefde van jou, je moet het jezelf niet verwijten dat je dat af en toe even kwijt bent hoor! Sterkte met Sam, je denkt vast al na over hoe lang je dit nog kunt, wilt en mag volhouden. Hopelijk heb je nog fijne momenten met Sam en voel je het goed aan wanneer het klaar is.
Ik zal dat eens toepassen w.b. het licht. Inmiddels ook een kong gekocht.
Ja, ik denk er absoluut over na, tot wanneer dit nog kan. Maar zolang het alleen de avond is en voor de rest zie ik nog geniemomenten, dan voelt voor mij het moment nog niet als 'goed' moment.
Bowie van 14,5 is ook dement.
Vooral s'avonds onrustig, heen en weer lopen, blaffen, naar buiten willen, en dan weer naar binnen.
Vasthouden wil hij niet meer, maar zo af en toen komt hij naast me staan en dan aai ik zijn flappies en is hij even rustig.
Hij kan zo een uur/anderhalf uur door gaan en dan ineens is het stil en ligt ie.
Als mijn man dan opstaat om iets te pakken, begint ie weer van voren af aan.
Hij krijgt 6 druppels bach resceu druppels.
Ik heb het idee dat het toch iets rust geeft.
Gr. van Annet, James en haar 4 duveltjes, en Bowie vanaf de regenboogbrug.
annets schreef:Bowie van 14,5 is ook dement.
Vooral s'avonds onrustig, heen en weer lopen, blaffen, naar buiten willen, en dan weer naar binnen.
Vasthouden wil hij niet meer, maar zo af en toen komt hij naast me staan en dan aai ik zijn flappies en is hij even rustig.
Hij kan zo een uur/anderhalf uur door gaan en dan ineens is het stil en ligt ie.
Als mijn man dan opstaat om iets te pakken, begint ie weer van voren af aan.
Hij krijgt 6 druppels bach resceu druppels.
Ik heb het idee dat het toch iets rust geeft.
Dat is jammer.
Er is wel meer spul tegen dementie.
Bowie mag helaas niet alles gebruiken iv. de meds die hij krijgt.
Ik heb hem voor de bach resceu nog wat anders gegeven, maar dat deed niets.
Gr. van Annet, James en haar 4 duveltjes, en Bowie vanaf de regenboogbrug.
Vanmiddag bij dierenarts geweest vanwege fikse irritatie oor. Ik wilde weten of mogelijk een ontsteking hem ook zo onrustig maakt. Er was gelukkig geen ontsteking.
Gesproken over de onrust van Sam en dat niets helpt. Het is duidelijk dat er echt een overdracht of verstoring is in de hersenen die de spieren de opdracht geven tot beweging.
Advies is om hem dan te laten lopen. Dat geeft minder stress dan het beletten terwijl de boodschap in de hersenen wel is van ‘bewegen’. Uiteindelijk wordt het lichaam te moe en gaat hij liggen. Als dat moment niet meer komt, dan is het niet meer hondwaardig.
Sam krijgt nu wel Vetranquil. Dat is een pittig neurolepticum. We beginnen met lage dosering. Ook vanwege de vroegere epilepsie is het wel van belang te observeren. Doel is om te pogen het ‘moeten’ bewegen te laten verminderen.
Heb nu een lange soort loper gekocht om het getrippel te dempen want ik ben zelf gewoon ‘op’ van het horen van het getrippel.
Verder wordt in het dossier opgenomen dat wanneer ik het ondraaglijk vind voor Sam, dan euthanasie wordt toegepast. Daarover hoeven dan geen discussies ofzo meer gevoerd worden. Dierenarts zal dan bij mij thuis komen en via een lijn in de poot de medicatie toedienen.
Het zal voor jullie voorstelbaar zijn dat ik heel emotioneel was. Ik voel aan alles dat het dichterbij komt.
Ik blijf mijn best doen maar als het niet meer hondwaardig is voor Sam dan laat ik hem los.
Boutje schreef:Pffff... heftig die enorme onrust....
Sterkte maar weer
Ja, dat is idd heel heftig.
Sam heeft nu voor 't eerst de nieuwe medicatie gehad en daardoor begon zijn onrust pas om 21.30uur ipv standaard 19.30uur. Sam heeft rustig bij mij op de bank/op schoot kunnen liggen. Nu loopt hij wel wat heen en weer in rustig tempo. Het is wel duidelijk dat de medicatie voor nu in ieder geval iets doet.
Het is al heel fijn, dat ik een vloerkleed/loper in de woonkamer heb neergelegd, zodat ik in ieder geval het getrippel niet steeds hoor. Dat scheelt echt ook al, want ik werd compleet 'gek' van die nagels op de houten vloer.
Hilly45 schreef:via een lijn in de poot de medicatie toedienen.
Staar je daar niet te blind op dat dat de meest prettige methode is.
M’n enige hond die op die wijze vertrokken is heeft er extreem lang over gedaan. En ook aanbrengen van de branule ging moeizaam.
De overige honden allemaal ingeslapen met eerst narcose middel intramusculair en daarna de laatste spuit in het hart. Allen rustig en waardig gegaan. Ook Umi vandaag. Intraveneus ging geen optie zijn wisten we gisteren al omdat bloedafname ook moeilijk ging. Maar m’n dierenarts weet toch dat ik een voorkeur heb voor rechtstreeks in het hart.
Bij Umi duurde het vandaag langer dan normaal, dit omdat het hart niet direct gevonden werd om aan te prikken en ze haar ondanks de enorme sedatie al niet verder wilde pesten. Nu duurde het stoppen van het hart enkele minuten, normaal is dat al voor de spuit leeg is.
Boutje schreef:Pffff... heftig die enorme onrust....
Sterkte maar weer
Ja, dat is idd heel heftig.
Sam heeft nu voor 't eerst de nieuwe medicatie gehad en daardoor begon zijn onrust pas om 21.30uur ipv standaard 19.30uur. Sam heeft rustig bij mij op de bank/op schoot kunnen liggen. Nu loopt hij wel wat heen en weer in rustig tempo. Het is wel duidelijk dat de medicatie voor nu in ieder geval iets doet.
Het is al heel fijn, dat ik een vloerkleed/loper in de woonkamer heb neergelegd, zodat ik in ieder geval het getrippel niet steeds hoor. Dat scheelt echt ook al, want ik werd compleet 'gek' van die nagels op de houten vloer.
Boutje schreef:Pffff... heftig die enorme onrust....
Sterkte maar weer
Ja, dat is idd heel heftig.
Sam heeft nu voor 't eerst de nieuwe medicatie gehad en daardoor begon zijn onrust pas om 21.30uur ipv standaard 19.30uur. Sam heeft rustig bij mij op de bank/op schoot kunnen liggen. Nu loopt hij wel wat heen en weer in rustig tempo. Het is wel duidelijk dat de medicatie voor nu in ieder geval iets doet.
Het is al heel fijn, dat ik een vloerkleed/loper in de woonkamer heb neergelegd, zodat ik in ieder geval het getrippel niet steeds hoor. Dat scheelt echt ook al, want ik werd compleet 'gek' van die nagels op de houten vloer.
Nanna schreef:Vetranquil werd vroeger ook met oud en nieuw verstrekt. Daar is men van teruggekomen want de hond kan niet bewegen maar krijgt wel alles mee. Dat is heel traumatisch.
Misschien heeft Sam op dat middel wel de drang om te bewegen maar kan hij het niet. Dat zou ik best triest vinden.
Daar hebben we het ook absoluut over gehad. Daarom een lage dosering. Het schijnt juist ook effect te hebben in de hersenen die de wil tot bewegen prikkelen. Kan het even niet meer goed uitleggen. Maar het effect wat jij schrijft zal ik voor Sam niet willen. Maar bij vuurwerkangst pak je niet de angst aan maar sedeer je en zie je de zog. kalmte omdat hond meer in de rust blijft liggen terwijl de angst er nog steeds is. Bij Sam is er geen angst, maar prikkelen de hersenen tot willen bewegen. Dan zou het middel in lage dosering mogelijk gunstig zijn.
Jouw lieve Sam.
Ik kan me zo voorstellen hoe moeilijk het allemaal is, vooral ook omdat je alleen woont.
Hier neem ik wel de beslissingen over de honden, maar vriendlief is er altijd om me te steunen en te helpen.
Mocht er iets zijn dat ik kan doen, je weet me te vinden.
Sterkte!
Groetjes Fabiola, Lente & Famke
in liefdevolle herinnering: Sinne 2007(?)-2017-30.10.2019
en Joy 2003(?)-2011-20.06.2017 Het wordt wel tijd voor een nieuw onderschrift!
Fabiola17 schreef:Jouw lieve Sam.
Ik kan me zo voorstellen hoe moeilijk het allemaal is, vooral ook omdat je alleen woont.
Hier neem ik wel de beslissingen over de honden, maar vriendlief is er altijd om me te steunen en te helpen.
Mocht er iets zijn dat ik kan doen, je weet me te vinden.
Sterkte!
Ik denk best dat het extra zwaar is, wanneer je er alleen voor staat. Ik vind je aanbod super lief.
Sam heeft gisteravond voor het eerst een rustige avond gehad. Om 17.30uur kreeg hij de medicatie. Dierenarts vertelde dat het dan ongeveer na 2uur in de darmen komt en opgenomen wordt in de bloedbaan. Dus dan zou het werken voor de onrust, die standaard rond 19.30uur begint. Ik had het idee, dat de werking sneller begon, maar het kan ook zijn dat Sam vanwege de stress dierenarts sowieso al meer moe was. Geen idee.
Tegen 21.30uur begon Sam nu wat te ijsberen, maar niet heel veel. Lekker nog een restant uit de kong gelikt. Heeft lekker lang naast mij op de bank gelegen met kop op mijn schoot. Dit was 2 maand lang niet mogelijk vanwege de onrust.
Om 23.15uur nog een laatste rondje en daarna heeft Sam een goede nacht gehad. Om 08.30uur werd hij wakker vanochtend.
Ik weet niet of dit eenmalig was, of dat de medicatie mogelijk echt een goed steunend middel is.
Je doet het goede, omdat je van hem houdt.
