Moritz terug naar het asiel

[Patricia Baerloo]

hallo allemaal
het is nu ruim een maand geleden dat we Moritz terug hebben gebracht naar het asiel en intussen heb ik al veel leuke, bemoedigende reacties gehad waarvoor veel dank! Hoewel het nog steeds moeilijk is om Moritz te vergeten, zijn we er wel van overtuigd dat we het beste hebben gedaan. Blijkens jullie verhalen zijn we niet de enigen met deze nare ervaring en dat steunt ons!

Nog even reageren op de laatste 2 mailtjes.
Manon: wij gaven hem absoluut niet in alles zijn zin. Sterker nog, we zorgden er juist voor dat wij altijd het initiatief tot ieder spel en vorm van aandacht namen. Dus kwam hij voor aandacht: negeren, wilde hij spelen: negeren. Bij het begroeten zorgen we ervoor dat we eerst elkaar uitgebreid begroetten, hem volledig negerend en dan pas kwam hij aan de beurt. Bovendien moest hij veel "verdienen" dus voor eten eerst zit/af/poot enz en voor het spelen eerst trainen. We hebben er zeer scherp op gelet dat wij bepaalden wat er gebeurde en dat was eigenlijk ook nooit een probleem. Daarom is zijn agressie ook gestoord en niet het gevolg van dominantie problemen. Niet dat het nou zo'n onderdanig hondje was, hij had een zeer sterk eigen karakter, maar zolang hij "normaal" was, had ie er geen enkele moeite mee dat wij de spelregels bepaalden. Gelukkig maar dat het in jouw geval goed is afgelopen!

Joe: ik begrijp je reactie en heb mijzelf ook vaak afgevraagd of ik niet te snel heb opgegeven. Zoals je hebt kunnen lezen vindt vrijwel iedereen dat ik het zelfs nog lang heb volgehouden. De situatie was echt onhoudbaar geworden. Hij had wel degelijk gebeten, en stond op het laatst meerdere malen per dag klaar om ons aan te vallen. Geloof me, dit gaat veel verder dan een beetje grommen. Ook de eerste maanden viel hij uit, zij het niet zo vaak als op het laatst. Alleen juist toen we dachten het redelijk onder controle te hebben (dat is wat anders dan dat het helemaal weg is) had ie zichzelf echt niet meer in bedwang. Zoals anderen ook schreven: hij veranderde plotseling in een duiveltje, terwijl het verder een hele normale, lieve, niet onzekere of agressieve hond was. En dat is denk ik ook het verschil met jouw hond. Ben blij dat je het gered hebt. Enne: toch wil ik weer een asielhond hoor; er zitten genoeg leuke honden in die een nieuwe kans verdienen. Met een puppy weet je toch ook niet wat je in huis haalt, ook al is het nog uit zo'n goed nest.

[Daphne]

Weet je eigenlijk hoe het nu met Moritz is?

Fijn dat je toch weer voor een asielhond wil gaan

[~Kimske]

kijk es op marktplaats.nl

[joe]

kijk es op marktplaats.nl

Nou...ik zou dan toch naar een asiel gaan. Daar geven ze je(als het goed is) eerlijke informatie over de hond.

Op de marktplaats willen ze er vaak snel vanaf en is er "niets"met hem aan de hand.......was dus ook zo bij onze hond

[malinois]

kijk es op marktplaats.nl

Nou...ik zou dan toch naar een asiel gaan. Daar geven ze je(als het goed is) eerlijke informatie over de hond.

Op de marktplaats willen ze er vaak snel vanaf en is er "niets"met hem aan de hand.......was dus ook zo bij onze hond

dat hoeft natuurlijk niet... en ook niet alle asiels geven een hond mee die bij je past... daar willen ze af en toe ook zo snel mogelijk van de hond af en 'vergeten' bepaalde eigenschappen te vertellen...
Op marktplaats staan ook leuke honden...

[Helen]

Als je op marktplaats een hond wil zoeken kun je ook zelf een advertentie zetten. Daarin geef je aan wat voor hond je zoekt, wat je er mee wil gaan doen enz. Ik heb zo Sita gevonden en het is echt een perfecte hond voor mij. Die mensen zaten er aan te denken om haar te herplaatsen en zaten op markt plaats te kijken wat er zo allemaal op stond. Ze zagen mijn advertentie en vonden dat dat ze het bij ons goed zou krijgen.
Als ik nog eens een hond wil hebben zal ik het weer zo doen

[Gast]

Hallo Patricia,

Toen ik jouw bericht las dacht ik dit zou over mijn hond kunnen gaan. En ik kan me zo ontzettend goed voorstellen dat je deze beslissing hebt genomen. Ik heb een blonde labrador van acht jaar oud die exact dezelfde gedragskenmerken (stoornissen) heeft als Moritz. Ik heb haar gekregen toen ze 1,5 jaar oud was en op het eerste gezicht een enthousiaste, vrolijke hond.

Vrijwel direct kwam ik erachter dat ze onberekenbaar was. De eerste dag had ze mij al gebeten. Ik was er van overtuigd dat met de juiste training en opvoeding dit probleem opgelost zou kunnen worden. Ik weet nu dat dat een illusie was en ben nu 6,5 jaar verder. Wij hebben er mee leren leven dat ze zo is, maar je moet altijd en overal op je hoede zijn. Ze is namelijk blond en heeft een lief koppie en wat komt daar altijd op aflopen? juist! kleine kinderen. Als het druk is in huis met visite doe ik haar in een andere ruimte. Mijn grootste angst is ook dat het toch een keer fout zal gaan, je moet haar zo scherp constant in de gaten houden. Ook bij het uitlaten is het vaak uitvallen naar andere honden en zelfs naar pups.

Het was een hele moeilijke beslissing voor je maar ik heb er alle begrip voor.