Bijna vier jaar geleden kreeg ik een berichtje van iemand die haar konijnen bij mij had ondergebracht terwijl zij op vakantie ging. Ze stond op een camping in Spanje en daar was een hele lieve hond met 11 pups van ongeveer 7 a 8 weken. De hond woonde onder een verlaten restaurant en ze was broodmager uiteraard met zo'n groot nest en geen baas die haar verzorgde. Die hond was Laila.
Die mensen gingen haar en de pups elke dag voeren met hondenvoer wat ze daar voor ze kochten. Op een dag kwam de campingeigenaar zelf terug van vakantie en hoorde dat Laila op zijn terrein zat met 11 pups en had tegen de konijnenmensen gezegd dat hij ze de volgende dag zou verdrinken in een moeras daar dichtbij. Hij had dat al eerder gedaan met een nest van Laila volgens ander campingpersoneel.
De konijnenmensen zouden de volgende dag weer verder reizen door Spanje en belden mij op of ik niks wist want ze vonden het zo erg voor de pups. Ik heb Tineke en Alma en Diana om hulp gevraagd. De pups en Laila zijn ingeladen in de camper van de konijnenmensen en naar een dierenarts in Spanje gebracht en vandaar weer opgehaald door iemand die ook een tijd op dit forum was en zij heeft ze bij haar thuis in Spanje heel goed verzorgd, daar ben ik haar heel erg dankbaar voor. Haar buurman kreeg Laila en twee pups in huis totdat ze oud genoeg waren voor de rabies inenting. Eva de andere 9 pups.
Toen ze ongeveer 15 weken waren en drie weken daarvoor ingeent tegen rabies zijn er door Eva en Diana mensen gezocht waar ze mee konden vliegen naar Nederland en voor bijna alle pups zijn er opvanggezinnen en baasjes gezocht in Nederland en Belgie met hulp van Eva, Tineke en Alma en Diana.
Laila kwam bij mij wonen samen met pup Shira. Ik heb haar van een foto gekozen omdat ze zo'n zachte blik in haar ogen had en omdat Eva zei dat ze zo leuk was. Dus tot zover de nestkeuze

Dat klopte trouwens helemaal. Pup Nola is bij mijn zoon gaan wonen, en pup Joey bij mijn buren en pup Sam bij familie van die buren. Marley is geplaatst bij iemand van dit forum. De rest bij mensen in Belgie en in Brabant en twee pups zijn er in Spanje geplaatst.
Twee jaar daarna was Buck net ingeslapen en kwamen we buiten een jongen tegen met een hele kleine husky pup. Die pup was Jack. De jongen wist zich er niet goed raad mee en vroeg aan ons hoe hij hem op moest voeden. Er was ook nogal een communicatieprobleem om dingen uit te leggen want hij sprak gebrekkig engels en nog een andere taal die wij weer niet spraken.
Na een week kwamen we hem weer tegen en hij zei dat de pup weg moest. Hij moest weer naar school en zijn ouders wilden de pup niet uitlaten. Zijn moeder was bang voor de pup. Man zei dat wij eventueel de pup wel over wilden nemen.

We kregen gelijk Jack zijn riem in onze handen geduwd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik na Buck wel dacht dat ik eigenlijk niet meer zo'n hond zou nemen, maar tegelijkertijd was ik ongemerkt toch wel aan het kijken naar een hond die op hem leek. Dus Jack kwam bij ons wonen. Ook geen nestkeuze.
Jack was (wat ik later pas ontdekte toen ik via marktplaats zijn fokker vond) pas zes weken toen wij hem kregen. Dus vijf weken toen de jongen hem kocht. Shira heeft zich de eerste periode helemaal uitgeleefd met Jack opvoeden, ik ben heel blij dat dat per ongeluk zo goed uit is gekomen met die twee samen.
Ik laat het maar bij de honden die we nu hebben anders wordt het een nog langer verhaal.
Maar al onze honden zijn eigenlijk per toeval op ons pad gekomen of als opvanger gekomen en daarna gebleven. Ik ben niet zo goed in honden weer afstaan als ik ze in opvang heb. Dus geen nestkeuzes hier, al hebben we wel veel pups gehad in de loop der tijd.
Wat ik eigenlijk met dit hele verhaal wil zeggen is dat ik denk dat welke pup ik ook zou kiezen uit een nest dat het vanzelf de pup wordt die het beste bij me past. Omdat ik me hecht aan zo'n pup (of volwassen hond) en vanzelf datgene ga doen wat ze nodig hebben.