Kleine Cooper in het begin.
In het begin was het een hels karwei om kleine Cooper op te voeden. Door het gebrek aan andere puppies in het nest, was Cooper nog niet gesocialiseerd en zag hij onze gezinsleden als zijn broertjes en zusjes. Hij wilde veel spelen, had enorm veel energie en was erg druk. Bijten en blaffen komen daar dan natuurlijk ook bij kijken. Gelukkig deed hij het goed bij de socialisatiecursus en later ook bij de puppycursus.
Nu, bijna 1,5 jaar later, is het een schat van een beest. Dat was hij daarvoor natuurlijk ook al, maar nu nóg meer. We hebben veel plezier van hem en hij van ons. Ook is hij erg enthousiast tegenover andere mensen en honden. Wanneer we bezoek krijgen, wordt hij erg blij, soms misschien wat te blij (kan niet van het bezoek afblijven gedurende de eerste paar minuten).
Cooper nu.
Desondanks is hij overdag vaak rustig en ligt hij lekker veel te luilakken op de grond of bank.
Een luierende Cooper op de bank.
Het enige waar we nu nog mee zitten, is het feit, dat hij telkens eten probeert te pakken van tafel. We proberen natuurlijk consequent hierin te handelen, dus we hopen dat ook dat snel afgeleerd is.
Ik (en mijn moeder) hebben al heel wat leuke hondjes voorbij zien komen op het forum en we hopen er nog veel meer te gaan zien.
