Even voorstellen

[Philip]

Beste lezers,

Mijn naam is Philip en samen met mijn vrouw zijn wij de trotse ouders van een stoere Chihauhau genaamd Pikkie. Het verhaal van Pikkie begon een jaar of 10 geleden toen ik opgebeld werd door een gemeente in Noord Holland met de vraag of ik een klein hondje wilde weghalen bij wat Zigeuners. Ik deed wel wat met moeilijk opvoedbare honden maar had geen ervaring met moeilijke zigeuners. Wij naar Amstelveen en kwamen terecht in een appartement met 8 zigeuners en een klein hondje.... een Chihauhau. Het hondje zag er ondervoed uit en had ondanks dat het en paar manden oud was maagdelijke roze voetzooltjes; een teken dat het nooit buiten kwam. Ik heb toen het hondje opgepakt en mee naar buiten genomen. Alles vreemd; gras vreemd, struiken vreemd, alles vreemd. Ben richting auto gelopen en gezegd dat ik hem meenam. Niemand die bezwaar maakte. Thuisgekomen hondje even bij mijn vrouw op schoot gezet en een afspraak gemaakt bij de dierenarts. De dierenarts concludeerde dat het hondje op zich gezond was maar zwaar ondervoed. 's Avonds spring hij van de schoot van mijn vrouw en komt naast mij liggen. Daar heeft hij 10 jaar gelegen.Tien jaar mee geweest als ik naar buiten ging, op bezoek bij anderen, mee, hij moest altijd mee. Een half jaar geleden ging het plots slechter met Pikkie. Hij stond verdwaasd te kijken, was de weg kwijt en vroeg zich af waar hij was.... Richting dierenarts en naar huis met de diagnose of een kleine hersenbloeding of dementie... de oude dag was begonnen. Gedurende het laatste half jaar ging hij steeds meer in zijn mand liggen, had minder zin om dingen te gaan doen en de mensen waar hij vroeger gek op was herkende hij steeds minder. Wat mij wel opviel was dat ondanks zijn rustige pose zijn hartslag erg hoog was. Vreemd als ik dat vond ben ik mij gaan inlezen op internet en leerde al snel dat een hond in ruste een hartslag van rond de 40 moet hebben. Een veel hogere hartslag wijst op stress. Zo vreemd als ik zelf ook ben heb ik mijn Sjamaantrommel gepakt en ben voor hem gaan zitten en ben gaan trommelen. Begonnen met 80 slagen per minuut naar een rustige 40 slagen per minuut. De vibratie van de trommel vond hij eerst maar niks maar na verloop van tijd werd hij rustig, sloot zijn ogen en scheen te slapen. De afgelopen weken doe ik dat vaker en hij schijnt de vibraties fijn te vinden. Zijn geheugen heeft hij er niet mee terug maar hij heeft weer levenslust en is nieuwsgierig. Hoelang wij hem nog mogen hebben is onbekend maar hij mag blijven tot het eind.

[annnie]

Mooi verhaal, maar een hartecho is misschien wel een goed idee

[kipo]

En ik weet niet waar je gelezen hebt, maar 40 is véél te weinig. En gezonde hond heeft een hartslag van 60 tot 120 in rust. Kleintjes hoger dan grote rassen.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

[sjm]

Welkom hier

[~Suzanne~]

Beste lezers,

Mijn naam is Philip en samen met mijn vrouw zijn wij de trotse ouders van een stoere Chihauhau genaamd Pikkie. Het verhaal van Pikkie begon een jaar of 10 geleden toen ik opgebeld werd door een gemeente in Noord Holland met de vraag of ik een klein hondje wilde weghalen bij wat Zigeuners. Ik deed wel wat met moeilijk opvoedbare honden maar had geen ervaring met moeilijke zigeuners. Wij naar Amstelveen en kwamen terecht in een appartement met 8 zigeuners en een klein hondje.... een Chihauhau. Het hondje zag er ondervoed uit en had ondanks dat het en paar manden oud was maagdelijke roze voetzooltjes; een teken dat het nooit buiten kwam. Ik heb toen het hondje opgepakt en mee naar buiten genomen. Alles vreemd; gras vreemd, struiken vreemd, alles vreemd. Ben richting auto gelopen en gezegd dat ik hem meenam. Niemand die bezwaar maakte. Thuisgekomen hondje even bij mijn vrouw op schoot gezet en een afspraak gemaakt bij de dierenarts. De dierenarts concludeerde dat het hondje op zich gezond was maar zwaar ondervoed. 's Avonds spring hij van de schoot van mijn vrouw en komt naast mij liggen. Daar heeft hij 10 jaar gelegen.Tien jaar mee geweest als ik naar buiten ging, op bezoek bij anderen, mee, hij moest altijd mee. Een half jaar geleden ging het plots slechter met Pikkie. Hij stond verdwaasd te kijken, was de weg kwijt en vroeg zich af waar hij was.... Richting dierenarts en naar huis met de diagnose of een kleine hersenbloeding of dementie... de oude dag was begonnen. Gedurende het laatste half jaar ging hij steeds meer in zijn mand liggen, had minder zin om dingen te gaan doen en de mensen waar hij vroeger gek op was herkende hij steeds minder. Wat mij wel opviel was dat ondanks zijn rustige pose zijn hartslag erg hoog was. Vreemd als ik dat vond ben ik mij gaan inlezen op internet en leerde al snel dat een hond in ruste een hartslag van rond de 40 moet hebben. Een veel hogere hartslag wijst op stress. Zo vreemd als ik zelf ook ben heb ik mijn Sjamaantrommel gepakt en ben voor hem gaan zitten en ben gaan trommelen. Begonnen met 80 slagen per minuut naar een rustige 40 slagen per minuut. De vibratie van de trommel vond hij eerst maar niks maar na verloop van tijd werd hij rustig, sloot zijn ogen en scheen te slapen. De afgelopen weken doe ik dat vaker en hij schijnt de vibraties fijn te vinden. Zijn geheugen heeft hij er niet mee terug maar hij heeft weer levenslust en is nieuwsgierig. Hoelang wij hem nog mogen hebben is onbekend maar hij mag blijven tot het eind.

Wat een apart verhaal.

Suzanne

[welshwitch]

Welkom.
Om toegang te krijgen tot het hele forum zal je je bij de groep "vaste gebruikers" moeten aanmelden.
In dit topic staat precies hoe dat moet: https://www.hondenforum.nl/plaza/viewto ... =5&t=30911