Pemba schreef: ↑16 jul 2020 13:05
Ik laat een pup de eerste maand helemaal nooit alleen, sleep ze overal mee naar toe.
Ze mogen ook net zoveel achter me aanlopen als ze willen.
Na die maand voelen ze zich hier altijd prima vertrouwd en het alleen laten is bij geen enkele hond een probleem geweest.
Ik werk niet dus bij mij was dat mogelijk.
Dit dus. En ik had een puppyren voor de laatste telg, maar daar wil hij niet in. Dus daar liggen nu de spullen in die niet kapot mogen.
Verder is de grond hier bezaaid met rotzooi. Dozen, papier, lappen stof, botten etc. wat er voor zorgt dat alles van waarde heel blijft.
Vrolijke vriend is nu 15 weken oud en kan prima alleen zijn. Met de rest uiteraard, dat wel.
Bij Louitje heb ik geprobeerd om alles schematisch op te bouwen, met bench, ren en in tijd. Dat werd dus een ramp. Hij is nu 3 en nu pas kan hij af en toe echt alleen in de kennel zonder dat hij de buurt bij elkaar krijst. Meestal moet papa Marco mee.
Dus bij deze volg ik gewoon weer mijn instinct. Pup moet zich veilig en vertrouwd voelen in huis en dan gaat de rest vanzelf. Je ziet het ook buiten. Hij loopt nog steeds los mee en is nu veranderd van zwaan kleef aan naar een pup die steeds meer ruimte durft te pakken. Soms is hij al een meter of 40 op pad als hij ineens bedenkt ojee vrouwtjeeeee .
Zindelijk worden is wat minder maar ligt geheel en al aan mezelf. Te laks. En mijnheer heeft een broertje dood aan regen. Vanmorgen ook weer, sta ik 10 minuten in de regen met hem....doet ie niks. Ga naar binnen en hij draait een rondje en doet een hoop.
Ga even later met de meute wandelen. We komen thuis en hij doet een plas. Ach ja dweil erover en klaar. Komt vanzelf goed. Tenminste dat is het tot nu toe bij allemaal wél gekomen.
Fred is problematisch met alleen zijn en na 4 jaar hebben we het compleet geaccepteerd 
