Eline* schreef:Even..je geeft aan dat niet niet bang bent als de hond met de tanden bloot voor je staat...waarom doet ie dat?
Dat is een heel verhaal.

Maar ik moet dat wel erbij vertellen omdat dan blijkt dat het vrij logisch is dat hij zo reageerde.
Wij hebben een vast ritueel voor Caesar als wij hem eten geven. Zij voerbak staat in zijn bench (helemaal achterin) juist om te voorkomen dat de kids te dicht in de buurt kunnen komen als hij eet.
Ik heb afgepaste porties klaar staan zodat iedereen hem kan voeren. We pakken dan zo'n portie uit de keuken en lopen richting zijn bench. Vlak voor zijn bench laten we hem gaan zitten en geven het commando wacht. Hij moet dan blijven zitten terwijl we zijn voer in zijn bak doen. En pas als wij zeggen "ga maar" mag hij gaan eten.
Enige tijd geleden zou mijn zoontje hem eten geven en oeps...hij vergat de wacht. En Caesar stormde meteen de bench in. Ik had niet door dat mijn zoontje er nog in zat anders had ik meteen in gegrepen. Maar goed Caesar haalde dus uit naar mijn zoontje toen die het lege bakje wilde pakken.
Mijn zoontje kwam huilend naar met toe dat Caesar had gebeten. Gelukkig viel het allemaal reuze mee en huilde hij eigenlijk alleen van de schrik omdat Caesar naar hem uitviel.
Mijn dochtertje dacht een goede oplossing te hebben voor het dekseltje dat nog in de bench lag. Ze liep naar de keukendeur en deed die open en zei dat ze Caesar wel even achter zou laten om het dekseltje te pakken.
Caesar reageerde op het geluid van de deur door uit zijn bench te komen. Ik zei haar dat ik dat toch niet zo'n goed idee vond en dat ik zelf wel het dekseltje zou pakken.
Ze deed dus de deur weer dicht en liep terug richting kamer (dan moet je langs de bench).
Caesar stond dus nog steeds bij zijn bench en toen mijn dochter vlakbij zat viel hij dus naar haar uit (waarschijnlijk was hij bang dat zij zijn eten ging afpakken).
Nouja toen ik hem dus wilde pakken om hem voor straf in het toilet te zetten ontblootte hij dus zijn tanden naar mij en haalde zelfs uit (nouja sprong happend naar mij toe en beet in de lucht

). Toch heb ik op dat moment hem resoluut in zijn nekvel gegrepen en in het toilet gezet.
De eerste dagen daarna mochten de kids hem van mijn geen eten meer geven. Maar op aanraden van mijn instructrice mogen ze het nu weer wel doen. Maar nu onder strikt toezicht van mij. Ik sta er heel dicht bij om te zien of zij geen fouten maken (en zeg het meteen als ze het wel doen) en om in te grijpen mocht het toch weer fout gaan. Maar tot nu toe gaat het heel erg goed.
Groetjes
Corina