twinkeltje schreef: ↑03 sep 2021 15:50
Leuke fotos, leuk te zien dat alle kittens zijn gebleven
Ja, ik hád gezegd dat ze zouden blijven als het goed samen zou gaan met Lap... Maar ja, dan zijn ze drie maanden en denk je dat het nog wel gaat lukken en wil je sowieso geen afscheid meer gaan nemen van die heerlijke dropjes

. Toen ze acht maanden waren heb ik het definitief opgegeven om Lap aan ze te laten wennen en
no way dat ze nog weg mochten. Dus nu een onooglijke sluis tussen woonkamer en keuken

.
Maar Lap heeft het weer naar haar zin en de 'kittens' ook en wij genieten met volle teugen

.
Frootje schreef: ↑02 sep 2021 22:48 Wat fijn dat Ravi in elk geval wel manieren heeft om ermee om te gaan. Hij klinkt ook als een pientere hond.

Maar ik kan me voorstellen dat het met katten wel een dingetje is inderdaad. Daar is ook wel een behoorlijk formaatverschil natuurlijk.
Dat is soms best eng ja. En ze zien hem niet altijd (zwart en plat)

, ik moet hem eigenlijk een fluoriserend geel hesje aandoen met de tekst 'hou afstand!!!!!!'

.
Maar hij laat zich gelukkig ook goed sturen, gisteravond wilden de katten ook bij mij buurten maar Raaf lag naast me dus dat ging niet. Na een uurtje heb ik hem gevraagd of hij mee ging om in de bench te liggen en dat vindt hij dan echt okee, geen getwijfel maar meer 'ja, dat ligt inderdaad ook wel zo rustig'. Dus iedereen blij. Het is wat geregel en opletten maar we hebben onze weg wel gevonden daarin gelukkig.
Frootje schreef: ↑02 sep 2021 22:48Ik denk dat dat bij Froo wel meespeelt ja. Net als haar overdreven hysterische gedrag naar vreemde honden en haar buitnijd.
Ze heeft vermoedelijk in haar socialiatieperiode meegekregen dat honden haar grenzen allemaal niet respecteren. Ik kan me voorstellen dat dat een hond wel vormt voor de rest van het leven.
Als ze toen al had geleerd dat andere honden leuk waren, was ze misschien anders geweest. Maar ze kan dus wel met andere honden als ze ze kent, ze gaat goed met Mowin, speelt ook soms wel even met hem. Maar zodra hij toenadering zoekt op een manier die voor haar plotseling, onvoorzichtig of anderszins ongewenst is, corrigeert ze gelijk fel en met veel kabaal. Want het moet wel vooral overduidelijk zijn.

Ze maakt ook geen onderscheid in hoe zwaar de overtreding is. Alles komt op dezelfde straf te staan. Ik kijk altijd maar even naar wat er aan de hand is, als Mowin echt vervelend is, spreek ik hem aan. Als zij overdrijft haal ik haar uit de situatie. Mowin is overigens nooit onder de indruk, dat maakt het soms lastiger.
Dat denk ik ook. Haar reacties bij het uitlaten waren in die eerste maanden ook echt hevig weet ik nog, maar ze heeft gelukkig wel geleerd om vertrouwen in je te hebben door hoe je er mee om bent gegaan (vond ik ook leerzaam om te lezen destijds, die zoektocht). Fijn dat ze het wel best met Mowin kan vinden, wel jammer dat hij nou net niet onder de indruk is

.
Frootje schreef: ↑02 sep 2021 22:48Ik geloof dat Froo er wel moeite mee heeft gehad richting mij, maar dat was bij haar meer in de vorm van opstaan als een geslagen hond met een ‘sorry dat ik besta’ houding. Ze is richting mij nooit pinnig geweest (behalve toen ze als pup krijsende voernijd had, gratis piercinggaatjes

). Ondertussen weet ze dat ik haar heus niet opzij zal schoppen en dat ze best wat ruimte in mag nemen. Als ik erbij wil vraag ik het inderdaad wel (ik zou haar ook kunnen verschuiven maar dat heeft wel hetzelfde resultaat, meestal zal ze nog steeds opstaan en een meter verderop gaan liggen). Ik heb haar altijd geleerd dat haar grenzen er in mijn huis gewoon toe doen en gelukkig pikte ze dat bij mij wel snel op. Ik vermoed dat haar ervaringen met mensen op dat vlak beter zijn geweest. Ik heb nooit het gevoel gehad dat het bij ons een probleem is geweest, terwijl ze het met andere dieren dus wel heel erg heeft.
Dat was met Raaf hetzelfde, echt opvliegen uit angst (soms wel een lichte grom tijdens het opvliegen denk ik maar dat weet ik niet eens zeker meer). Ik vond dat zo jammer want vind het heerlijk met een hond tegen me aan, maar in het begin was hij altijd met een paar minuten al weer weg, 'brr eng'.
Oeps, die gaatjes

. Ja dat vragen vind ik ook fijner zolang ze met verschuiven toch weggaan, maar ik ben blij dat Raaf het vertrouwt tegenwoordig. Als ik opgestaan ben en hij is op mijn plek gaan liggen dan kijkt hij me aan 'nee, ik hoef toch niet weg? Ik lig hier zo lekkerrrrrr!'. Als hij dan ziet dat ik toch echt weer wil gaan zitten dan stelt hij de vraag nog een keer terwijl hij zich op zijn rug draait

. En dan verschuif ik hem zachtjes terwijl hij op zijn rug blijft liggen

. Heerlijk dat dat kan. Maar vraag ik hem op dat moment om toch plaats te maken dan doet hij dat ook meteen en komt dan meestal alsnog lekker tegen me aanliggen.
Fijn dat Froo dat vertrouwen heeft dat je haar grenzen respecteert, dat is toch wel de basis hè.