Ik ben nieuw op het forum, dus in het geval dat ik iets verkeerds heb gedaan word ik hier graag op verwezen.
Ik woon deeltijds samen met mijn vriend. Hij heeft een hond (Raitchu, 6 jaar, herder/boerderijhond mix, als jonge pup gevonden aan de weg in Rusland). Raitchu is in basis redelijk goed opgevoed, hij kan los mee uit, luistert naar basiscommandos en is in essentie een lieve lobbes
. Wel heeft hij enkele ‘verbeter punten’. Mijn partner is een hele lakse baas, waar ik juist heel gericht ben op consequent zijn. Wij zijn nu 3 jaar samen dus in essentie is hij de primaire baas van de hond. Ook is raitchu het grootste deel van de tijd bij hem thuis. Hij is niet goed gesocialiseerd met andere honden, en dit uit zich in lichte angst. Ook is het een erg aandachteisende/opdringerige hond. Met oudere rustige honden kan hij goed omgaan, met oudere kinderen heeft hij ook geen problemen. Met pups doet hij heel voorzichtig, het lijkt hem niet echter niet echt te interesseren. Ook met katten is hij heel lief( al zitten vreemde katten hier vaak niet op te wachten 
. Ook blaft en piept hij veel en heeft hij veel tekenen van verlatingsangst. In de periode dat ik met Raitchu omga heb ik dit een heel stuk kunnen verbeteren en staat hij al steviger in zijn schoenen. Ook met uitlaten een schooien zijn we veel aan het verbeteren geweest. In dit hele proces is het dus ook zo geworden dat hij veel aanhankelijker en onderdaniger naar mij is (lees, meer dan naar zijn baas). Mijn partner is er van overtuigd dat een hond gewoon moet doen wat hij wil, ‘ik ben zijn vriend, niet zijn baas’. Deze gedachtegang staat mij niet aan, maar het is zijn hond dus zijn keuze, dus ondanks dat ik het hier niet mee eens was heb ik dit tot zover gerespecteerd en gezegd dat dit bij mijn toekomstige hond niet het geval gaat zijn.
Vroeger hadden wij altijd Cane corso’s thuis. Mijn tante was fokker/trainer en doet nogsteeds shows. Ik ben een tijdje terug verhuisd naar een groot huis met een tuin, werk vanuit huis en heb het al heel lang met mijn tante over een pup.
Ondanks het feit dat Raitchu niet bij mij woont was ik toch benieuwd naar het volgende; in hoeverre neemt een pup dit soort gedrag over van een volwassen hond.
En pup heb je namelijk niet voor even, en het zou niet gek zijn als mijn partner en ik in de toekomst samen gaan wonen in mijn huis.
Mijn partner vind het hartstikke leuk voor mij als ik een hond heb. Alleen is hij wel duidelijk in het feit dat Raitchu zijn hond is en de pup van mij. Met beide op ronde gaan, voeren etc uiteraard, maar Raitchu heeft het plekje in zijn hart. Helemaal logisch natuurlijk, maar even voor context, pup word dus door mij opgevoed en zal in essentie niet samenwonen met raitchu, maar ze zullen wel sporadisch met elkaar te maken krijgen.
Het is altijd mijn droom geweest om een eigen hond te hebben en hier mee aan het werk te gaan, alleen moet dit natuurlijk in een goede situatie zijn voor de hond.
Graag meningen en adviezen.
Stel ik me aan of is mijn gedachtegang logisch
