Even uit een stukje eigen ervaring
Snoepie was het eerste hondje wat bij ons in huis kwam na 10 jaar hondloos te zijn geweest. Voorheen boxers gehad, en daar kwam een 7 weken oud klein wollig debbertje het huis ingestapt.
Ondanks de goede voornemens van mijn ouders en ons (mijn zusje en ik woonden toen nog thuis) bleek zo'n klein wollebaaltje toch wel heel erg het knuffelgehalte omhoog te trekken, en ja....binnen no time mocht ze dingen die ze eigenlijk niet zou mogen.

Ze mocht op de bank, zelfs op de leuning van de bank liggen was geen probleem, het trekken aan de lijn was toch minder vervelend met maar een paar kilo aan de riem etc.
We waren zo inconsequent als maar kan zijn.

Toen Danco erbij kwam konden we ineens wel consequent zijn, want een hond van ruim 30 kilo die trekt is toch een stuk vervelender, hij neemt de hele bank in beslag als hij erop ligt etc.
"Gelukkig" is Snoepie ondanks die consequentie in de eerste periode geen keffer naar andere honden, zij geeft niets om andere honden en ontwijkt ze gewoon. Zij wordt dan ook zelden "lastig gevallen" door andere honden, ook niet door de groten.

En zij is dus ook geen keffer geworden, tenminste niet naar andere honden. Zij weet volgens mij niet eens dat ze een hond is.
Snoepie is wel degene die in huis de meeste herrie maakt, zij is het waakst van allemaal.
Toen Danco erbij kwam is er ook het een en ander aan Snoepie bijgeschaafd, zij is mee op cursus geweest, en de touwtjes zijn wat aangetrokken. Zij loopt zelden aan de riem, luistert het best van allemaal, juist omdat ze dus niet reageert op andere honden.
Ik denk dus dat veel kleine hondjes "kefferig" zijn omdat eigenaren nu eenmaal iets vertederends zien in zo'n klein hondje, en daardoor minder consequent zijn als naar grote honden. Neemt niet weg dat als ik ooit nog een klein hondje krijg (ooit wil ik nog een ruwhaar teckel) ik die "hetzelfde" wil behandelen als een grote hond, dus gewoon consequent zijn net zoals je met een groter exemplaar zou doen.