Ik heb me pas net aangemeld op het forum (na hier wel heel vaak te zijn geweest als gast om mee te lezen en informatie op te doen!) Maar heb me (helaas!) aangemeld omdat we nu aan het sukkelen zijn met onze Zwitserse Herder, Nykai, een reu van 10,5 jaar. En ik wil, buiten ervaringen en informatie, het ook even van me af schrijven. Dus sorry als dit een lang topic gelijk word
Het gesukkel begon eigenlijk eind December 2023. We hadden er net een pup bij, een 2e Finse Lappenhond, onze 3e hond, toen Nykai ineens midden in de nacht verschrikkelijk pijn had.
Nu durf ik zelf best wat af te wachten normaal, maar ik zag direct dat dit niet goed ging komen zonder hulp. Dus dierenarts gebeld, direct die kant op, en die stuurde me weg met een pijnstiller. Zelf had ik heel sterk het idee dat het in zijn rug zat, hij stond enorm bol, had een "dronkenmansgang" en zakte bij het ontlasten door zijn achterpoten. Na aandringen heeft de da me doorgestuurd naar een Neuroloog.
Die bevestigde direct mijn vermoeden, zoiezo een hernia, maar de ernst konden we pas echt zien op een CT-scan. Die was best schokkend... er waren 5!!! hernia's te zien, waarbij er 2 echt groot waren en op zijn ruggenmerg duwden, een operatie zat er daardoor niet in, hij wist immers niet welke van de 2 de ergste klachten gaf, en de ene zit bovenaan bij de schouders, de andere onderaan aan het begin van zijn staart.... 2 operaties op een toen net niet 10 jarige hond, met in het slechtste geval 2 x 8 maanden revalideren... Ik zag daar de lol niet van in voor hem, de Neuroloog gelukkig ook niet.
Dus op de "ouderwetse" manier: 6 weken rust, alleen buiten om te poepen/plassen, zware pijnmedicatie, en dan afwachten. In de tussentijd hebben wij besloten om de nieuwe pup, die we hadden genomen omdat hij nog zo ontzettend goed was, terug te brengen naar de fokker. Ik heb altijd gezegd dat ik NOOIT zou herplaatsen, maar met pup op de arm naar de neuroloog, fysio, Nykai 6 weken rustig houden... Ik moest me focussen op zijn herstel en mijn andere hond. Heb er wel een flinke mentale klap van gehad, we hebben haar afgegeven aan de Fokker op eerste kerstdag. Gelukkig stond een ander gezin om haar te springen
en werd ze daar met open armen ontvangen, ook ontzettend veel steun gehad van de fokster zelf Ondertussen knapte Nykai met rust enorm op! hij kon weer rechtop gaan staan, stukjes lopen, pijnstilling werd afgebouwd. De neuroloog was serieus verbaasd! Zo goed als het weer ging! Alleen dook nu het volgende probleem op: Door het lange stil liggen was hij enorm stram geworden en had hij veel spier verloren, hierdoor ging zijn artrose en spondylose (die ze ook direct op de CT scan voor de hernia hadden gezien) enorm opspelen. Met veel fysio en watertherapie ging dat gelukkig op termijn ook veel beter. Maar in 1 maand was hij van 2 uur door de velden rennen terug gevallen naar max 30 min aangelijnd wandelen, en dat is helaas ook zo gebleven. Behoorlijke tik gehad dus, en veel ingeleverd op korte tijd. Van vitale middelbare man, naar kreupele senior.
Dat bleef eigenlijk stabiel zo tot eind Juni. Hij was ineens met vlagen aan de diarree, eigenlijk iets wat hij zelden heeft. Maar goed, geen paniek, want hij word ouder en het was enorm warm! Toen mijn andere hond, Qhinu, ook aan de diarree ging, waren we "opgelucht" en gingen we uit van een virusje. Qhinu knapte in een paar dagen weer op, zoals altijd, maar Nykai is sindsdien eigenlijk continu aan het tobben geweest. De periodes van diarree zijn steeds langer en vaker geworden, tot hij ook af ging vallen en wat verzwakt werd. Niks voor hem, dus naar de dierenarts geweest. Dit keer een andere arts en die nam het direct serieus. Zeker gezien zijn leeftijd.
We hebben zijn bloed, urine, en ontlasting helemaal laten doorlichten: allemaal zien er super goed uit, geen Giardia, geen Leverafwijkingen, Nieren goed, alleen de snaptest, cPL, voor de alvleesklier gaf "positief". AKA: er is "iets" niet goed bij de alvleesklier, wat zijn diarree verklaard, maar zijn bloedwaardes van de alvleesklier zijn perfect... Hier houd het dan voor onze eigen dierenarts ook op. Zij geeft aan verder even niks meer te kunnen testen, en stuurt ons door voor een gespecialiseerde echo... de dierenarts weet dat ze bij mij alles hardop mag uitspreken, dus toen ik vroeg wat het dan nog kon zijn... Toen vielen er wel wat woorden die je niet wilt horen.
van "semi ernstig" tot k*nker en tumoren...En dat is natuurlijk realistisch, hij is een oudere hond, een herder, en 3 van zijn broers hebben al k*nker gehad (waarvan 2 het niet overleefd hebben)
Maar oef, het komt dan toch even hard aan. Ookal hield ik er zelf in mijn achterhoofd ook wel rekening mee, mijn ervaring is dat hoe vager de klachten zijn, hoe enger de prognose vaak 
Hopelijk is het iets wat met medicatie of speciaalvoeding onder controle gehouden kan worden, ook dat zou natuurlijk nog kunnen. Nu wil ik in ieder geval van de onzekerheid af... of het nu goed nieuws is of slecht... Helaas kunnen we pas op de 21e. Hij staat al op voer speciaal voor de Pancreas maar dat helpt niet zoals je zou verwachten bij een alvleesklier ontsteking.Duimen jullie mee voor mijn oude knappe goedsul?
Dat we maar snel mogen weten wat er aan de hand is in ieder geval 
Maar die voeding houden we wel aan tot de scan in ieder geval. Had dan misschien al wel meer resultaat verwacht (of gehoopt en ben ik ongeduldig)...
