hoe leer je een hond altijd hierkomen als je roept

[Baily]

Is dit mogelijk. Ik heb vier honden, eentje telt dan niet mee met dit onderwerp want dat gaat gewoon nooit lukken i.v.m. voorgeschiedenis.

1 hond luistert vrijwel altijd, maar dat ligt in haar karakter. 1 hond is superactief, niet nerveus, maar luistert redelijk en 1 hond is een eigenwijs lief kreng. (grrrrr dus af en toe). Dat lief zet ik er maar even bij want ik ben wel erg gek op hem......... , maar ik word ook gek VAN hem.

Nou oefen ik best wel, en ik huis lukt het goed, maar loslopen voor de deur, ik besta niet meer voor meneer. In het bos kachelt hij wel achter de rest aan, dan gaat het goed. Maar als hij hier los loopt, op plaatsen waar het geen direct kwaad kan, dan luistert hij dus niet. En eenmaal thuis dan is hij weer zo lief en aan me geplakt, ik snap het gewoon niet.

Als hij bijvoorbeeld naar de vijver loopt en hij gaat te ver weg en ik roep hem terug, kijkt hij achterom, en aan die kop kan ik al zien dat hij de benen gaat nemen. Hij lacht me nog net niet uit. Maar als ik hem dan uiteindelijk maar ga halen dan kan ik hem wel zo aanlijnen. dan loopt hij niet weg, maar snuffelt gewoon een beetje op de plek waar hij loopt.

Als ik naar binnen ga loopt de hele hondentroep mee behalve natuurlijk Beer. Die gaat pontificaal liggen midden op de stoep, op een afstandje van ongeveer 15 meter. Ik kan dan de voordeur dicht doen, maar dat vindt Beer niet erg. Hij blijft wel liggen hoor, geeft niks. Uiteindelijk ga ik hem dan maar weer halen. Ook eigenlijk zonder problemen loopt hij dan weer mee.

Nou ben ik de laatste tijd vreselijk moe, en ik denk ook dat hij aanvoelt dat ik de puf niet heb, hij hoort het w.s. aan mijn stem. Maar ik wil gewoon dat hij hierkomt. Verder hoeft hij niks.............

En leuker als de omgeving zijn lukt niet, het is me in anderhalf jaar niet gelukt en ik heb echt van alles geprobeerd, ik ben er echt zo moe van. Dus een optie is dan niet meer loslopen, maar ja. Ik vind dat zo hard.

[Caro.]

Tja, ik denk dat het ook moeilijker is bij de ene hond dan bij de ander... Als het je bij de andere honden wel lukt en net bij die ene niet, dan is die hond gewoon wat moeilijker/dwarser

Leuker zijn dan de omgeving, toch is dat de enige manier. Je moet alleen ontdekken wat jou nu leuker maakt voor die hond: is er niet iets waar hij stapelgek op is? Een bal? Worst? Stokken?

Eerst oefenen in en rondom het huis, dan buiten met de lange lijn en dan dus los. Maar ik denk dat je dit allemaal al gedaan hebt. En maar enthousiast zijn ''hierrrrrrrr, kijkkkkk mooiiiiiiiiii'' en dan hetgene hooghouden wat je hebt wat die hond nu juist zo interessant vindt.

Ik blijf altijd enthousiast tegen de honden, ook als ik strontziek of doodmoe ben, maar als ze hier moeten komen is het altijd feest (ook al ben ik kapot daarna ). Ik moet zeggen dat het hier goed werkt, Kaya omdat ik die al vanaf pup heb en zij altijd te paaien is met een bal/stok of enthousiasme en met Moritz heb ik gewoon mazzel; die wil graag bij me zijn, is bang om me uit het oog te verliezen en reageert ook goed op een enthousiaste stem.

Ik hoop dat je er wat aan hebt...... al vermoed ik dat je deze dingen allemaal al geprobeerd hebt
h

[Selena]

Dit is een manier, weet niet of je het al geprobeert hebt:

Ingredienten:
- Lange lijn (bv longeerlijn voor paarden);
- Een halsband die niet over zijn kop heen kan;
- Genoeg koekjes of stukjes kaas/worst/frolicjes in vieren of favo speeltje bv. bal.
- Geduld (nog even)

Je houdt controle door de lange lijn, hond roepen als hij naar je toe komt is hij braaf, als hij bij je is krijgt hij zijn beloning. Als je denkt dat hij heel goed weet wat "hier" betekent maar weigert naar je te luisteren kan je hem aan de lange lijn ook "binnenhalen". Als hij bij je is, is hij braaf en krijgt hij beloning.
Begin in een rustige omgeving en voer daarna afleiding toe, aan de lange lijn. Gaat dit goed, laat je hem voorzichtig aan weer loslopen (in een rustige omgeving) met de lange lijn achter hem aan slepend, als hij dan weer op een afstandje wacht, hoef je hem niet achterna te jagen maar kun je de eind van de lijn pakken.

Suc6!

[Eline*]

Ik snap dat het storend is, maar als ik het zo lees doet hij verder geen vlieg kwaad. Dus niet meer loslaten..hoezo dan?
Ik heb de indruk dat hij dondersgoed doorheeft dat je hem toch niks kan maken. Heb je al eens geprobeerd hem te corrigeren op afstand door iets te gooien richting hem?

[laeken]

Wuilus kwam vroeger ook nooit als ik haar riep, alles was leuker dan ik was.
Toen ben ik met haar gaan oefenen in apporteren. Nieuw fluitje ingevoerd en elke keer als ze wat afdwaalde pakte ik een stok, floot en gooide superleuk met de stok die ze dan graag apporteerde. Dan deed ik dat een keer of 5 en lijnde haar tussendoor aan en liet haar trekspelletjes met die stok doen. Uiteindelijk na een paar weken was ze 100% geconditioneert op dat fluitje en mijn bukken om een stok te pakken. Dat fluitjes was inleiding tot een leuk spel en daar kwam ze maar al te graag voor.

Uiteindelijk is na 12 jaar dat fluitje nog steeds superstrak ingebakken en komt ze als een speer. 9 van de 10 keer doe ik een spelletje en de 10e keer is het aanlijnen omdat er bv een hond komt.

Die stok kan vanalles zijn natuurlijk, als je hond het maar superleuk vindt. Wel lees ik dat hij verder niks moet, dat is niet goed want dan hoeft hij dus in zijn ogen helemaal niks. Oefeningen zijn leuk als je het leuk maakt en ik zou hem meer gaan leren zoals blijf en volg. Appeloefeningen hebben vaak invloed op elkaar, luisterd een hond goed naar volg en zit, dan gaat hij in mijn ogen overal beter naar luisteren omdat het begrip luisteren gewoon beter aankomt dan.

[Baily]

Op zich is het gewoon een eigenheimer, en dat maakt hem ook wel leuk. Maar bijvoorbeeld als er mensen aankomen van de plantsoenendienst, met van die oranje hesjes, dan moeten die natuurlijk verjaagd worden. En ik schaam me dan echt dood dat hij niet goed luistert. Vaak zijn het mensen van een sociale werkplaats en die zijn meestal heel vriendelijk. Tenminste degene die ik tref dan. Dus op zo'n moment wil ik hem graag onder controle hebben. Verder gedraagt hij zich altijd wel behoorlijk naar mensen. Op een blinde man met een stok na dan, die moest ook de stuipen op het lijf gejaagd worden.

Maar het is voor zijn eigen veiligheid natuurlijk ook handig en ik vind het gewoon zwak van mezelf dat het niet lukt. Daar erger ik me eigenlijk nog het meest aan. Ik zie mezelf dan staan in de ogen van iemand anders. Zoals je zelf ook wel eens iemand ziet die zijn hond niet onder controle heeft. En dat je dan denkt, ha ha gelukkig ben ik dat niet....... met een heel klein beetje leedvermaak.

Maar ik ga het weer met goede moed proberen, en niks van mijn vermoeidheid laten merken hoop ik. Soms moet je gewoon zelf weer even een schop vooruit hebben........ En inderdaad voor wat hoort wat hanteren. Aanlijnen is zitten, naar buiten is direct naar de deur komen, en eventjes weer alleen mee naar buiten en aan de lange lijn oefenen. Maar inderdaad ook nog wel los op zijn tijd. Op momenten dat hij met de rest speelt en hij toch wel meeloopt zodat hij niet de fout in gaat. Ik ga het gewoon weer opnieuw aanpakken, nieuw commando. Bedankt.

[Baily]

Ik snap dat het storend is, maar als ik het zo lees doet hij verder geen vlieg kwaad. Dus niet meer loslaten..hoezo dan?
Ik heb de indruk dat hij dondersgoed doorheeft dat je hem toch niks kan maken. Heb je al eens geprobeerd hem te corrigeren op afstand door iets te gooien richting hem?

Ja dat is het denk ik ook, hij weet gewoon dat ik niks kan beginnen. Ik kan het proberen om te gooien maar ik ben niet zo sterk in gooien...... ben nogal een kluns. Meestal gaat het niet in de richting die ik bedoel. Moet ik hem dan met iets raken of in zijn buurt gooien. En mag hij niet zien dat ik het gooi?

[Eline*]

Ik snap dat het storend is, maar als ik het zo lees doet hij verder geen vlieg kwaad. Dus niet meer loslaten..hoezo dan?
Ik heb de indruk dat hij dondersgoed doorheeft dat je hem toch niks kan maken. Heb je al eens geprobeerd hem te corrigeren op afstand door iets te gooien richting hem?

Ja dat is het denk ik ook, hij weet gewoon dat ik niks kan beginnen. Ik kan het proberen om te gooien maar ik ben niet zo sterk in gooien...... ben nogal een kluns. Meestal gaat het niet in de richting die ik bedoel. Moet ik hem dan met iets raken of in zijn buurt gooien. En mag hij niet zien dat ik het gooi?

Waar het om gaat is dat ie schrikt en denkt Oeps.. 8O
Als je niet kan gooien maar wel kan schieten kan je ook een poging wagen met zo'n megawaterpistool.
Hij mag gerust zien dat jij degene bent die hem op zijn kop geeft, want jij roept hem immers en wil dat hij luistert. Laat hem dus maar zien dat je uitschuifarmen hebt!

[Caro.]

Even het laatste van Inge aanhalen:

maar om het hierkomen echt betrouwbaar te maken, moet je vooral héél consequent zijn in wat je gevraagd hebt. onder het motto 'never take no for an answer' .

Is dus helemaal waar! Roep daarom ook nooit in situaties waarvan je van te voren al weet dat je hond toch niet komt. Daardoor verliest het commando ''hier'' compleet zijn effect.

Kaya luistert bijna altijd naar ''hier'', ook met andere honde, spelen, enz. enz. Er is echter 1 situatie waarbij ik weet dat ik kan roepen wat ik wil, maar ze doet toch haar eigen zin: nl als ze het warm heeft en ze wil het water in. Dan komt ze uiteindelijk wel, maar eerst gaat ze toch echt het water in.
Dan heeft het dus geen nut; ik sta als gekke Henkie te roepen, kan er geen consequenties aan verbinden (of ik moet zelf het water in 8O ), het commando verliest elk doel.

Dus oefen vooral heel veel op situaties waarvan je (zo goed als) zeker weet dat je hond komt. En van die situaties, het hierkomen, maak je een groot feest. Daardoor leert je hond dat het onwijs leuk is om bij je te komen.

En wat Inge ook zegt, het kleinste hierkomen wat in jouw ogen al normaal is, wordt dus ook beloond. Kaya (en Moritz ook) beloon ik ALTIJD met hierkomen, al is het idd maar even met een aaitje of een vrolijke stem.

[Baily]

De ultieme beloning voor Beer is een flostouw en dan een touwtrekspelletje. Ik laat hem nooit winnen daarbij. Een bal halen doet hij maar 1 of twee keer dan is het al niet leuk meer en voor een brokje komt hij ook maar 1 keer terug. Een aai doet hij het al helemaal niet meer voor. Ik geloof dat hij wel een beetje verwend is ook.

Maar kom je met een touw aan dan is hij van de partij. Dus ik ga dit gelijk proberen. Belonen bij het hierkomen doe ik eigenlijk altijd. Maar voor Beer kon ik nooit een echte beloning bedenken.

Ik ga dit proberen, en het serieus aanpakken. Het nadeel was bij hem altijd dat hij heel kort iets leuk vind, maar touwspelletjes vindt hij geweldig bedenk ik me nu. Stom dat ik er niet eerder aan heb gedacht.

En apart met hem naar buiten, en dan oefenen. Ik heb er weer helemaal vertrouwen in,........

En gooien ga ik ook proberen, eerst eventjes oefenen denk ik........ Krijg natuurlijk de hele buurt op mijn dak..........iedereen vind hem heel leuk. Istie ook, maar wel erg ondeugend...........

[Caro.]

Succes
enne.... een beetje ondeugend mogen ze best zijn toch?!

[Bakkie]

Even het laatste van Inge aanhalen:

maar om het hierkomen echt betrouwbaar te maken, moet je vooral héél consequent zijn in wat je gevraagd hebt. onder het motto 'never take no for an answer' .

Is dus helemaal waar! Roep daarom ook nooit in situaties waarvan je van te voren al weet dat je hond toch niet komt. Daardoor verliest het commando ''hier'' compleet zijn effect.

Kaya luistert bijna altijd naar ''hier'', ook met andere honde, spelen, enz. enz. Er is echter 1 situatie waarbij ik weet dat ik kan roepen wat ik wil, maar ze doet toch haar eigen zin: nl als ze het warm heeft en ze wil het water in. Dan komt ze uiteindelijk wel, maar eerst gaat ze toch echt het water in.
Dan heeft het dus geen nut; ik sta als gekke Henkie te roepen, kan er geen consequenties aan verbinden (of ik moet zelf het water in 8O ), het commando verliest elk doel.

Dus oefen vooral heel veel op situaties waarvan je (zo goed als) zeker weet dat je hond komt. En van die situaties, het hierkomen, maak je een groot feest. Daardoor leert je hond dat het onwijs leuk is om bij je te komen.

En wat Inge ook zegt, het kleinste hierkomen wat in jouw ogen al normaal is, wordt dus ook beloond. Kaya (en Moritz ook) beloon ik ALTIJD met hierkomen, al is het idd maar even met een aaitje of een vrolijke stem.

En wat nou als je een hond hebt die heel wisselvallig reageert? Ik ben nu ook bezig met Caesar om hem steeds vaker (en langer) los te laten lopen. Het moeilijke is dus dat hij nooit hetzelfde reageert. De ene keer komt hij netjes naar mij toe als er een hond is, maar de volgende keer denkt hij "ja doei" en blijft lekker door gaan waar hij mee bezig is.
Maarja hij is dan ook nog vrij jong (8 1/2 maand).

Wat ik zelf al tip van mijn instructrice heb gehad is het volgende. Als je je hond roept en hij komt niet dan zeg je gewoon "Dag Caesar" (hahaha de naam van je eigen hond gebruiken hè) en loopt de andere kant op. Je hond zal dan hoogstwaarschijnlijk naar je toe komen.
Komt hij dan nog niet dan verstop je je gewoon achter een bosje of zo. Als hij dan toch besluit te gaan zoeken zal hij waarschijnlijk in paniek raken omdat hij je niet meteen kan vinden en dat is het moment om naar je hond toe te gaan.
De volgende keer zal hij wat beter na denken voor hij een commando als hier komen negeert.

[Caro.]

Wat ik zelf al tip van mijn instructrice heb gehad is het volgende. Als je je hond roept en hij komt niet dan zeg je gewoon "Dag Caesar" (hahaha de naam van je eigen hond gebruiken hè) en loopt de andere kant op. Je hond zal dan hoogstwaarschijnlijk naar je toe komen.
Komt hij dan nog niet dan verstop je je gewoon achter een bosje of zo. Als hij dan toch besluit te gaan zoeken zal hij waarschijnlijk in paniek raken omdat hij je niet meteen kan vinden en dat is het moment om naar je hond toe te gaan.
De volgende keer zal hij wat beter na denken voor hij een commando als hier komen negeert.

dat zal zeker bij een aantal honden werken, maar naar mijn idee nooit in een situatie waar de hond heel gemotiveerd ergens op af wil. als mijn jongste hond bv. naar een hond toe zou willen lopen, en ik zou dit truukje gebruiken zou ze nog net niet even terugzwaaien en zeggen 'tot zo, baasje' : !

en wat dat wisselvallig reageren betreft : dat heb je denk in in het begin bij de meeste honden. daar haken sommige baasjes te snel op af, en denken dan dat het bij hun hond niet lukt. maar dat doet het wél, als je maar vaak genoeg in makkelijke omstandigheden oefent. als je een jonge hond dingen vraagt die hij nog niet kan geef je hem op een blaadje dat hij kan kiezen: hij doet het wel, of hij doet het niet . en dat is, zeker bij hierkomen, niet de bedoeling. net wat stang zegt: roep nooooit als je kan voorzien dat het toch niet lukt, en omgekeerd : als je éénmaal geroepen hebt, moét het bevel worden uitgevoerd, hoe krakkemikkig ook, hoelang het ook duurt, en hoe hard je ook je brein moet laten werken om een oplossing voor dat moment te bedenken .

Yep, mee eens...... en als aanvulling: als een jonge hond het allemaal nog moet leren, wat logisch is met 8 maanden, dat roep je dus ook ''hierrrrr'' als hij uit zichzelf naar je toegelopen komt.
Hond is dus aan het spelen, loopt uiteindelijk naar jou toe en op dat moment zeg je heel vrolijk ''hierrrrrr'' en belonen!

Zelf ben ik er ook een voorstander van om pups zo jong mogelijk al los te laten lopen (uiteraard in veilig gebied). De pup is nog wat angstig en zal daarom automatisch bij jou in de buurt blijven. Iedere keer als hij aan komt hobbelen, is het al ''hierrrrr"" en weer feest.

[Bakkie]

Belonen doe ik altijd uitbundig als hij wel naar mij luistert. Ook krijgt hij regelmatig wat lekkers in zijn bek gepropt (nouja hoef niet echt te proppen) als hij uit zichzelf naar mij toe komt wat heel regelmatig gebeurd.
Gelukkig komt het niet zo heel vaak voor dat hij niet wil komen (of meekomen) als hij met een andere hond bezig is. Uiteindelijk lukt het me altijd wel om hem bij mij te laten komen (soms met heel veel moeite).

Maarja ik vergeet gelukkig niet dat hij pas 8 maanden oud is en nog zo veel moet leren en ik het hem ook niet kwalijk mag nemen als hij eens niet naar mij luistert.
Alleen is het zo jammer dat je mensen meteen zo vreemd ziet kijken als je een hond los hebt lopen en die komt niet netjes. Volgens mij verwacht iedereen dat elke hond die los mag lopen perfect luistert of zo. En volgens mij is er geen enkele (behalve van de halfdode slaafse beesten) hond die voor 100% naar zijn baas luistert.

[Wil de hond]

In deze topic is deze kwoot beter op zijn plaats.

Dus eigenlijk pas los laten lopen als het hierkomen er goed in zit? Of juist vanaf het begin hier aan wennen?

Ik ben bij honden waarvan je redelijkerwijs kunt aannemen dat zij moeilijke hierkomers zijn/worden voorstander van het niet los laten lopen totdat het hierkomen er goed inzit. Hier zou ik dus vanaf het begin aan gaan werken, en er véél tijd aan besteden. Zodat zo´n hond inderdaad zo vroeg mogelijk kan gaan wennen aan het los lopen.

Een slechte hierkomer loslaten voordat hij goed reageert als je hem roept is vragen om steeds grotere problemen.

Het is even vreselijk off-topic, maar ik heb toch de behoefte hier even op in te gaan. Weglopers zijn namelijk over het algemeen de honden die nooit los hebben mogen lopen als jonge pups. Pups lopen niet weg..ze kijken wel uit, want dan gaan ze dood. Pups dus zodra je hem hebt en de omgeving is veilig, loslaten en dan kun je goed oefenen met hierkomen.
Hoe ouder de hond, hoe zelfstandiger en hoe verder weg ze dus van je afgaan. Als je dan een hond dus pas loslaat gaat er ineens een wereld voor ze open en zeg dan maar dag met je handje!

In principe heb je gelijk hoor Eline, maar ik betwijfel sterk of je in alle gevallen gelijk hebt, waar het over hierkomen gaat.

Het is gewoon niet zo dat álle pups niet bij je vandaan zullen lopen als de situatie daar naar is. Pups met veel zelfvertrouwen, en/of een diepgewortelde interesse in het verkennen van de horizon zijn er zat.

Als ik het over slechte hierkomers heb doel ik op honden die in aanleg de neiging om weg te lopen al in zich hebben. Zoals de Husky, of kruisingen hiermee, welke naar mijn ervaring meestal slechtere hierkomers zijn dan de gemiddelde Husky.

Om zo´n hond als pup gelijk maar los te laten en dan het hierkomen te gaan oefenen is tevens het risiko lopen dat deze pup al heel jong begint te leren dat HIER niet altijd opgevolgd hoeft te worden. Omdat het voor kán, en ook zál komen dat er zich een moment voordoet waarop puppie naar iets toeloopt wat zijn aandacht getrokken heeft. Voordat hij met voldoende zekerheid op het HIER reageert. Bij dit soort honden is maar heel weinig nodig om er een selektieve hierkomer van te maken. Is hij dit eenmaal geworden, dan ben je vaak meteen een heel eind van huis. Soms zelfs letterlijk.

Juist hierom vind ik het zeer aan te raden om zo snel mogelijk een goede reaktie op het HIER er in te trainen, voordat je jezelf en je hond blootstelt aan het échte werk. Het luisteren in een moeilijke omgeving, zonder dat de hond aangelijnd is. Om bij een pup een redelijke reaktie op HIER in te trainen is niet zoveel tijd nodig dat je kunt zeggen dat zo´n pup na een paar weekjes oefenen en aan de lange lijn de wereld verkennen al een gefrustreerde wegloper zal zijn geworden.

In mijn ogen is het eerst aanleren van hier, én de aandacht richten op de baas op zeker spelen. Sterker nog, bij dit soort honden kan een gedegen training in dit opzicht wel eens het verschil betekenen tussen het wél of niet los kunnen lopen bij volwassenheid.

Groetjes, Willy.

[Caro.]

Om zo´n hond als pup gelijk maar los te laten en dan het hierkomen te gaan oefenen is tevens het risiko lopen dat deze pup al heel jong begint te leren dat HIER niet altijd opgevolgd hoeft te worden. Omdat het voor kán, en ook zál komen dat er zich een moment voordoet waarop puppie naar iets toeloopt wat zijn aandacht getrokken heeft. Voordat hij met voldoende zekerheid op het HIER reageert. Bij dit soort honden is maar heel weinig nodig om er een selektieve hierkomer van te maken. Is hij dit eenmaal geworden, dan ben je vaak meteen een heel eind van huis. Soms zelfs letterlijk.

Ik heb even een klein stukje gequote Wil, omdat ik hierop wil reageren.

Van te voren even zeggen dat ik geen ervaring of verstand van de Husky heb, dus wellicht is dat idd wel een uitzondering.

Hoe jij het hierboven verteld, zo moet je het dus niet doen Je gaat een pup geen commando geven als hij dat commando niet kent.
Een wildvreemde pup ga je ook niet de eerste dag los laten lopen, maar bv een pup bij de leeftijd van ca. 10 weken. Dan heb je de pup dus al 2 weken in huis, is gehecht aan jou en je hebt het ''commando'' al spelenderwijs geoefend.
Niet door direct het commando te geven, maar als de pup op je af komt lopen (vrijwillig) dan het woord ''hierrrr'' te zeggen, heel vrolijk, beloning erbij.
Dan oefen je wat aan een lijntje, gaat op je hurken zitten, houdt iets lekkers/leuks in je handen en weer op het moment dat je pup uit zichzelf komt is het ''hierrrrrrrr''.
Weer verder uitbouwen: aan het lijntje, nu wel ''hierrrrr'' roepen en dolenthousiast zijn als hij komt.

Dit geheel doe je, tja, een week of twee. Een pup van 8 weken loopt over het algemeen toch nog niet vrolijk buiten mee, want die vindt alles eng.
Bij de leeftijd van zo'n 10 weken (gemiddeld) gaat hij het allemaal iets minder eng vinden, maar nog eng genoeg om dichtbij te blijven.

Je bent in een veilig gebied, pup gaat los, blijft gegarandeerd bij je in de buurt (Husky weet ik dus niet ) en ieder moment dat hij naar je toeloopt is het weer ''hierrrrrr''. En dus NIET roepen als je weet dat hij zoiets interessants ziet dat hij het commando niet zal opvolgen. Op dat moment grijp je gewoon in; je loopt naar je pup, lijnt hem aan of pakt hem even bij zijn halsbandje en neemt hem mee.

Dit is in het kort omschreven hoe ik het gedaan heb met Kaya en niet om mezelf op de borst te kloppen, want misschien heb ik wel een vreselijk makkelijke hond, maar ze luistert werkelijk bijna altijd (nogmaals alleen de uitzondering van het water). Ze luistert niet omdat ze bang is, maar omdat ze het leuk vindt om te komen: er is tenslotte altijd lol te beleven als ze komt en het hierkomen is helemaal spelenderwijs en natuurlijk aangeleerd. Ze weet niet beter (gelukkig ).

[Golden Stanley]

Om zo´n hond als pup gelijk maar los te laten en dan het hierkomen te gaan oefenen is tevens het risiko lopen dat deze pup al heel jong begint te leren dat HIER niet altijd opgevolgd hoeft te worden. Omdat het voor kán, en ook zál komen dat er zich een moment voordoet waarop puppie naar iets toeloopt wat zijn aandacht getrokken heeft. Voordat hij met voldoende zekerheid op het HIER reageert. Bij dit soort honden is maar heel weinig nodig om er een selektieve hierkomer van te maken. Is hij dit eenmaal geworden, dan ben je vaak meteen een heel eind van huis. Soms zelfs letterlijk.

Ik heb even een klein stukje gequote Wil, omdat ik hierop wil reageren.

Van te voren even zeggen dat ik geen ervaring of verstand van de Husky heb, dus wellicht is dat idd wel een uitzondering.

Hoe jij het hierboven verteld, zo moet je het dus niet doen Je gaat een pup geen commando geven als hij dat commando niet kent.
Een wildvreemde pup ga je ook niet de eerste dag los laten lopen, maar bv een pup bij de leeftijd van ca. 10 weken. Dan heb je de pup dus al 2 weken in huis, is gehecht aan jou en je hebt het ''commando'' al spelenderwijs geoefend.
Niet door direct het commando te geven, maar als de pup op je af komt lopen (vrijwillig) dan het woord ''hierrrr'' te zeggen, heel vrolijk, beloning erbij.
Dan oefen je wat aan een lijntje, gaat op je hurken zitten, houdt iets lekkers/leuks in je handen en weer op het moment dat je pup uit zichzelf komt is het ''hierrrrrrrr''.
Weer verder uitbouwen: aan het lijntje, nu wel ''hierrrrr'' roepen en dolenthousiast zijn als hij komt.

Dit geheel doe je, tja, een week of twee. Een pup van 8 weken loopt over het algemeen toch nog niet vrolijk buiten mee, want die vindt alles eng.
Bij de leeftijd van zo'n 10 weken (gemiddeld) gaat hij het allemaal iets minder eng vinden, maar nog eng genoeg om dichtbij te blijven.

Je bent in een veilig gebied, pup gaat los, blijft gegarandeerd bij je in de buurt (Husky weet ik dus niet ) en ieder moment dat hij naar je toeloopt is het weer ''hierrrrrr''. En dus NIET roepen als je weet dat hij zoiets interessants ziet dat hij het commando niet zal opvolgen. Op dat moment grijp je gewoon in; je loopt naar je pup, lijnt hem aan of pakt hem even bij zijn halsbandje en neemt hem mee.

Dit is in het kort omschreven hoe ik het gedaan heb met Kaya en niet om mezelf op de borst te kloppen, want misschien heb ik wel een vreselijk makkelijke hond, maar ze luistert werkelijk bijna altijd (nogmaals alleen de uitzondering van het water). Ze luistert niet omdat ze bang is, maar omdat ze het leuk vindt om te komen: er is tenslotte altijd lol te beleven als ze komt en het hierkomen is helemaal spelenderwijs en natuurlijk aangeleerd. Ze weet niet beter (gelukkig ).

Hihihi, de stelling dat een pup altijd bij je in de buurt zal blijven, moet je iets nuanceren, denk ik. Wij kwamen met 3 maanden iedere dag even in een losloopgebied om los aan te leren. Mijn donder was zo snel als de wind en haalde in 5 minuten zoveel rottigheid uit, dat was echt feest voor 'm. En ik heb wat geoefend aan de lange lijn met 'Hier' en dat ging natuurlijk geweldig. Maar bij het zien van zoveel ruimte werd ie letterlijk zo gek als een deur. Totdat we er steeds vaker kwamen en wat meer gewend was, toen pas ging hij eigenlijk veel beter luisteren. Denk dat die prikkels hem veel te veel waren.

[Baily]

Ik heb vanavond geoefend met hem, vooral veel gespeeld en de aandacht vast geprobeerd te houden. Daarna dus met het speeltje waar hij eigenlijk nog geen genoeg van had, elke keer als ik riep, heel leuk zelf mee gaan spelen. En als hij dan naar me toe kwam, eventjes gespeeld. ik ben ermee gestopt toen hij het nog leuk vond want hij is snel uitgekeken op iets.Gaat goed. Alleen het flostouw vond hij niet zo leuk, maar wel de lekke voetbal van mijn zoon, dus die wordt gebombardeerd tot beloning..........wordt vervolgd......

[Golden Stanley]

Als ik er over nadenk, klopt het ook niet helemaal wat ik schrijf. Wat noem jij 'los' achter je aan lopen? In een woonwijk of op 'veilige' grond? Dat hebben we natuurlijk al eerder gedaan in de hondenlosloopweide, waar gelukkig op dat moment weinig gebruik van werd gemaakt (nieuwbouwwijk) en op een speelterrein waar het nooit druk was en dat was afgezet met beukenhagen. En daar kwam hij altijd netjes achter me aan gehobbeld, evenals op de puppycursus waar ook los gelaten werd.
Maar in die echte losloopgebieden was 't in het begin echt bal. In de woonwijk waar ik woonde, durfde ik dat echt niet want toen we Stan pas hadden, was net een chocolate Labrador doodgereden (wilde ook leren hem in de wijk los te laten). Ik was gelijk genezen.

[Golden Stanley]

Ik heb vanavond geoefend met hem, vooral veel gespeeld en de aandacht vast geprobeerd te houden. Daarna dus met het speeltje waar hij eigenlijk nog geen genoeg van had, elke keer als ik riep, heel leuk zelf mee gaan spelen. En als hij dan naar me toe kwam, eventjes gespeeld. ik ben ermee gestopt toen hij het nog leuk vond want hij is snel uitgekeken op iets.Gaat goed. Alleen het flostouw vond hij niet zo leuk, maar wel de lekke voetbal van mijn zoon, dus die wordt gebombardeerd tot beloning..........wordt vervolgd......

Haha, lang leve de voetbal. Klinkt hartstikke goed.

[Caro.]

Als ik er over nadenk, klopt het ook niet helemaal wat ik schrijf. Wat noem jij 'los' achter je aan lopen? In een woonwijk of op 'veilige' grond? Dat hebben we natuurlijk al eerder gedaan in de hondenlosloopweide, waar gelukkig op dat moment weinig gebruik van werd gemaakt (nieuwbouwwijk) en op een speelterrein waar het nooit druk was en dat was afgezet met beukenhagen. En daar kwam hij altijd netjes achter me aan gehobbeld, evenals op de puppycursus waar ook los gelaten werd.
Maar in die echte losloopgebieden was 't in het begin echt bal. In de woonwijk waar ik woonde, durfde ik dat echt niet want toen we Stan pas hadden, was net een chocolate Labrador doodgereden (wilde ook leren hem in de wijk los te laten). Ik was gelijk genezen.

Misschien klopt mijn ''theorietje'' ook niet altijd hoor. Het is wat ik zelf gedaan heb, met goed resultaat, en wat ik ook een aantal mensen heb zien doen; ook met goed resultaat.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het voor iedere pup/hond opgaat, maar ik denk wel dat een goede basis al heel jong wordt gelegd.

Wie weet luisterde je hond slechter als je hem helemaal niet had losgelaten als pup :U

[Golden Stanley]

Als ik er over nadenk, klopt het ook niet helemaal wat ik schrijf. Wat noem jij 'los' achter je aan lopen? In een woonwijk of op 'veilige' grond? Dat hebben we natuurlijk al eerder gedaan in de hondenlosloopweide, waar gelukkig op dat moment weinig gebruik van werd gemaakt (nieuwbouwwijk) en op een speelterrein waar het nooit druk was en dat was afgezet met beukenhagen. En daar kwam hij altijd netjes achter me aan gehobbeld, evenals op de puppycursus waar ook los gelaten werd.
Maar in die echte losloopgebieden was 't in het begin echt bal. In de woonwijk waar ik woonde, durfde ik dat echt niet want toen we Stan pas hadden, was net een chocolate Labrador doodgereden (wilde ook leren hem in de wijk los te laten). Ik was gelijk genezen.

Misschien klopt mijn ''theorietje'' ook niet altijd hoor. Het is wat ik zelf gedaan heb, met goed resultaat, en wat ik ook een aantal mensen heb zien doen; ook met goed resultaat.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het voor iedere pup/hond opgaat, maar ik denk wel dat een goede basis al heel jong wordt gelegd.

Wie weet luisterde je hond slechter als je hem helemaal niet had losgelaten als pup :U

NOG slechter??? Nee, dat kan toch niet, haha. Ik denk dat jouw theorietje best wel kan, maar dat je als eigenaar goed naar het karakter van je pup moet kijken. Mijn vorige honden konden wel los mee door de wijk, maar die waren heel anders van karakter dan Stanley nu. Dat kan met hem echt niet hoe graag ik dat ook zou willen (ja, aan de lange lijn natuurlijk, gaat hartstikke goed). Hij is veel te sociaal en nieuwsgierig naar alles toe en weet precies de gezinnen met kinderen te wonen, waar hij ook graag naar binnen schoot. Zowieso heeft ie een zwak voor openstaande deuren en net dat je denkt hem goed onder appel te hebben met afleiding etc. schiet ie ineens onder je vandaan als je al een x-aantal meters er voorbij bent en schiet daar naar binnen. Natuurlijk krijg je hem uiteindelijk wel weer terug d.m.v. jezelf interessanter maken, maar daar moet meneer eerst 's goed over nadenken. Die andere prikkels zijn voor hem veel leuker, hij was ook nergens bang voor. Voor z'n eigen veiligheid heb ik alleen de lange lijn eraan gedaan en niet meer echt los in de wijk. Inmiddels zijn we weer verhuisd en sinds een half jaar (hij is nu bijna 2,5) heb ik hem zo ver dat ik hem aan de rand van de wijk los kan laten. Moet ie een hele rustige straat oversteken naar het buitengebied toe, waar het stikt van de kinderen etc. en maak ik vaak een rondje villawijk omdat het daar zo rustig is. Dan krijg ik hem wel makkelijk mee en reageert ie erg goed op mijn commando's, dus er is nog hoop. :A