Corrigeren of niet?

[Hanneke2]

Jack is al lang niet meer het doetje wat hij vroeger was, en da's op zich denk ik positief. Maar ik moet nog een beetje wennen aan de nieuwe situatie , en ik vraag me af wanneer ik hem nou wel en wanneer niet moet corrigeren. Zoals vandaag: Jack loopt los en we komen iemand tegen met twee honden, een ouwe herderteef en een Jack Russell-achtig iets. Het kleintje loopt vrolijk op Jack af om te snuffelen, Jack snuffelt vrolijk terug, en vervolgens rent die herder grommend en met heel veel blote tanden op Jack af. Vroeger zou hij al meteen met z'n staart tussen z'n poten in de struiken hebben gezeten, maar nu was het staart in de lucht, al z'n haren overeind, ook al z'n tanden laten zien en grommend een schijnuitval doen. 8O

Okee, herder was onder de indruk (ik ook!!) en droop af, maar voor hetzelfde geld was het uit de hand gelopen. 8O

Ik was nu een beetje te verbouwereerd om te reageren, maar voor als zoiets nog een keer gebeurt: wat doen jullie in zo'n geval? Ik neig zelf een beetje naar negeren zolang er niet echt gehapt wordt en zolang mijn hond niet de aanstichter is. Is dat goed?

Hanneke

[Wil de hond]

Ik had me er ook niet mee bemoeid. Behalve als ik gezien had dat mijn hond de pineut zou gaan worden.

Jack mag toch zeker wel voor zichzelf opkomen?

[Eline*]

Hond-hondsituatie's waarin de spanning te snijden is negeer ik. Je moet je realiseren dat als je hond een verkeerde move maakt hij het haasje kan zijn. Vaak zijn het sterren in het ontwijken van conflicten en soms lijkt het dan nodig even van je af te bijten.
Ik negeer dat...je kan alleen verwachten dat een hond zichzelf niet verdedigt als het niet nodig is. Als Jack het op gaat zoeken wordt het wat anders....

[Hanneke2]

Ik had me er ook niet mee bemoeid. Behalve als ik gezien had dat mijn hond de pineut zou gaan worden.

Jack mag toch zeker wel voor zichzelf opkomen?

Oja, absoluut. Maar ik ben inderdaad bang voor het pineut-gebeuren. Jack heeft nog nooit echt 'gevochten'. Hij kan best aardig van zich af grauwen en bij van die onbenullige opdringerige reuen hapt hij desnoods hele plukken uit hun vacht. Maar *echt* terugvechten met bijten en bloed enzo.... brrrr. Volgens mij gaat hij dan altijd verliezen en loopt hij de meeste schade op. Ik vraag me dus af of hij het risico van effe stoer afsnauwen wel helemaal goed inschat. Dus moet ik nou proberen dat soort situaties zoveel mogelijk te voorkomen, of maar gewoon afwachten of hij wel snapt wanneer het tijd is om in te dammen?

Hanneke

[Hanneke2]

Hond-hondsituatie's waarin de spanning te snijden is negeer ik. Je moet je realiseren dat als je hond een verkeerde move maakt hij het haasje kan zijn. Vaak zijn het sterren in het ontwijken van conflicten en soms lijkt het dan nodig even van je af te bijten.
Ik negeer dat...je kan alleen verwachten dat een hond zichzelf niet verdedigt als het niet nodig is. Als Jack het op gaat zoeken wordt het wat anders....

Jack zoekt het absoluut niet op, en al helemaal niet als hij los loopt. Aan de lijn heb ik alleen een probleem als de *andere* baas zijn grommende hond strak aan de lijn houdt zodat ik Jack met goed fatsoen ook wel kort moet houden, want dan gaat hij grauwend in die lijn hangen. Als hij gewoon de ruimte krijgt snauwt hij alleen honden af die op hem willen rijden, en los ging hij tot dusver dus nooit een echte confrontatie aan.

Maar goed, negeren is dus goed.

Hanneke

[Caro.]

Ja, negeren zou ik doen.
Als een hond mijn hond aanvalt, dan mogen ze terugsnauwen en grauwen: 9 van de 10 keer is het dan einde verhaal en weet iedere hond waar hij/zij aan toe is. Hierbij grijp ik dus niet in (behalve als mijn hond als eerste uitvalt).

Bij vechten is het een ander verhaal: Kaya redt zich wel, alhoewel zij dus ook niet mag vechten, maar zou Moritz vechten en ik zie dat het een oneerlijke strijd is, dan grijp ik ongenadig in.

[Wil de hond]

Ik had me er ook niet mee bemoeid. Behalve als ik gezien had dat mijn hond de pineut zou gaan worden.

Jack mag toch zeker wel voor zichzelf opkomen?

Oja, absoluut. Maar ik ben inderdaad bang voor het pineut-gebeuren. Jack heeft nog nooit echt 'gevochten'. Hij kan best aardig van zich af grauwen en bij van die onbenullige opdringerige reuen hapt hij desnoods hele plukken uit hun vacht. Maar *echt* terugvechten met bijten en bloed enzo.... brrrr. Volgens mij gaat hij dan altijd verliezen en loopt hij de meeste schade op. Ik vraag me dus af of hij het risico van effe stoer afsnauwen wel helemaal goed inschat. Dus moet ik nou proberen dat soort situaties zoveel mogelijk te voorkomen, of maar gewoon afwachten of hij wel snapt wanneer het tijd is om in te dammen?

Hanneke

Ik denk dat al doende leren de beste manier van leren is, en in deze zelfs de enige. Ook denk ik dat hij bijdehand genoeg is om in te kunnen schatten wanneer het beter is om geen grote bek terug te geven.

Gaat het een keertje fout, dan moet je dat gewoon zien als iets wat er bijhoort.

Zo´n situatie als je hier beschrijft lijkt me overigens moeilijk te voorkomen. Duidelijke probleemgevallen kun je sowieso beter uit de weg gaan. Ik zou denk ik gewoon rustig als observeerster blijven bekijken wat mannetje Jack allemaal klaarspeelt, en pas in gaan grijpen als hij zélf de dombo uit begint te hangen.

In het ergste geval heb je een paar wondjes te verzorgen, iets wat op zich niet erg is. Zeker niet als Jack er iets van heeft kunnen leren.

Leuk trouwens om te lezen hoe Jack beetje bij beetje zich ontwikkelt van schijtebroek tot een lekker assertief reutje.

[Daan]

De situaties die jij omschrijft zijn precies van toepassing als het gaat om mijn Diesel. Haha, echt helemaal hetzelfde. Hij is nooit bang geweest, maar ging conflicten 'vrolijk' uit de weg...


Ik heb dus (gelukkig heel kort) een tijdje gekozen voor heel veel vermijden.
werkt niet, en ik werd er alleen maar zeer onrustig van.
Wij hebben nu wel een nieuw 'commando' ingevoerd, wat we ook regelmatig gebruiken. En waar hij beter naar luistert als naar HIER...
En dat is DOORLOPEN.
Telkens als ik HIER riep, kreeg ik nog net niet de middelvinger in zo'n situatie. ( het andere baasje gebruikt meestal het HIER)
Maar toen ik hem eenmaal zei door te lopen was/is er niets aan de hand.
Nou moet ik zeggen dat de moeilijkste/spannendste situaties (voor mij dan) zijn wanneer Diesel los is, en de andere hond aangelijnd.
En die zijn dus niet meer zo spannend omdat hij gewoon heel goed reageert op 'doorlopen'. En ik ben inmiddels ook relaxter.

[Hanneke2]

Ja, negeren zou ik doen.
Als een hond mijn hond aanvalt, dan mogen ze terugsnauwen en grauwen: 9 van de 10 keer is het dan einde verhaal en weet iedere hond waar hij/zij aan toe is. Hierbij grijp ik dus niet in (behalve als mijn hond als eerste uitvalt).

Bij vechten is het een ander verhaal: Kaya redt zich wel, alhoewel zij dus ook niet mag vechten, maar zou Moritz vechten en ik zie dat het een oneerlijke strijd is, dan grijp ik ongenadig in.

Oh, hier nog zo'n meut hoor. Als Jack zich bedreigd voelt (en ik heb de mazzel dat hij dan dus als de sodemieter zorgt dat ik tussen hem en de *aanvaller* sta), dan zorg ik er echt wel voor dat mijn ventje niet gepakt wordt.

Want ik neem even aan dat je met 'ongelijke strijd' niet bedoelt dat Moritz mot heeft met een Westie?

Hanneke

[Hanneke2]

Leuk trouwens om te lezen hoe Jack beetje bij beetje zich ontwikkelt van schijtebroek tot een lekker assertief reutje.

Ja, op zich vind ik het ook mooi om te zien. Niet de confrontaties zoals wat ik vertelde, maar gewoon in het algemeen is het echt prachtig zoals hij lekker zelfverzekerd op alles en iedereen af stapt. En het *werkt* ook in de meeste gevallen. Hij deed bijvoorbeeld altijd al heel verliefderig naar grote stoere teven, maar vroeger moesten die soms niet veel van hem hebben, en tegenwoordig vinden die hem vaak ook heel interessant. En dat gezeur van jonge reuen die een ritje willen is stukken minder geworden door zijn hele houding.

Hanneke

[Hanneke2]

De situaties die jij omschrijft zijn precies van toepassing als het gaat om mijn Diesel. Haha, echt helemaal hetzelfde. Hij is nooit bang geweest, maar ging conflicten 'vrolijk' uit de weg...


Ik heb dus (gelukkig heel kort) een tijdje gekozen voor heel veel vermijden.
werkt niet, en ik werd er alleen maar zeer onrustig van.
Wij hebben nu wel een nieuw 'commando' ingevoerd, wat we ook regelmatig gebruiken. En waar hij beter naar luistert als naar HIER...
En dat is DOORLOPEN.
Telkens als ik HIER riep, kreeg ik nog net niet de middelvinger in zo'n situatie. ( het andere baasje gebruikt meestal het HIER)
Maar toen ik hem eenmaal zei door te lopen was/is er niets aan de hand.
Nou moet ik zeggen dat de moeilijkste/spannendste situaties (voor mij dan) zijn wanneer Diesel los is, en de andere hond aangelijnd.
En die zijn dus niet meer zo spannend omdat hij gewoon heel goed reageert op 'doorlopen'. En ik ben inmiddels ook relaxter.

Dat commando doorlopen is wel een goeie. We hebben wel de regel dat als hij in een lastige situatie (opdringerige kleine hondjes, grommende andere honden aan de lijn), netjes bij me blijft en mee loopt, er even later koekjes worden uitgedeeld , maar ik heb er nog geen commando aan verbonden.

En zelf relaxed zijn, da's ook heel wat waard he? Het maakt zo'n levensgroot verschil wanneer jij voelt dat je de situatie wel aan kan of dat je twijfelt.

Andersom ook, als ik in het donker met Jack loop en ik zie iemand aankomen waar ik niet meteen helemaal happy van word, hoef ik hem maar effe strak aan de lijn te houden en ik heb een wantrouwige binnensmondse grommer aan de lijn in plaats van de gewoonlijke allemansvriend. Niet helemaal netjes ten opzichte van de persoon in kwestie, maar ik voel me er toch wel lekker veilig bij.

Hanneke

[laeken]

Die herderteef beschermde haar russeltje en zou hem dus ook niks meer gedaan hebben dan een schud in zijn nekvel geven. Ook dan moet je niet ingrijpen en het lekker laten gaan, dan laat hij het voortaan ook wel uit zijn hoofd om op provocerende teven in te gaan Dat is ook beter voor hem

Ik weet nog dat Wuilus een keer echt voor mij geheel onverwacht een jonge reu pakte. Ik liet haar spelen in een groep van 4 reuen waarvan ze er 3 kende. Een jonge reu die ze niet kende begon hanig te doen tegen haar grote vriend de greyhound. Er werd wat gedraaid en Wuilus stond er natuurlijk direct tussen want niemand doet rot tegen haar grote vriend
Toen die jonge reu een kleine uitval deed sprong Wuilus erop en bleef ze gewoon op de reu liggen die met zijn staart tussen de benen als voor dood lag. De bazin begon te krijsen maar ik durfde niks te doen in die explosieve situatie. Ik dacht als ik nu een halsband pak en ga trekken aan die hond breekt de pleuris uit. Na 3 minuten liet ze hem gaan, niks aan de hand, alleen deed hij nu nog mee in een lage houding, geen gek*t meer dus. Het was gewoon een correctie. Ik denk dat die herder Jack wilde zeggen niet te ver te gaan met haar vriendje. Ik grijp pas in als er echt gevochten wordt, niet bij afblaffingen en correcties onderling.

[Caro.]

Ja, negeren zou ik doen.
Als een hond mijn hond aanvalt, dan mogen ze terugsnauwen en grauwen: 9 van de 10 keer is het dan einde verhaal en weet iedere hond waar hij/zij aan toe is. Hierbij grijp ik dus niet in (behalve als mijn hond als eerste uitvalt).

Bij vechten is het een ander verhaal: Kaya redt zich wel, alhoewel zij dus ook niet mag vechten, maar zou Moritz vechten en ik zie dat het een oneerlijke strijd is, dan grijp ik ongenadig in.

Oh, hier nog zo'n meut hoor. Als Jack zich bedreigd voelt (en ik heb de mazzel dat hij dan dus als de sodemieter zorgt dat ik tussen hem en de *aanvaller* sta), dan zorg ik er echt wel voor dat mijn ventje niet gepakt wordt.

Want ik neem even aan dat je met 'ongelijke strijd' niet bedoelt dat Moritz mot heeft met een Westie?

Hanneke

Hahahaha, nou ik bedoelde idd dat Moritz aan stukken werd gescheurd. Maar andersom zou ik ook absoluut ingrijpen, al is dat bij Moritz absoluut niet nodig (geen van tweeen eigenlijk; hij redt zich uitstekend, zelfs bij de grootste bullenbak).

[Caro.]

Die herderteef beschermde haar russeltje en zou hem dus ook niks meer gedaan hebben dan een schud in zijn nekvel geven. Ook dan moet je niet ingrijpen en het lekker laten gaan, dan laat hij het voortaan ook wel uit zijn hoofd om op provocerende teven in te gaan Dat is ook beter voor hem

Ik weet nog dat Wuilus een keer echt voor mij geheel onverwacht een jonge reu pakte. Ik liet haar spelen in een groep van 4 reuen waarvan ze er 3 kende. Een jonge reu die ze niet kende begon hanig te doen tegen haar grote vriend de greyhound. Er werd wat gedraaid en Wuilus stond er natuurlijk direct tussen want niemand doet rot tegen haar grote vriend
Toen die jonge reu een kleine uitval deed sprong Wuilus erop en bleef ze gewoon op de reu liggen die met zijn staart tussen de benen als voor dood lag. De bazin begon te krijsen maar ik durfde niks te doen in die explosieve situatie. Ik dacht als ik nu een halsband pak en ga trekken aan die hond breekt de pleuris uit. Na 3 minuten liet ze hem gaan, niks aan de hand, alleen deed hij nu nog mee in een lage houding, geen gek*t meer dus. Het was gewoon een correctie. Ik denk dat die herder Jack wilde zeggen niet te ver te gaan met haar vriendje. Ik grijp pas in als er echt gevochten wordt, niet bij afblaffingen en correcties onderling.

Hier exact hetzelfde: ook ik grijp pas in als er werkelijk gevochten wordt. Al is dat in de ogen van de meeste mensen al snel het geval Bij een simpele correctie lopen ze al te schreeuwen en te krijsen.
Maar goed..... da's weer een ander verhaal

[Hanneke2]

Pffft, het wordt alsmaar 'erger'...

Van de week een Duitse Herderreu, die wat te opdringerig werd. Jack geeft een grote snauw, DH snauwt terug, Jack valt grommend en grauwend naar hem uit en hapt in de lucht, en DH druipt af. Gisteren een joekel van een vreemde Rottweilerreu, en Jack gaat er met stijve poten en staart fier in de lucht omheen lopen. Rottweiler druipt af. En vandaag twee jonge herdermix-reuen, waarmee het eerst prima leek te gaan, totdat ze wat te onstuimig werden naar Jacks zin. Grauw naar de ene kant, grauw naar de andere kant, en beide reutjes waren onder de indruk.

Wat moet ik hier nou toch mee? Aan de ene kant vind ik dat Jack wel 'es flink op z'n plaats gezet zou mogen worden. Maar dan toch liever niet door een vreemde hond, want als het uit de klauwen loopt ligt mijn hond aan gort. 8O En met bekende honden bestaat het probleem nauwelijks, hij kruipt zo ongeveer voor z'n Mechelse herdervriendinnen als die laten weten dat ze hem zat zijn, en z'n Rottiereuvrienden hoeven bij wijze van spreken maar een wenkbrauw omhoog te doen als Jack teveel aan het uitdagen is, en dan is hij weer redelijk onderdanig.

Het is een achterlijk probleem, een hond die denkt dat hij baas van de wereld is terwijl hij nog nooit heeft gevochten, maar ik zit er wel mooi mee. Ik snap ook absoluut niet waarom grote reuen onder de indruk zijn van dat tengere manke hondje van me.

Hanneke

[estelle]

Chello van ons (duitseherder reu)dwingt ook altijd erg veel respect af bij andere honden als hij maar een grom of tand laat zien, altijd al zo geweest en als ze daar niet van onder de indruk zijn dan een lichte uitval en meestal is het goed....

Chello moet geen vreemde honden die opdringerig bij hem gaan doen of die zijn speelgoed af willen pakken, hij verwondt bijna nooit en als de andere hond zich overgeeft is het ook goed voor hem.
Hij doet dit nu al 2 jaar maar het is nu echt niet zo dat hij daardoor op elke andere hond duikt die hij tegenkomt of dat hij het constant op gat zoeken,het is echt alleen dus als ze hem storen in zijn 'doen en laten'.

Ik zou me er dus niet zo druk over maken.

[Hanneke2]

Chello van ons (duitseherder reu)dwingt ook altijd erg veel respect af bij andere honden als hij maar een grom of tand laat zien, altijd al zo geweest en als ze daar niet van onder de indruk zijn dan een lichte uitval en meestal is het goed....

Chello moet geen vreemde honden die opdringerig bij hem gaan doen of die zijn speelgoed af willen pakken, hij verwondt bijna nooit en als de andere hond zich overgeeft is het ook goed voor hem.
Hij doet dit nu al 2 jaar maar het is nu echt niet zo dat hij daardoor op elke andere hond duikt die hij tegenkomt of dat hij het constant op gat zoeken,het is echt alleen dus als ze hem storen in zijn 'doen en laten'.

Ik zou me er dus niet zo druk over maken.

Ik weet dat ik me er niet zo druk over moet maken. Maar ik moet er gewoon nog steeds gigantisch aan wennen dat Jack zo'n 'stoere' hond geworden is. En waar ik bang voor blijf is dat hij een keer een hond tegenkomt die hem wat overdreven op z'n plek zet. 8O

Hanneke

[Yndra]

Een hond mag voor zichzelf opkomen, hij liet puur verdedigingsgedrag zien. Niets mis mee, alleen jij moet er nog aanwennen.