Waar ben je trots op

[Daan]

Naar aanleiding van de 'waar gehakt wordt vallen...' topic.. de volgende vraag.
Wat is wel goed gelukt, en waar ben je trots op als het gaat om gedrag van je hond.
Ik zelf ben heel blij dat ik maar een brulletje hoeft te geven en dat Diesel dan niet achter poesjes of wild aan gaat.
Hij had niets met onze jongste dochter van nu 3,5 jaar.
Wilde echt af en toe grommen, verder niets, maar toch, leuk vond ik dat niet.
Zijn manier om te zeggen 'ga weg, hou op'
Mijn dochter is nu al heel wat maanden degene die botjes en koekjes en stukjes kaas mag geven. Samen met haar en diesel speel ik in de tuin. Elke dag weer.
Hij keek echt nooit naar haar om.
Een paar weken geleden lag ze op ons ligbed in de tuin, en kwam hij bij haar met een balletje aanzetten.
Dat was de eerste keer dat ik zo heel erg duidelijk zag dat 'trainen' dus echt helpt....
Hij ziet het voordeel van zo'n peuter. Dat heb ik hem laten zien.

[Rataplan]

Ik ben trots op Rataplan omdat ik hem sociaal vind Hij kan met alles overweg en doet bijna nooit iets verkeerd
Hij begroet heel lief en zachtjes kinderen buiten en soms luistert hij zelfs naar kinderen van 12 jaar.
Hij steelt wel en dan wel zo veel dat hij door Keanu naar buiten wordt gestuurd als die een koekje krijgt en een stukje worst beschermt en hard zegt:NeeTitiPan iss voor Indyga en niet voor Titi. Ga paas ga paas Titi

[Caro.]

Ook leuk!

Bij Kaya ben ik trots op de leuke ''meid'' die ze is. Ze is aanhankelijk en lief, gewoon een schatje.
Ook trots ben ik erop dat ze zo goed luistert, tenminste: ik vind dat ze goed luistert Ze is lekker fanatiek en houdt enorm van spelen en dingen samen doen.
Verder is ze ook enorm lief tegen de kattten en tegen Moritz.
O ja, en supertrots ben ik op haar omdat ze voor een groot deel Moritz uit de shit heeft getrokken met haar onaflatende pogingen tot spelen en vrolijk doen.

Bij Moritz ben ik vooral trots op hemzelf. Hoe hij zich omhoog heeft gewerkt, hoe hij de veerkracht heeft gevonden om toch weer mensen te gaan vertrouwen, dat vind ik ongelooflijk.
Ja, hij blijft een ''tutje'' natuurlijk, maar toch..... hij speelt, hij rent, hij heeft lol. Hij heeft heel veel ellende achter zich kunnen laten.
Ook luistert hij best wel goed: hij kent weinig commando's, maar hij is een vrij makkelijk hond, blijft altijd wel bij me in de buurt buiten en als ik roep dan komt hij gelijk.

Fouten zijn gemaakt, vooral bij Moritz, maar al met al heb ik toch 2 schatten van honden en daar zullen Pieter en ik toch ook wel een aandeel in hebben gehad
Behandel ze met liefde en respect, wees duidelijk en consequent en ze worden volgens mij automatisch heerlijke honden

[Angeniet]

Ik ben er trots op dat Juda ondanks al mijn blunders gewoon een leuke sociale hond is. Een echte lompe Golden
Heerlijke hond.
Wat Izzy betreft ben ik gewoon trots dat ze bij mij woont.
Klaar.

[Belle]

Chiva heb ik uit de krant van een paar oudere mensen die haar binnen in de kamer aan een loodzware ijzeren ketting hadden liggen, en toen we haar kwamen halen even voordeden hoe je haar het beste met een opgerolde krant kon slaan. Ze is best lang bang geweest voor kranten en voor mannen en liep weg en kwam ook niet terug, waarschijnlijk is ze gestraft voor het terugkomen. Ze was toen een maand of 8. Ik ben er trots op en er erg blij mee hoe dat hondje is opgeknapt. Ze luistert heel erg goed, komt nu met een keer roepen en is gelukkig heel open en onbevangen naar mensen toe geworden.
Belle is net een jaar en is gewoon een leuke, gezellige hond. Heeft bijna nooit iets gesloopt en ik kan gewoon eten op het aanrecht laten staan. Ook luistert ze heel redelijk voor een jonge hond. Belle was nogal terughoudend t.o.v. vreemden, veel deemoedsplasjes bij bezoek, maar ook dat gaat al veel beter. Ze is een stuk zekerder geworden. Hier ben ik echt blij mee, want ik hoorde laatst van de fokker dat twee pups uit het nest angst-agressie vertoonden. Hiervan is bij Belle gelukkig geen sprake

[Golden Stanley]

Waar ik trots op ben, is dat Stanley zo ontzettend sociaal is. Dat hij van karakter zo ontzettend stabiel is en de verhuizing zo goed heeft doorstaan. Kan ook niet anders want qua omgeving is hij er stukken op vooruit gegaan. En dat hij ondanks z'n vrijbuiterkarakter zo ontzettend aanhankelijk is naar ons toe. Dat we toch maar mooi de GG2 hebben gedaan. Te zien dat nu we speuren ik een compleet andere hond zie, die bezig is met het verrichten van een 'echte taak'. Dat je hem ziet groeien van (nog meer) zelfvertrouwen als hij iets heeft ontdekt, wat hij het vrouwtje wil laten zien. En ja, zelfs als hij zoals vanochtend terugkomt met een dooie vogel in z'n bek en heel fier rond loopt te paraderen.... zelfs dan ben ik trots op m'n kanjertje.

[laeken]

Ik ben trots op het feit dat Wuilus supergoed met kinderen en andere dieren omgaat. Ze lijkt een secreet maar het enige waar ze niet mee om kan gaan kwa dieren zijn teefjes. Een bekend fenomeen in honden. Ze is nooit in contact met andere dieren maar zodra ze een kameel ziet zal ze lief doen, ze doet lief tegen egels, schapen en noem maar op.
Verder ben ik trots op het feit dat ze erg goed luisterd. Sinds ze een jaar of 5 is luisterd ze werkelijk subliem. Plaats is plaats, zit is zit etc. Ik hoef het maar 1 keer te zeggen en ze doet het supersnel. Daar ben ik heel trots op.

[Zoie]

ik ben vooral blij dat Zoe na en nare periode en ondanks de gewrichtsproblemen een relatief gelukkig jaar achter de rug heeft en zich hier happy voelt . Ik ben daar ook wel een beetje trots op , want ik heb er erg mijn best voor gedaan , maar ik besef toch ook wel dat dat voor minstens de helft in omstandigheden zit die niet mijn verdienste zijn . Ik ben ook trots op Zoe dat ze het zo goed doet , en ze vindt niks leuker te horen dan dat

[sjaantje]

Gaby is gewoon een leuke hond,nooit saggo of dominant.Ze heeft geen specifieke eigenschappen waarvan ik zeg daar ben ik supertrots op,ze is gewoon mijn Gaby,altijd rustig binnenshuis en altijd blij en vrolijk buitenshuis.Ohja,wel 1 ding wat wel heel leuk is..ondanks dat ze over 3 maanden 8 jaar wordt denken heel veel mensen dat ze pas een jaar of 2a 3 jaar is.Das ook altijd wel fijn om te horen.

[Moos]

Ik ben trots op het feit dat Moos naar iedereen toe even vrolijk en lief is, ook naar andere beesten en kleine kinderen. Mijn oppaskindje van twee roept zodra ik binnenkom "Moosieeeeeeeeee!!!!!!!!!" En als ik hem niet mee heb genomen is ze het eerste uur alleen maar aan het vragen "Moosie nou?"
Hij laat zich aaien door haar, en knuffelen met plezier. Wat me zo trots maakt dan is dat hij zich absoluut niet aan haar opdringt; hij laat haar altijd met rust, tenzij ze hem even komt aaien. Dit terwijl hij bij alle volwassenen altijd aandacht komt vragen, en ze uitgebreid gaat likken.
Ook haar baby-zusje van 7 maanden laat hij altijd met rust; hij snuffelt heel rustig eventjes aan de voetjes, en gaat dan weer in zijn mand liggen.
Net alsof hij aanvoelt dat je zachtjes en voorzichtig moet zijn met kindjes.

[antoinette]

Ik ben trots op hoe goed Pipo met Danilo omgaat en altijd heeft gegaan. Tuurlijk houd je een hond en een kind altijd in de gaten,maar bij Pipo durf ik te zeggen: ik vertrouw haar blind. Bij Kobus ben ik er erg trots op dat ik hem volledig afgeleert heb om achter paarden,fietsers en joggers aan te gaan.

[Rossi]

Ik ben er blij mee dat Rossi enorm goed met andere honden om kan gaan. Honden die het niet op prijs stellen zo'n fladderaar om hun heen, dat 'vangt' Rossi op en loopt er met een grote boog omheen.
Hij blijft ook altijd bij ons in de buurt.
Ook gaat hij niet achter katten of andere dieren aan.
Verder kan hij heel goed met kleine kinderen overweg. We letten er altijd wel op, maar ze mogen zo zijn speelgoed pakken. De bal gooien ze dan weg en Rossi brengt de bal keurig terug en laat los.
En ik ben reuze trots op hem dat ondanks dat hij een wezel is toch de behendigheid heel goed doet.
Ach en verder..........

Leuk topic Daan.
Meestal denk je toch aan de negatieve kanten van je hond.

[Baily]

Op Balou ben ik trots omdat ze van alle mensen op de wereld in mij het meeste vertrouwen heeft, nadat ze als hele angstige pup bij ons is gekomen.

Op Beer omdat hij van een bijterige overactieve nerveuze pup nu een relaxt hondje is geworden, terwijl zijn vader en moeder allebei kefferige kleine hondjes zijn.

Op Dino omdat hij nu af en toe heel eventjes rustig bij me kan komen zitten zonder van iedere beweging die ik maak te schrikken. En dat hij echt altijd direct terugkomt als ik hem roep. Hij heeft de eerste 6 maanden gezworven op straat voordat hij bij ons kwam.

Op Desi, omdat ze autorijden nu zo leuk vindt. Toen ze hier net was moest ik haar bijna van de grond af schrapen, zo plat drukte ze zich als ze maar dacht dat ze in de auto ging. Nu weet ze dat ze dan naar het bos gaat en springt er uit zich zelf in en zit uit het raampje te kijken alsof de auto van haar is.

[Gast]

Ik ben trots op Sho om wie hij is. Hij is gedumpt, heeft gezworven op straat en kwam in het asiel terecht. Daarna hebben wij hem opgehaald. Hij vertrouwt on en voelt zich hier gelukkig, vooral als hij weer een kroel krijgt en lekker mee mag wandelen of naar het bos.
Sho is een beetje een probleemhond, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen met ons vriendje.
Hij gaat steeds beter luisteren waardoor ik nog trotser op hem ben!
Hij is gewoon een schat van een hond, die nog erg veel moet leren, maar hij daardoor geen hond om minder trots op te zijn!
Wij hebben hem een nieuwe kans gegeven en ik weet gewoon zeker dat hij ons daar dankbaar voor is!

Leuk topic!!

[Janet]

Kali is supersociaal naar zo'n beetje alles, behalve naar andere teven en vreemde mannen. Dat laatste heb ik haar niet bijgebracht, dat heeft ze gewoon.

Wat ik vooral geweldig vind om te zien, is dat geestelijk gehandicapten en andere mensen die "iets" hebben (bijvoorbeeld de dementerende opa van een vriendin) vrijwel alles bij haar mogen, er valt geen grom, afgewende blik of wat dan ook. Als ze het genoeg vindt, loopt ze gewoon weg zonder snauw of grauw.

Waar ik ook supertrots op ben is dat Kali mij echt als "eerste baas" ziet en meer niet dan wel probeert haar snor te drukken als ze iets niet wil (ongeacht of dit training of opvoeding is). Hier heb ik heel veel tijd en moeite in gestoken, zeker in haar eerste levensjaar.

[jidde]

Nanni vond in het begin al die aandacht maar raar. Ze raakte er gestrest door. Als je haar nu ziet, is het gewoon een totaal andere hond Ze komt zelfs nu naar je toe als ze een aai over haar bol wil!

Ook speelde ze in het begin niet. Tegenwoordig wel! Ze komt vaak met een bal aanzetten en wil dan lekker met je spelen!

Op deze 2 dingen ben i kerg trots, dat ze zo lekker jong is geworden qua karakter!

En nog 1 ding waar ik trots op ben, is dat ze het nog goed "doet" op haar leeftijd! Ze loopt gerust nog uren achter elkaar mee, speelt er nog steeds op los en ze is gewoon voor ons DE ideale hond!

[Wendy!]

Ik ben er trots op dat ik Aaron het vechten met iedere hond heb afgeleerd. Niet dat het nooit meer gebeurd, maar ik heb hem geleerd dat hij ook weg kan lopen uit gespannen situaties. En dat past hij nu veel toe. Daar ben ik erg trots op. Ik ben er ook trots op dat hij mij veel meer begint te vertrouwen. In het begin leek hij een houding te hebben, van een baas is toch maar tijdelijk, over een tijdje moet ik weer ergens anders heen. Dat wordt nu steeds minder. Hij begint ook te genieten van aandacht, waar hij er in het begin alleen maar nerveus van werd. Aaron vertrouwt mij en dat vind ik erg fijn.

Bij Vonya ben ik er trots op dat ik een echte baas voor haar geworden ben. In het begin was ze er alleen maar mee bezig hogerop te klimmen. Dat is nu helemaal voorbij. Verder heeft zij nogal wat trauma's en het heeft lang geduurd eer ze mij volledig vertrouwde. Nu vertrouwt ze blind op mij.
Waar ik ook trots op ben, is dat wij als eerste hebben ontdekt dat ze slechthorend is en dat ze daarom dus niet op commando's reageerde. We hebben haar gebaren aangeleerd en ze luistert perfect nu!

Ja..ik ben trots op mijn honden en ook trots op mezelf voor wat ik met ze bereikt heb. Het zullen nooit slaafse honden worden, ik ben nu eenmaal geen megaoverheersend iemand. Maar dat wil ik ook helemaal niet. Zoals het nu gaat, vind ik het perfect!

[vinkje]

Ik ben er trots op dat Beau zo lief en vriendelijk is naar mensen, kinderen en andere honden. Kinderen lebbert hij helemaal af en zoekt ze steeds op, gaat dicht naast hen op de bank zitten. Als er visite komt is hij zo verschrikkelijk blij en enthousiast, nadat hij de mensen uitbundig begroet heeft pak hij een bal, bot of ander speeltje, en gaat hij lopen showen. Het is echt een superlieve hond.

[Inge]

Bij Nika ben ik vooral trots op hoe ik haar kan vertrouwen met andere mensen en kinderen, ze vindt iedereen leuk.
Ik ben trots dat ik haar, na 2 jaar "vechten", eindelijk goed aan het eten heb kunnen krijgen, wat een zeer goede invloed heeft gehad op haar gezondheid en weerstand, stukken beter sindsdien.
Bovendien luistert ze over het algemeen genomen prima, en is ze gemakkelijk in de omgang. Ze is met weinig tevreden en vooral in de tijd dat het niet goed met me ging was ze mijn rots

Bij Marouck ben ik trots op het feit dat, ondanks dat ze als pup al als een stoomwals over andere pups heenging, ik haar heb kunnen begeleiden tot een sociale hond voor andere honden, die graag speelt en zelden agressie toont, zeker niet als ze daar niet toe wordt "gedwongen" door een andere hond. Krijgt ze een grauw van een andere hond dan is het een felle tante die dat niet op zich laat zitten, maar uit zichzelf is ze nog nooit een gevecht begonnen.
Ik ben trots op de manier waarop ze met Nika omgaat, dat ze zooooooo duidelijk is dat Nika precies weet wat ze aan haar heeft en niet nog onzekerder wordt.
En ik ben trots op de band die ik met haar heb, aan een half woord of een blik heeft ze vaak al genoeg, ze is echt baasgericht wat dat betreft (duh...het is een herder )

[Brigitte]

Ik ben er trots op dat mijn 'gevaarlijke' honden iedere keer weer de mening van mensen die het niet hebben op dit soort rassen kunnen bijspijkeren, puur door hun geweldige karakters richting mensen en kinderen.

[Marion.]

Leuk topic! Die andere van Martijn ook, daar ga ik straks ook nog even reageren. Maar eerst deze even.

We komen net terug van een weekendje kamperen met een stel vrienden. Wij uiteraard mèt onze hondjes. De rest van de stellen had hun kleine kids - van 0 tot 10 jaar - mee.
En ik heb het hele weekend ongeveer geglommen van trots. Uiteraard was het de eerste avond weer even brullen voor de kids die het niet zo op honden hebben. Amper een uurtje later ging Lara alweer voorzichtig naast Saar staan, en ging er een voorzichtig handje over haar rug. En ook Cas mocht het hele weekend weer - tot zeer vervelends toe - aan de honden zitten kroelen, ze lieten het allemaal toe. Ze zijn niet aan de lijn geweest dit weekend. Als Pieter of ik naar de wc moesten, dan was een BLIJF voldoende. Als we terugkwamen lagen ze nog net zo als we ze achtergelaten hadden.
Vanochtend met een stuk of 10 kids wezen lopen. Ruzie wie welke hond wanneer mocht vasthouden. En Saar en Miep liepen keurig met een slap lijntje met ieder kind mee. Toen we weer ons veldje opkwamen wilde Lara (die bang is voor honden) graag met Miep lopen. Wilde ze haar moeder laten zien

Ik ben gigantisch trots op mijn honden. Ze zijn echt voorbeeldig, en voldoen helemaal aan het beeld dat een Golden bij de doorsnee-mens heeft. Maar dat komt wel door de hondjes zelf. Zij hadden dat in hun karakter, en door onze opvoeding is dat hooguit een beetje gestuurd. Maar de eer gaat in dit geval voor 95% naar Saar en Miep zelf. Wij hadden maar een klein aandeel in die voorbeeldigheid, maar ik ben er wel heel blij mee.
Ze zijn verre van slaafs, hebben ieder hun eigen willetje, maar als ìk persé iets wil dan doen ze dat.

Nee, even editen. De eer gaat voor 95% naar Saar alleen. Saar heeft namelijk ook Miep helemaal opgevoed. En dat Miep zo'n braaf babietje is geworden, is helemaal aan Saar te danken en aan niemand anders

Zo, en dan nu het verhaal bij Martijn's topic over wat er fout is gegaan

[estelle]

Tsja ik ben trots als ik mensen tegen kom die in eerste instantie denken "oh daar heb je weer zo'n herder" en dat Chello dan zo heerlijk sociaal is dan denk ik weleens 'kijk mensne das nou mijn hond'
Of als er kinderen onverwacht op hem afrennen en hem omhelsen dat hij dat ook allemaal maar laat gebeuren....en dat je de mensen dan ook vaak hoort denken dat het toch echt een herder is....

Bij Ghaya ben ik trots op dat ze eigenlijk alles aandurft, soms met wat bemoedigende woorden maar in principe doet ze alles wat ik van haar vraag ookal durft ze in eerste instantie niet...

Bij Hera ben ik vooral trots op de training, dat het zo'n lekkere hond blijkt te zijn en dat ze het erg goed doet op de training.

Bij Woopy ben ik trots als hij op een groot open veld samen met zijn 'renmaatje' echt op volle snelheid door het veld rent, zijn maatje achter hem aan....kei en keihard gaat dat en dan dat bochten spel erbij en afentoe zie je ze een versnelling hoger gaan.....en als er dan mensen staan te kijken; heerlijk gewoon!!!

[estelle]

Bij Sam ben ik overigens trots dat we hem als miezerig slecht uitziende veels te dikke hond uit het asyl hebben gehaald en dat het nu een mooie slanke gespierde kerel is geworden die een wandeling in het bos niet meer als iets 'bijzonders' ervaart maar iets dat erbij hoort en dat we zijn 'gedrag' (bijten) eruit hebben gekregen......heerlij!

[M@ri@nne]

Ik ben er trots op dat mijn honden zo sociaal zijn. Ik heb met ze nog nooit een onenigheid gehad met andere honden. En als een andere hond ze lastig vallen gaan ze juist er van weg.
Alleen heb ik hier niks aan gedaan aangezien ik ze keurig opgevoed uit het asiel heb gehaald.

[Bruce]

kei mooie honden die onder aan staan

[Daisy@]

Bij Daisy ben ik trots dat ze altijd super luistert. Wil ze weglopen, of grauwt ze naar een andere hond. Ik hoef m'n mond maar open te doen en ze weet het.
Ze is lekker aanhankelijk, gewoon lief.

Bij Spike ben ik trots dat hij er voor me is om tranen te likken als die lopen bij mij. Zeker het laatste half jaar sinds m'n pa overleden is.
Is dat midden in de nacht? Spike springt bij me op bed en is er voor me.

Verder ben ik trots op allebei dat ze gewoon lief zijn als mensen ze aanhalen op straat. Dat die 'gevaarlijke' honden ook gewoon een aai over de bol leuk vinden.

[schelsey]

Ik ben trots op schelsey(kruising mechelaar) omdat ze aanhankelijk is,lief, erg verdraagzaam naar iedereen toe,me altijd in het oog houd tijdens het wandelen.

Omdat ze blaffende honden negeert,en ze goed luistert(behalve als ze een poes ziet).

Ze goed begrijpt wat ik van haar wil.

sonja

[miekmiek]

Ik ben niet echt trots op mezelf want ik heb denk ik toch meer fout dan goed gedaan in de opvoeding met tommie, maar ik ben wel trots op hem dat hij alles zo goed oppakt en nog steeds bereid is om naar me te luisteren.
Dat hij ontzettend lief is naar andere beesten en kinderen en dat hij de enigste hond in de familie is die onbezorgt rond kan scharrelen tussen de hele kleine kindjes terwijl de andere honden allemaal in de gaten gehouden moeten worden.

En even heel sullig....ben best trots dat hij uiteindelijk toch naar een hele hoop dingen luisterd; zit, lig, hier, wachten, blijf, plaats, enz. (zelfs rollen... ) No problem voor tommie. Maar da's gewoon omdat ie zo slim is. Heeft niets met mij te maken...

[Tarz]

Ik ben trots op dat ik het zover geschopt heb met Nina op het gebied van trainen, en dat op een zeer jonge leeftijd van ons beiden.
Wat ik bij alledrie goed heb aangeleerd is het alleen leren zijn, waardoor ik makkelijk de deur uit kan, wat ook belangrijk is voor een mens.

[Marion.]

Waar ik trouwens heel verschrikkelijk trots op ben (past niet bij de rest van je vraagstelling, want het is weer niet onze verdienste, maar het past wel bij je onderwerp).
Maar waar ik dus vreselijk trots op ben, dat is Saar.

Onze eerste hond is nog geen 10 maanden geworden. Overreden. Domme pech. Samenloop van omstandigheden. Gelijk fataal. Hond dood dus.
De tweede was 1,5 jaar en 1 dag oud. Ook overreden. Maar dit keer eigenlijk niet onverwacht. Als Boy iets in z'n kop had, dan deed hij dat. En dit keer hoorde hij jongeren aan de overkant van de weg gezellig lopen doen, en daar wilde hij heen. Niet terug te roepen. En uiteraard komt er dan op die stille weg ook een auto met een vaartje van 80 aanrijden. En uiteraard precies op het moment dat jouw hond de weg overloopt.
Ook dood dus. Op slag.

Toen een jaar hondloos geweest. Ik kon het niet, ik wilde niet nog een hond de dood injagen, maar uiteindelijk na een jaar is toch de drang te groot.

En dan komt Saar. De tuin is helemaal afgezet. Links staat een volwassen, dichte taxushaag. Maar nee, ik moet en zal er een gaas van 50 cm voor hebben. Alles is afgesloten, pup kan nergens heen.
Maar als ze 9 weken is moet je haar toch los gaan laten. Ik ben naar het bos gereden. Ook als ze het bos uit liep, dan moest ze nog een meter of 300 voor ze op een openbare weg kwam. Ik heb duizend kleuren stront gescheten. Als ze maar 3 meter van me af liep, dan riep ik haar alweer bij me. En ze deed dat keurig. En doet dat nog steeds.

Saar is degene die ons het vertrouwen in het wezen hond heeft terug gegeven. Het vertrouwen dat wij een hond groot kunnen brengen.
En twee jaar later kwam dan eindelijk die tweede pup (alleen maar als de eerste 2 jaar zou zijn). En wij hebben echt 0,0 hoeven doen aan de opvoeding van Miep. Dat heeft Saar helemaal gedaan. En ze heeft er een prachthondje van gemaakt. En bij Miep hadden we op 8 weken absoluut geen moeite om haar in het bos los te laten, kijk maar:
http://www.movedevelopment.nl/forum/bos.wmv

Alle eer dus naar Saar, en ik ben waanzinnig trots en blij met deze hond