Hij is altijd al een hondje dat pas luistert als ik het de tweede keer zeg (mijn eerste hond, ben allang blij dat hij uberhoupt wat comando's opgepikt heeft) maar nu is hij dus af en toe echt oost indisch doof.
Net bij het uitlaten besloot ik om niet meer om ieder wissewasje te roepen (en zo dus mijn eigen comando's te ontkrachten door TE veel te roepen en te corrigeren) maar om hem in zijn sop gaar te laten koken.
Dus niet hopeloos staan wachten tot meneer zin heeft om te komen maar gewoon naar huis lopen en hij ziet maar dat hij thuis komt.
En hij kwam... maar zo is het uitlaten niet echt meer zoveel fun als dat het altijd was.
Wat kan ik nou nog meer doen om dit een beetje in goede banen te leiden. Heb al door dat we de laatste tijd te soft zijn geweest en dat hij daar handig gebruik van maakt. Maar hoe los ik dit op?


