Hond en baas passen niet bij elkaar.

[Daan]

Mijn echtgenoot heeft van nature 'overwicht'
Dat is voor hem een voorsprong.
Ik verdiep me meer in het fenomeen 'hond', en dat is mijn voorsprong.
Hij doet dus makkelijk..want daar komt hij door zijn uitstraling naar honden toe , een heel eind mee. Hij is ook voor geen enkel hond bang, of terughoudend.
Ik doe aan trainen en oefenen, en ik hoop het uiteindelijk ook goed te leren.
Wat ik wil zeggen is dat sommige mensen 'het' van nature hebben.
Ik ben stiekem blij dat mijn echtgenoot niet zo veel leest en weet over hondengedrag, training en communicatie.
Nu vullen we elkaar aan, en anders kon ik wel inpakken.

[Mama Sanneke]

Mijn echtgenoot heeft van nature 'overwicht'
Dat is voor hem een voorsprong.
Ik verdiep me meer in het fenomeen 'hond', en dat is mijn voorsprong.
Hij doet dus makkelijk..want daar komt hij door zijn uitstraling naar honden toe , een heel eind mee. Hij is ook voor geen enkel hond bang, of terughoudend.
Ik doe aan trainen en oefenen, en ik hoop het uiteindelijk ook goed te leren.
Wat ik wil zeggen is dat sommige mensen 'het' van nature hebben.
Ik ben stiekem blij dat mijn echtgenoot niet zo veel leest en weet over hondengedrag, training en communicatie.
Nu vullen we elkaar aan, en anders kon ik wel inpakken. :wink:

Het lijkt me leuk als je het samen kunt doen.
Maar dat is bij ons niet het geval.
En ik denk ook dat sommigen het van nature hebben.
Hier is het zoals gewoonlijk, de leuke dingen pikken ze mee, de moeilijke, ach laat dat mama/vrouw maar doen.
dat vind ik zo jammer.
Sanneke

[Ca Cajuina]

Ik denk inderdaad dat je het op een bepaald punt hebt of niet. Wel denk ik dat als je je eigen egoisme opzij zet en denkt aan wat de hond nodig heeft in plaats van wat jij zielig vind vind je een eind komt. Dit in combinatie met kennis vergaren met je de handvaten geven om met de meeste rassen om te kunnen gaan.

Een leuk voorbeeld van it weekend. Er kwam een vriend van ons op bezoek eem een X herder. We gignen met z'n alle naar het bos. Hij gaat nu enige tijd met haar naar cursus zei hij maar dat trekken heeft ze nog niet afgeleerd. Dus ik vroeg of ik het even mocht proberen. Met eenvriendelijk woord en een overtuigend rukje liep mw naast mij. Heerlijkophoogkijkend. ik heb de herder teruggegeven en het schrapen van mijn keel van voldoen om de herder naast deze vriend te laten lopen

Wel denk ik dat je de overweging moet maken of de raseigenschappen (waar is de hond voor gefokt) in de gaten moet houden. Zo zou ik best eenborder collie kunnen opvoeden maar ik zou er zelf gek van worden en het niet naar mijn zin hebben, dus doe ik dit niet. Zo kan ik mij dus ook voorstellen dat wanneer jij een gezelschapshondje wil je geen mollosser moet nemen waarbij je meer bezig bent met het handhaven van rangorde.

[Wil de hond]

Ik denk dat als een hond ontspoort en het gaat helemaal mis je de mensen op hun verantwoordelijkheid moet wijzen in de vorm van het feit dat die hond ongelukkig is. Als ze dat eenmaal in hun verstand opgenomen hebben willen ze er ook wel aan werken.

Een hond die niet goed functioneert en erg gestressed is daardoor zou behoorlijk gebaat kunnen zijn bij een duidelijke en dominante baas. Als de mensen eenmaal geleerd hebben dat de hond zelf beter wordt van hun strengheid en zeker ook gelukkiger dan kunnen ze het wel oppikken denk ik. Kost tijd maar dat motiveert wel

In de meeste gevallen kom je een heel eind met dat wat jij aangeeft, maar er zijn kombinaties waarin een baas toch tekort blijft schieten.

Bvb. een niet voldoende dominante baas en een een hond die dit juist wel is. Of het tegendeel, een onderdanige hond en een té ongeduldige en/of te veeleisende baas. Eigenlijk gewoon voorbeelden van honden die niet op hun plaats zitten, voor deze dieren zou een verandering van eigenaar de beste oplossing zijn, en ook voor de eigenaars zelf.

Denk jij dat het mogelijk is om jezelf boven je begrenzingen uit te werken, dus dominanter of minder dominant te worden dan je eigenlijk van nature ben?

Ikzelf betwijfel dit eerlijk gezegd, ik ga er van uit dat je bent wat je bent, en daar blijft het bij.

[Wil de hond]

tsja , deze eeuwig prangende vraag , ben ik mijn hond wel de baas ?

Waaruit blijkt dat eigenlijk ? Zijn daar objectieve criteria voor aan te leggen of is het een persoonlijk gevoel ?

Mijn tante had een hond die was erg beschermend , zeg maar vals . Je werd echt bang van die hond als je binnen kwam . Daarvoor had mijn tante die hond ook .

Na haar overlijden heeft een oom van mij die hond overgenomen , en het beestje heeft echt een metamorfose doorgemaakt . Kan gewoon op haar afstappen en haar aaien , niks aan de hand.

Kan je nu zeggen : m'n tante was die hond niet de baas , en mijn oom wel ?

Omgekeerd : ik denk wel eens zou Zoë zo fel op teven zijn omdat ik een te softe baas ben , of zit het er gewoon in , of komt het door haar opvoeding ?

Mijn gevoel zegt me dat ik wel degelijk onbetwistbaar hoger in rangorde sta dan Zoë in haar beleving , maar of daar objectieve criteria voor zijn , ik zou het niet weten .

Ik denk dat je zélf, als eigenaar, het beste kunt zeggen of jij boven je hond staat of niet. Heb je voldoende kontrole over je hond, of juist niet. En voelt je hond zich lekker bij jou.

Het is natuurlijk ook weer zo dat er veel mensen zijn die denken dat iets zus is, terwijl een ander daar weer van vindt dat het zó is.

[Wil de hond]

Er zijn mensen met honden die om uiteenlopende redenen eigenlijk niet goed bij elkaar passen. Te druk, te rustig, te dominant, te onderdanig, en zo zullen er nog wel wat zaken zijn.

Vaak ligt dit aan het niet voldoende weloverwogen kiezen van een hond die goed bij je past. Dit probleem had dus voorkomen kunnen worden.

Maar goed, de hond is er nu eenmaal, en er moet wat aan gedaan worden.

Wat kan iemand er nu aan doen om te zorgen dat hij/zij en zijn/haar hond beter met elkaar overweg kunnen?

Ik heb hier zelf ervaring mee. Gevallen voor de charmes van een mormeltje, 8 weken oud. Te weinig gelezen, helemaal niet naar karakter gekeken.
Mijn eerste hond, waarmee ik lekker wilde knuffelen en wandelen. Nog nooit van rangorde gehoord. En daar was Doerak. Een terriertje in hart en nieren met een eigen wil en de intentie om hogerop te komen. Ik gaf hem onvoldoende leiding en hij leek zijn kansen te zien. Moeilijk was het in het begin, want ik was inderdaad meer geschikt voor een wat onderdaniger hondje, een hondje waar ik niet zo "streng" voor hoefde te zijn.
Maar ik wilde Doerak niet kwijt, want hij was wél mijn maatje.
Hard werken dus, om mijn eigen houding te veranderen.
Ik ben ruim een jaar met Doerak naar gehoorzaamheidscursus geweest, heb de nodige boeken gelezen, veel op het forum gevraagd, met andere hondenbezitters gesproken, me gewoon verdiept in het fenomeen hond. Dat gedaan wat ik eigenlijk had moeten doen vóór ik een hond kreeg. En nu? Het is gelukt, ik heb een heerlijke hond aan Doerak. Mijn maatje. Het is een lieverd geworden. Nog steeds een terriertje met een duidelijke eigen wil, maar wel eentje die weet wat zijn plekje is, zonder dat dit zijn eigenwijze karakterje heeft beinvloed. Hij luistert aardig en is gewoon een lekker beest. Ik kan hem overal vanaf sturen (eerst niet....) zonder mokken en hij is klaar met uitproberen.
De eerste paar keer dat Doerak naar mij gromde ben ik daar erg van geschrokken. Dit heeft hij gevoeld en daardoor werd hij zekerder en zekerder, dit gedrag leverde hem immers iets op. Het werkte!
Het is dan heel moeilijk om dit gedrag te doorbreken. Ik heb toen ook erg veel gehad aan reacties op dit forum. Onder andere de opmerking (ik denk van Eline...) "het ergste wat je kan overkomen is een paar gaatjes in je hand" is me bijgebleven. Op een gegeven moment ging ik ook écht zo denken en langzamerhand is het gedrag van Doerak veranderd.

Wat goed van je dat je dit allemaal voor elkaar gekregen hebt!

Heeft het jou veel moeite gekost om inderdaad je hele manier van denken óver en omgaan mét je hond te veranderen, heb je nooit moeilijke momenten doorgemaakt waarin je met je gevoel in de knoop zat?

[sample]

Ik denk dat als een hond ontspoort en het gaat helemaal mis je de mensen op hun verantwoordelijkheid moet wijzen in de vorm van het feit dat die hond ongelukkig is

Uit Wil der verhaal, krijg ik langzaam een beeld voor ogen van ietwat eigenwijze hondenliefhebbers

Als ik lees dat de peut al een beetje gallisch van ze wordt en ze blijven vasthouden aan het idee dat ze hun hond tóch niet de baas kunnen, bekruipt mij langzaam dat idee

Deze mensen hebben óf een trap onder hun reet nodig, óf een stoomcursusje "hoe-vijzel-ik-mijn-zelfvertrouwen-op" van Emile Ratelband

Weet jij nu wat je schrijft, of laat ik het zo stellen kan jij nu echt lezen wat jij nu vermeld.

Gr Bertus.

Wat snap jij er niet aan?

[Wil de hond]

Tegen Moritz doe ik strenger, neem hem niet meer in bescherming, maar mijn hart zegt 'o, wat erg, o, wat zielig'. Dat verander je stomweg niet.

Jij zit hier dus echt met een tweestrijd, tussen je hart en je verstand. Op zich niet erg natuurlijk, zolang als je hoofd het maar in verreweg de meeste gevallen kan winnen van je hart.

[Wil de hond]

Ik heb van mezelf het gevoel dat ik een betere baas zou kunnen zijn.
Er zijn nog altijd punten bij Luka waar ik aan moet werken.
Maar ik ben zo iemand die een handje nodig heeft, ik wil het allemaal wel doen, maar ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
En dat maakt me erg onzeker.
bv. Luka trekt enorm aan zijn lijn als hij een blaadje ziet vliegen, een hond in de verte ziet, vogels.
Dan moet ik eerst op een rijtje zetten, wat wens ik van hem, welke bevelen moet ik herhalen, welke moet ik met hem oefenen.

Ik denk dat sommige mensen inderdaad geboren hondenbazen zijn.
Ik waarschijnlijk niet, maar ik doe verdomd wel men best.

Sanneke

Hoi Sanneke,

Jullie zouden zo veel nut hebben van een geschikte begeleider. Wat jammer dat die niet bij jou in de buurt te vinden was. Heb je niemand anders meer kunnen vinden na die mislukte poging op die kursus?

[sample]

Denk jij dat het mogelijk is om jezelf boven je begrenzingen uit te werken, dus dominanter of minder dominant te worden dan je eigenlijk van nature ben?

Ikzelf betwijfel dit eerlijk gezegd, ik ga er van uit dat je bent wat je bent, en daar blijft het bij.

Ik denk dat het zeker wel mogelijk is om jezelf boven bepaalde grenzen uit te werken. Als je daar áchter staat.

En ja, daar zal een limiet aan zitten. Hoe graag ik het ook wil geloven, je kan níet álles als je je zinnen er maar op zet.

[Wil de hond]

Je hebt helemaal gelijk.

Maar waar het gaat om het veranderen van de eigen houding ligt denk ik het punt waar het mij om gaat.

Hoe doe je dat nou, het veranderen van jezelf van een knuffelbaas in een leidinggevende baas als het geven van leiding niet in je zit, zou je dan bvb. bij een psycholoog terecht kunnen?

In mijn ogen is dit niet te leren , het is een kwestie van karakter , dat heb je, of dat heb je niet ,daar wordt je mee geboren, en dat is niet aan te leren ,net zo min als "talent" geleerd kan worden ,je hebt leiders en volgers, als jij als volger geboren bent , zul je nooit een goede leider zijn ook niet voor een hond.

ik ben het niet met je eens Martin.
Je karakter wordt voor een groot gedeelte gevormd door je opvoeding, je sociale omgeving. En hoe je ouders je opvoeden, verbaal en non-verbaal heeft ook weer te maken met de manier waarop zij zijn gevormd.
Ik denk wel dat niet ieder mens het talent heeft om leiding te geven. Maar wel kan ieder mens leren verantwoordelijkheid op zich te nemen. Je moet echter weten waar je grens ligt van wat je wel en niet wilt, dus je moet jezelf kennen. Weet je van jezelf dat je wel wilt knuffelen met een hond, maar niet wilt opvoeden, dan moet je daarbij ook rekening houden met het karakter van het soort ras dat je kiest. ( denk ik)

dat je karakter MEEDE gevormt word door je opvoeding is een feit maar je heb dat beetje extra of niet, ik ben van geen 1 hond bang en zal ook met all honden kunnen werken, daar integen gaf je zelf al aan dat je niet zeker bent om langs gomez te lopen, dan is je gezag van naturen niet zeker en zal een hond zoals gomez je in het ootje nemen en uit proberen tot de grens van leuk niet leuk

mol

Ik neig er ook naar om te geloven dat je het hébt, of niet.

Hoewel ik het niet zo zwart-wit wil zien, in veel gevallen kan iemand tot op zekere hoogte best veranderen, en zich aanpassen aan de eisen die zijn hond aan hem/haar stelt. Maar niet altijd in voldoende mate. In welke mate iemand kan veranderen hangt denk ik ook erg af van de begeleiding die men krijgt. En daar gaat het me eigenlijk om, wát kun je nu doen om iemand te helpen boven zichzelf uit te stijgen in dit opzicht.

Vaak gaat het toch gewoon om een soort psychologische drempel waar iemand tegen aan zit te hikken. Naar mijn idee moet je in dit soort gevallen als peut wel van heel goede huize komen wil je een baas echt kunnen helpen. Eigenlijk zou je als peut dan moeten samenwerken met een psycholoog, maar dit soort geintjes gaat de gemiddelde eigenaar vrees ik weer te ver.

[Mama Sanneke]

Ik heb van mezelf het gevoel dat ik een betere baas zou kunnen zijn.
Er zijn nog altijd punten bij Luka waar ik aan moet werken.
Maar ik ben zo iemand die een handje nodig heeft, ik wil het allemaal wel doen, maar ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
En dat maakt me erg onzeker.
bv. Luka trekt enorm aan zijn lijn als hij een blaadje ziet vliegen, een hond in de verte ziet, vogels.
Dan moet ik eerst op een rijtje zetten, wat wens ik van hem, welke bevelen moet ik herhalen, welke moet ik met hem oefenen.

Ik denk dat sommige mensen inderdaad geboren hondenbazen zijn.
Ik waarschijnlijk niet, maar ik doe verdomd wel men best.

Sanneke

Hoi Sanneke,

Jullie zouden zo veel nut hebben van een geschikte begeleider. Wat jammer dat die niet bij jou in de buurt te vinden was. Heb je niemand anders meer kunnen vinden na die mislukte poging op die kursus?

Helaas neen, geen.
De mensen hier in de buurt vinden dat ik me aanstel.
Van de pakweg zes honden gaat er niet ééntje uit wandelen bv.
Zij vinden dat ik geen eisen moet stellen aan ons poedelmanske, hij is toch maar een poedel. Een poedel hoorde volgens hen ook niet op de hondenschool, wat een belachelijk idee.
Nu, t'is een braaf manneke hoor dat niet, heel sociaal naar mensen en bezoek thuis, ook kinderen, geen druktemaker, luister 8/10 keer wel,
slaap,plas-kakproblemen zijn opgelost.
alleen je hebt zo van die dingen zoals dat uitvallen naar auto's dat je knap vervelend vind, en daar geraak ik dan niet uit.
Misschien moet ik me er bij neerleggen dat niet alles gaat zoals ik het zou willen, maar ik blijf toch nog even proberen of ik het niet kan verbeteren.
Op een prettige manier.
Sanneke

[Belle]

Vanaf dat ik klein kind was had ik al 'iets' met honden en honden 'iets' met mij. Ik kon met de moeilijkste honden overweg en was ook nergens bang voor. Enige kennis over honden had ik overigens heel lang niet.
Een voorbeeldje: we pasten een keer een nachtje op het huis en de hond van een vriend, een grote (en hoorde ik achteraf, behoorlijke dominante) Duitse herder. Voor het slapen liepen we nog even een ommetje met de hond. Mijn vriendje wilde bij terugkomst de halsband afdoen, maar werd weggegromd en was gelijk als de dood voor die hond. In al mijn naïviteit was ik totaal niet onder de indruk en loop rustig naar de hond toe en doe de halsband af. Nu ik wel meer kennis over honden heb, ben ik een stuk terughoudender geworden en weet ik niet of ik dit soort dingen nu nog wel zou durven. Aan de ene kant helpt de kennis me bij de opvoeding, maar aan de andere kant heb ik ook wel eens het idee dat het me vroeger natuurlijker en daarmee makkelijker afging. Mijn eerste hond heeft eigenlijk geen echte opvoeding en al helemaal geen cursus gehad. Toch kon ik met dat beest lezen en schrijven.

[idorh]

Ik denk dat als een hond ontspoort en het gaat helemaal mis je de mensen op hun verantwoordelijkheid moet wijzen in de vorm van het feit dat die hond ongelukkig is

Uit Wil der verhaal, krijg ik langzaam een beeld voor ogen van ietwat eigenwijze hondenliefhebbers

Als ik lees dat de peut al een beetje gallisch van ze wordt en ze blijven vasthouden aan het idee dat ze hun hond tóch niet de baas kunnen, bekruipt mij langzaam dat idee

Deze mensen hebben óf een trap onder hun reet nodig, óf een stoomcursusje "hoe-vijzel-ik-mijn-zelfvertrouwen-op" van Emile Ratelband

Weet jij nu wat je schrijft, of laat ik het zo stellen kan jij nu echt lezen wat jij nu vermeld.

Gr Bertus.

Wat snap jij er niet aan?

Ik vraag alleen kan jij lezen wat je vermeld, ja of nee.

Gr Bertus.

[Martin]

Je hebt helemaal gelijk.

Maar waar het gaat om het veranderen van de eigen houding ligt denk ik het punt waar het mij om gaat.

Hoe doe je dat nou, het veranderen van jezelf van een knuffelbaas in een leidinggevende baas als het geven van leiding niet in je zit, zou je dan bvb. bij een psycholoog terecht kunnen?

In mijn ogen is dit niet te leren , het is een kwestie van karakter , dat heb je, of dat heb je niet ,daar wordt je mee geboren, en dat is niet aan te leren ,net zo min als "talent" geleerd kan worden ,je hebt leiders en volgers, als jij als volger geboren bent , zul je nooit een goede leider zijn ook niet voor een hond.

ik ben het niet met je eens Martin.
Je karakter wordt voor een groot gedeelte gevormd door je opvoeding, je sociale omgeving. En hoe je ouders je opvoeden, verbaal en non-verbaal heeft ook weer te maken met de manier waarop zij zijn gevormd.
Ik denk wel dat niet ieder mens het talent heeft om leiding te geven. Maar wel kan ieder mens leren verantwoordelijkheid op zich te nemen. Je moet echter weten waar je grens ligt van wat je wel en niet wilt, dus je moet jezelf kennen. Weet je van jezelf dat je wel wilt knuffelen met een hond, maar niet wilt opvoeden, dan moet je daarbij ook rekening houden met het karakter van het soort ras dat je kiest. ( denk ik)

Voor een groot gedeelte wel ja ,maar dat zie ik dan meer als een gevormde persoonlijkheid, maar je geaardheid is genetish, en is al voor de geboorte vastgelegt , je ware aard bepaalt of jij een dominant iemand bent of niet, net zoals en nest van tien puppen , de helft is deemoedig, drie ervan zijn matig dominant en twee alfa , probeer jij eens van een deemoedig hondje een alfa te maken ???,dat zal je nooit lukken, gewoon om dat hij er de capaciteiten niet voor heeft, en zijn ook niet aan te leren.
Een deemoedig hondje kunnen we allemaal opvoeden, maar een zelfzekere dominante reu opvoeden ,en een goed overwicht hebben moet je toch wel het een en ander in huis hebben hoor, daarom zitten de asiels ook zo vol.

[sample]

Ik vraag alleen kan jij lezen wat je vermeld, ja of nee.

Gr Bertus.

Ja, dat kan ik.

[Eline*]

.
Een deemoedig hondje kunnen we allemaal opvoeden, maar een zelfzekere dominante reu opvoeden ,en een goed overwicht hebben moet je toch wel het een en ander in huis hebben hoor, daarom zitten de asiels ook zo vol.

Nee, niet mee eens. Geef Mol een deemoedige hond en dat gaat mis.
Ik heb met Nelson ook meer problemen om de juiste toon te vinden dan met Laika. Laika is een dwars kreng..die pikt van mij wat ze vindt dat reeel is en anders krijg ik tegengas, heerlijk, kan ik prima mee uit de voeten. Nelson kruipt zo ongeveer in elkaar als ik pissig ben op hem en dan verhef ik nog niet eens mijn stem. Ik heb daar moeite mee. Ik hou niet van erg onderdanige honden. Ik kan daar niet mee overweg.

[Niekie]

Er zijn mensen met honden die om uiteenlopende redenen eigenlijk niet goed bij elkaar passen. Te druk, te rustig, te dominant, te onderdanig, en zo zullen er nog wel wat zaken zijn.

Vaak ligt dit aan het niet voldoende weloverwogen kiezen van een hond die goed bij je past. Dit probleem had dus voorkomen kunnen worden.

Maar goed, de hond is er nu eenmaal, en er moet wat aan gedaan worden.

Wat kan iemand er nu aan doen om te zorgen dat hij/zij en zijn/haar hond beter met elkaar overweg kunnen?

Ik heb hier zelf ervaring mee. Gevallen voor de charmes van een mormeltje, 8 weken oud. Te weinig gelezen, helemaal niet naar karakter gekeken.
Mijn eerste hond, waarmee ik lekker wilde knuffelen en wandelen. Nog nooit van rangorde gehoord. En daar was Doerak. Een terriertje in hart en nieren met een eigen wil en de intentie om hogerop te komen. Ik gaf hem onvoldoende leiding en hij leek zijn kansen te zien. Moeilijk was het in het begin, want ik was inderdaad meer geschikt voor een wat onderdaniger hondje, een hondje waar ik niet zo "streng" voor hoefde te zijn.
Maar ik wilde Doerak niet kwijt, want hij was wél mijn maatje.
Hard werken dus, om mijn eigen houding te veranderen.
Ik ben ruim een jaar met Doerak naar gehoorzaamheidscursus geweest, heb de nodige boeken gelezen, veel op het forum gevraagd, met andere hondenbezitters gesproken, me gewoon verdiept in het fenomeen hond. Dat gedaan wat ik eigenlijk had moeten doen vóór ik een hond kreeg. En nu? Het is gelukt, ik heb een heerlijke hond aan Doerak. Mijn maatje. Het is een lieverd geworden. Nog steeds een terriertje met een duidelijke eigen wil, maar wel eentje die weet wat zijn plekje is, zonder dat dit zijn eigenwijze karakterje heeft beinvloed. Hij luistert aardig en is gewoon een lekker beest. Ik kan hem overal vanaf sturen (eerst niet....) zonder mokken en hij is klaar met uitproberen.
De eerste paar keer dat Doerak naar mij gromde ben ik daar erg van geschrokken. Dit heeft hij gevoeld en daardoor werd hij zekerder en zekerder, dit gedrag leverde hem immers iets op. Het werkte!
Het is dan heel moeilijk om dit gedrag te doorbreken. Ik heb toen ook erg veel gehad aan reacties op dit forum. Onder andere de opmerking (ik denk van Eline...) "het ergste wat je kan overkomen is een paar gaatjes in je hand" is me bijgebleven. Op een gegeven moment ging ik ook écht zo denken en langzamerhand is het gedrag van Doerak veranderd.

Wat goed van je dat je dit allemaal voor elkaar gekregen hebt!

Heeft het jou veel moeite gekost om inderdaad je hele manier van denken óver en omgaan mét je hond te veranderen, heb je nooit moeilijke momenten doorgemaakt waarin je met je gevoel in de knoop zat?

Jawel, absoluut Wil. Want wat jij ook ergens in het topic zegt is denk ik waar; volgens mij is het maar gedeeltelijk mogelijk jezelf boven je begrenzingen uit te werken. Ik kan niet dominanter worden dan ik ben. Ik kan alleen zo dóen, maar je bent het of je bent het niet. Dus ik heb zeker wel momenten gehad dat ik met mijn gevoel in de knoop zat. Ik zou Doerak voor geen miljoen hebben ingeruild voor een onderdanig exemplaar, laten we dat voorop stellen. Maar feit blijft dat het zo strak houden van de touwtjes eigenlijk niet bij me past. Ik doe het en ik kan het, maar ik had het leuker gevonden als het niet nodig was geweest. Aan de andere kant; wat heb ik er nu een plezier van.
En nu heb ik geen problemen en moeilijke momenten meer. Doerak is opgegroeid tot een zelfverzekerde, maar stabiele hond die weet wat zijn plekje is. En ik zie toch ook veel voordelen in een wat dominanter karakter ten opzichte van heel onderdanige of wat bange honden; Doerak heeft nog nooit gevochten, is nog nooit gegrepen. Simpelweg omdat hij zekerheid uitstraalt. Ook het herstel na schrik, de onbevreesdheid. Dat heeft veel voordelen.
Maar Wil, ik denk dat alles goed is gekomen doordat Doerak klein is. Echt waar! Als Doerak een Rottweiler was geweest was het heel anders geweest.
Want dat natuurlijke overwicht heb ik niet, daar ben ik heel eerlijk in. Bij mij is de knop omgedraaid, omdat ik op een gegevent moment gewoon ging inzien dat ik van een Jack Russelltje van 6 (oke 7 ) kilo toch écht weinig te vrezen had. Na eerder aarzelend ingrijpen op gegrom heb ik gewoon doorgepakt. Dan maar gaatjes, dacht ik. Groot kan de schade nooit zijn. Bij een grote hond had ik dat nooit met veel zelfvertrouwen kunnen doen.

[idorh]

Ik vraag alleen kan jij lezen wat je vermeld, ja of nee.

Gr Bertus.

Ja, dat kan ik.

He gelukkig, dan ben je niet blind hahaha.

Wat leuk he (kots)

Gr Bertus.

[sample]

Ik vraag alleen kan jij lezen wat je vermeld, ja of nee.

Gr Bertus.

Ja, dat kan ik.

He gelukkig, dan ben je niet blind hahaha.

Wat leuk he (kots)

Gr Bertus.

[Niekie]

In mijn ogen is dit niet te leren , het is een kwestie van karakter , dat heb je, of dat heb je niet ,daar wordt je mee geboren, en dat is niet aan te leren ,net zo min als "talent" geleerd kan worden ,je hebt leiders en volgers, als jij als volger geboren bent , zul je nooit een goede leider zijn ook niet voor een hond.

ik ben het niet met je eens Martin.
Je karakter wordt voor een groot gedeelte gevormd door je opvoeding, je sociale omgeving. En hoe je ouders je opvoeden, verbaal en non-verbaal heeft ook weer te maken met de manier waarop zij zijn gevormd.
Ik denk wel dat niet ieder mens het talent heeft om leiding te geven. Maar wel kan ieder mens leren verantwoordelijkheid op zich te nemen. Je moet echter weten waar je grens ligt van wat je wel en niet wilt, dus je moet jezelf kennen. Weet je van jezelf dat je wel wilt knuffelen met een hond, maar niet wilt opvoeden, dan moet je daarbij ook rekening houden met het karakter van het soort ras dat je kiest. ( denk ik)

dat je karakter MEEDE gevormt word door je opvoeding is een feit maar je heb dat beetje extra of niet, ik ben van geen 1 hond bang en zal ook met all honden kunnen werken, daar integen gaf je zelf al aan dat je niet zeker bent om langs gomez te lopen, dan is je gezag van naturen niet zeker en zal een hond zoals gomez je in het ootje nemen en uit proberen tot de grens van leuk niet leuk

mol

Ik neig er ook naar om te geloven dat je het hébt, of niet.

Hoewel ik het niet zo zwart-wit wil zien, in veel gevallen kan iemand tot op zekere hoogte best veranderen, en zich aanpassen aan de eisen die zijn hond aan hem/haar stelt. Maar niet altijd in voldoende mate. In welke mate iemand kan veranderen hangt denk ik ook erg af van de begeleiding die men krijgt.

Ik denk ook: je hebt het of je hebt het niet. Ik denk zelfs dat begeleiding daar maar beperkt in kan helpen. Je gedrag kun je gedeeltelijk veranderen, maar je houding en je karakter naar mijn idee niet. Je bent onbevreesd, of niet. Als je dat niet bent zul je dat, zelfs met goede begeleiding, volgens mij ook niet worden. Het kan wel lijken alsof, doordat je je gedrag op de hond aanpast, maar een hond prikt daar volgens mij toch meestal wel doorheen. Je hebt volgens mij toch echt zoiets als geboren leiders/hondenmensen.

[idorh]

Niekie schreef:
[][quote="Je hebt volgens mij toch echt zoiets als geboren leiders/hondenmensen. quote.




Klopt net als ik.

Gr Bertus.

[Niekie]

Een deemoedig hondje kunnen we allemaal opvoeden, maar een zelfzekere dominante reu opvoeden ,en een goed overwicht hebben moet je toch wel het een en ander in huis hebben hoor, daarom zitten de asiels ook zo vol.

Oei, hier ben ik het echt niet mee eens, Martin. Een deemoedig hondje kan zeker niet iedereen opvoeden. Volgens mij is een deemoedig hondje in verkeerde (te dominante/ongeduldige/weinig zachtaardige) handen doodongelukkig. Dat wordt geen blije hond hoor. Net als dat een dominante hond het beste op zijn plek is bij een dito baas geldt dit ook voor een deemoedige hond....

[Wil de hond]

Als geboren leider houdt je ervan om anderen uitspraken in de mond te kwooten die zij nooit gedaan hebben?

Wat een soepkwoot, Alberto.

[Martin]

ik ben het niet met je eens Martin.
Je karakter wordt voor een groot gedeelte gevormd door je opvoeding, je sociale omgeving. En hoe je ouders je opvoeden, verbaal en non-verbaal heeft ook weer te maken met de manier waarop zij zijn gevormd.
Ik denk wel dat niet ieder mens het talent heeft om leiding te geven. Maar wel kan ieder mens leren verantwoordelijkheid op zich te nemen. Je moet echter weten waar je grens ligt van wat je wel en niet wilt, dus je moet jezelf kennen. Weet je van jezelf dat je wel wilt knuffelen met een hond, maar niet wilt opvoeden, dan moet je daarbij ook rekening houden met het karakter van het soort ras dat je kiest. ( denk ik)

dat je karakter MEEDE gevormt word door je opvoeding is een feit maar je heb dat beetje extra of niet, ik ben van geen 1 hond bang en zal ook met all honden kunnen werken, daar integen gaf je zelf al aan dat je niet zeker bent om langs gomez te lopen, dan is je gezag van naturen niet zeker en zal een hond zoals gomez je in het ootje nemen en uit proberen tot de grens van leuk niet leuk

mol

Ik neig er ook naar om te geloven dat je het hébt, of niet.

Hoewel ik het niet zo zwart-wit wil zien, in veel gevallen kan iemand tot op zekere hoogte best veranderen, en zich aanpassen aan de eisen die zijn hond aan hem/haar stelt. Maar niet altijd in voldoende mate. In welke mate iemand kan veranderen hangt denk ik ook erg af van de begeleiding die men krijgt.

Ik denk ook: je hebt het of je hebt het niet. Ik denk zelfs dat begeleiding daar maar beperkt in kan helpen. Je gedrag kun je gedeeltelijk veranderen, maar je houding en je karakter naar mijn idee niet. Je bent onbevreesd, of niet. Als je dat niet bent zul je dat, zelfs met goede begeleiding, volgens mij ook niet worden. Het kan wel lijken alsof, doordat je je gedrag op de hond aanpast, maar een hond prikt daar volgens mij toch meestal wel doorheen. Je hebt volgens mij toch echt zoiets als geboren leiders/hondenmensen.

Jij begrijpt wat ik bedoel

[Niekie]

Jij begrijpt wat ik bedoel

Oftewel: Buck zou in mijn handen een soort machine worden en Doerak zou in jouw handen een onderdanig terriertje zijn.

[Niekie]

Ha ha ha, Wil. Jij krijgt even woorden van mij in je maag gesplitst. Bertus; goed quoten, leider

[Wil de hond]

Een deemoedig hondje kunnen we allemaal opvoeden, maar een zelfzekere dominante reu opvoeden ,en een goed overwicht hebben moet je toch wel het een en ander in huis hebben hoor, daarom zitten de asiels ook zo vol.

Oei, hier ben ik het echt niet mee eens, Martin. Een deemoedig hondje kan zeker niet iedereen opvoeden. Volgens mij is een deemoedig hondje in verkeerde (te dominante/ongeduldige/weinig zachtaardige) handen doodongelukkig. Dat wordt geen blije hond hoor. Net als dat een dominante hond het beste op zijn plek is bij een dito baas geldt dit ook voor een deemoedige hond....

Evenals met Eline ben ik het ook met Niekie eens Martin.

Er wordt bij honden en bazen die niet bij elkaar passen over het algemeen gedacht aan dominante honden en sullen van bazen. Andersom komt ook voor.

En wat te denken van iemand die dacht een rustige hond in huis te halen en dan opgescheept blijkt te zitten met een zéér aktieve hond die ontzettend veel beweging en bezigheden nodig heeft om niet volledig door het lint te gaan?

Of andersom, iemand die een sportieve hond wilde en een hond blijkt te hebben die met geen stok van het haardkleedje vandaan te branden is.

Hoewel dit laatste niet zo heel vaak voor zal komen. Maar toch, je hond zal maar een ongeluk hebben gehad, of een erfelijke afwijking, waardoor hij niet zo heel veel meer kan/wil bewegen. Je zult je dan toch maar aan moeten zien te passen, als baas.

[idorh]

Kan jij bewijzen dat je Wil de Hond heet krotekoker.

Gr Bertus.

[Martin]

.
Een deemoedig hondje kunnen we allemaal opvoeden, maar een zelfzekere dominante reu opvoeden ,en een goed overwicht hebben moet je toch wel het een en ander in huis hebben hoor, daarom zitten de asiels ook zo vol.

Nee, niet mee eens. Geef Mol een deemoedige hond en dat gaat mis.
Ik heb met Nelson ook meer problemen om de juiste toon te vinden dan met Laika. Laika is een dwars kreng..die pikt van mij wat ze vindt dat reeel is en anders krijg ik tegengas, heerlijk, kan ik prima mee uit de voeten. Nelson kruipt zo ongeveer in elkaar als ik pissig ben op hem en dan verhef ik nog niet eens mijn stem. Ik heb daar moeite mee. Ik hou niet van erg onderdanige honden. Ik kan daar niet mee overweg.

Ja,ik begrijp wat je bedoeld,maar ik moet ook geen deemoedige honden, ik kan er niet mee overweg, ik ondervindt meer moeilijkheden met een deemoedige hond dan met bv, zo een als Laika, daar ben ik zo mee klaar.