Kijk je naar goedkopere alternatieven voor je hond nu alle de prijzen zo uit de bocht vliegen?
Ster topic! Klik hier om te reageren
Ben je nieuw en wil je een account maken? Klik hier!
Een (zeer) beknopte handleiding voor nieuwe leden vind je hier: Klik!
Het hondenforum team stelt zich hier voor: Klik!
Laatste wijziging 23-03-2022
Wil je deze forummededeling niet meer zien? klik dan rechtsboven in dit vak
-tycho schreef:Maar een hond die slechts naar 1 persoon luistert en ook in zijn bijzijn claimgedrag vertoont is wel degelijk een probleem.
Nou heb ik geen stafjes maar dat gebeurt hier ook hoor.
En ik heb echt geen probleem.
Sommige rassen zijn geneigd eenmanshonden te zijn en dat is niet per definitie erg.
Ik denk dat het grootste probleem is dat zowel TS als zijn vrouw niet echt weten wat een goede aanpak is.
Het hangt volledig af van hoe je met dergelijk gedrag omgaat. En of met name Richards vrouw dat gaat kunnen is de vraag.
In die zin is het dus zorgelijk.
Amai maar we hebben het over een staf die klemt en gromt , niet over de poedel van tante riet uit de takkestraat of over de angstige podenco die maar van een mens op de wereld wenst te houden. Er zijn altijd situaties bij te slepen waarom je hond a anders behandeld dan hond b .
Richard weet donders goed dat wat er nu in huis gebeurd foute boel is.
Zijn hond klemt zijn vrouw en gromt!!!!!!
Dat jullie thuis honden hebben die alleen naar jullie luisteren hartstikke gezellig allemaal.
Maar als zijn vrouw met deze hond gaat clickeren en hersenwerkjes gaat doen en in kantklos clubjes met deze hond wil dan is de kans groot heel groot dat deze hond zegt . JIJ wil DRUK zetten op MIJ ???
Deze hond zegt nu al heel duidelijk dat de rollen in huis aan het verschuiven zijn en dat mevrouw niet zo heel veel meer in te brengen heeft.
Het laatste dat je nu wil is dat mevrouw druk op de hond zet en de hond DUIDELIJK gaat worden naar haar.
Nog ff en ik ga mee met bouvierpoedel en zegt steek er maar een spuitje in..
-tycho schreef:
Deze hond zegt nu al heel duidelijk dat de rollen in huis aan het verschuiven zijn en dat mevrouw niet zo heel veel meer in te brengen heeft.
Het laatste dat je nu wil is dat mevrouw druk op de hond zet en de hond DUIDELIJK gaat worden naar haar.
Nog ff en ik ga mee met bouvierpoedel en zegt steek er maar een spuitje in..
Best wel mee eens! Zo hebben we in ouderlijk huis een keer een dominante flikker van een Rottweiler reu herplaatst. Bij ons maakte hij de dienst uit. Als ie eenmaal op de bank lag, mochten wij op zoek naar klapstoeltjes.
Toen hebben we hem herplaatst naar een man met ervaring met dit soort honden, leek de ideale plek. Maar toen er druk op hem werd gezet, begonnen de problemen pas echt. Hij is een jaar na herplaatsen afgemaakt omdat ie verschillende delictjes op zn naam had.
Bij ons was ie lief zolang we de ruimte gaven die hij eiste
Overdrijven is ook een vak
Het is een puberende hond die aan het proberen is hoe ver hij kan gaan. Ja het is een Engelse Staff, maar ook daar kan je wat aan opvoeden als het de verkeerde kant op dreigt te gaan. Niemand heeft het over druk zetten. Clickeren en hersenwerkjes zijn nou niet echt bezigheden waarbij je druk zet. Ik denk dat je al een eind komt met meer geestelijke uitdaging en strengere regeltjes.
bouvierpoedel schreef:Terecht dat jij je veel zorgen maakt .
Als ik het zo lees wat hij met je vrouw doet en ook met je zoon.
Hup de deur uit met dat beest want dat gaat niet goed.
Ik ben het met Kees eens.
Als het mis gaat, gaat het ook heel fors mis. Het is niet een herdershond die een nijdige hap uit zal delen als het hem niet bevalt, maar wel een vechthond die erin gaat hangen en niet meer los laat.
Staffords horen heel mensvriendelijke honden te zijn die je helemaal niet af hoeft te richten om ze zover te krijgen. Dat zijn ze van zichzelf. Het feit dat déze Stafford zich niks laat vertellen en niet te beroerd is om zijn tanden te laten zien zou voor mij reden zijn om hem heel rap te herplaatsen. Liefst naar iemand alleen die veel ervaring heeft met het ras.
Puber van dit ras met dit gedrag en overmoed en te veel ego waarin hij de laatste rijd gegroeid is en dan ook nog even waar de baas bij is de boel te willen regelen dat vrouwtje iets niet wel of wel mag.
Das een lopend tijdbommetje bij dit gezin want ze weten bij god niet wat ze ermee aan moeten , getuige baasje die hier hulp komt vragen.
Weg dat beest voordat er erge ongelukken gebeuren met je vrouw en of kinderen.
bouvierpoedel schreef:Terecht dat jij je veel zorgen maakt .
Als ik het zo lees wat hij met je vrouw doet en ook met je zoon.
Hup de deur uit met dat beest want dat gaat niet goed.
Ik ben het met Kees eens.
Als het mis gaat, gaat het ook heel fors mis. Het is niet een herdershond die een nijdige hap uit zal delen als het hem niet bevalt, maar wel een vechthond die erin gaat hangen en niet meer los laat.
Staffords horen heel mensvriendelijke honden te zijn die je helemaal niet af hoeft te richten om ze zover te krijgen. Dat zijn ze van zichzelf. Het feit dat déze Stafford zich niks laat vertellen en niet te beroerd is om zijn tanden te laten zien zou voor mij reden zijn om hem heel rap te herplaatsen. Liefst naar iemand alleen die veel ervaring heeft met het ras.
Puber van dit ras met dit gedrag en overmoed en te veel ego waarin hij de laatste rijd gegroeid is en dan ook nog even waar de baas bij is de boel te willen regelen dat vrouwtje iets niet wel of wel mag.
Das een lopend tijdbommetje bij dit gezin want ze weten bij god niet wat ze ermee aan moeten , getuige baasje die hier hulp komt vragen.
Weg dat beest voordat er erge ongelukken gebeuren met je vrouw en of kinderen.
veertje schreef: Niemand heeft het over druk zetten. Clickeren en hersenwerkjes zijn nou niet echt bezigheden waarbij je druk zet. Ik denk dat je al een eind komt met meer geestelijke uitdaging en strengere regeltjes.
Nou ik denk dat je wel druk zal moeten zetten. Niet autoritair doen, maar een autoriteit zijn, een groot verschil tussen Cesar Milan en zn wannabe's.
Ik heb dan doetjes, maar ik krijg echt hun respect niet met een clicker en hersenwerkjes. Het is een leuke manier om kunstjes aan te leren, maar het is voor mijn honden zeker een ongeschikt middel om ongewenst gedrag te begrenzen. De spreekwoordelijke middelvinger clicker je er niet zomaar uit. Dan wordt je het equivalent van een moeder van een wanhopig stampvoetend kind "Wat hadden we nou afgesproken Sebastiaan, als je je schoenen NU niet aantrekt, mag je straks geen ijsje"
Ik heb niet idee dat dit op te lossen door clickeren of hersenwerkjes. Het probleem zit hem in leiding geven en de baas zijn. Niet door trucjes of van die dominantiedingetjes maar gewoon van nature.
Ik zou er een goede, betrouwbare ggt bijhalen die thuis kan kijken en jullie tips kan geven. Deze hond heeft duidelijkheid en leiding nodig op een eerlijke manier. Geen clickertraining. Het probleem is niet het ongewenste gedrag wat hij laat zien, dat is alleen een symptoom van wat er thuis gebeurt en daar zou ik zsm naar laten kijken.
veertje schreef: Niemand heeft het over druk zetten. Clickeren en hersenwerkjes zijn nou niet echt bezigheden waarbij je druk zet. Ik denk dat je al een eind komt met meer geestelijke uitdaging en strengere regeltjes.
Nou ik denk dat je wel druk zal moeten zetten. Niet autoritair doen, maar een autoriteit zijn, een groot verschil tussen Cesar Milan en zn wannabe's.
Ik heb dan doetjes, maar ik krijg echt hun respect niet met een clicker en hersenwerkjes. Het is een leuke manier om kunstjes aan te leren, maar het is voor mijn honden zeker een ongeschikt middel om ongewenst gedrag te begrenzen. De spreekwoordelijke middelvinger clicker je er niet zomaar uit. Dan wordt je het equivalent van een moeder van een wanhopig stampvoetend kind "Wat hadden we nou afgesproken Sebastiaan, als je je schoenen NU niet aantrekt, mag je straks geen ijsje"
Tycho heeft het over geen druk zetten en noemt daarbij clickeren en hersenwerkjes. Ik zeg ook niet dat clickeren de oplossing is, wel een deel van de oplossing. Daarom noem ik ook strengere regeltjes
Ik krijg uit de berichten het idee dat met de beste bedoelingen veel actie ondernomen wordt met de hond. Een hond die moe is is een brave hond. Wandelen, ballen gooien, kinderen die stoeien met hem. Maar ik denk dat je een vrij druk ras als deze daarmee nog drukker/onrustiger kan maken als deze niet ook een geestelijke uitlaatklep krijgt. Wat dat dan ook mag zijn, clickeren is maar een voorbeeld van de vele opties.
De signalen moeten serieus genomen worden, ja dat zeker. Maar het is geen onmogelijk probleem. Biry (groenendaeler) begon in haar puberteit ook te grommen en happen als ik iets wilde afpakken (ik was brugklasleeftijd). Deed ze naar alle gezinsleden behalve mijn vader. Ze was echt aan het testen wat ze kon doen en koos daarbij wel de 'zwakkere' uit. Nou het is heus allemaal goedgekomen met ons zonder kleerscheuren of erger.
veertje schreef: Niemand heeft het over druk zetten. Clickeren en hersenwerkjes zijn nou niet echt bezigheden waarbij je druk zet. Ik denk dat je al een eind komt met meer geestelijke uitdaging en strengere regeltjes.
Nou ik denk dat je wel druk zal moeten zetten. Niet autoritair doen, maar een autoriteit zijn, een groot verschil tussen Cesar Milan en zn wannabe's.
Ik heb dan doetjes, maar ik krijg echt hun respect niet met een clicker en hersenwerkjes. Het is een leuke manier om kunstjes aan te leren, maar het is voor mijn honden zeker een ongeschikt middel om ongewenst gedrag te begrenzen. De spreekwoordelijke middelvinger clicker je er niet zomaar uit. Dan wordt je het equivalent van een moeder van een wanhopig stampvoetend kind "Wat hadden we nou afgesproken Sebastiaan, als je je schoenen NU niet aantrekt, mag je straks geen ijsje"
Tycho heeft het over geen druk zetten en noemt daarbij clickeren en hersenwerkjes. Ik zeg ook niet dat clickeren de oplossing is, wel een deel van de oplossing. Daarom noem ik ook strengere regeltjes
Ik krijg uit de berichten het idee dat met de beste bedoelingen veel actie ondernomen wordt met de hond. Een hond die moe is is een brave hond. Wandelen, ballen gooien, kinderen die stoeien met hem. Maar ik denk dat je een vrij druk ras als deze daarmee nog drukker/onrustiger kan maken als deze niet ook een geestelijke uitlaatklep krijgt. Wat dat dan ook mag zijn, clickeren is maar een voorbeeld van de vele opties.
De signalen moeten serieus genomen worden, ja dat zeker. Maar het is geen onmogelijk probleem. Biry (groenendaeler) begon in haar puberteit ook te grommen en happen als ik iets wilde afpakken (ik was brugklasleeftijd). Deed ze naar alle gezinsleden behalve mijn vader. Ze was echt aan het testen wat ze kon doen en koos daarbij wel de 'zwakkere' uit. Nou het is heus allemaal goedgekomen met ons zonder kleerscheuren of erger.
Zou het stoeien voorlopig al helemaal niet doen. Groenendaeler is geen Staf die wat hoger in zijn drive staat en wat meer een plaat voor zijn botte harses.
.
veertje schreef: Niemand heeft het over druk zetten. Clickeren en hersenwerkjes zijn nou niet echt bezigheden waarbij je druk zet. Ik denk dat je al een eind komt met meer geestelijke uitdaging en strengere regeltjes.
Nou ik denk dat je wel druk zal moeten zetten. Niet autoritair doen, maar een autoriteit zijn, een groot verschil tussen Cesar Milan en zn wannabe's.
Ik heb dan doetjes, maar ik krijg echt hun respect niet met een clicker en hersenwerkjes. Het is een leuke manier om kunstjes aan te leren, maar het is voor mijn honden zeker een ongeschikt middel om ongewenst gedrag te begrenzen. De spreekwoordelijke middelvinger clicker je er niet zomaar uit. Dan wordt je het equivalent van een moeder van een wanhopig stampvoetend kind "Wat hadden we nou afgesproken Sebastiaan, als je je schoenen NU niet aantrekt, mag je straks geen ijsje"
Tycho heeft het over geen druk zetten en noemt daarbij clickeren en hersenwerkjes. Ik zeg ook niet dat clickeren de oplossing is, wel een deel van de oplossing. Daarom noem ik ook strengere regeltjes
Ik krijg uit de berichten het idee dat met de beste bedoelingen veel actie ondernomen wordt met de hond. Een hond die moe is is een brave hond. Wandelen, ballen gooien, kinderen die stoeien met hem. Maar ik denk dat je een vrij druk ras als deze daarmee nog drukker/onrustiger kan maken als deze niet ook een geestelijke uitlaatklep krijgt. Wat dat dan ook mag zijn, clickeren is maar een voorbeeld van de vele opties.
De signalen moeten serieus genomen worden, ja dat zeker. Maar het is geen onmogelijk probleem. Biry (groenendaeler) begon in haar puberteit ook te grommen en happen als ik iets wilde afpakken (ik was brugklasleeftijd). Deed ze naar alle gezinsleden behalve mijn vader. Ze was echt aan het testen wat ze kon doen en koos daarbij wel de 'zwakkere' uit. Nou het is heus allemaal goedgekomen met ons zonder kleerscheuren of erger.
Zou het stoeien voorlopig al helemaal niet doen. Groenendaeler is geen Staf die wat hoger in zijn drive staat en wat meer een plaat voor zijn botte harses.
.
Clickeren is wat anders dan kunstjes aanleren, hè. Je kan het bv. ook inzetten om de hond een betrouwbaar commando 'plaats' te leren; gaat de bel, dan gaat de hond naar zijn plaats.
Ik vind het wel zorgelijk.
Niks mis mee als een hond meer naar een persoon trekt, maar wel als hij een groot deel van de dag onder verantwoordelijkheid staat van iemand anders, die bang is voor de hond en waar de hond geen respect voor heeft. Bovendien gromt de hond tegen deze persoon, daagt haar uit en omklemt haar. Tel daarbij op dat het om een stafford gaat.
Misschien geen onoverkomelijk probleem (?), maar ik zou er wel heel serieus mee aan de slag gaan.
Dat claimen als je je vrouw aanraakt zou ik zeker niet accepteren. Dan mag hij fijn even naar zijn plek.
alfillilo (1) by [url=https://www.flickr.com/photos/157306925@N05/]
Hond gaat best wel fors over grenzen. Klemgedrag kan wel degelijk iets zeggen over hoe de verhoudingen luggen. De hond accepteert correctie van vrouw niet. (getuige oa het grommen)
De vrouw is fysiek beperkt.
Het geheel maakt dat ik mij zorgen maak over de kans dat het escaleert en over de gevolgen die het heeft als het escaleert.
Ik vraag mij ernstig af of de vrouw fysiek in staat is on zichzelf enigszins te beschermen, indien het mis gaat.
De mogelijke gevolgen zijn bij een escalatie met bv een yorkshire toch iets anders dan waneer het escaleert met dit type hond.
En het zal -als het escaleert- eerder zijn wanneer de man er niet bij is dan wanneer hij er wel bij is.
Ik geloof niet dat ik er graag risico mee zou willen nemen.
Habibi schreef:Ik vind dit toch ook een zeker risico.
Hond gaat best wel fors over grenzen. Klemgedrag kan wel degelijk iets zeggen over hoe de verhoudingen luggen. De hond accepteert correctie van vrouw niet. (getuige oa het grommen)
De vrouw is fysiek beperkt.
Het geheel maakt dat ik mij zorgen maak over de kans dat het escaleert en over de gevolgen die het heeft als het escaleert.
Ik vraag mij ernstig af of de vrouw fysiek in staat is on zichzelf enigszins te beschermen, indien het mis gaat.
De mogelijke gevolgen zijn bij een escalatie met bv een yorkshire toch iets anders dan waneer het escaleert met dit type hond.
En het zal -als het escaleert- eerder zijn wanneer de man er niet bij is dan wanneer hij er wel bij is.
Ik geloof niet dat ik er graag risico mee zou willen nemen.
Omdat in eerste instantie hier de nadruk op lag, heb ik het vooral vanuit dat perspectief bekeken. Ik geloof namelijk niet dat dat uit hoeft te maken; genoeg mensen met een lichamelijke beperking die een (ook moeilijker type) hond prima aankunnen. Zelf breng ik ook een groot deel van de dag liggend door. Vandaar dat ik meedacht over manieren waarop je, ook als je deels bedlegerig bent, je hond kunt trainen / opvoeden, een band kunt opbouwen en hem mentaal voldaan kunt maken. Dáár zit het probleem of de beperking niet.
Hoe meer het hier benadrukt wordt, hoe meer ik toch ook het risico van escalatie zie. Ik vraag me namelijk af of de vrouw genoeg rust en duidelijkheid naar de hond uitstraalt, juist omdat er al angst in is geslopen. En inderdaad, áls het dan misgaat, is het geen yorkshire die je een je mouw hebt hangen - met nog de fysieke kwetsbaarheid als extra risicofactor.
Habibi schreef:Ik vind dit toch ook een zeker risico.
Hond gaat best wel fors over grenzen. Klemgedrag kan wel degelijk iets zeggen over hoe de verhoudingen luggen. De hond accepteert correctie van vrouw niet. (getuige oa het grommen)
De vrouw is fysiek beperkt.
Het geheel maakt dat ik mij zorgen maak over de kans dat het escaleert en over de gevolgen die het heeft als het escaleert.
Ik vraag mij ernstig af of de vrouw fysiek in staat is on zichzelf enigszins te beschermen, indien het mis gaat.
De mogelijke gevolgen zijn bij een escalatie met bv een yorkshire toch iets anders dan waneer het escaleert met dit type hond.
En het zal -als het escaleert- eerder zijn wanneer de man er niet bij is dan wanneer hij er wel bij is.
Ik geloof niet dat ik er graag risico mee zou willen nemen.
Omdat in eerste instantie hier de nadruk op lag, heb ik het vooral vanuit dat perspectief bekeken. Ik geloof namelijk niet dat dat uit hoeft te maken; genoeg mensen met een lichamelijke beperking die een (ook moeilijker type) hond prima aankunnen. Zelf breng ik ook een groot deel van de dag liggend door. Vandaar dat ik meedacht over manieren waarop je, ook als je deels bedlegerig bent, je hond kunt trainen / opvoeden, een band kunt opbouwen en hem mentaal voldaan kunt maken. Dáár zit het probleem of de beperking niet.
Hoe meer het hier benadrukt wordt, hoe meer ik toch ook het risico van escalatie zie. Ik vraag me namelijk af of de vrouw genoeg rust en duidelijkheid naar de hond uitstraalt, juist omdat er al angst in is geslopen. En inderdaad, áls het dan misgaat, is het geen yorkshire die je een je mouw hebt hangen - met nog de fysieke kwetsbaarheid als extra risicofactor.
En toch denk ik dat je dit wel moet meenemen in de hele situatie. Jouw honden kennen je misschien niet anders dan hoe je nu bent waardoor het geheel wel in balans is, maar dat is bij TS anders. Ik weet dat de vader van Nilo werd herplaatst omdat hij beschermingsdrang kreeg over zijn eigenaresse toen deze in een rolstoel terecht kwam. Heel logisch maar zo nam hij de leiding over en dat kan niet, waardoor hij terug is gegaan naar z'n fokker.
Ik zou de hond denk ik de komende tijd niet alleen met de vrouw des huizes en kinderen laten. Dan maar naar een dagopvang als de baas werkt. En dat dan zolang zij lichamelijk nog niet zichzelf is. Je hebt best kans dat hij daarna gewoon weer gezag accepteert, maar ik zou dit niet verder uitproberen. En als je een adres hebt waar je hem kan herplaatsen waarvan je zeker weet dat hij er goed zit, zou ik het doen als ik jou was denk ik..
Maeve, Joy kent me inderdaad niet anders dan hoe ik nu ben. Mijn vorige hond heeft mijn fysieke achteruitgang, de komst van eerst een scootmobiel en later een rolstoel wél meegekregen, maar haar gedrag is daar nooit onder veranderd. Of dat kwam doordat ik mentaal gewoon dezelfde bleef óf omdat ze een regelrechte softie was, durf ik niet te zeggen.
Lieske_1977 schreef:Maeve, Joy kent me inderdaad niet anders dan hoe ik nu ben. Mijn vorige hond heeft mijn fysieke achteruitgang, de komst van eerst een scootmobiel en later een rolstoel wél meegekregen, maar haar gedrag is daar nooit onder veranderd. Of dat kwam doordat ik mentaal gewoon dezelfde bleef óf omdat ze een regelrechte softie was, durf ik niet te zeggen.
Dat laatste denk ik Bij Bizzy merk ik ook niet zoveel als ik een slechtere periode heb, hooguit dat ze wat onzeker wordt in sommige situaties maar dat is dan ook alles. Coda was een ander verhaal, die werd er echt reactiever en onrustiger van. Zo duidelijk zelfs dat ik soms een slechtere periode zag aankomen aan de hand van haar gedrag nog voor ik het zelf merkte. En van een puberende Staff reu zou ik juist vreemd opkijken als hij niet anders reageerde op een eigenaar die lichamelijk verzwakt is.
Lieske_1977 schreef:Maeve, Joy kent me inderdaad niet anders dan hoe ik nu ben. Mijn vorige hond heeft mijn fysieke achteruitgang, de komst van eerst een scootmobiel en later een rolstoel wél meegekregen, maar haar gedrag is daar nooit onder veranderd. Of dat kwam doordat ik mentaal gewoon dezelfde bleef óf omdat ze een regelrechte softie was, durf ik niet te zeggen.
Dat laatste denk ik Bij Bizzy merk ik ook niet zoveel als ik een slechtere periode heb, hooguit dat ze wat onzeker wordt in sommige situaties maar dat is dan ook alles. Coda was een ander verhaal, die werd er echt reactiever en onrustiger van. Zo duidelijk zelfs dat ik soms een slechtere periode zag aankomen aan de hand van haar gedrag nog voor ik het zelf merkte. En van een puberende Staff reu zou ik juist vreemd opkijken als hij niet anders reageerde op een eigenaar die lichamelijk verzwakt is.
Dat zou heel goed kunnen, hoor. Bo was een watje pur sang De hond van de topicstarter is dat overduidelijk niet
Je moet hier geen risico willen lopen en daarom snel een afspraak maken met Jeroen Stallen, die is ook eerlijk genoeg om te zeggen dat het niet gaat werken (en ja, ook de zwaardere gevallen die je beter hun rust kunt gunnen krijgen dat ook echt te horen)
Eens met iedereen die ervaringsdeskundigen en gedragstherapeuten hebben aangeraden. Misschien is dit nog goed te krijgen, maar dat zou ik zeker niet zonder ondersteuning doen. Als het met dit ras mis gaat, gaat het echt goed mis. Ik lees ook dat er een jongetje van 8 in huis woont, je vergeeft het jezelf niet als die hond echt eens los gaat en je zoontje grijpt.. en zo'n vergezocht idee is dat helaas niet.
_Tiny_ schreef:
Mij valt de bek ook open. Clickeren en hersenwerkjes en daarna leven ze nog lang en gelukkig. Hoe naief kun je zijn.
Ook al zou meneer de hond aan kunnen hij is er overdag niet. Mevrouw moet het doen en zij heeft het duidelijk niet in zich. De hond omklemt haar en gromt, dat zegt nogal wat over hoe hij haar ziet. Dit is al veel langer uit de klauwen aan het lopen en dat brei je niet even recht met op de plaats clickeren. Het zit in de hele dagdagelijkse omgang jet de hond waardoor hij denkt dat het oke is om zo tegen de vrouw en kinderen te doen. Deze hond is gewoon een maatje te groot voor hun. Dat is geen schande maar erken dat dan ook gewoon en doe de hond weg.
Precies wat ik wou zeggen.
Dit gaat niet werken zo. Die hond, ook al is het nog maar een puber, is nu al 'behoorlijk' ontspoord, laat staan als hij straks helemaal volwassen is. In dit tempo kan ik je met 99,9% zekerheid garanderen dat er ongelukken gaan gebeuren op korte termijn. Als ik jullie was zou ik hem herplaatsen naar iemand die er verstand van heeft en een lekker makkelijk ras kiezen.
De fysieke beperking van de vrouw is het probleem helemaal niet. Het feit dat ze de hond mentaal niet de baas is, is het probleem.
En als je dat niet in je hebt valt er niets te trainen.
Deze vrouw vindt het al eng, dan ga je nooit zelfverzekerd overkomen naar de hond. Wat zorgt voor gevaarlijke situaties in dit geval.
Die van mij doet ook dingen bij de rest van gezin die hij bij mij never nooit zou flikken.
Niets gevaarlijks, maar opdringerig worden, opspringen, op schoot kruipen, e.d.
Maar man en kinderen zijn absoluut niet bang van hem, dus als hij te ver gaat grijpen ze wel in.
Ik erger me er soms dood aan, maar gevaarlijk is het niet.
sirene schreef:Ik heb niet idee dat dit op te lossen door clickeren of hersenwerkjes. Het probleem zit hem in leiding geven en de baas zijn. Niet door trucjes of van die dominantiedingetjes maar gewoon van nature.
Ik zou er een goede, betrouwbare ggt bijhalen die thuis kan kijken en jullie tips kan geven. Deze hond heeft duidelijkheid en leiding nodig op een eerlijke manier. Geen clickertraining. Het probleem is niet het ongewenste gedrag wat hij laat zien, dat is alleen een symptoom van wat er thuis gebeurt en daar zou ik zsm naar laten kijken.
Eens, en dat zou ik een beetje rap gaan doen.
Het lijkt mij echt geen pretje als je na je herniaoperatie dit thuis te verduren krijgt.
Een hersenwerkje of clickertraining gaat dit denk ik niet oplossen , dat is te simpel gedacht ben ik bang van.
De honden van voorbij, ze blijven in mijn leven De honden van voorbij ,ik blijf met ze verweven.
Jonas26 schreef:Ik zou de hond herplaatsen, niet omdat ik denk dat het niet op te lossen is maar ik vind dat iedereen zich in zijn eigen huis veilig hoort te voelen.
Dus omdat je als gezin/zelf niet consequent genoeg bent geweest, moet de hond maar herplaatst worden zonder zelf moeite te doen? Neuh, niet eens.
Je moet heel rap aan de slag en er energie in steken.
Jonas26 schreef:Ik zou de hond herplaatsen, niet omdat ik denk dat het niet op te lossen is maar ik vind dat iedereen zich in zijn eigen huis veilig hoort te voelen.
Dus omdat je als gezin/zelf niet consequent genoeg bent geweest, moet de hond maar herplaatst worden zonder zelf moeite te doen? Neuh, niet eens.
Je moet heel rap aan de slag en er energie in steken.
En omdat jij dat vind moeten mensen die hond maar houden en zich in hun flikker te laten bijten of erger.
Jonas26 schreef:Ik zou de hond herplaatsen, niet omdat ik denk dat het niet op te lossen is maar ik vind dat iedereen zich in zijn eigen huis veilig hoort te voelen.
Eens. De situatie is nu gewoon niet geschikt voor een stafford zolang mevrouw hem niet aan kan. En hoe langer er gewacht wordt hoe meer het kan escaleren.
Die hond is beter op een plek waar iedereen hem aan kan of waar er maar één persoon is bijvoorbeeld.
My heart will always wear the pawprints left by you. Biothane WashBar
Vooropgesteld dat ik geen gedragsdeskundige ben, vind ik het a) buitengewoon zorgelijk dat een typisch ménsvriendelijk ras als een Stafford zich zo gedraagt en b) vind ik het sowieso buitengewoon eng om een hond van een potentieel gevaarlijk ras in huis te hebben bij iemand die zich fysiek noch mentaal zou kunnen weren.
Een hond van een zo'n kaliber moet je gewoon 100% kunnen vertrouwen met je gezin. Het is toch verdorie geen maltezer of poedeltje die je met een duw de hoek in flèrt als die eens noten op z'n zang krijgt?
gaat dat werken dan 
