Waar gehakt wordt...

[Ben]

Zoals je wel zult weten heb ik spike nog niet zo heel erg lang.
Ik heb niet echt te klagen want het gaat eigenlijk best goed.
Hij kon dus helemaal niets, (trekken aan de riem, kon niet eens zitten/liggen) nu loopt hij dus netjes mee kan zitten luistert verders goed.
Is lekker vrij naar anderen enz.
Alleen is hij dus ontzettend jaloers naar de andere huisdieren,
deze week greep hij dus m'n kat terwijl ik naast hem stond dus mijn eerste reactie was klaboem niet meer doen maatje.
Daar was hij zo van geschrokken dat het een dag duurde voor dat hij weer bij me durfde te komen, en toen baalde ik wel ff van mezelf,
wat ik dus in 2 maanden heb opgebouwd breek ik in een minuut af.
Terwijl ik donders goed weet dat ik heel erg voorzichtig moet zijn met spike.
Maar aan de andere kant zal hij toch zijn grens moeten weten.

Ben

[Golden Stanley]

Tja, wat heb ik fout gedaan? Stanley is echt heel goed gesocialiseerd, dat vind ik heel erg fijn dat hij van pup af aan al overal mee in aanraking is geweest. Mijn fout is denk ik dat ik in bepaalde situaties te weinig vertrouwen naar m'n hond toe uitstraal en daar profiteert mijn kleine man wel 's van door die situaties uit te buiten. Daar ben ik het laatste half jaar heel goed mee aan de slag gegaan en dat gaat steeds beter.
Het probleem wat ik heb is om hem tijdens de dagelijkse ronde plas op het eind normaal mee naar de parkeerplaats te krijgen. Dan wil hij niet weg en buit dat uit door op 10 mtr. te blijven staan en absoluut niet Hier te komen. Door zelf anders op dit gedrag in te spelen en op meerdere plekken aan- en af te lijnen, gaat dit echt steeds beter. Voor de rest luistert hij eigenlijk best wel goed. Rangordeconflicten heb ik gelukkig niet. De rollen binnen ons gezinnetje zijn voor hem heel duidelijk en het is wat dat betreft ook echt de makkelijkste hond die je je maar wensen kan.

[antoinette]

Wat doe je dan wel?

Geen idee Martijn. Ik laat pups altijd los meelopen (dat kan hier ook veilig) het bos in,laat ze niet achter m'n benen schuilen,troost ze niet als ze iets eng vinden,ga groepen honden uit de weg en blijf zeker bij eigenaren waarvan ik weet dat ze een leuke hond hebben even staan voor een praatje. En toch heb ik 2 honden die niet zo heel erg sociaal zijn. Nou heeft Pipo haar achtergrond niet mee (schuurpup) maar Kobus is ook niet zo sociaal als ik graag zou willen.

[sjaantje]

Mijn toenmalige vriend haalde altijd Gaby haar voerbak weg als ze aan het eten was,je moest ten alle tijden haar eten af kunnen pakken had hij ergens gehoord.Met als gevolg een hond die vreselijk baknijd heeft,en die niet kan spelen met andere honden omdat ze in de aanval gaat als er takken of balletjes in het spel zijn.Verder het trekken aan de riem,alhoewel dat wat minder wordt,en het loeren naar eten op straat,ik wordt alle kanten op gesleurd als ze iets ruikt.
Ze kan alleen op plekken los waar ik goed overzicht heb,en als de voordeur open staat loopt ze weg.

[Flint]

Bij Flint heb ik behoorlijk wat fouten gemaakt. Hij was als pup al vrij druk, hangen in de riem, totaal over zijn toeren als hij een andere hond zag, erg zenuwachtig en ik, als fervent hondenliefhebber maar nog een redelijke leek, kon daar wel eens nerveus van worden en bracht dat dan over. Veel te veel hondenscholen geprobeerd in de hoop daar een antwoord te krijgen op al mijn vragen maar dat liep allemaal op niks uit. Heb daar wel ontzettend veel van geleerd, mij maak je niet zoveel meer wijs. Inmiddels is Flint een werkelijk heerlijke hond maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Mensen die me adviseerden om hem weg te doen (over mijn lijk) of om hem te laten castreren (zelfde reactie) heel veel rollende oogjes en zuchten. Ik heb er redelijk wat tranen om gelaten maar achteraf denk ik dat het eigenlijk heel erg goed is geweest. Met Flint is alles helemaal goed gekomen en ik heb heel erg veel inzicht gekregen in het wezen van een hond (en niet in de laatste plaats in hondenscholen en mensen die het allemaal wel denken te weten) Als het met Flint meteen goed was gegaan had ik me vast al gedragsdeskundige gewaand want ik dacht dat ik dat allemaal wel eens 'eventjes zou doen'. Met Bram heb ik het helemaal anders aangepakt en dat ging meteen vanaf het begin heel goed, maar ik moet er wel bij zeggen dat hij niet dat nerveuze gedrag vertoonde wat Flint meteen al wel deed.

[sjaantje]

Mijn toenmalige vriend haalde altijd Gaby haar voerbak weg als ze aan het eten was,je moest ten alle tijden haar eten af kunnen pakken had hij ergens gehoord.

Bweeeech. Hondje pesten heet dat. Bah.
Goed dat je hem weg hebt gedaan.

Juist

[Caro.]

Wat doe je dan wel?

Geen idee Martijn. Ik laat pups altijd los meelopen (dat kan hier ook veilig) het bos in,laat ze niet achter m'n benen schuilen,troost ze niet als ze iets eng vinden,ga groepen honden uit de weg en blijf zeker bij eigenaren waarvan ik weet dat ze een leuke hond hebben even staan voor een praatje. En toch heb ik 2 honden die niet zo heel erg sociaal zijn. Nou heeft Pipo haar achtergrond niet mee (schuurpup) maar Kobus is ook niet zo sociaal als ik graag zou willen.

Maar dat hoeft toch niet perse aan het socialiseren te liggen?

Kaya is ook geen allemansvriend maar wel goed gesocialiseerd. Toch vindt ze echt niet ieder mens of hond fantastisch.

Er is ook nog zoiets als het karakter van de hond en sommige zijn gewoon iets terughoudender.

[Angeniet]

Mijn honden hoeven ook geen allemansvriend te zijn.
Daar lijkt me niks mis mee.
Ligt vaak ook heel erg aan de persoon die ze tegenkomen.
Net wat Stang zegt: de een is terughoudender dan de ander.

[antoinette]

Wat doe je dan wel?

Geen idee Martijn. Ik laat pups altijd los meelopen (dat kan hier ook veilig) het bos in,laat ze niet achter m'n benen schuilen,troost ze niet als ze iets eng vinden,ga groepen honden uit de weg en blijf zeker bij eigenaren waarvan ik weet dat ze een leuke hond hebben even staan voor een praatje. En toch heb ik 2 honden die niet zo heel erg sociaal zijn. Nou heeft Pipo haar achtergrond niet mee (schuurpup) maar Kobus is ook niet zo sociaal als ik graag zou willen.

Wat doen ze waarvan jij het niet-sociaal noemt?

Er is meer aan socialiseren dan alleen maar het buiten gebeuren en kennis laten maken. Het gaat er vooral om dat je het basisvertrouwen in orde hebt. Ik kan me voorstellen dat dat bij Pipo wat ontbreekt en ze de wereld vanuit een negatief beginsel ziet. Kobus kan dat afgekeken hebben.

Pipo valt luid blaffend uit en gaat voor de andere hond staan blaffen. Soms durft ze dan ook te snappen. Kobus neemt zodra hij een andere hond ziet aankomen een (vermoed ik,ik kan het niet goed genoeg beoordelen) dreigende houding aan en begint te pinnen,vervolgens stuift ie met een enorme borstel op z'n rug op de andere hond af en als die dan begint te rennen is het helemaal feest. Ik heb op zo'n moment ook totaal geen controle meer. Reageert de andere hond niet bang maar neutraal dan onstaat er na wat gedraai vaak een spontane speelpartij. Zie ik een pup naderen dan probeer ik Kobus altijd bij me te roepen en aan te lijnen,meestal lukt dat ook wel als ik op tijd zie dat ie iets op de korrel heeft. We hebben trouwens heel bewust Kobus zonder Pipo gesocialiseerd de eerste 6 weken,blijkbaar was dat toch niet lang genoeg.

[Tarz]

Tarz kreeg ik pas met 11 weken, en ik had hem met 8 weken op moeten halen. Verder wilde ik niet met hem op cursus, terwijl hij met zijn 11 weken al behoorlijk dominante trekjes naar honden had. Ik heb dat zijn gang laten gaan, met het resultaat dat hij voor de duvel niet bang is en overal blaffend achteraan gaat.

Ik vind dat ik het met Nina goed heb gedaan. Ze heeft de aanleg erg angstig en onzeker te zijn, en ik vind dat ik haar tot in zekere mate goed overheen getild heb. Ze kan agressief zijn op kleine hondjes, maar ik denk niet dat opvoeding enige invloed daar op zal hebben.

Chaya is pas 2 en het echt opvoeden moet nog beginnen. Ik vind zelf dat ik haar optimaal heb gesocialiseerd, maar het met trainen misschien niet helemaal goed heb aangepakt. Ik ben na een aantal maanden gestopt, omdat ze erg ziek was, en daarna heb ik het niet meer opgepakt en haar als het ware als "opgevoed" beschouwd, terwijl haar hele karakter nog niet ontwikkeld was. Nu ze volwassen wordt en wat meer trekjes begint te krijgen, zie ik dat er nog wat werk voor de boeg is

[Belle]

Mijn eerste hondje heb ik via het asiel bij een particulier gehaald in de eerste week dat ik op mezelf woonde. De eerste fout was al dat het beestje pas 5 weken oud was en ik hem zo meekreeg. Verder was ik toen pas 16 en een echte hippie. Aan opvoeding heb ik niet veel gedaan, want ik was tegen het leren van kunstjes aan honden. Hij ging altijd met me mee, naar de kroeg en alles. Hij mocht op bed slapen en moest er om lachen als hij dan tegen m'n vriendje gromde als die er ook bij wilde. Ondanks al mijn fouten heb ik er 16 jaar lang een geweldige, probleemloze hond aan gehad. Met mijn volgende honden ben ik wel naar cursus geweest en ben boeken gaan lezen over hondengedrag, maar in die tijd heb ik wel steeds met een slipketting getraind, iets wat ik nu ook niet meer zou doen.
Ondanks dat ik er nu veel bewuster mee bezig ben, maak ik ook met Belle nog steeds fouten. Zo heeft het een tijd geduurd voordat ik een methode had gevonden om haar het trekken aan de riem af te leren. Ook ben ik niet goed genoeg bezig geweest met het hierkomen. Ze doet dit wel goed als ik dit oefen als er geen afleiding is, maar een stuk minder met afleiding. Hier moet ik nog hard op trainen, want juist dan vind ik het belangrijk dat ze wel meteen komt.

[estelle]

Leuke topic!

Nou dan onze honden even op een rijtje.
Chello; dat is aardig goed gegaan. \het is een lieve , sociale, vriendelijke hond naar mens en dier. Luisterd perfect, kan overal mee naar toe e.d.
Waar ik de pest in heb is de hondenschool die we toen bezochten dat ik daar dingen heb laten gebeuren die me nu niet weeer zouden gebeuren.
Chello viel tijdens de trainingen erg uit naar andere honden in de groep waarbij de trainer Chello een aantal keer over de kop heeft getrokken waardoor Chello doodsbang voor hem werd, hij kroop weg zodra hij die man zijn stem al hoorde....ik kan me nu nog steeds voor me kop slaan dat ik die vent niet een lel met de riem heb verkocht....
We zijn toen ook wel snel weggegaan daar hoor maar toch.....

Ghaya; de grootste fout is haar weg gehaald te hebben uit een schuurtje. We zagen het nut toen niet van een stamboom, wisten niet (helaas) wat we nu wel weten maar daar zijn we dan ook flink voor gestraft met haar zware HD.
De fout met ghaya verder is dat ik haar te weinig alleen mee heb genomen de straat op, eigenlijk altijd met Chello erbij, waardoor ze nu dus moeilijk zonder hem kan.
Verder is ze niet heel erg sociaal naar andere honden, ze bijt niet maar rent wel luid blaffen op een andere hond af om hem vervolgens met de staart tussen de benen te peren....deed ze overigens nooit....is iets van het laatste jaar...
Tsja ik vind het zelf een heerlijke hond, kan werkelijk alles met haar , we kunnen zo'n beetje lezen en schrijven met elkaar. Ze kan ook moeilijk zonder mij, moet altijd in mijn buurt zijn....

dan Hera.
Tot nu toe een lekker hondje. Ze mocht wel iets socialer zijn, en dat moet ik nu echt in goede banen gaan leiden. Ze heeft nu de irritante gewoonte om op honden af te sluipen en dan er keihard op af te rennen en dan (nu nog) niks, moet er dus echt voor zorgen dat dit niet uit de hand gaat lopen.
Naar mensen toe is ze wel erg sociaal, atlijd blij om mensen te zien.
Maar goed ze is nu nog maar 11 maanden dus ja....

en dan onze Roemeen Woopy.
Ik weet het niet met Woopy, ik vrees dat ik gigantisch veel fouten heb gemaakt met Woopy maar ik kan nooit echt precies duidelijk maken wat ik dan fout denk gedaan te hebben.
Het is gewoon zo'n gevalletje apart.
Had ik nou misschien strenger moeten zijn of niet, ben ik te soft geweest.....echt ik weet het niet.
Hij is zo vreselijk overal bang voor dat ik die dingen ook vermeden heb, terwijl als die duitsers ergens bang voor zijn ik het op ga zoeken....
Mijn vriendin kan daardoor meer met Woopy dan ikzelf.
Simpel voorbeeld; over de schutting heen gaan.
Het lukte me niet, hij raakte totaal in paniek....van alles geprobeerd met rookworst, lief praten , beetje boos worden, niks hielp.
Mijn vriendin had hem in 1 uur over de schutting heen....
Zelfde als in het bos/park, na een aantal uur wandelen gaat meneer ervandoor, hij houdt ons wel in de gaten maar komen doet hij niet. Zodra ik hem wil gaan halen, loopt hij bij me weg. Mijn vriendin gaat naar hem toe, hij gaat liggen inde bosjes, ze pakt hem en klaar......
Ik weet het dus echt niet behalve dat ik het een schat van een hond vindt.

[astrid]

Met Ivan hebben we de volgende fouten gemaakt... Op advies van een hoop mensen hem als pup in een bench gestopt, geheel tegen m'n gevoel in. Wat voelde ik me iedere keer slecht als hij erin moest. Verder op advies van de DA laten castreren, want dan zou hij minder "dominant"zijn. Volgens mij is hij dat nooit geweest, maar goed de Da zegt het, dus dan zal het wel Nu weet ik beter. Verder zijn we te "laks" als hij een commando niet opvolgde, gevolg... hij zal nooit gelijk iets doen als je dat zegt, en dat vindt ik toch wel belangrijk, zeker buiten.

Met Kira is het allemaal anders gegaan. Dat is als ik het mag zeggen gewoon een hond die perfect luistert, sociaal is, af en toe een krengetje kan zijn, maar nooit op een vervelende manier. Ze voed de pup van m'n zus goed op als pup hier bij ons is

[Bas Rouge]

Leuk om eens goed over na te denken.

Bolke, het Markiesje dat gisteren overigens 10 is geworden, nam ik met 16 weken in huis. Het was en is een parmantig ventje, echt een wondertje van aanhankelijkheid, pienterheid en vrolijkheid. Ik ben als een blok voor hem gevallen. Mijn fout is dat ik hem te veel als vriendje zie en te weinig als hond. Hij doet ook praktisch nooit iets niet goed. Alleen met andere honden permitteert ie zich meer dan goed voor hem is, ik ben bang dat mijn opstelling naar hem toe daar een grote rol in speelt.

Alles wat andere honden niet mogen mag hij wel. Ik ben slecht opgewassen tegen z'n schattigheid, ik zal ook niet gauw weer zo'n "schattig" hondje nemen. Zeker met meer honden loop je het risico de onderlinge rangorde danig te verknollen.
Ik kan behoorlijk zakelijk en strikt naar honden zijn, alleen bij Bolke lukt me dat niet.

Bij Barousse ben ik te veeleisend geweest. Ik ben aan alle kanten gewaarschuwd voor een beauceron, dat je die kort moet houden en er boven op moest zitten. Dus heb ik haar erg getraind in het te allen tijde letten op mij en absolute gehoorzaamheid geeist. Ze luistert geweldig en ik kan haar geen groter plezier doen dan haar fysiek zware en ingewikkelde opdrachten geven. Leuk, vind ik. Maar nadeel is dat ze te weinig de wereld op eigen kracht heeft mogen verkennen en op zichzelf leren vertrouwen. Ze is onzeker en eigenlijk alleen ontspannen en blij als ik haar een opdracht geef en haar prijs. Haar zelfgevoel is te sterk van mij afhankelijk, dat heb ik zelf zo gemaakt maar ik ervaar het ook als een te grote verantwoordelijkheid.

Eigenlijk is de hond met wie ik het het beste heb gedaan, hond Bas. Een volwassen kruising die verwaarloost bij mij terecht kwam, tja wat was het, hij leek wel wat op de hond van Dorien (Dogo, Hollande Herder toch?), maar dan helemaal zwart met een witte borststreep. Een prachtig beest (de once in a lifetime hond).

Als ik naar mezelf kijk denk ik dat ik het meest eerlijk iets met een hond kan als ik wat afstand van ze heb. Een heel diepe band is prachtig en komt naar verloop van tijd onherroepelijk toch maar het vertroebelt ook, althans voor mij.

Groet, Sieneke

[Inge]

Nika heb ik iets teveel verwend. Ze was als pup al erg onderdanig en onzeker en ik denk dat ik daar teveel aandacht aan heb besteed, ik heb haar niet echt de kans gegeven om te "groeien" wat dat betreft.
Op het moment dat haar gedrag omsloeg naar "de eerste klap is een daalder waard" baalde ik verschrikkelijk, had haar zo sociaal gehouden met andere honden en dat was in 1 klap over. Gelukkig heb ik dat gedrag redelijk onder controle kunnen krijgen en zie ik het vrijwel altijd aankomen, maar toch...leuk is dat gedrag niet.

Bij Marouck heb ik me echt verkeken op haar drukte. Ik dacht met de boxers wel wat gewend te zijn, maar ze dreef me af en toe echt tot waanzin. Pas toen ik de tip kreeg haar binnen geen aandacht meer te geven als ze daarom "vroeg" is haar drukte binnen hanteerbaar geworden.
Verder heb ik haar als pup teveel geremd in haar driften, met name in het bijten. Toch lastig als je de africhting in wil. Gelukkig lijkt dat goed te komen, maar het kost gewoon een heleboel extra tijd. Geeft verder niets, maar als ik wederom een pup krijg waarmee ik de africhting in wil zal ik dat dus anders doen.

[Pikelien]

Tja, bij de vorige hond - een Parson Jack Russell - is het erop letten fout gegaan.
Mijn "verjaarskado" was als pup al tijdens puppyles opengetrokken door 2 volwassen dat-doen-ze-anders-nooit-herders en is daarna menig maal ( op 1 bouvier na, altijd door herders ) te grazen genomen. Ik op mijn beurt heb daar naar haar toe niet goed op gereageerd, met als gevolg dat ze geen vertrouwen in mij had. Ze zette het in blinde paniek op een rennen bij het zien van een middelgrote hond met staande oren. Goddank is er nooit een ongeluk gebeurd en loslaten was - na drie hopeloze zoektochten en verlossende telefoontjes van Amivedi en de plaatselijke opvangende dierenambulances - enkel mogelijk wanneer mijlenver in de omtrek geen andere blaffer te zien was...
Daarnaast: Beestje was niet goed qua gezondheid en ik liep dan ook als een tijger om die hond heen om te zien of ze niet weer in zou storten...
(´k Vraag me trouwens nog steeds af of dat grijpen nou verband heeft gehouden met de gezondheid. Weet één van jullie daar iets over? )

Irie behoort tot een totaal ander volk; eentje dat mij veel beter ligt en ben daar trouwens ook mee naar een andere hondenschool gegaan. Eentje, die in plaats van straffen uitgaat van belonen. Eentje, met max. 5 honden in de groep, in plaats van 30. Eentje, waar je als je iets vraagt normaal en duidelijk uitleg krijgt, in plaats van 1 zin en doe het daar maar mee. Scheelt ook al een jas.

Doordat het zo lekker met Irie gaat echter heb ik steeds meer berouw van het feit dat ik toen niet wist wat ik nu wel geleerd heb en weet... Had het leven - hoe kort dan ook - van dat diertje een stuk aangenamer kunnen maken...

[vinkje]

Ook ik heb fouten gemaakt, ik ben veel te zacht geweest wat het trekken aan de riem betreft, mijn arm is af en toe een halve meter langer, ondanks de Easy Walker die hij sinds een tijdje om heeft, hij heeft er gewoon schijt aan en trekt er gewoon doorheen, ik denk dat hij er niets van voelt, hij heeft een erge dikke vacht, ook het hier komen gaat niet zo heel goed, hij staat dan heel uitdagend naar mij te kijken, en je ziet hem denken, bekijk het maar. Ik lees hier dat meer Goldens erg trekken aan de riem en ook niet meteen komen als ze geroepen worden, ik troost mezelf daar maar mee dat mijn Beau'tje niet de enige is die dat doet. Het is een echte deugniet, als ik een koekje laat zien neemt hij een run en staat meteen bij me. Maar het is en blijft mijn grote mooie lieve kanjer.

[Antoinet]

Toen Cindy een maand of vier/vijf was begon ze met slopen als ze even alleen thuis moest blijven.Dan kwam je thuis en dan had ze stukken behang van de muur getrokken,plinten kapot gebeten,boeken verscheurd,noem maar op.Daar kreeg ze in het begin voor op haar kop.Totdat ze ,elke keer als we thuiskwamen, gelijk op haar ruggetje ging liggen.Ook als ze niks gedaan had.Op dat moment hadden we onze fout door en zijn we het gelijk anders aan gaan pakken.Een bench wilden wij niet aan.We wilden dat ze gewoon ook lekker de ruimte had als ze alleen thuis was.Voordat wij weg gingen werden alle plekken waar zij aankwam afgezet met wasmanden en dozen,zodat ze er niet meer zo makkelijk bijkon.Ook werd alles wat in haar bereik lag opgeruimd,zodat ze niks meer kon pakken.Het was geen zicht,maar het heeft wel geholpen,want sindsdien heeft ze niks meer kapot gemaakt en hadden we weer een vrolijk kwispelend hondje als we thuiskwamen.Haar sloopgedrag is eruit gesleten en vanaf dat ze ongeveer een maand of 8 was konden we weer gewoon alles laten liggen en heeft ze niets meer gesloopt.
Wat Jody betreft kan ik eigenlijk niks bedenken.Jody is gewoon een heel makkelijk hondje

[felicia]

met ayka vind ik eigenlijk dat k niet veel fout heb gedaan ze is voor mij de ideale hond..sociaal naar mensen en dieren, ze trekt niet, ik kan er lekker mee werken en ze is geen zenuwpees..zij is mijn tweede hond die ik opgevoeg heb.

jewel was mijn eerste hond (alhoewel we wel al honden hadden toen maar de 1e die ik opgevoed heb) en met haar heb ik de fout gemaakt haar geen pup te laten zijn..ik wilde alles te goed doen..al vanaf 6 weken alles aanleren en met puppycursus deed ze het zo goed dat ik veel te snel wilde gaan.. wel hadden daar toen ook slipketting die ze met 4 maanden dus omhad en de instructeur had r toen op de grond gedrukt om 'plat' te leren met 12 weken..had ik nooit moeten toelaten, maarja ik was 14 en wist niet dat je dat zeker met een herder nooit moet doen op die leeftijd (zeker een groenendealer niet) ik heb haar gewoon overtraint toen..als een robot deed ze alles wat ik zei ze had geen eigen karakter en streken meer(met 8 maanden deed ze het puppyparcours los en haalde 99,5 vd 100 punten waarvan de halve punt mijn fout was)
toen ze een jaar was wilde ze niet meer en werd ze zo onzeker dat ze van elke schaduw schrok op het trainingsveld..ik werd daar geergerd van omdat ze het daarvoor zo goed deed en daardoor werd het alleen maar erger..daarbij werd ze ontzettend agressief naar andere honden die ze gewoon pakte en niet meer stopte met vechten..uiteindelijk behendigheid gedaan en daar werd ze gelukkig weer vrij van, maar gehoorzaamheid is nooit meer zo goed geworden als eerst ze is zo snel onder de indruk..ik heb nog vzh gehaald met haar maar voor het ipo1 examen was ze gezakt op manwerk...toen ben ik daarmee gestopt en nog beh. gedaan, omdat ze dat vroeger zo leuk vond maar zelfs dat wil ze niet meer... ik heb mn les dus wel geleerd hiermee en heb ayka dan ook heel anders opgevoed..jewel is 'vervroegd met pensioen'en bloeit weer helemaal op, de agressie naar andere honden is helemaal verdwenen doordat er geen druk meer opstaat. de dus gelukkig heb ik mn fout weer een beetje goed gemaakt.

[droopy]

met lara heb ik zowat alles fout gedaan wat ik maar fout kon doen.
slipketting, harde training, gausmethode de toen nog cursus met de slipketting, allerlei trainingen op haar los gelaten.
Godzijdank kwam ik in aanraking met een hele andere stroming binnen de hondenwereld en heb een hoop kunnen herstellen maar nooit weer zal ik zo omgaan met een hond.
stom maar ook ik vertrouwde op mensen die voor mij heel veel van honden afwisten.
mijn grootste fout is geweest niet zelf te denken maar het stomweg te doen!!!!!

[Daisy@]

Pfff, gelukkig ben je vaak niet alleen die fouten maakt.

Bij Daisy hebben we de fout gemaakt om haar super enthousiasme aan te moedigen. Zodat ze nu vaak als een gestresste kip in de auto zit. Ze vind het prachtig hoor, maar kan gaan seconde stilzitten in de auto.
En we hebben haar, deels door adviezen van cursus en anderen, soms te hard gestraft. Veel meer positief belonen zou bij haar nog beter geweest zijn. Het is een schat geworden hoor, daar niet van. Maar sommige dingen waren niet nodig geweest.
Bv dat ze de eerste weken beneden moest blijven slapen. Het arme beest heeft 2 weken s'nachts liggen janken. Maar ja, daar mocht je niet niet aan toegeven.
Wist bij Spike gelukkig wel beter, dus die ging als pup lekker mee naast bed. En heeft ook geleerd alleen te zijn. (Daisy lag intussen ook naast ons bed hoor)

Bij Spike hebben we, onwetend, de fout gemaakt om zijn gegrom te hard aan te pakken. Abosuluut zonder resultaat. Hij doet het nog steeds. Het is ook, volgens een gedragstherapeut, geen kwaad bedoelt grommen.
Geloof ik ook wel, gezien hij intussen ons helemaal aflebbert.

En de allergrootste fout is dat we het uitvallen van Spike naar andere reuen niet voldoende mee aan de slag zijn gegaan.
Komt grotendeels dat hij weinig mocht en kon trainen als pup (HD en bekkenkantelingen). En hij veel bij m'n schoonouders is geweest in die periode ivm met m'n vader die toen ernstig ziek was.

Pff, een hele lijst.
Maar ondanks dit alles zijn het allebei schatten van honden hoor

[crutz]

Amor is eigenlijk niet oud genoeg geworden (22 mnd) om echte fouten in de opvoeding/socialisatie naar voren te laten komen,
wat ik wel weet is dat ik bij Amor er te vroeg druk op ben gaan leggen qua appel (puppy cursus, jonge honden cursus) ipv hem lekker pup te laten zijn,
wel was hij super sociaal, kon goed alleen blijven (vanaf een maand of 8 ook gewoon samen met de katten los in huis), kon overal mee naar toe

Ace heb ik eigenlijk op t trainingsveld te lang laten groeien (soort van compensatie tov wat ik met Amor fout had gedaan denk ik nu ik dit typ)
op straat en buiten golden er wel regels, op de training werkten we alleen op driften en ben ik pas na een jaar wat regels in gaan voeren, voor Ace zn karakter TE laat zie ik nu, maar dat komt zeker nog wel goed, t werkt nu alleen een beetje tegen me,
alhoewel hij het meer op eigen terrein heeft dan op vreemd terrein en dat is denk ik omdat hij dus buiten de training in de "gewone" dagelijkse omgang wel "moest" luisteren,
verder heb ik volgens mij geen onoverkomelijke fouten gemaakt waar ik nu nog last van heb,
hij is sociaal, kan overal mee naar toe, kan met kinderen (beter dan ik zelf ) alleen aan de riem wil hij nog wel eens naar andere reuen uitvallen, maar ach, daar kan ik niet zo mee zitten, ik weet het en let er dus op....

Damien is natuurlijk Marinus zn hond, de grootste fout die hij daarmee gemaakt heeft is om hem op 5,5 mnd (toen we hem net een maand hadden) wat te hard te straffen voor iets van straat pakken (de vergiftiging van Amor zat nog erg vers in t hoofd :cry2: ), het gevolg is dat hij er nu veel tijd aan moet besteden om het apporteren weer goed te krijgen
verder is ook Damien super sociaal en kan hij overal mee naar toe, ook weer prima bij kinderen (terwijl hij terug kwam bij de fokker omdat hij een van hun kinderen gebeten zou hebben......)

Umi is natuurlijk nog jong, maar voorals nog is ze super sociaal en vrij en meer kan ik er nog niet van zeggen..........

[miekmiek]

Tommie is onze eerste hond en ik was (en ben soms nog) behoorlijk onzeker. Mijn fout is dat ik teveel geluisterd heb naar mensen die achteraf grote sukkels bleken te zijn. Doordat ik steeds verschillende adviezen kreeg was ik ook niet concequent en dat moet voor Tommie best verwarrend zijn geweest.
Verder hebben we te snel naar een dierenartsassistente geluisterd die ons adviseerde om gecontroleerd water te geven omdat tommie waarschijnlijk wel een blaasontsteking zou hebben. Hiermee hebben we zijn waterobsessie alleen maar sterker gemaakt. (denk ik)

Verder hebben we veel geluk gehad dat tommie sterk in zijn schoenen staat en een vrij onbezorgt hondje is, want al met al hebben we best wat dingen fout gedaan en moeten uitvinden.

[crutz]

Tommie is onze eerste hond en ik was (en ben soms nog) behoorlijk onzeker. Mijn fout is dat ik teveel geluisterd heb naar mensen die achteraf grote sukkels bleken te zijn. Doordat ik steeds verschillende adviezen kreeg was ik ook niet concequent en dat moet voor Tommie best verwarrend zijn geweest.
Verder hebben we te snel naar een dierenartsassistente geluisterd die ons adviseerde om gecontroleerd water te geven omdat tommie waarschijnlijk wel een blaasontsteking zou hebben. Hiermee hebben we zijn waterobsessie alleen maar sterker gemaakt. (denk ik)

Verder hebben we veel geluk gehad dat tommie sterk in zijn schoenen staat en een vrij onbezorgt hondje is, want al met al hebben we best wat dingen fout gedaan en moeten uitvinden.

huh

heb altijd geleerd dat je bij een blaasontsteking veel moet drinken (bij mensen dan, heb het bij honden nog niet meegemaakt) om goed door te spoelen

[Jacky]

tja, de fout die ik gemaakt is is met Ivan geweest.
Toen we naar de fokker gingen om naar Ivan te kijken zei mijn verstand meteen, niet doen. Mijn gevoel zei doe maar wel, het is een zielig hondje. En toen hebben we Ivan dus gekocht. Ivan was 6 maanden toen hij bij ons kwam. Hij was toen slecht tot helemaal niet gesocialiseerd.
We hebben toch redelijk veel problemen met Ivan (gehad) en soms nog. En toch hoort hij ook weer zo ontzettend bij ons.
Tweede punt is dat ik Ivan (ben wel op hondentraining met hem geweest) maar toch heb ik ze samen teveel getraind zodat Ivan enorm aan Odin hangt. Ik had ivan veel meer alleen moeten trainen. Als hij (het is al een angsthaas) bang is duik hij gauw in bescherming bij Odin en die doet dat dus ook, een andere hond hoeft maar te grommen naar Ivan en Odin regelt het wel even.

[chrico]

Ik moet eerlijk zijn dat ik met Scar eigenlijk geen fouten heb gemaakt tijdens de opvoeding. Het was een hond die je kort en strak moest houden, strikte regels moest hebben. Nu hij ouder word, een stuk milder is merk ik dat ik veel meer accepteer waardoor hij meteen mijn hele hand pak. Ik dek dan achos die ouwe vent maar ondertussen probeert hij hele volkstammen gek te krijgen hier in huis

Met Milk, op het moment dat ik het eindelijk opgaf en het niet meer zag zitten heb ik haar uit nijd in de schuur gestopt. Daar zag ik ineens een rustige zindelijke hond 8O 8O .
Jammer dat men mij eerst een maand of twee liet aanmodderen met een kennelhond. Als de oude baasjes me dat verteld hadden dan had ik daar veel eerder op in kunnen spelen. Nu voelde ik me er alleen maar schuldig om dat ik dat niet eerder heb gezien.

[Jacky]

Jammer dat men mij eerst een maand of twee liet aanmodderen met een kennelhond. Als de oude baasjes me dat verteld hadden dan had ik daar veel eerder op in kunnen spelen. Nu voelde ik me er alleen maar schuldig om dat ik dat niet eerder heb gezien.

hier hetzelfde met Ivan, reden dat we ook een kennel hebben gehad in het begin. Hij voelde zich daar stukken beter (wist ook niet beter natuurlijk) .

[Mama Sanneke]

vallen spaanders. Ook bij het opvoeden van honden.
Ik denk dat iedereen die zijn hond kent wel dingen weet waarmee ze de mist in zijn gegaan.

Wat is jouw blunder, wat is het gevolg en wat doe je er (niet) aan?

Ik heb Cleo teveel als geknakt zieltje behandeld en nu is ze een verwend nest. Omdat ik Dapper gewend was die een ontzettende plaat voor zijn kop heeft schrok ik in het begin van Cleo's reactie op een correctie.
Ik ben daarom een tijd lang te zacht geweest en nu loopt ze als ze de kans krijgt over me heen.

Het is moeilijk om dan op je schreden terug te komen en het anders aan te gaan pakken. Toch probeer ik het wel en iets duidelijker mijn grenzen aan te geven en minder bang te zijn om te veel druk op haar te zetten.

Ik ben een heel groot zacht ei, altijd geweest en heb met schade en schande moeten ondervinden dat ik wat vaker hardgekookt moet zijn.

[Mama Sanneke]

Ik ben een heel groot zacht ei, altijd geweest en heb met schade en schande moeten ondervinden dat ik wat vaker hardgekookt moet zijn.

Consequente zachte eieren kunnen fantastische honden opvoeden hoor. Ik ben zelf ook erg meegaand en mijn honden zijn eh...minder dan gedisciplineerd zeg maar. Dat is goed zo want het past bij me.
De dingen die echt niet mogen gebeuren ook gewoon niet omdat ze weten dat dat altijd dezelfde nadelige consequentie voor ze heeft.

Je hoeft niet hardvochtig te zijn om de controle te houden.

Aan de reacties te lezen op mijn vraag "hij doet het weer" krijgt ik de indruk dat ik toch te zachtgekookt ben, misschien moet ik dan toch nog de juiste weg vinden, een halfhardgekookt ei misschien

[scooby doo]

ik heb prins teveel verwend als ik ent eten ben moet ie ook wat hebben of anders kwijlt ie op je broek . hij jaagt achter een zaklamp en dat heb ik hem niet afgeleerd .

bij rocco ik heb een te dominante hond gekocht en dan het ras had ik beide geen ervaring in . heb hem bij het spelen altijd laten winnen .
met het gevolg dat hij nu denkt dat ie ook moet winnen bij andere honden .
als ie een hond ziet op de hondenschool loopt ie met staart en hoofd omhoog richting de hond en begint te grommen en dan loopt er schuim uit zijn bek . en hij bijt ook in mijn armen omdat ik wss te vroeg ben begonnen met pakwerk . het is al geminderd maar ik voer nu de term 0 tolerantie in . doet ie wat fout een harde en kordate straf . maar als ie wat goed doet wordt ie heel goed beloond .
maar het grommen naar andere honden begint ernstig te worden ,op de hondenschool moet ik zijn bek dichthouden bij een slalom oefening zodat ie niet uitvalt als een hond passeert .maar nu train ik iedere dag met hem als ie gromt loop ik de andere kant uit en dat begint zijn effect te krijgen (hij is altijd aangelijnd )

voor de rest heb ik niet te klagen