Daar is hij dan maar weer.....corrigeren en belonen.

[Caro.]

Poeh moeilijk om dat even in het kort toe te lichten, maar ik ga een poging wagen

Kaya was als pup enorm makkelijk en haar heb ik praktisch alleen met belonen groot kunnen brengen. Een enkele 'nee' of wat boze blik was gewoon al voldoende bij haar en in principe is dat eigenlijk nog steeds zo: ze is erg gevoelig voor stem en blikken en daarentegen is ze idolaat van ballen en stokken dus ook heel goed te trainen en aandacht te krijgen.
Ik zou me eigenlijk niet beter kunnen wensen

De ergste straf die ze ooit gekregen heeft, was ongeveer een jaar geleden toen ze het in d'r bolle koppie haalde om, terwijl ik op mijn hurken zat, haar poten op mijn schouders te leggen en boven me staan te grommen. Toen heb ik dus keihard mijn hand om haar snuit gelegd, haar strak aangekeken en haar met snerpende stem uitgedaagd. Ze kroop letterlijk weg van ellende en zo was deze zaak dus even rechtgezet
Ze zeggen weleens dat Rottweilers toch eens in de zoveel tijd hun baas even uitproberen, geen idee of daar waarheid in zit, maar ik vond het dusdanig dat het toen wel tijd was voor een 'flinke' correctie.

Verder bestaan correcties hier dus eigenlijk alleen uit 'nee' of een boze blik. Slaan of schoppen vind ik sowieso altijd uit den boze omdat het onmacht is (frustratie); beter kan je dan gewoon duidelijk zijn en nekvel pakken, recht aankijken of van mijn part op de rug gooien.

Bij Moritz bestaan correcties nauwelijks: bij een heel rustig 'nee Moritz' schrikt hij zich al het apenzuur
Alleen bij blaffen naar mensen op straat zoek ik nog steeds naar de juiste correctie omdat hij dan dus haast niet op de stem reageert (soms wel, soms niet) en hardere correcties bij hem ook niet uitvoerbaar zijn ivm angst.

Belonen wordt hier veel en uitbundig gedaan: sowieso spelen we heel veel en dat gaat gepaard met stembeloningen. Bijvoorbeeld als Moritz een stok gaat halen en als hij hem terugbrengt, dan sta ik te dansen als een gek en vrolijk te roepen
Koekjes, worst, kaas, knuffels, aaitjes, enz. enz. behoren allemaal tot de beloningen.
Ook Kaya wordt voor simpele dingen die ze allang beheerst, gewoon nog steeds beloond.

Ik combineer belonen en corrigeren dus in principe, vooral bij Kaya. Het belonen overheerst heel duidelijk, maar als het nodig is schuw ik niet voor een duidelijke (doch bijna nooit hardhandige) correctie.

[Hanneke2]

belonen gebeurt eigenlijk de hele dag door. aandacht geven, ze aaien, tegen ze aanbabbelen, spelletjes spelen.

Vind je niet dat constant babbelen en spelen de kracht van een echte beloning (voor goed gedrag) vermindert?

Ik ben ook zo'n muts die heel veel aandacht geeft en spelletjes loopt te doen, maar als Jack iets geweldigs doet en ik zeg GOEDZO!!!, dan heeft dat nog steeds een enorme impact.

[Eline*]

Ik mis eigenlijk overal de scheidslijn die ikzelf zo belangrijk vind..die tussen opvoeden en trainen.
Wat ik versta onder opvoeding is een stuk respect en beleefdheid naar o.a. mij als baas toe. Als ik dat mis corrigeer ik en soms best aardig ook.
Als ik ondersteboven wordt gelopen dan corrigeer ik fors zodat ik in die mate doorkom dat zoiets als mij ondersteboven lopen niet nog een keer bedacht wordt. Wat fors is? Dan hangt van de hond af. Voor de ene hond is dat dus een brul en bij de andere hond moet ik er nog even als de hulk achteraan lopen en doen alsof ik woest ben. Hetzelfde geldt dus voor ander respectloos gedrag, zoals eten pikken, middenop me springen of niet opzij willen gaan als ik ergens wil zitten.
Wat betreft trainen straf ik dus niet en werk ik eigenlijk alleen maar met belonen en wat sturing met mijn stem. Daarin gebruik ik wel Nee, maar meer als non-rewardsignal (dus in de vorm van warm en koudspelletjes alleen bij nee bent u koud ) dan als correctie.
Pas als de hond daadwerkelijk de commando's kent en me moedwillig piepelt komen hier correctie's om de hoek.
Verder ben ik door Laika mijn impuls tot straffen verleerd. De spontaniteit van reageren is er bij mij naar een hond toe een beetje af bij ongewenst gedrag. Ik flits in een seconde de optie's door en daarvanuit kies ik op dat moment de beste. Soms reageer ik dus niet, soms leid ik af en soms straf ik.
Als Nels bv ineens de auto uit wil springen smijt ik hem met dezelfde vaart en een hele boze sneer weer terug de auto in. En bij Nelson en bij Kiki welgeteld 1 keer hoeven doen en nu zit het spul braaf te wachten voordat ze eruit mogen. Uit de auto springen vind ik gevaarlijk en dan mogen ze beiden best een beetje bang zijn om dat zomaar te doen.
Als ze echter over een heggetje een tuin inspringen jodel ik ze blij weer terug. Daar straf ik niet voor.
Ik straf zelden fysiek en als ik dat doe is het om ze bang te maken.
Verder is fysiek corrigeren namelijk niet nodig, omdat je als je meer tijd uittrekt voor het uitwisselen van dreigsignalen mijn honden ieder geval de strijd niet aangaan.
Verder is het erg afhankelijk van de hond. Nelson buiten is amper te bereiken en al helemaal niet door beloningen. Als ik iets van hem wil moet daar toch soms wat druk opgezet worden met de dreiging van een boze baas, anders kan ik hem geestelijk niet "pakken".
Kiki daarintegen weet niet eens hoe de omgeving eruit ziet want ze let alleen op mij en haar bal. Die is dus weer heel makkelijk te motiveren iets voor je te doen.

[Marja]

Eline zou je dat van die dreigsgnalen een keer kunnen uitleggen?
Ik vind het dus helemaal niets om te dreigen en bang te maken
maar misschien begrijp ik je verkeerd

[Eline*]

Eline zou je dat van die dreigsgnalen een keer kunnen uitleggen?
Ik vind het dus helemaal niets om te dreigen en bang te maken
maar misschien begrijp ik je verkeerd

Als een hond een andere hond corrigeert zal er eerst gedreigt worden. Er wordt oogcontact gezocht, de mimiek in de kop laat zien wat er scheelt en eventueel wordt er geluid gemaakt. Er zijn een hele hoop signalen die honden uitwisselen voordat er een echte grauw of nog erger, knauw wordt uitgedeeld.
Als ik zit te eten en er verschijnt ineens een hondekop boven mijn bord zet ik eerst mijn "WAT KRIJGEN WE NOU"blik op en die probeer ik serieus te houden om de hond de kans te geven zich te herpakken en die snotkoker een meter achteruit te halen. Gebeurt dat niet zeg ik dus dat hij weg moet gaan. Als er dan dus nog niet geluistert wordt maak ik me wat groter en leg wat meer druk met min stem en als ik dan nog niet besta geef ik de hond een zwieper. Zover komt het eigenlijk zelden tot nooit, omdat ze bij blik 1 al weten dat ze beter iets anders kunnen gaan doen.
Als je een scala van dreiggedrag afwerkt voordat je daadwerkelijk ingrijpt geef je de hond allerlei kansen zijn gedrag te herzien. Dat is leuk en coulant als het gaat om lullige dingen, zoals mijn bord eten.
Daar maak ik dus geen punt van.
Sommige dingen vind ik alleen wel gevaarlijk en daarbij wil ik niet dat ze vaker dan eéns proberen gaan hoever ze kunnen gaan. Want dat bord eten is voor vanavond opgelost door mijn boze blik, maar morgen staat naar alle waarschijnlijkheid dat stuk kwijl er weer.
Als ik hem morgen een vreselijke boze brul geef en ik grijp hem in de nek en zwiep hem van de bank af doet hij het nooit meer. Dan schrikt hij erg en probeert het gewoonweg niet nogmaals. Wat betreft mijn etensbord..ik wil niet dat mijn hond mij mijdt omdat ik een bord heb. Maar voor enkele dingen vind ik het fijn als mijn hond bang is en dan schuw ik het niet om ze hevig te laten schrikken als ze iets doen wat niet mag. Jaaggedrag bijvoorbeeld. Als Nelson aan de lijn een kat ziet en hij wil er achteraan word ik in die mate boos dat hij aan de lijn niet meer neigt tot najagen van een kat. Daar corrigeer ik liever 1 keer flink duidelijk voor dan 20 keer halfslachtig.
hetzelfde geldt voor uit de auto springen. Liever eén duidelijke correctie dan een keer plat omdat ik na 10 keer halfslachtig werk de hond nog niet duidelijk heb gemaakt wat ik wel of niet wil.
Maar nogmaals..een forse correctie is bij Nelson een zware brul dus stel je niet voor dat ik Nels bv sla of grijpen moet. Kiki heb ik in het begin een paar keer even in de nek moeten pakken, maar ook bij haar is nu een brul genoeg.
Als ze weten dat je meent wat je zegt wordt er niet iedere keer opnieuw een grens gezocht. Dan is Nee Nee, omdat ze weten dat ze anders op hun kop krijgen.

[Daan]

Alles wat ik wil aanleren doe ik positief.
Alle ongewenst gedrag negeer ik, leid ik af of straf ik .
Ik ga nu even uit van puck
Spelen we samen en bijt ze in mijn handen, dan is het NEE en houdt het spel op.
Probeert ze de border om te spitten, dan leid ik af, met iets anders en dan belonen, want ik kan er niet bij om te straffen.
In mijn handen, die de bak vasthouden, bijten straf ik. Met NEE en de bak weer wegzetten.
Met Diesel aanhoudend klieren terwijl ik dat niet goed vind wordt er in het nekvel gegrepen.
Gegrepen, niet geknepen.

Diesel moet ik echt af en toe laten weten wie ook al weer de baas is.
Een brul is gelukkig nog altijd afdoende, maar een echte straf voor hem.

[Inge]

Ik corrigeer wanneer het nodig is, maar goed gedrag wordt ook uitbundig beloond en dat geldt zowel voor de opvoeding als voor de training.
In de training wordt bij nieuwe oefeningen niet gecorrigeerd, alleen gestuurd en beloond. Commando's die bekend zijn en niet opgevolgd worden worden gecorrigeerd, zodra de hond dan eieren voor zijn geld kiest en alsnog het commando opvolgt wordt er direct ook uitbundig beloond.
In de opvoeding gebruik ik met name correcties bij "gevaarlijk" en ongewenst gedrag zoals bv het najagen van auto's of het eten van straat, gewenst gedrag wordt juist bejubeld en beloond.

Correcties variëren per hond en per situatie. Bij Nika is meestal een stemcorrectie (NEE) of haar negeren (wat ze vreselijk vindt) genoeg, bij Marouck moet ik af en toe iets harder corrigeren (lijncorrectie), maar in heel veel gevallen voldoet een boze stem bij haar ook.
Beloningen variëren ook per situatie en per hond, Nika is tegenwoordig heel goed te belonen met voer, Marouck werkt vooral voor spel (bal of bijtrol). Ook een aai, knuffel, een klopje of gewoon braven met de stem werken bij Marouck. Voer werkt bij haar niet zo goed omdat ze daar juist ontzettend druk van wordt.

[Ca Cajuina]

Ik kan hier geen antwoord op geven. Harde vervelende honden corrigeer ik op een manier dat het doorkomt, wat dat dan ook mogen zijn. Zachte lieve honden corrigeer ik nooit want die hebben dat niet nodig.

Mee eens

[M@scha]

het ligt aan de hond hoe je ermee omgaat...

voor kleine dingen is bij sam een heeeel zacht: sammy, wat denk je ervan? al genoeg...

lola kijkt je aan en je ziet haar dan balen dat ze geen middelvinger heeft...

sam wordt eigenlijk nooit gecorrigeerd omdat hij het zo goed doet... en een keer zeggen "weg daar, of niet doen vent is meestal genoeg."

belonen door de tennisbal, kroelen en zachtjes tegen hem fluisteren.. echt stoeien houdt hij minder vaN.


lola is een heel andere hond.. die heeft een trauma dat ze geen middelvinger heeft en compenseerd dat door oostindische doofheid...

luisteren als: op de hoek van de straat stoppen, niet trekken hierkomen enzenzenz doet ze perfect... maar gillen en blaffen omdat ik net even niet naar haar kijk als ze een koprol in de mand maakt.. gillen omdat ik het lef heb met sam in de tuin met de bal te gooien...

blaffen omdat ik de bal niet zelf ga halen, maar vind dat zij dat moet doen..

m.a.w.: verwend nest!

haar corrigeer ik door commando's te geven en als ze echt stug doorgaat knijp ik haar bekkie dicht...

ook bij haar is haar vocale talent eigenlijk het enige..

belonen doen wij met kussessies, stoeien en rennen


voor "koekje" doen ze allebei een moord.. uit zichzelf zitten, pootjes geven voordat het gevraagd wordt, de hele rambam...

[M@scha]

Ik kan hier geen antwoord op geven. Harde vervelende honden corrigeer ik op een manier dat het doorkomt, wat dat dan ook mogen zijn. Zachte lieve honden corrigeer ik nooit want die hebben dat niet nodig.

Mee eens

en bedankt marc... als ik nu alles gelezen had had ik mijn hele stuk niet hoeven typen...

[Mama Sanneke]

Persoonlijk vind ik dat Luka zelfzekerder geworden is.
Ik merk als ik heel kordaat, door kracht in mijn stem te zetten, reageer dat hij daarmee voldoende heeft.
Een kort "stil" of "hier" reageerd hij voldoende.(niet altijd hoor )
Ik vraag me echter nog altijd af waarom hij in het begin zo bang was, een stoel verzetten was al genoeg om op te schrikken.

STel nou, je hebt een hond zoals Luka, waarvan je merkt dat ie bang is,
van schaduwen, stoelen of voorwerpen die verplaatst worden,...
Hoe zou jij dat aangepakt hebben.
Ik denk dat het voor Luka niet goed had geweest had ik een harde hand
gebruikt voor zijn opvoeding, maar misschien had ik wel kordater moeten zijn.

Op sommige plaatsen gaat Luka ineens
naast me lopen, hij houd mij in het oog, blijft naast lopen en kijken
en dan geef ik hem een beloning.
Maar als het van mij uit gaat dan heb ik de indruk dat de beloning een beetje verloren gaat, hij lijkt er dan niet in geïntresseerd.
Wat kan je daaruit afleiden ?

[Caro.]

In den ouden garde zegt men nog weleens dat je een hond "stomp" kunt maken door er teveel mee bezig te zijn en tegen ge babbelen. Vandaar dat ik het vroeg.

Ik ben het er zelf wel mee eens maar ben niet bereid om ze te gaan negeren. Dan maar stomp.

ik ben ook niet de hele dag met ze bezig, maar ik babbel wel veel tegen ze an. ze blijven overigens wel alert. ik bespeur geen 'daar heb je die huisparkiet van een lin weer, laat d'r maar lullen'-houding bij de mormels.

Ik merk het weleens bij Kaya als ik teveel met haar bezig ben. Ze begint dan wat 'dwingerig' te worden (waar ze toch al flinke neiging toe heeft ) en vooral met veel knuffelen merk ik dat zij moeilijk een grens kan trekken wat toegestaan is en wat niet.
Zij heeft toch al het idee in haar hoofd gehaald dat de hele wereld om haar draait
Soms moet ik dan weleens 'verplicht' iets afstand nemen of net iets strenger zijn.

[jelle]

Wat mij betreft horen de twee ook bij elkaar.
Belonen kan uitstekend werken om nieuwe dingen aan te leren. Het kán ook werken om ongewenst gedrag om te buigen in iets leukers of interessanters.
Zodra je echter zit met iets dat niet mag, maar wel zelfbelonend is (bijvoorbeeld voedsel pikken, of zoals bij Ferro was het uitvallen naar andere honden) dan ontkom je m.i. niet aan correcties. Negeren werkt dan natuurlijk voor geen meter.

Belonen gaat hier met iets lekkers (heel weinig eigenlijk) of met een knuffel (veelvuldig). Correcties varieren van een simpel "nee" tot iets meer stemverheffing en ultiem een greep in het nekvel. Dat laatste is eigenlijk alleen op Ferro van toepassing en alleen gebruikt om zijn uitvalgedrag naar andere honden aan te pakken. Na tijdenlang klooien was dat eindelijk iets dat hielp.

[laeken]

In den ouden garde zegt men nog weleens dat je een hond "stomp" kunt maken door er teveel mee bezig te zijn en tegen ge babbelen. Vandaar dat ik het vroeg.

Ik ben het er zelf wel mee eens maar ben niet bereid om ze te gaan negeren. Dan maar stomp.

ik ben ook niet de hele dag met ze bezig, maar ik babbel wel veel tegen ze an. ze blijven overigens wel alert. ik bespeur geen 'daar heb je die huisparkiet van een lin weer, laat d'r maar lullen'-houding bij de mormels.

Ik merk het weleens bij Kaya als ik teveel met haar bezig ben. Ze begint dan wat 'dwingerig' te worden (waar ze toch al flinke neiging toe heeft ) en vooral met veel knuffelen merk ik dat zij moeilijk een grens kan trekken wat toegestaan is en wat niet.
Zij heeft toch al het idee in haar hoofd gehaald dat de hele wereld om haar draait
Soms moet ik dan weleens 'verplicht' iets afstand nemen of net iets strenger zijn.

Wuilus had dat ook heel erg, die deed alles het beste als ik wat droger en zakelijker met haar omging. Dat was een hele serieuze hond die enorm op rangen en standen stond. Ze stond er dus op dat ik me als ranghoger gedroeg want anders was er paniek.
Ik kon bv niet bij haar gaan liggen op de grond, dat trok ze helemaal niet want dan probeerde ze eerst op alle manieren onder me te komen door zich plat te drukken en mijn gezicht te likken. ECHTER en dat was heel raar, als ik erbij ging piepen of me heel erg op haar ging richten en haar snuit ging aaien werd ze dominant. Ik gaf aan haar als meerdere te zien vond ze en dan ging het mis. Ze stond ineens op, ging overhangen, begon te grommen en te happen en ineens had ik een hond boven me die dus echt niet van plan was die rang op te geven

Als ik haar de hele dag aan het verwennen was als ze bv een mindere dag had dan was het over met luisteren. Ze dwong me haar steeds weer te aaien en werd erg claimerig en vervelend. Aai me! Geef me aandacht! door bv voor de tv te gaan staan, niet meer aan de kant te gaan, haar kop tegen me te blijven duwen en contstant haar kont heel dominant aan te bieden om geaaid te worden etc.

Ik moest haar dus elke dag heel veel negeren om de zaken duidelijk te houden, dan lag ze vol adoratie op haar mat naar me te gluren en glom ze van trots als ze aandacht of wat lekkers verdient had.

Maargoed, ze was ook wel echt een hondse-hond, geen normale doorsnee huishond vind ik.

[linlin]

even tussendoor concluderend: het ligt ten eerste aan de hond.

Als Nelson aan de lijn een kat ziet en hij wil er achteraan word ik in die mate boos dat hij aan de lijn niet meer neigt tot najagen van een kat.

in deze situatie kan ik de mormels laten schrikken tot ik een ons weeg, maar het jachtinstinct neemt het echt over. ze weten inmiddels wel dat we gewoon doorlopen en dat de oefening vlot afgelopen is. maar najagen van katten blijft...........

Ik merk het weleens bij Kaya als ik teveel met haar bezig ben. Ze begint dan wat 'dwingerig' te worden (waar ze toch al flinke neiging toe heeft ) en vooral met veel knuffelen merk ik dat zij moeilijk een grens kan trekken wat toegestaan is en wat niet.

.........en deze situatie komt eigenlijk niet voor. het ligt aan het soort hond, onder andere.

en, ten tweede; niet elke manier van corrigeren past bij elke baas. man paul is reuze knap in intimideren, mij lukt dat aanzienlijk minder. ik krijg vaak de slappe lach van de mormels.

ik kan wel weer veel beter stiekum manipuleren. da's mijn fort.

[Sietske*]

Ik ben een groot voorstander van het combineren van opvoedingsmethoden. Ik ben er heilig van overtuigd dat geen enkele hond alleen maar kan worden opgevoed middels beloning. Maar aan de andere kant verafschuw ik opvoedingsmethoden die voornamelijk gebaseerd zijn op correctie.

Kijk naar de hond, kijk wat hij nodig heeft en combineer de verschillende opvoedingsmethodes dusdanig dat de voor jouw hond en jezelf ideale methode ontstaat.

Deze combinatie van methodes hanteer ik overigens ook in het trainen. Maar zoals al eerder is aangegeven is de insteek bij trainen bij mij in eerste instantie ALTIJD positief en gebaseerd op belonen van gewenst en negeren van ongewenst gedrag. Zolang een hond in de training niet (of nog niet goed) weet wat er van hem verwacht wordt kun je hem ook niet corrigeren. Wel gebruik ik in de training, zoals Eline ook al aangaf, het woordje "nee" om aan te geven dat de hond in de verkeerde richting aan het denken is. Mijn nee is in dat geval zacht en vriendelijk uitgesproken. Er gaat geen enkele dreiging van uit.

Belonen doe ik met voer, maar vooral ook met mijn stem. Voer gebruik ik voornamelijk in het beginstadium van het aanleren van gedrag en blijf ik op interval-basis gebruiken om gewenst gedrag in stand te houden. Ook in erg moeilijke situiaties blijf ik voer gebruiken (bijvoorbeeld bij het negeren van andere honden. Tara heeft de neiging om erg te blaffen tegen andere honden als ze aan de lijn zit).
Mijn stem gebruik ik altijd om te belonen. Ook als ik met voer beloon gaat dit altijd gepaard met stembeloning. Daarbij kan ik vreselijk maf doen maar mijn honden vinden het ontzettend leuk.
Verder wordt er hier veel geknuffeld en gespeeld maar dat zie ik niet als beloning. Met een beloning probeer je een bepaald gedrag te isoleren dus een beloning moet kort en goed te timen zijn. Knuffelen en spelen is dus moeilijk te gebruiken als beloning omdat je het gewenste gedrag er niet mee isoleert. Spel en knuffelen zie ik dan ook "gewoon" als dagelijkse interactie met mijn honden waar we allemaal heel erg van genieten.

Correcties bestaan in mijn geval voor mijn honden eigenlijk uitsluitend uit stemcorrecties. Dat heeft er mee te maken dat mijn honden, en dan met name Tara, te gevoelig zijn voor fysieke correcties. Ze heeft ze ook niet nodig. Een stemcorrectie maakt voor Tara vrijwel altijd voldoende indruk. Een stemcorrectie kan variëren van een rustig uitgesproken "nee" tot een felle grauw met bijbehorende dreigende houding. Het eerste wordt redelijk vaak gebruikt, meestal om te voorkomen dat de dames "de fout in gaan". Het laatste is slechts zelden nodig en alleen bij ernstige vergrijpen. Meestal zit een stemcorrectie ergens tussen deze twee uitersten in. Maar meestal maak ik naast mijn stem dus ook gebruik van mijn houding en mimiek (hoe schrijf je dat in godsnaam?).

In de dagelijkse omgang tot slot verlang ik van mijn honden dat ze respect voor me hebben, dus niet dingen uit mijn handen jatten, aan de kant gaan als ik er door wil of als ik bijvoorbeeld op de bank wil zitten, me niet gebruiken als klimtoestel tenzij ik ze daarvoor uitnodig enz. Eigenlijk is dit bij al mijn honden tot nu toe als vanzelfsprekend goed gegaan. Ik ben daar niet echt heel erg bewust mee bezig geweest maar ik moet ook zeggen dat ik tot nu toe eigenlijk altijd redelijk "gemakkelijke" honden heb gehad.

[martine]

het zit hem een beetje in de woorden
belonen is niet hetzelfde als possitief bekrachtigen
straffen is niet hetzelfde als negatief bekrachtigen

ik begin meestal met mijn cursiten te vragen 10 beloningen voor hun hond op te noemen en dan bedoel ik niet 10 verschillende merken snoepjes.

het is onzin dat een hond die op de positieve manier word opgevoed
geen negatieve bekrachtiging krijgt ze krijgen GEEEN FYsiekstraffen meer
rukken duwen slaaan roepen enz maar er word hun een negatieve bekrachtiging in de vorm van neen foutje enz aangeleerd de hond word op dit woord geconditioneerd net zoals positief yes of de cliker
negatieve bekrachtiging kan ook zijn beloning niet geven en negeren
hangt van de hond af wat werkt
je hoeft je hond echt niet meer fysiek de baas te zijn om hem te doen luisteren
tuurlijk moet je je hond duidelijk maken dat hij iets fout doet maar doof zijn ze niet en luisteren om niet gestraft te worden heeft niet hetzelfde resultaat als luisteren omdat je het graag doet.
beloninggericht werken is veeeel moeilijker en vraagt veel meer inzicht dan met straffen werken maar je hond luisterd echt en vertoont niet zoals op de traditionele manier vermijdingsgedrag.
WAT BEDOEL IK DAARMEE
neen een grote zware hond , die met de man in huis wedstrijden doet zelf met heel goed resultaat , maaaaar mevr of de kinderen kunnen er niet mee op straat komen want ze kunnen hem niet de baas.
is die hond gehoorzaam NEEN die toont vermijdingsgedrag en luistert alleen naar diegene die hem fysiek kan straffen
groetjes
Martine

[Caro.]

In den ouden garde zegt men nog weleens dat je een hond "stomp" kunt maken door er teveel mee bezig te zijn en tegen ge babbelen. Vandaar dat ik het vroeg.

Ik ben het er zelf wel mee eens maar ben niet bereid om ze te gaan negeren. Dan maar stomp.

ik ben ook niet de hele dag met ze bezig, maar ik babbel wel veel tegen ze an. ze blijven overigens wel alert. ik bespeur geen 'daar heb je die huisparkiet van een lin weer, laat d'r maar lullen'-houding bij de mormels.

Ik merk het weleens bij Kaya als ik teveel met haar bezig ben. Ze begint dan wat 'dwingerig' te worden (waar ze toch al flinke neiging toe heeft ) en vooral met veel knuffelen merk ik dat zij moeilijk een grens kan trekken wat toegestaan is en wat niet.
Zij heeft toch al het idee in haar hoofd gehaald dat de hele wereld om haar draait
Soms moet ik dan weleens 'verplicht' iets afstand nemen of net iets strenger zijn.

Wuilus had dat ook heel erg, die deed alles het beste als ik wat droger en zakelijker met haar omging. Dat was een hele serieuze hond die enorm op rangen en standen stond. Ze stond er dus op dat ik me als ranghoger gedroeg want anders was er paniek.
Ik kon bv niet bij haar gaan liggen op de grond, dat trok ze helemaal niet want dan probeerde ze eerst op alle manieren onder me te komen door zich plat te drukken en mijn gezicht te likken. ECHTER en dat was heel raar, als ik erbij ging piepen of me heel erg op haar ging richten en haar snuit ging aaien werd ze dominant. Ik gaf aan haar als meerdere te zien vond ze en dan ging het mis. Ze stond ineens op, ging overhangen, begon te grommen en te happen en ineens had ik een hond boven me die dus echt niet van plan was die rang op te geven

Als ik haar de hele dag aan het verwennen was als ze bv een mindere dag had dan was het over met luisteren. Ze dwong me haar steeds weer te aaien en werd erg claimerig en vervelend. Aai me! Geef me aandacht! door bv voor de tv te gaan staan, niet meer aan de kant te gaan, haar kop tegen me te blijven duwen en contstant haar kont heel dominant aan te bieden om geaaid te worden etc.

Ik moest haar dus elke dag heel veel negeren om de zaken duidelijk te houden, dan lag ze vol adoratie op haar mat naar me te gluren en glom ze van trots als ze aandacht of wat lekkers verdient had.

Maargoed, ze was ook wel echt een hondse-hond, geen normale doorsnee huishond vind ik.

Zo 'extreem' is het niet bij Kaya, maar ik herken wel degelijk wat dingen die je zegt.
Bijvoorbeeld over het op de grond liggen: ga ik echt op mijn rug liggen, dan vindt ze het gek en begint me als een waanzinnige op en om mijn mond te likken.
Dominante handelingen tijdens het knuffelen, kan ze moeilijk hebben en begint ze licht te grommen.
Ze gaat wel heel makkelijk op haar rug liggen, kroelen is heerlijk, maar tegelijk moet ze toch ook even grommen. Ik denk dat ze soms wat overhoop met zichzelf ligt en dat wij qua rangorde vrij dicht bij elkaar staan: ze weet wel dat ik hoger in rang ben, maar wil daar nog weleens tegenin sputteren (niet heftig, maar wel dingetjes laten merken).
Ook kan ze tijdens het knuffelen weleens haar lipje optrekken en ze weet dat dit 'not done' is en schrikt zich rot hiervan en begint gelijk mijn mond weer te likken

Dominante handelingen als 'straf' worden echter wel weer volledig geaccepteerd en daar reageert ze onderdanig op.
Luisteren doet ze altijd goed, daar zit geen verschil in of ik afstand neem of niet en ondanks dat ze over het algemeen best een makkelijke hond is, ben ik toch ontzettend blij dat ik hier zo hard aan heb gewerkt, want het is gewoon nodig bij haar dat ze goed luistert (bij Moritz maakt het weer niet zoveel uit, want die is gewoon veel makkelijker).

Eigenlijk zou ik bij Kaya net iets meer afstand moeten bewaren, maar ik ben daar niet zo goed in Ik wil altijd heel graag vriendjes zijn, wel zo dat ik het voor het zeggen heb, maar toch beste vriendjes.
Ach, en over het algemeen lukt dit ook heel goed en soms zijn we even aan elkaar gewaagd (maar nooit echt kwaad vanuit haar hoor)

[zepenko]

Belonen gebeurt hier met voer, waar tegelijkertijd `goed zo' aan gekoppeld wordt. Als `goed zo' en de voerbeloning aan elkaar gekoppeld zijn, wordt de voerbeloning teruggebracht naar intervalbeloning. En in de voerbeloningen heb ik ook nog gradaties van een gewone brok tot rodiworst of kaas. Dus hoe belangrijker of lastiger een commando, hoe groter de voerbeloning.

Daarnaast probeer ik al het ongewenste gedrag te voorkomen. Dus als ze uit de auto willen springen, terwijl ik dat niet wil, krijgen ze het commando `wacht' en indien nodig scherm ik de opening af. Als ik zie dat ze paardenstront willen gaan eten, roep ik ze hier en worden ze beloond voor het komen.

Als voorkomen niet lukt, wordt het gedrag genegeerd of omgebogen door ander gedrag aan te leren. Maar voor de dingen waarbij dat niet lukt (zoals bv. paardenstront eten) heb ik de honden een negatieve straf aangeleerd, gekoppeld aan het woord `nee' (d.m.v. de methode met brokken die ze op `nee' niet krijgen). Dat zeggen (op normale spreektoon) heeft (inmiddels) tot effect dat het gedrag waar ze op dat moment mee bezig zijn, gestaakt wordt.

Daarnaast zijn er nog de dominante correcties. Als een hond bij mij gaat voorstaan o.i.d., reageer ik daarop met een hand op schoft of over de neus o.i.d. Maar zo'n correctie krijgen ze hier nooit voor het niet opvolgen van een commando. Deze gebruik ik alleen als antwoord op een dominante handeling van de hond naar mij toe.

Als een commando niet wordt opgevolgd, ga ik gewoon een stap terug in de manier waarop het aangeleerd is. Als ik een zit als voorbeeld neem: gaat de hond niet op commando zitten, dan komt daar weer een handgebaar bij. Gaat hij dan zitten, krijgt hij daarvoor een brok. Zou ik gaan corrigeren omdat hij niet ging zitten, wordt daar het commando `zit' niet leuker van.

Wat hier verder absoluut vloeken in de kerk is zijn lijncorrecties, lichamelijke straffen en brullen tegen de hond omdat een commando niet opgevolgd wordt. (en daarnaast natuurlijk slipkettingen, halfchecks, halti's, gentle leaders, prikbanden, easy walkers, teletakts e.d. maar dat wist iedereen toch wel van me hè? )

[Joy C]

Ik gebruik zowel belonen, als negeren, als straffen.
Als ze een commando braaf opvolgen, worden ze beloond. Dit kan in allerlei vormen zijn: voertje, blij tegen ze aan babbelen e.d.
Als bijv. Terry aandacht wil en dat wil ze graag erg vaak en probeert dat ook door met poot op je schoot te hameren dat ook te krijgen. Dan negeer ik haar dus kompleet. Het is nu al zover dat ze dat met haar poot meer als vraag stelt. Vermijd ik op dat moment oogcontact draait ze zich om en gaat ergens anders liggen. Maak ik oogcontact en zeg: kom maar, is ze er als de kippen bij.
Als de beesten hier iets doen wat niet mag of als ze moeten stoppen waar ze mee bezig zijn, wordt er met stem gecommuniceerd. Een "nee!", "klaar"! of "genoeg"! is dan meestal wel voldoende. Als de hond iets doet wat ik niet wil hebben, maar waarvan ik weet dat de prikkel voor de hond zo hoog is dat stem niet werkt, grijp ik fysiek in. Dit is gelukkig niet vaak nodig. Dit is trouwens geen schoppen of slaan, mocht iemand op het onzalige idee komen. Meer nekvelactie.

[Caro.]

Wat hier verder absoluut vloeken in de kerk is zijn lijncorrecties, lichamelijke straffen en brullen tegen de hond omdat een commando niet opgevolgd wordt. (en daarnaast natuurlijk slipkettingen, halfchecks, halti's, gentle leaders, prikbanden, easy walkers, teletakts e.d. maar dat wist iedereen toch wel van me hè? )

Een aantal zaken die je noemt, die zou ik ook nooit gebruiken.
Maar als Kaya hier aan de lijn loopt (met halfcheck ) en ik geef het commando 'volg' en het wordt niet opgevolgd (dan zeg ik eerst nog 'terug') dan komt er echt een flinke ruk aan de riem wederom gevolgt door het commando 'volg'. Doet ze het dan netjes, wordt ze beloond.
Maar ik schuw niet voor een flinke ruk aan de riem als het nodig is.

Wat doe jij dan als je hond trekt aan de riem?

[zepenko]

Wat hier verder absoluut vloeken in de kerk is zijn lijncorrecties, lichamelijke straffen en brullen tegen de hond omdat een commando niet opgevolgd wordt. (en daarnaast natuurlijk slipkettingen, halfchecks, halti's, gentle leaders, prikbanden, easy walkers, teletakts e.d. maar dat wist iedereen toch wel van me hè? )

Een aantal zaken die je noemt, die zou ik ook nooit gebruiken.
Maar als Kaya hier aan de lijn loopt (met halfcheck ) en ik geef het commando 'volg' en het wordt niet opgevolgd (dan zeg ik eerst nog 'terug') dan komt er echt een flinke ruk aan de riem wederom gevolgt door het commando 'volg'. Doet ze het dan netjes, wordt ze beloond.
Maar ik schuw niet voor een flinke ruk aan de riem als het nodig is.

Wat doe jij dan als je hond trekt aan de riem?

Stilstaan.
En omdat hij inmiddels geleerd heeft dat we dan alleen verder gaan als hij zelf de spanning van de lijn haalt, doet hij dit dan ook onmiddelijk. En soms sta ik wel een keer of 5 achter elkaar stil, maar dan heb ik de rest van de wandeling geen getrek meer.
En als hij dan netjes meeloopt, gaat er een brok in, of ik zeg een paar keer `goed zo' (=geconditioneerd op brok).

En mag ik vragen waarom Kaya aan een halfcheck loopt? Die is toch bedoeld om te zorgen dat ze niet trekken? Maar dat werkt dus niet (altijd).

[Caro.]

Wat hier verder absoluut vloeken in de kerk is zijn lijncorrecties, lichamelijke straffen en brullen tegen de hond omdat een commando niet opgevolgd wordt. (en daarnaast natuurlijk slipkettingen, halfchecks, halti's, gentle leaders, prikbanden, easy walkers, teletakts e.d. maar dat wist iedereen toch wel van me hè? )

Een aantal zaken die je noemt, die zou ik ook nooit gebruiken.
Maar als Kaya hier aan de lijn loopt (met halfcheck ) en ik geef het commando 'volg' en het wordt niet opgevolgd (dan zeg ik eerst nog 'terug') dan komt er echt een flinke ruk aan de riem wederom gevolgt door het commando 'volg'. Doet ze het dan netjes, wordt ze beloond.
Maar ik schuw niet voor een flinke ruk aan de riem als het nodig is.

Wat doe jij dan als je hond trekt aan de riem?

Stilstaan.
En omdat hij inmiddels geleerd heeft dat we dan alleen verder gaan als hij zelf de spanning van de lijn haalt, doet hij dit dan ook onmiddelijk. En soms sta ik wel een keer of 5 achter elkaar stil, maar dan heb ik de rest van de wandeling geen getrek meer.
En als hij dan netjes meeloopt, gaat er een brok in, of ik zeg een paar keer `goed zo' (=geconditioneerd op brok).

En mag ik vragen waarom Kaya aan een halfcheck loopt? Die is toch bedoeld om te zorgen dat ze niet trekken? Maar dat werkt dus niet (altijd).

Mijn honden lopen in principe altijd los. Ze moeten alleen een klein stukje 's ochtends en een klein stukje 's avonds aan de lijn lopen langs een weg (dat is zo'n 30 meter).
Kaya trekt niet aan de riem, maar als ze iets heel interessants ziet (een bekende) dan kan ze trekken omdat ze daar zo graag naartoe wil en dan helpt stilstaan ook niet, want ze wil er perse naartoe. Dan moet ik dus echt even 'boos' worden, streng zijn en dan gaat het prima.
Ik kan geen 70 kg hond totaal trekkend aan de riem hebben, dan ga ik zelf onderuit

Maar goed, dat komt heeeeeeeel zelden voor hoor, sowieso omdat bijna nooit aan de lijn zitten en ze beide eigenlijk heel keurig meelopen.

Ze heeft een halfcheck omdat dit het lekkerste voor haar zit: het zit niet strak om haar nek zo'n band, maar heel losjes en omdat ze meestal losloopt zit dat het beste.
Bij een correctie maakt het denk ik weinig uit of ze een halsband om zou hebben of een halfcheck.

[cloris]

Tja wat doe ik, echt corrigeren hoef ik bij de twee Argentijnen niet, een brul is eigenlijk meer dan genoeg, zien de beestjes een haas in het veld dat is het nog een hardere brul wat over het algemeen niet echt helpt, ja bij Chira, die heeft dan zoiets van OOPS; komt ze bij me dan beloon ik haar uitbundig want het moet altijd leuk zijn om bij mij te komen plus dat Chira een verleden met mishandeling heeft.

Fangio is wat moeilijker geweest, hij viel uit aan de riem door meerdere oorzaken en dat was niet makkelijk het trekken aan de riem daarbij was niet echt op te lossen door stil te staan, daar hebben meerdere hondenscholen en instructeurs zich mee bezig gehouden maar de GL was in zijn geval een perfect hulpmiddel om het fixeren van andere honden te doorbreken en daardoor werd hij weer bereikbaar op dat moment en op dat moment weer beloond werd. Hij vind voer wel heel lekker maar kan rustig de beloning afslaan als er ergens wat belangrijker is in zijn ogen, vandaar dat de GL heel goed hielp.

In zijn jeugd gooide ik nog wel eens met iets, een hand zand of wat dan ook bij bijvoorbeeld paardenpoep eten, ik zei dan niets en keek ze niet aan maar liep gewoon door, dan zag je ze (uit mijn ooghoeken) zoeken waar dat nou vandaan kwam, op een gegeven moment was paardenpoep eten echt niet leuk... en deden ze het niet meer, ook niet als ik er niet bij was maar iemand anders want ze hadden het niet aan mij gekoppeld.
Ja ik doe veel met beloning, lekker kleppen tegen ze , correctie is echt meestal in de vorm van HEE, of EHHH of met een iets duidelijkere stem wat zeggen is over het algemeen meer dan genoeg.

Fangio is weer heel gevoelig voor mijn "babbeltjes" die ik tegen hem/met hem heb, hij communiceert ook echt met je en hij wordt aardig geknuffeld maar stomp? neuh hij geniet daar echt van, althans zo lijkt dat en is niet echt een stomp hondje.

Dit is dus wat bij deze twee hondjes werkt, hoeft bij de andere weer niet zo te zijn en ik zal ook nooit een vaste aanpak hebben, net wat Marc net zei, wat nodig is om door te komen.
Ik ben overigens geen mepper of schopper..

[Mol]

ik corigeer slecht gedrag en beloon goed gedrag
positife en negatieve inpuls.
uitvallen naar andere honden straf ik dus af, door middel van stem gen reactie een corigerend trekje aan de riem

goed gedrag beloon ik door middel van iets lekkers een aai over hun bol of wat ook, laat ze merken dat ze het goed gedaan hebben.

mol

[Ca Cajuina]

het zit hem een beetje in de woorden
belonen is niet hetzelfde als possitief bekrachtigen
straffen is niet hetzelfde als negatief bekrachtigen

ik begin meestal met mijn cursiten te vragen 10 beloningen voor hun hond op te noemen en dan bedoel ik niet 10 verschillende merken snoepjes.

het is onzin dat een hond die op de positieve manier word opgevoed
geen negatieve bekrachtiging krijgt ze krijgen GEEEN FYsiekstraffen meer
rukken duwen slaaan roepen enz maar er word hun een negatieve bekrachtiging in de vorm van neen foutje enz aangeleerd de hond word op dit woord geconditioneerd net zoals positief yes of de cliker
negatieve bekrachtiging kan ook zijn beloning niet geven en negeren
hangt van de hond af wat werkt

Volgens mij haal je het een beetje door elkaar Het negatief bekrachtigen is niet het toedienen van een nee. Dat is positief straffen. Het negatief bekrachtigen is bijvoorbeeld het onaangename weghalen op het moment dat de hond het goed doet.

Ik ben geen voorstander van negatieve bekrachtiging of beloning. Ik maak graag gebruik van positief bekrachtigen en positief straffen. Hierbij dien ik de straf zowel als de beloning toe. In mijn ogen creert dat duidelijkheid. Wat wil ik wel en wat wil ik niet.

[zepenko]

het zit hem een beetje in de woorden
belonen is niet hetzelfde als possitief bekrachtigen
straffen is niet hetzelfde als negatief bekrachtigen

ik begin meestal met mijn cursiten te vragen 10 beloningen voor hun hond op te noemen en dan bedoel ik niet 10 verschillende merken snoepjes.

het is onzin dat een hond die op de positieve manier word opgevoed
geen negatieve bekrachtiging krijgt ze krijgen GEEEN FYsiekstraffen meer
rukken duwen slaaan roepen enz maar er word hun een negatieve bekrachtiging in de vorm van neen foutje enz aangeleerd de hond word op dit woord geconditioneerd net zoals positief yes of de cliker
negatieve bekrachtiging kan ook zijn beloning niet geven en negeren
hangt van de hond af wat werkt

Volgens mij haal je het een beetje door elkaar Het negatief bekrachtigen is niet het toedienen van een nee. Dat is positief straffen. Het negatief bekrachtigen is bijvoorbeeld het onaangename weghalen op het moment dat de hond het goed doet.

Ik ben geen voorstander van negatieve bekrachtiging of beloning. Ik maak graag gebruik van positief bekrachtigen en positief straffen. Hierbij dien ik de straf zowel als de beloning toe. In mijn ogen creert dat duidelijkheid. Wat wil ik wel en wat wil ik niet.

`Nee' kan zowel een negatieve als een positieve straf zijn. Als je `NEE' brult, is dat zeker een positieve straf. Je `dient' de hond iets toe, waardoor het ongewenste gedrag afneemt.

Als je `nee' als negatieve straf wil gebruiken, zul je dat eerst moeten conditioneren. Dus brokken in je hand laten vallen die de hond mag pakken, totdat je een brok laat vallen waar je `nee' tegen zegt (op spreektoon). Wil de hond de brok toch pakken sluit je je hand. Na verloop van tijd laat de hond de brok liggen op een open hand als je er `nee' tegen gezegd hebt. Het woord `nee' is gaan betekenen dat hij iets wat hij wil pakken, niet mag pakken. Een negatieve straf dus; je onthoudt hem wat. In mijn ogen een waardevolle aangeleerde straf en veel beter dan een positieve straf. En met een `nee' van mij weten ze hier ook heel goed dat ik niet wil dat ze iets (gaan) doen. Dat is erg duidelijk.

[Debora]

Belonen en corrigeren door ik vooral met mijn stem, alleen elke hond is anders en de één is gevoeliger dan de andere. Slaan e.d. daar doe ik niet aan, klein tikje op de kont zodat ze afgeleid worden ja dat wel.

[Ca Cajuina]

het zit hem een beetje in de woorden
belonen is niet hetzelfde als possitief bekrachtigen
straffen is niet hetzelfde als negatief bekrachtigen

ik begin meestal met mijn cursiten te vragen 10 beloningen voor hun hond op te noemen en dan bedoel ik niet 10 verschillende merken snoepjes.

het is onzin dat een hond die op de positieve manier word opgevoed
geen negatieve bekrachtiging krijgt ze krijgen GEEEN FYsiekstraffen meer
rukken duwen slaaan roepen enz maar er word hun een negatieve bekrachtiging in de vorm van neen foutje enz aangeleerd de hond word op dit woord geconditioneerd net zoals positief yes of de cliker
negatieve bekrachtiging kan ook zijn beloning niet geven en negeren
hangt van de hond af wat werkt

Volgens mij haal je het een beetje door elkaar Het negatief bekrachtigen is niet het toedienen van een nee. Dat is positief straffen. Het negatief bekrachtigen is bijvoorbeeld het onaangename weghalen op het moment dat de hond het goed doet.

Ik ben geen voorstander van negatieve bekrachtiging of beloning. Ik maak graag gebruik van positief bekrachtigen en positief straffen. Hierbij dien ik de straf zowel als de beloning toe. In mijn ogen creert dat duidelijkheid. Wat wil ik wel en wat wil ik niet.

`Nee' kan zowel een negatieve als een positieve straf zijn. Als je `NEE' brult, is dat zeker een positieve straf. Je `dient' de hond iets toe, waardoor het ongewenste gedrag afneemt.

Als je `nee' als negatieve straf wil gebruiken, zul je dat eerst moeten conditioneren. Dus brokken in je hand laten vallen die de hond mag pakken, totdat je een brok laat vallen waar je `nee' tegen zegt (op spreektoon). Wil de hond de brok toch pakken sluit je je hand. Na verloop van tijd laat de hond de brok liggen op een open hand als je er `nee' tegen gezegd hebt. Het woord `nee' is gaan betekenen dat hij iets wat hij wil pakken, niet mag pakken. Een negatieve straf dus; je onthoudt hem wat. In mijn ogen een waardevolle aangeleerde straf en veel beter dan een positieve straf. En met een `nee' van mij weten ze hier ook heel goed dat ik niet wil dat ze iets (gaan) doen. Dat is erg duidelijk.

In mijn ogen is het geen negatieve straf. (ik weet wel wat het betekent hoor ). Je hebt de hond nu geconditioneerd op het feit dat hij niets krijgt als je nee zegt. MAAR de "nee"spreek jij uit. Je dient hem als het ware nog steeds toe. . Dus blijft het een "positieve straf"

In het rode:
De nee dien je toe --> een positieve straf. Waarom vind jij een negatieve straf beter om te gebruiken dan een positieve straf. Aangezien je uiteindelijk toch gebruik maakt van de positieve straf.

het voorbeeld hierboven leer je de hond aan dat het woordje "nee"een non-reward-signal is door middel van een negatieve straf. En vervolgens gebruik je hem als een positieve straf.

Met de opvoeding van honden gebruik je in principe alle vier de methodes.

[zepenko]

het zit hem een beetje in de woorden
belonen is niet hetzelfde als possitief bekrachtigen
straffen is niet hetzelfde als negatief bekrachtigen

ik begin meestal met mijn cursiten te vragen 10 beloningen voor hun hond op te noemen en dan bedoel ik niet 10 verschillende merken snoepjes.

het is onzin dat een hond die op de positieve manier word opgevoed
geen negatieve bekrachtiging krijgt ze krijgen GEEEN FYsiekstraffen meer
rukken duwen slaaan roepen enz maar er word hun een negatieve bekrachtiging in de vorm van neen foutje enz aangeleerd de hond word op dit woord geconditioneerd net zoals positief yes of de cliker
negatieve bekrachtiging kan ook zijn beloning niet geven en negeren
hangt van de hond af wat werkt

Volgens mij haal je het een beetje door elkaar Het negatief bekrachtigen is niet het toedienen van een nee. Dat is positief straffen. Het negatief bekrachtigen is bijvoorbeeld het onaangename weghalen op het moment dat de hond het goed doet.

Ik ben geen voorstander van negatieve bekrachtiging of beloning. Ik maak graag gebruik van positief bekrachtigen en positief straffen. Hierbij dien ik de straf zowel als de beloning toe. In mijn ogen creert dat duidelijkheid. Wat wil ik wel en wat wil ik niet.

`Nee' kan zowel een negatieve als een positieve straf zijn. Als je `NEE' brult, is dat zeker een positieve straf. Je `dient' de hond iets toe, waardoor het ongewenste gedrag afneemt.

Als je `nee' als negatieve straf wil gebruiken, zul je dat eerst moeten conditioneren. Dus brokken in je hand laten vallen die de hond mag pakken, totdat je een brok laat vallen waar je `nee' tegen zegt (op spreektoon). Wil de hond de brok toch pakken sluit je je hand. Na verloop van tijd laat de hond de brok liggen op een open hand als je er `nee' tegen gezegd hebt. Het woord `nee' is gaan betekenen dat hij iets wat hij wil pakken, niet mag pakken. Een negatieve straf dus; je onthoudt hem wat. In mijn ogen een waardevolle aangeleerde straf en veel beter dan een positieve straf. En met een `nee' van mij weten ze hier ook heel goed dat ik niet wil dat ze iets (gaan) doen. Dat is erg duidelijk.

In mijn ogen is het geen negatieve straf. (ik weet wel wat het betekent hoor ). Je hebt de hond nu geconditioneerd op het feit dat hij niets krijgt als je nee zegt. MAAR de "nee"spreek jij uit. Je dient hem als het ware nog steeds toe. . Dus blijft het een "positieve straf"

In het rode:
De nee dien je toe --> een positieve straf. Waarom vind jij een negatieve straf beter om te gebruiken dan een positieve straf. Aangezien je uiteindelijk toch gebruik maakt van de positieve straf.

het voorbeeld hierboven leer je de hond aan dat het woordje "nee"een non-reward-signal is door middel van een negatieve straf. En vervolgens gebruik je hem als een positieve straf.

Met de opvoeding van honden gebruik je in principe alle vier de methodes.

Dus als ik brokken in mijn hand laat vallen en zonder wat te zeggen mijn hand sluit zodat de hond 1 brok niet kan pakken, dien ik ook een positieve straf toe? Ik sluit immers mijn hand en zorg dat hij de brok niet kan pakken.
Bij een negatieve straf gaat het erom dat je de hond iets onthoudt, wat hij graag wil. Als de hond gromt omdat hij een bot beschermt en ik neem het bot weg, is dat een negatieve straf. Als ik hem een pantoffel tegen zijn kop gooi, is dat een positieve straf.
Het enige wat ik mijn honden geleerd heb dat ze op `nee' iets niet mogen en dat iets aangeleerd door een negatieve straf (de hand met de brokken). Als ik de brokken nu vervang door iets anders (paardenpoep), is dat nog steeds een negatieve straf in mijn ogen.

Een positieve straf gaat in mijn ogen altijd gepaard met het inboezemen van (op z'n minst) ontzag. Een hond doet iets niet omdat hij er op een voor hem vervelende wijze voor gestraft wordt. Vaak komt er dan ook nog bij dat er te vaak en fout gestraft wordt en dat het voor de meeste bazen verslavend werkt. (lees: de meeste bazen.) Voor mij allemaal redenen om geen positieve straffen te gebruiken en gewoon een `nee' aan te leren.

Mag ik vragen op welke momenten, waarvoor en hoe jij postief straft en waarom je daar voor een positieve straf kiest?