Domineren van andere honden

[Dorien]

Ik tolereer het niet. Ik laat Shanu dan ook liever niet met andere honden spelen, want het begint allemaal leuk en aardig, maar Shanu gaat altijd door tot het gaatje. Erg jammer vind ik dat.
Een vriendin had een nieuwe pup en bij de eerste kennismaking met Shanu liep Shanu dwars door die pup heen zonder hem ook maar een blik waardig te gunnen. Ik weet niet of dat ook onder de noemer dominant gedrag valt, maar de boodschap dat de pup lucht voor madame Shanu was, was wel duidelijk. Hier grijp ik dan ook niet in.

[Moos]

Maar tja, Moos grauwt uiteindelijk, dus dan zou je ook nog kunnen zeggen dat het allemaal mijn probleem is, want die andere honden die patseren en duwen alleen maar...

Niet mee eens. Die andere hond doet wel degelijk wat. Die doet iets wat Moos niet prettig vind en dat in honden taal heel duidelijk aangeeft. Drukt die andere hond dan nog zijn zin door dan heeft Moos het volste recht om van zich af te snauwen. Ik vind dus niet dat jij hier een probleem hebt. Wel is het voor jou balen dat Moos zo "winnaarservaring" op doet. Maar jee hoe voorkom je dat?

Ik ben volgens mij niet het type van 'ze zoeken het zelf maar uit', maar je kunt ze toch ook niet tegen alles beschermen? Zolang er geen (intentie tot) vechten is, ga ik me niet overal mee bemoeien. Bram heeft ontzettend veel interactie met honden en daar sta ik toch echt niet altijd met m'n neus bovenop. Het gebeurt weleens dat hij een snauw geeft of krijgt, tsja, dat is het leven.

Ik heb gezien dat het gros van de honden Moos' 'ik wil het niet' niet begrijpt. Daarmee wil ik niet zeggen dat het dus okay is dat een hond geborsteld z'n kop op Moos legt, maar wel dat ik het niet geheel vreemd vind dat eigenaren niet direct ingrijpen. En ja, dan krijgen ze een snauw. De een zal daar van schrikken en de ander zal denken 'wat mot je'. En bij dat laatste moet je wel heel alert zijn, want dat is een potentieel vechten moment. En als het dan een Lab reu versus Moos is, dan gaat dat niet goed.

Bram heeft geen interactie met Moos en trekt bij een snauw van Moos z'n schouders op (bij wijze van).

Even nog hierop inhakend Ik kan eigenlijk 99% van de tijd voorkomen dat er tijdens de eerste ontmoeting gesnauwd wordt. Ik kan Moos zelfs wegroepen 'onder de andere hond vandaan' zeg maar.
Dan ziet die andere baas mij dus Moos roepen, uitgebreid belonen voor het komen, en weer doorlopen. En dan komt zo'n hond dus gewoon met ons mee en begint het riedeltje weer opnieuw. Soms wel 3-4 keer achter elkaar, en op een gegeven moment kan ik dan dus ook niks meer.

Kijk, is het een erg jonge onstuimige hond dan snap ik ook wel dat die Moos veel leuker vindt dan de baas. Ik ben ook de beroerdste niet
Maar meestal zijn het gewoon echte volwassen reuen, met een baas die ook totaal geen moeite doet om zijn hond bij zich te houden.
En dan snap ik dus niet. Hij heeft dan al bij de eerste, en soms ook de tweede, ontmoeting kunnen zijn dat zijn hond over mijn hond heenhangt en tegen hem aanduwt. Hij heeft ook kunnen zien hoe ik constant mijn hond bij mij probeer te houden en daarvoor beloon.
Tja, hoe duidelijk wil je het hebben vraag ik me dan af

Het gaat mij dus niet eens zozeer om 'direct ingrijpen'. Wat ook niet echt nodig is, want Moos loopt niet grauwend door het bos, en snauwt ook niet binnen 3 sec. ofzo. Het gaat mij om het langdurig aan laten klooien.

[Dazwa84]

Belle laat ook al dominante trekjes zien naar andere honden en ik probeer haar wel een grens te stellen. Als ze daar over heen gaat (bv extreem blijven blaffen, tegenaan blijven springen) is het klaar en dan lijn ik haar aan en leid haar af. Ik probeer sowieso te trainen om mezelf 'leuker' te maken dan andere honden, als ze aan de lijn is althans. Niet denken dat ze van mij niet mag spelen met andere honden, want dat doet ze genoeg, maar als ik zie dat ze over de grens heen gaat en te mans wordt dan is het afgelopen.

[Baily]

Toch vind ik het apart dat Moos dit altijd aan trekt, en dat het zo vaak gebeurt.

Ik heb ook drie kleine honden en ik maak vrijwel nooit mee dat ze gedomineerd worden door een andere hond. Ze reageren ook niet heel erg alert als andere honden naderen, komen die snuffelen is het best, en willen ze spelen, is het leuk. En anders lopen we door. En het zijn terrierkaraktertjes, dus ook niet bepaald honden die zich onderdanig gedragen.

Ook als Buck er niet bij is, hebben we echt nergens last van. Met mijn kleine honden kan ik echt heel relaxed lopen. En dan heb ik het over honden van 9 a 10 tot 13 kilo. Wel groter als Moos natuurlijk, maar toch niet zo heel veel verschil.

Dus misschien is er toch ook iets in de houding van Moos waarom andere honden zich genoodzaakt zien om duidelijk te maken hoe ze erover denken. Niet dat het dan acceptabel is hoor, dat zeg ik niet.

[Moos]

Toch vind ik het apart dat Moos dit altijd aan trekt, en dat het zo vaak gebeurt.

Ik heb ook drie kleine honden en ik maak vrijwel nooit mee dat ze gedomineerd worden door een andere hond. Ze reageren ook niet heel erg alert als andere honden naderen, komen die snuffelen is het best, en willen ze spelen, is het leuk. En anders lopen we door. En het zijn terrierkaraktertjes, dus ook niet bepaald honden die zich onderdanig gedragen.

Ook als Buck er niet bij is, hebben we echt nergens last van. Met mijn kleine honden kan ik echt heel relaxed lopen. En dan heb ik het over honden van 9 a 10 tot 13 kilo. Wel groter als Moos natuurlijk, maar toch niet zo heel veel verschil.

Dus misschien is er toch ook iets in de houding van Moos waarom andere honden zich genoodzaakt zien om duidelijk te maken hoe ze erover denken. Niet dat het dan acceptabel is hoor, dat zeg ik niet.

Ik denk persoonlijk dat het er ook mee te maken heeft dat Moos gecastreerd is; daarvoor gebeurde dit namelijk nooit
Ik denk dat het probleem bij Moos erin zit dat hij juist ook door de castratie niet zeker genoeg meer is, en dat andere honden dat feiilloos aanvoelen en daar 'gebruik van maken'. Dat snauwen komt naar mijn idee ook voort uit onzekerheid, alleen dan een ander soort onzekerheid dan bijv. die van Saar. Een onzekerheid van "shit, ik kom niet stoer genoeg over, en ik vind die opdringerige hond toch wel engig worden nu, maar ik ga me niet laten kennen dus grauw ik hem weg". Zoiets

Ik kan trouwens ook heel relaxed lopen met Moos hoor. Alleen gisteren kwamen we toevallig in een uur tijd ik denk wel 50 vreemde honden tegen, waaronder heel veel zeer zelfverzekerde opdringerige lab-reuen. Op een gegeven moment stonden er 3 of 4 tegelijk tegen Moos aan te hangen, en dat gebeurde meerdere keren. Dus vandaar mijn vraag nu. Maar het is dus niet zo dat ik vreselijk op mijn hoede door het bos loop normaal gesproken

En ik denk ook niet dat zijn formaat er erg veel mee te maken heeft Alleen heeft dat wel weer te maken met hoe ik ermee omga, en dat hij dus weinig mag. 6 kilo of ongeveer 10 kilo is in kwetsbaarheid toch een behoorlijk verschil (vind ik hoor ).

[Baily]

Toch vind ik het apart dat Moos dit altijd aan trekt, en dat het zo vaak gebeurt.

Ik heb ook drie kleine honden en ik maak vrijwel nooit mee dat ze gedomineerd worden door een andere hond. Ze reageren ook niet heel erg alert als andere honden naderen, komen die snuffelen is het best, en willen ze spelen, is het leuk. En anders lopen we door. En het zijn terrierkaraktertjes, dus ook niet bepaald honden die zich onderdanig gedragen.

Ook als Buck er niet bij is, hebben we echt nergens last van. Met mijn kleine honden kan ik echt heel relaxed lopen. En dan heb ik het over honden van 9 a 10 tot 13 kilo. Wel groter als Moos natuurlijk, maar toch niet zo heel veel verschil.

Dus misschien is er toch ook iets in de houding van Moos waarom andere honden zich genoodzaakt zien om duidelijk te maken hoe ze erover denken. Niet dat het dan acceptabel is hoor, dat zeg ik niet.

Ik denk persoonlijk dat het er ook mee te maken heeft dat Moos gecastreerd is; daarvoor gebeurde dit namelijk nooit
Ik denk dat het probleem bij Moos erin zit dat hij juist ook door de castratie niet zeker genoeg meer is, en dat andere honden dat feiilloos aanvoelen en daar 'gebruik van maken'. Dat snauwen komt naar mijn idee ook voort uit onzekerheid, alleen dan een ander soort onzekerheid dan bijv. die van Saar. Een onzekerheid van "shit, ik kom niet stoer genoeg over, en ik vind die opdringerige hond toch wel engig worden nu, maar ik ga met niet laten kennen dus grauw ik hem weg". Zoiets

Ik kan trouwens ook heel relaxed lopen met Moos hoor. Alleen gisteren kwamen we toevallig in een uur tijd ik denk wel 50 vreemde honden tegen, waaronder heel veel zeer zelfverzekerde opdringerige lab-reuen. Dus vandaar mijn vraag nu. Maar het is dus niet zo dat ik vreselijk op mijn hoede door het bos loop normaal gesproken

En ik denk ook niet dat zijn formaat er erg veel mee te maken heeft Alleen heeft dat wel weer te maken met hoe ik ermee omga, en dat hij dus weinig mag. 6 kilo of ongeveer 10 kilo is in kwetsbaarheid toch een behoorlijk verschil (vind ik hoor ).

Ja misschien is dat ook wel zo, dat ik me vergis in de kwetsbaarheid. Ik merk ook aan mijn honden dat ze feilloos aanvoelen of de andere hond onzeker is, en daar gaan ze inderdaad anders mee om als met een zelfverzekerde hond. Dat zou het verschil kunnen zijn, waardoor onzekere honden meer te maken krijgen met andere honden die hun domineren of opdringerig zijn.

Diezelfde honden zijn tegenover andere minder onzekere honden, misschien heel anders van gedrag.

[Moos]

Ja misschien is dat ook wel zo, dat ik me vergis in de kwetsbaarheid. Ik merk ook aan mijn honden dat ze feilloos aanvoelen of de andere hond onzeker is, en daar gaan ze inderdaad anders mee om als met een zelfverzekerde hond. Dat zou het verschil kunnen zijn, waardoor onzekere honden meer te maken krijgen met andere honden die hun domineren of opdringerig zijn.

Diezelfde honden zijn tegenover andere minder onzekere honden, misschien heel anders van gedrag.

Nou ja, Moos is niet meteen kapot hoor Maar naast een stoere lab-reu die zich zo groot mogelijk maakt is Moos een heel klein iel dwergje

Het is een beetje lastig uit te leggen, want ik zou Moos zeker geen onzekere hond noemen. Alleen hij mist wel duidelijk dat beetje extra 'stoerheid' waardoor andere honden hem serieus zouden nemen. Op mij komt hoe Moos benaderd wordt vaak heel erg over van "zooo, bij die ga ik eens kijken hoever ik kan gaan, eens kijken of hij daar wat tegenin durft te brengen" Zoiets

En als Moos dan dus snauwt denkt 9 van de 10 keer die andere hond "whahahahahaha, jaja, denk je dat dat indruk op me maakt kleine? Wacht, dan ga ik eens kijken hoe je reageert als ik tegen je kont aan duw"
Zoiets

Dus ik snap ook best dat het ook aan Moos ligt. Alleen ik vind het wel erg vervelend als andere bazen hun hond maar door en door en door laten gaan terwijl toch overduidelijk is dat ik bezig ben om samen met Moos door te lopen.
En dan komt die kwetsbaarheid weer om de hoek kijken; dat ik het ook gewoon echt niet fijn vind een flinke lab-reu (of iets van dat formaat of groter) tegenover Moos

[Zoek stok!]

Alleen ik vind het wel erg vervelend als andere bazen hun hond maar door en door en door laten gaan terwijl toch overduidelijk is dat ik bezig ben om samen met Moos door te lopen.
En dan komt die kwetsbaarheid weer om de hoek kijken; dat ik het ook gewoon echt niet fijn vind een flinke lab-reu (of iets van dat formaat of groter) tegenover Moos

Dat snap ik ook wel hoor. Ik heb gelukkig de eigenaar van de Lab reu die constant Bram probeerde te domineren zo ver dat ze hem aanlijnt als wij er aan komen. Maar dat doet ze alleen omdat ze toch wat geschrokken is van Brams reactie toen meneer Lab Bram bij de derde ontmoeting weer probeerde te blokken.

Ik vermoed dat een snauwende Kooiker nog net wat meer indruk maakt op de eigenaar van een Lab dan een snauwende Maltezer

[Moos]

Alleen ik vind het wel erg vervelend als andere bazen hun hond maar door en door en door laten gaan terwijl toch overduidelijk is dat ik bezig ben om samen met Moos door te lopen.
En dan komt die kwetsbaarheid weer om de hoek kijken; dat ik het ook gewoon echt niet fijn vind een flinke lab-reu (of iets van dat formaat of groter) tegenover Moos

Dat snap ik ook wel hoor. Ik heb gelukkig de eigenaar van de Lab reu die constant Bram probeerde te domineren zo ver dat ze hem aanlijnt als wij er aan komen. Maar dat doet ze alleen omdat ze toch wat geschrokken is van Brams reactie toen meneer Lab Bram bij de derde ontmoeting weer probeerde te blokken.

Ik vermoed dat een snauwende Kooiker nog net wat meer indruk maakt op de eigenaar van een Lab dan een snauwende Maltezer

De bazen nemen Moos meestal net zo serieus als de bijbehorende honden

[Zoek stok!]

Alleen ik vind het wel erg vervelend als andere bazen hun hond maar door en door en door laten gaan terwijl toch overduidelijk is dat ik bezig ben om samen met Moos door te lopen.
En dan komt die kwetsbaarheid weer om de hoek kijken; dat ik het ook gewoon echt niet fijn vind een flinke lab-reu (of iets van dat formaat of groter) tegenover Moos

Dat snap ik ook wel hoor. Ik heb gelukkig de eigenaar van de Lab reu die constant Bram probeerde te domineren zo ver dat ze hem aanlijnt als wij er aan komen. Maar dat doet ze alleen omdat ze toch wat geschrokken is van Brams reactie toen meneer Lab Bram bij de derde ontmoeting weer probeerde te blokken.

Ik vermoed dat een snauwende Kooiker nog net wat meer indruk maakt op de eigenaar van een Lab dan een snauwende Maltezer

De bazen nemen Moos meestal net zo serieus als de bijbehorende honden

[Moos]

Alleen ik vind het wel erg vervelend als andere bazen hun hond maar door en door en door laten gaan terwijl toch overduidelijk is dat ik bezig ben om samen met Moos door te lopen.
En dan komt die kwetsbaarheid weer om de hoek kijken; dat ik het ook gewoon echt niet fijn vind een flinke lab-reu (of iets van dat formaat of groter) tegenover Moos

Dat snap ik ook wel hoor. Ik heb gelukkig de eigenaar van de Lab reu die constant Bram probeerde te domineren zo ver dat ze hem aanlijnt als wij er aan komen. Maar dat doet ze alleen omdat ze toch wat geschrokken is van Brams reactie toen meneer Lab Bram bij de derde ontmoeting weer probeerde te blokken.

Ik vermoed dat een snauwende Kooiker nog net wat meer indruk maakt op de eigenaar van een Lab dan een snauwende Maltezer

De bazen nemen Moos meestal net zo serieus als de bijbehorende honden

Hihi

Ach weet je, ik klaag er wel over dat dit de keerzijde van de medaille is als je een hondje hebt wat niet intimiderend en altijd knuffelig overkomt.
Maar heel eerlijk, als ik mocht kiezen, dan heb ik liever dat de hele wereld Moos' snauw niet serieus neemt, dan dat ze me meteen op mijn nek zitten over 'die valse rothond'

[nance]

Ik vind het niet nodig dat er gedomineerd wordt. Maar soms weet ik niet wanneer ik moet zeggen dat t genoeg is, Ollie is vriendelijk, Maakt kennis als dat mag van de andere baas(als het niet mag gaat hij vast). Gaat er dan naar toe met de staart hoog en kwispelend. Vaak is t ff snuffelen en dan gaat hij heel hoog piesen tegen de dichts bijzijnde boom, eigenlijk moet ik hem dan al terug roepen, maar aan de andere kant gebeurt er eigenlijk niks. Als de andere reu daaroverheen piest, gaat Ollie daar vaak weer overheen en zo staan ze dan hun mannetje.
Het is dus 1x gebeurd dat een Rottweiler reu dat niet pikte en op Ollie klapte, was ff knokken en na een brul van mij hield Ollie gelijk op.
Ik vind de grens dus heel vaag, wanneer en wat tolereer je en wanneer grijp je in?

Bij kleine hondjes is Ollie helemaal niet opdringerig daar heeft hij heilig ontzag voor. Dat is hij gewend in huis, mijn kleintjes zijn hem de baas en eigenlijk accepteerd hij dat van alle kleintjes

[bauke]

alleen grijp ik in, als ze echt gaan vechten , en ik zeker weet , dat Bauke is begonnen .
Hij had nogal een macho-houding tegenover kleintjes , maar dat heb ik zoveel als ik kon, dùs elke keer weer, ingedamd, door zijn nekvel te pakken.

Je bent zèlf de leider en de baas over je eigen hond en als hij dan vervelend doet , met vechten erbij, móet je toch ingrijpen??
Want het is ook jouw verantwoordelijkheid .

Maar ik zeg ik ook wat tegen Bauke, àls hij iets wil beginnen en met grommen gaat beginnen.

Wij zijn de baas en wij zeggen wanneer er gegromt en gevochten wordt, niet de onderste van de familie, onze hond dus.
Zo gaat dat ook met wolven.

[bauke]

of met poten op ruggen meppen. Ik wil ook niet dat een andere hond dat bij Vegas doet.

Ik heb er een bloedhekel aan als mensen hun reuen maar lekker laten gaan

Ik denk , dat dat onwetendheid is van die mensen, ik heb notabene een keer gehad , dat een Senner-reu, je weet hóe zwaar die zijn, steeds maar weer de voorpoten op Bauke zijn rug wilde leggen, en die vrouw zei: "ach, kijk, .. hij wil spelen"

Nu is Bauke wel een expert geworden met dit ontwijken van dit dominante gedrag omdat hij gevoelige heupen heeft, dus ik hoef nooit in te grijpen.

Maar het idee.. ik vind dit geen spelen, op een rug zo wat willen gaan staan !

[Jeannettebo]

Bo is niet dominant, maar als een andere hond(vooralsnog de kleinere) lelijk doet tegen hem, zal hij hem wel op zijn plaats zetten. dan is het klaar en spelen ze verder. bij grotere honden gaat hij direct op zijn rug liggen, behalve als ze op hem gaan ruijen dan wurmt hij zich er tussen ui'.
Het op de plaats zetten heb ik op zich geen probleem mee, zolang hij maar niet begint en dat doet hij niet, oke hij is pas 9 maanden, maar echt dominant verwacht ik niet dat hij gaat worden.
Wij hebben in de buurt ieder avond een speeluurtje, dus dat is hun roedel. een aantal honden zijn aan het puberen en zijn aan het uitprobetren waar ze staan. dan worden ze door de oudere honden af en toe op hun plaats gezet. dat moet kunnen, daarna wordt er weer verder gespeeld en het is alleen lawaai maken.

[nance]

Je bent zèlf de leider en de baas over je eigen hond en als hij dan vervelend doet , met vechten erbij, móet je toch ingrijpen??
Want het is ook jouw verantwoordelijkheid .

.

Domineren is wat anders als vechten. t Is alleen de vraag wanneer je ingrijpt en wat je tolereert. Het zijn en blijven honden(en geen wolven) en er is altijd interactie.

[Edwin Fagnano]

Bo is niet dominant, maar als een andere hond(vooralsnog de kleinere) lelijk doet tegen hem, zal hij hem wel op zijn plaats zetten. dan is het klaar en spelen ze verder. bij grotere honden gaat hij direct op zijn rug liggen, behalve als ze op hem gaan ruijen dan wurmt hij zich er tussen ui'.
Het op de plaats zetten heb ik op zich geen probleem mee, zolang hij maar niet begint en dat doet hij niet, oke hij is pas 9 maanden, maar echt dominant verwacht ik niet dat hij gaat worden.
Wij hebben in de buurt ieder avond een speeluurtje, dus dat is hun roedel. een aantal honden zijn aan het puberen en zijn aan het uitprobetren waar ze staan. dan worden ze door de oudere honden af en toe op hun plaats gezet. dat moet kunnen, daarna wordt er weer verder gespeeld en het is alleen lawaai maken.

Wat ik me vaak afvraag, er wordt altijd zo onduidelijk over roedels gepraat. En ook heeft men het vaak over een 'gelegenheidsroedel', ervaart een dier dat wel zo?

Volgens mij is het dat als een hond een roedel heeft dat hij er toch minimaal een bepaalde periode constant moet bij zijn of niet? Ik geloof nooit dat als je iedere dag een uur met je honden gaat spelen hij dat als een roedel ziet.

Kan iemand daar eens wat meer van vertellen?

[Moos]

Bo is niet dominant, maar als een andere hond(vooralsnog de kleinere) lelijk doet tegen hem, zal hij hem wel op zijn plaats zetten. dan is het klaar en spelen ze verder. bij grotere honden gaat hij direct op zijn rug liggen, behalve als ze op hem gaan ruijen dan wurmt hij zich er tussen ui'.
Het op de plaats zetten heb ik op zich geen probleem mee, zolang hij maar niet begint en dat doet hij niet, oke hij is pas 9 maanden, maar echt dominant verwacht ik niet dat hij gaat worden.
Wij hebben in de buurt ieder avond een speeluurtje, dus dat is hun roedel. een aantal honden zijn aan het puberen en zijn aan het uitprobetren waar ze staan. dan worden ze door de oudere honden af en toe op hun plaats gezet. dat moet kunnen, daarna wordt er weer verder gespeeld en het is alleen lawaai maken.

Wat ik me vaak afvraag, er wordt altijd zo onduidelijk over roedels gepraat. En ook heeft men het vaak over een 'gelegenheidsroedel', ervaart een dier dat wel zo?

Volgens mij is het dat als een hond een roedel heeft dat hij er toch minimaal een bepaalde periode constant moet bij zijn of niet? Ik geloof nooit dat als je iedere dag een uur met je honden gaat spelen hij dat als een roedel ziet.

Kan iemand daar eens wat meer van vertellen?

Ik denk dat ze de gelegenheidsroedel niet zo echt als roedel zien als de echte eigen roedel, maar dat ze toch wel dat 'team-gevoel' hebben.
Ik loop vrijwel dagelijk in een gelegenheidsroedel, al vanaf dat Moos 8 maanden was. Maar in die gelegenheidsroedel zijn Moos en Saar superduidelijk ook weer met zijn tweetjes hun eigen roedeltje. Het is overduidelijk dat die twee bij elkaar horen. Maar toch maken ze ook wel weer deel uit van die andere roedel.
Wat je bijvoorbeeld heel erg ziet is dat de gelegenheidsroedel met zijn allen op 1 vreemde hond in het bos af willen rennen (mag niet van ons als er veel honden zijn, dan worden er een stel teruggeroepen). Maar wat je dan ook weer heel erg ziet is dat Saar niet meerent als Moos niet ook komt. Dan gaat de gelegenheidsroedel er dus op af, maar haar echte roedelmaatje niet, en dan kiest ze altijd voor hem.

Als er nieuwe pupjes in het bos komen worden ze direct opgenomen, nieuwe teven ook. Nieuwe reuen ook, maar die worden altijd eerst aan de ballotage-commissie van de andere reuen onderworpen. Zo'n nieuwe reu moet zich dan netjes laten besnuffelen, of een kleine snauw her en der incasseren, en dan kan hij meespelen en is het goed.

[Jeannettebo]

ze nemen het op voor elkaar tegen vreemde honden. de hoogste reu moet bij vreemde reuen altijd even erover heenstaan(zijn baas pakt hem ook vast als er een vreemde reu komt omdat zij dat eigenlijk ook niet wil) terwijl hij dat bij de vaste groep niet doet.
ik heb wel het idee dat als je ze samen ziet dat het "eigen"is. de meeste honden zijn ook opgegroeid met deze groep.

[Moos]

ze nemen het op voor elkaar tegen vreemde honden. de hoogste reu moet bij vreemde reuen altijd even erover heenstaan(zijn baas pakt hem ook vast als er een vreemde reu komt omdat zij dat eigenlijk ook niet wil) terwijl hij dat bij de vaste groep niet doet.
ik heb wel het idee dat als je ze samen ziet dat het "eigen"is. de meeste honden zijn ook opgegroeid met deze groep.

Ik ben zelf eigelijk wel benieuwd in hoeverre dat voor elkaar opnemen, en dat ze elkaar niet steeds meer hoeven te imponeren, voorkomt uit het roedelgevoel, of gewoon meer uit het feit dat ze elkaar goed kennen.
Vroeg ik me opeens af

Ik heb namelijk bij de gelegenheidsroedel waar Moos en Saar tussen lopen haast meer het idee dat ze elkaar afzonderlijk heel goed kennen, en daarom wat samenspannen en zonder spanning met elkaar om kunnen gaan, dan dat ze echt een hele hechte roedel vormen.
Er is bijvoorbeeld niet 1 hond die echt de leider van het stel is. Er zijn wel reuen en teven die duidelijk boven de rest staan, maar dat zijn ook gewoon de zelfverzekerde types, die in bijna elk hond/hond contact wel de boventoon voeren. En dan zijn er de lulletjes, zoals Saar , maar dat zijn dan ook meteen de honden die in bijna elk hond/hond contact de laagste zijn.
Saar is bijvoorbeeld tegenover Moos best een fel ding af en toe, en durft heel ver bij hem te gaan. In de gelegenheidsroedel doet ze dat alleen maar bij 1 reu die net zo oud is en waarmee ze vanaf 8 weken is opgegroeid. Voorderest loopt ze erbij als een muurbloempje. Terwijl ze in haar echte kleine roedeltje duidelijk toch meer durft.
Toen kleine Bram hier nog was had Saar hem er ook onwijs onder. In de gelegenheidsroedel toont ze standaard haar buikje zelfs aan de nieuwe pups. In de gelegenheidsroedel zie ik meer Saar zoals ze is met elke willekeurige bekende of onbekende hond. In haar eigen kleine roedeltje zag, en zie, ik een veel stoerdere kant van haar ook.

Snap je me nog een beetje

[Jeannettebo]

ja ik snap wat je bedoelt. als bo als hij alleen is een reu tegen komt van eigen formaat maakt hij zich klein en komthij bescherming zoeken. maar is hij met de groep dan is hij haantje de voorste, bedoel je dat een beetje?

[Moos]

ja ik snap wat je bedoelt. als bo als hij alleen is een reu tegen komt van eigen formaat maakt hij zich klein en komthij bescherming zoeken. maar is hij met de groep dan is hij haantje de voorste, bedoel je dat een beetje?

Nou, zo ongeveer denk ik. Ik ben zelf ook nog zoekende naar wat ik bedoel

Ik heb bij de gelegenheidsroedel hier meer het idee dat het gewoon vertrouwd en bekend is, meer dan dat er echt een heel duidelijk roedel verband is. De bepaalde interactie die er hier is tussen ranglaagste Saar en ranghoogste Moos zie ik in de gelegenheidsroedel eigenlijk niet terug.
Tuurlijk is er wel flink wat interactie, maar toch op een wat andere manier dan wat ik in hun eigen kleine roedeltje van twee zie gebeuren. Zeker als ik kijk naar toen Bram er nog bij was; die drie gingen heel anders met elkaar om, veel intensiever en dieper, dan ze omgaan met de honden van de gelegenheidsroedel.

[Jeannettebo]

op welke manier gaan ze dan interactiever met elkaar om, heb je voorbeelden

[Moos]

op welke manier gaan ze dan interactiever met elkaar om, heb je voorbeelden

Moos en Saar zijn eigenlijk een heel groot deel van de dag bezig met elkaar. Dat is zeker niet altijd d.m.v. spelen of samen eten ofzo, maar ook heel vaak door even een neus tegen een oor aanduwen. Even heeel kort elkaar in de nek knabbelen. Even kort snuf/snuf doen gevolgd door een lebber over de neus. Dat soort dingetjes. Beetje vermenselijkt doet het mij denken aan even laten merken dat ze elkaar mogen, of even snel een kusje geven in het voorbijgaan. Zoiets
In de gelegenheidsroedel zijn ze bezig met spelen of sjorren samen, en soms likt een onderdanig hondje de bek van een andere hond. Maar ik zie ze niet in het voorbijgaan even zachtjes een seconde of 15 een oor uitsoppen ofzo

Nu weet ik verder totaal niet of dat iets met het roedelgevoel te maken heeft hoor, maar even als voorbeeld van hoe ik die omgang veel intensiever vind dan wat ik in de gelegenheidsroedel zie.

Edit; wat ik ook zie, bij verder nadenken , maar wat misschien ook meer met de omgang tussen Moos en Saar te maken heeft hoor, dat zou kunnen, is dat Saar altijd Moos in de gaten houdt.
Niet zozeer dat ze hem continu als een schaduw achtervolgt, alhoewel, het komt in de buurt...maar ze let op wat hij doet, hoe hij reageert etc.
In de gelegenheidsroedel let ze op geen een hond qua reactie, ja op Moos. Moos zelf gaat in die roedel ook geheel zijn eigen gang, volgt geen andere honden, en let ook niet op de reactie van een bepaalde andere hond. En Moos is zeker ook niet de hond waar de rest van de gelegenheidsroedel wel op let

[Jeannettebo]

daar heb je gelijk in. maar volgens mij raken we een beetje oftopic. ik wilde ermee aangeven wat ik wel en niet accepteer, dus eigenlijk wat er onder dominant gedrag wordt verstaan. Bo gaat namelijk bij een vreemde hond hoe klein ook eerst neus en kont ruiken, hij gaat er niet overheen staan. en e rangorde bepaling binnen de groep mag tot op zekere hoogte anders blijven ze het iedere keer doen

[Moos]

daar heb je gelijk in. maar volgens mij raken we een beetje oftopic. ik wilde ermee aangeven wat ik wel en niet accepteer, dus eigenlijk wat er onder dominant gedrag wordt verstaan. Bo gaat namelijk bij een vreemde hond hoe klein ook eerst neus en kont ruiken, hij gaat er niet overheen staan. en e rangorde bepaling binnen de groep mag tot op zekere hoogte anders blijven ze het iedere keer doen

Ik vind het wel een interessante of topic

Maar Moos mag ook veel meer als ik weet dat we die hond nog bijna elke dag tegen gaan komen in het bos hoor, of als het een hond van vrienden/kenissen is Dat wil zeggen, als ik zo in kan schatten dat het na wat aftasten van beide kanten wel losloopt.

[Jeannettebo]

het is inderdaad interssant, moet ik toegeven. en het scheelt inderdaad of het een bekende gaat worden en ook hoe de andere baas erover denkt als die direct denkt ach wat zielig dan lukt het natuurlijk niet . Zo hebben wij s'avonds wel eens dat er dan mensen met een nieuw klein hondje komen, ja daar gaan ze eve op af om te kijken wie het is. En dan gaan ze hem op tillen. wij probern ze dan te overtuigen dat als ze hem neer zet het al veel beter gaat.

[Ella46]

Andy domineert en laat domineren, naar mijn idee voelt hij goed aan wat hij wanneer kan en wanneer hij moet inbinden. ik laat hem dan ook zijn gang gaan. De hond van mijn nicht zet hij terug op zijn plaats als hij lastig is, maar bij zijn oudere broer weet hij wat hij kan en zodra die ook maar naar hem kijkt weet hij dat het genoeg is. als andy raar gaat doen en honden gaat domineren om het domineren dan kap ik hem af.

[Geer]

Lastig...

Eigenlijk laat ik het toe, van beide kanten... Nu zijn mijn honden niet zo van de domineerderige maar meer van de gedomineerden... Maar nog nooit heb ik echt ingegrepen, ik heb altijd het gevoel dat dat het alleen maar stressvoller en daarmee erger maakt. Soms ligt een van de twee even op de rug, of doet een plas en durft niet verder te lopen. Dan loop ik gewoon door, gaat eigenlijk vanzelf meestal wel goed. Ted heeft maar een hondje waar zij de baas over durft te spelen, die is NOG kleiner Daar legt ze haar pootje op, ze borstelt en probeert te rijden. Ik laat ook dat gaan (en het baasje van dat hondje ook) en dan resulteert het meestal in spelen...

Maar wellicht dat dit anders is met onderdanige teefjes dan met iets dominantere reutjes...denk ik zo maar...

[Moos]

Lastig...

Eigenlijk laat ik het toe, van beide kanten... Nu zijn mijn honden niet zo van de domineerderige maar meer van de gedomineerden... Maar nog nooit heb ik echt ingegrepen, ik heb altijd het gevoel dat dat het alleen maar stressvoller en daarmee erger maakt. Soms ligt een van de twee even op de rug, of doet een plas en durft niet verder te lopen. Dan loop ik gewoon door, gaat eigenlijk vanzelf meestal wel goed. Ted heeft maar een hondje waar zij de baas over durft te spelen, die is NOG kleiner Daar legt ze haar pootje op, ze borstelt en probeert te rijden. Ik laat ook dat gaan (en het baasje van dat hondje ook) en dan resulteert het meestal in spelen...

Maar wellicht dat dit anders is met onderdanige teefjes dan met iets dominantere reutjes...denk ik zo maar...

Ik grijp bij Saar eigenlijk ook nooit in. Die zal zich toch altijd onderdaniger dan onderdanig opstellen, dus ik ben dan nooit bang dat er mot ontstaat.
Bij Saar houden de meeste honden het trouwens ook erg snel voor gezien. Zodra ze half op haar zij heeft gelegen en haar staart uit de krul heeft getrokken zijn de meeste honden al wel klaar met haar.

Ik gebruik Saar ook wel als bliksemafleider als ik een hele stoere macho reu aan zie komen dan mag Saar er opaf, en hou ik Moos even bij me (die is sowieso dan niet zo heel erg happig om er naartoe te gaan).