Manu schreef:Hanneke2 schreef:
Hij lijkt echt enorm naast dat tengere teefje, ik kan me ook wel voorstellen dat ze hem als veilige haven ziet!
Ja hè, maar het valt qua hoogte best mee.

Haha, dat ziet er inderdaad heel anders uit!
Neemt Toto ook gemakkelijk snacks aan? Uma helemaal niet namelijk. Heel soms kaas maar ze vindt het buiten nog wat spannend, helemaal als we stilstaan.
Oh wat jammer dat ze niet zo van de koekies is. Toto is dol op vreten en juist daarom kon hij zo makkelijk los. Hij krijgt ook nog elke keer als hij terug komt en elke keer als hij me uit zichzelf aankijkt iets lekkers. Hij weet inmiddels ook prima bij welke bekende bazen er wel een koekie te halen valt, en dat vind ik best. Hij springt niet op, wacht netjes op zijn beurt, en hij leert dat er heel veel leuke mensen zijn die hij kan vertrouwen.
Ik zou als ik jou was gewoon regelmatig wat lekkers aan Manu aanbieden en dan steeds kijken of Uma ook wil. Ik vind het leven zoveel makkelijker als een hond interesse heeft in lekkere hapjes.
Als iemand mij had verteld wat ze allemaal binnen een week al met een onzeker opvangertje hadden gedaan had ik me wel even achter de oren gekrabt. Maar overal waar Manu bij is vindt ze het uiteindelijk oké
Daarom moeten wat onzekere herplaatsers in mijn ogen ook altijd bij een stabiele vriendelijke hond worden geplaatst. Daar krijg je uiteindelijk blije honden van. Ik zou me trouwens ook geen zorgen maken dat ze teveel op Manu gaat steunen, en het stel zo min mogelijk scheiden. Mijn ervaring met Lilo (die in eerste instantie de hele wereld eng vond, behalve Jack) is dat dat vanzelf goed komt.
Hanneke2 schreef:
Oh en dat wildenthousiast worden van treinen....

ik vond Manu al leuk maar nu helemaal. Jack had dat met de metro, wilde daar ook iedereen altijd begroeten want zo hoorde dat.

Leuk zo'n gezellige jongen. Ze hadden elkaar vast heel leuk gevonden.
Hanneke2 schreef:
Wees maar stikblij met je heerlijk sociale stoere vent. Da's een hele goeie hond die je daar hebt, en ik hoop dat je ook als Uma blijft nog wat meer opvangers op de rails gaat zetten want ik denk dat Manu daar zijn poot niet voor omdraait.
Ik mag niet huilen, ik mag niet huilen.

Wat ontzettend lief. Ik ga er helemaal van stralen.
Hij doet het ook wel bijzonder goed hè? Mijn eerste hond en mijn allergrootste liefde. Ik ben zo ontzettend trots op hem.
Hij had altijd al dat hij goed op kon schieten met onzekere of bange honden. Vooral de kleintjes, die racen met hem en spelen terwijl ze dat met een andere hond, en al helemaal geen grote, niet zouden durven. Ik dacht dat het toeval was. Maar ik denk nu wel dat hij gewoon een rots in de branding is voor hen. Open, vrolijk, vriendelijk en beleefd.
En knap

De ideale man

Haha nee niet huilen mens, wees gewoon lekker blij en trots dat je zo'n geweldige hond hebt! Jack was ook mijn eerste hond, en exact wat jij beschrijft van Manu, de kleinste en angstigste hondjes kon hij uiteindelijk zover krijgen dat ze hem als hun grote veilige vriend zagen en omdat hij heel voorzichtig was wilden ze dan ook wel met hem spelen. Mens, ik ging zelfs vreemde mensen met bange hondjes lastig vallen omdat ik gewoon zeker wist dat dat bange hondje uiteindelijk wel met Jack zou kunnen en elk bang hondje verdient een goeie zelfverzekerde grote vriend. Sommige mensen zullen me wel strontirritant hebben gevonden, maar het werkte wel.
En dan is het ook gewoon heerlijk dat je er zo'n onzeker hondje bij kan zetten dat zich alsmaar kan optrekken aan dat goeie voorbeeld. Lilo was zonder Jack ook nooit gekomen waar ze nu is, en ik denk dat deze situatie voor Uma ook optimaal is om zich geleidelijk te kunnen ontwikkelen tot een vrij en blij hondje. Dat wat ze af en toe laat zien, dat zorgeloos vrolijke, dat is het hondje dat onder die onzekerheid zit, en de truuk is om dat naar boven te halen. En dat doe je een beetje zelf, en Manu doet de rest.
