Kijk, mensen mogen van mij nu in principe Ted best aaien. Vindt ze leuk, en als die mensen het niet erg vinden dat ze tijdens het aaien opspringt om ze in het gezicht te likken (als ze door de knieen gaan dan), prima. Dat laat ik nu ook begaan. Maar ik heb haar nu zover dat ze niet meer uit eigen beweing naar mensen toerent om contact te 'vragen', het gebeurt nu alleen nog als mensen haar echt roepen en duidelijk aanhalen. En dan is het voor mij prima. Dan bezorgt ze mensen die niet van honden gediend zijn namelijk geen overlast en kan ze toch loslopen.Zoek stok! schreef:Tsja, ik ken het ook van de andere kant. Dat er een hond op je af komt rennen, je toegesnauwd krijgt dat je hem moet negeren, maar dat dit werkelijk bijna onmogelijk is omdat hij rond je benen hupst. Als ik dan maar blijf staan zodat de baas de hond kan komen ophalen, krijg ik nog een boze blik ook omdat ik het blijkbaar niet goed doe.
Als je niet wilt dat je hond contact maakt, dan moet je je hond bij je houden. Niet het opvoeden van je hond aan een ander overlaten.
Ik ken het wel hoor, maar dan van de andere kant. Bram kan onaardig reageren naar mensen die hem aanhalen. Ik heb me daar heel lang druk over gemaakt, zo van 'blijf dan ook van hem af!'. Maar nu vind ik dat ik het contact moet vermijden. Dus lopen we bijv. langs kinderen, dan gaan we daar al volgend langs. Het probleem ligt bij mij, niet bij goedbedoelende mensen die een lief schattig hondje zien en willen aaien. Nog steeds kan ik geirriteerd zijn als mensen iets onverwachts doen en Bram daarop reageert. Maar dat is eigenlijk gewoon afreageren dat ik het niet zag
Om zover te komen moest ik haar alleen wel trainen. Ted was geen hondje dat direct bij iemand opsprong, Ted was als klein Tedje een hondje dat op haar rug ging liggen en dan voor de voeten van andere mensen rolde. Al piepend. Er zijn wel eens mensen op haar gaan staan omdat ze al keuvelend ineens een Teckel voor de voeten hadden liggen. Ontzeeeeettend onderdanig en opdringerig, maar zonder direct te springen. Zodra mensen haar dan aanhaalden stond ze wel op en ging ze springen, blaffen en joelen. Ik woonde in een vrij allochtone wijk, waar een groot gedeelte van de mensen niet op honden, laat staan loslopende springende honden, zaten te wachten. Ted is een hondje dat redelijk goed luistert. En om haar in een druk stadspark haar het loslopen te ontzeggen omdat mensen geen boodschap hebben aan mijn zorgvuldige opvoeding, mwah. Ik heb haar op momenten gerust aangelijnd omdat ik ook wel inzag dat dit mijn pakkie an was...en je bent ook primair verantwoordelijk voor het gedrag van je eigen hond. Er zaten diverse scholen in de buurt en bij hordes kleine kindertjes ging ze gewoon aan de lijn. Maar normale, volwassen personen die mijn vraag lachend in de wind slaan? Dan is het tijdens die training toch echt mijn hond en bepaal ik of mensen haar wel of niet mogen roepen, aanhalen of optillen. Het IS toch ook van de zotte dat mensen zonder te vragen je hond optillen??? Laatst zat ze plots in een bakfiets getild. Zonde te vragen: "kijk wat een lief hondje Sanne!".
Als je een opgevoerde brommer jat en je rijdt jezelf te pletter omdat je niet doorhad dat hij opgevoerd was...dan vind ik dat een groot gedeelte eigen schuld hele dikke bult. Had je er maar af moeten blijven. Uiteraad wel in die wetenschap dat Ted gewoon een sociaal hondje is en geen hond die bij ieder contact direct een hand afbijt, dat is iets anders.
te geven, dan moet ie wel wegwezen want dan is hij aan het verkeerde adres.
Dat doet Felix ook, als hij merkt dat iemand hem aandacht geeft. Dan hebben ze hem aangezet en dat zullen ze weten ook 
" 
