Beschouw jij je hond als je eigen kind?

[Muk]

Toch geloof ik niet dat ook maar één hondenbezitter tegen iemand die net een jong kind is verloren zal zeggen dat ie meevoelt omdat hij ook net een hond is verloren en dus weet hoe het voelt.

Dat kan ik mij ook niet voorstellen. Maar zulke vergelijkingen maak ik zowiezo niet, want iedereen beleeft en verwerkt verdriet anders. Niet minder of meer, maar anders.

[Mara Roulette]

Ik zie Mac niet als mijn kind hij is een hond dus wordt ook op die manier behandelt. Maar ik moet wel zeggen dat sinds ik Mac heb ik anders kijk naar kinderen. Waar ik eerst echt graag aan kinderen wilde beginnen heb ik nu zoiets van eerst Mac even op de rails zetten.
Ik denk dat in die zin Mac wel een stukje tijd vult wat anders door het zorgen voor kind ingevuld zou worden. Grooot verschil is echter dat mijn hond naar alle waarschijnlijkheid een stuk sneller opgegroeid is en dat er dan wel weer tijd is voor kindertjes. Maar er is nu wel uitstel

[Ianthe]

Nee, een hond is een hond, een kind is een kind. Ik beschouw mijn honden zeker niet als kinderen en dat doen mijn ouders ook niet. Maar dat betekend niet dat je niet zielsveel van je hond houd en er zo goed mogelijk voor zorgt.

[Brindlecardi]

Mijn honden zijn geen kinderen maar honden. Maar ons roedel is wel ons gezin.

Dat vind ik nou wel mooi omschreven, en ben het er dan ook volledig mee eens

[Herdervriend]

Voor mij zijn alle dieren en voornamelijk honden 1 miljard keer meer waard dan een kind, liefde of wat dan ook qua menselijkheid dus.

Nee ik beschouw mijn hond niet als kind, ik beschouw hem als mijn beste en enigste echte vriend die ik heb, het is een iemand niet een iets, of zelfs eigenlijk wel veel meer.

Dat doek trouwens bij alle honden.

[starfleet]

Voor mij zijn alle dieren en voornamelijk honden 1 miljard keer meer waard dan een kind, liefde of wat dan ook qua menselijkheid dus.

Laat me raden, jij bent zelf nog bijna een kind.

Anne

[iones]

Voor mij zijn alle dieren en voornamelijk honden 1 miljard keer meer waard dan een kind, liefde of wat dan ook qua menselijkheid dus.

Laat me raden, jij bent zelf nog bijna een kind.

Anne

Waarom zeg je dat? Als herdervriend dat vindt, zal hij/zij daar wel een reden voor hebben.

[Marie-Josée]

Voor mij zijn alle dieren en voornamelijk honden 1 miljard keer meer waard dan een kind, liefde of wat dan ook qua menselijkheid dus.

Laat me raden, jij bent zelf nog bijna een kind.

Anne

Waarom zeg je dat? Als herdervriend dat vindt, zal hij/zij daar wel een reden voor hebben.

Ja als je 17 bent heb je nog niet zoveel zin in kinderen Dan zijn dieren leuker.

[Branwen]

Ik hou van mijn honden alsof het mijn kinderen zijn, maar ik zie ze niet als kinderen. Als ik kinderen had gewild, had ik wel kinderen gehad. Maar ik wilde honden, en dus heb ik honden en geen kinderen.

Vrienden met kinderen zeggen regelmatig dat wij niet weten wat het bezorgd zijn voor een kind inhoudt, omdat dat je eigen vlees en bloed is.
Eigenlijk vind ik dat onzin (wij hebben geen kinderen), want ik geef voor onze huisdieren de beste zorg die mogelijk is. Net zoals ik dat zou doen als ik een kind zou hebben. Dat die zorg voor mijn huisdieren anders is dan voor een kind is logisch. Maar dat wil niet zeggen dat ik minder van mijn huisdieren hou als zij van hun kinderen? Ik hou anders van mijn huisdieren, maar zeker niet minder.

Dat zijn kortzichtige mensen die nog niet goed hebben nagedacht over wat ze eigenlijk precies zeggen. Ten eerste zijn er mensen die kinderen adopteren. Zouden ze werkelijk minder van zo'n kind houden omdat het hun eigen vlees en bloed niet is? Dat is tamelijk bot naar adoptanten en hun geadopeerde kinderen.

Verder kun je liefde inderdaad niet vergelijken, maar mag je het ook niet voor een ander invullen. Ouders mogen niet zonder meer zeggen dat jij niet zoveel van je hond houdt omdat hij je kind niet is. DAar weten ze niets van. WAnt er zijn honden eigenaren die meer voor hun hond over hebben dan menig ouder voor zijn/haar kind! En omdat ze zelf niet in staat zijn om op een dergelijke manier van een hond te houden, bepalen ze effe voor een ander dat die dat dus ook niet is.

Ik vind een hond eigenlijk best wel te vergelijken met een klein kind

Je geeft ze al je liefde, ze zijn volledig van jou afhankelijk en je probeert ze op te voeden in een richting die met jouw ideeen overeenkomen.
Zo gauw kinderen op de leeftijd komen dat ze mondiger worden houdt de vergelijking op. Met een hond ga je niet in discussie, met je kinders wel

Dus eerlijk gezegd zie ik ze wel een beetje als kinderen, maar dan wel kinderen die nooit het peuterstadium zullen ontgroeien.

IN die zin heb je wel degelijk gelijk ja.

Ik denk niet dat je kunt zeggen dat wat jij voelt per definitie erger is dan wat iemand anders voelt. Als jij een kind verliest, is er ook wel iemand op deze aarde die tegelijk twee kinderen en haar man verliest. Heeft die dan meer verdriet of meer recht op verdriet? Ik snap nooit zo goed waarom mensen hun eigen verdriet willen vergelijken met het verdriet van een ander.

Dat zeg ik ook altijd! Er is altijd iemand in de wereld die het nog moeilijker heeft. Maar niemand heeft het recht om het verdriet van iemand anders te bagatelliseren.

Het gaat me helemaal niet om meer verdriet, het gaat er om dat een kind verliezen iets anders is dan een hond verliezen,

Het is om te beginnen anders omdat je je kind voor hoort te gaan. EEn hond breng je liever zelf aan zijn einde, want die is afhankelijk van je en die wil je niet niet aan zijn lot overlaten.

Kinderen horen op te groeien, een toekomst te hebben, een leven op te bouwen. Je hoort ze in ieder geval niet te verliezen. Daar ben je als mens niet op in gesteld. Bij een hond ben je daar wel op ingesteld, hoe moeilijk dat ook blijft.
Als ik er over nadenk kan ik me het verlies van een kind wel voorstellen maar dan haak ik ook snel af. Ik vind het verlies van een hond al zwaar genoeg.

Helemaal mee eens! Emma blijft een hond al betekent ze heel veel voor mij! Ik heb meer verdriet van het overlijden van een dierbare hond dan van een familielid dat ik amper zie of spreek en dat zijn toch echt wel mensen maar goed dat was de vraag niet

[brenjomi]

waarom gaat iedereen zich gelijk verdedigen.
dick en dun zijn een klein beetje mijn kinderen, maar ze hebben een redelijk normaal hondenleven (zou niet weten wat normaal is )

iedereen waarvan ik gelezen heb dat hij zijn honden als kinderen ziet gaat gelijk in de verdediging waarom.

[Geer]

Nee, ik zie de honden ook niet als mijn kinderen.
Wel als mijn beste vriendjes waar ik graag zo goed mogelijk voor wil zorgen. Maar het zijn wel honden. Hele, hele belangrijke honden voor mij, maar wel honden, geen kinderen.

En dat bespaart mij weer een hoop getik

[Mojuan]

Trouwens, ik ken mensen die een kindje zijn verloren, en om die reden een 'nieuw' kindje wilden om het gemis te verzachten.
Voor die mensen was dat nieuwe kindje een vervanging voor het overleden kind.
Hoewel ik me daar niets bij voor kan stellen, omdat ik zelf mijn honden onvervangbaar vind, is dit voor sommige mensen de manier waarop zij het verlies verwerken.

Net zo goed als jij zegt geen nieuwe hond te nemen om de oude te vervangen, willen die mensen geen nieuw kind om het oude te vervangen. Denk je dat die mensen hun eerste kind ooit zullen vergeten of dat ze zeggen: "Gut dat oude kind is dood, maar gelukkig hebben we een nieuwe, dus het is niet zo erg".

Anne

Ik vind het wel wat erg verwoord van Paulala :N: . Hebben die mensen dat met die woorden gezegd? Ik kan mij dat niet voorstellen. Dat het verzachtend is,om een 'nieuw' kind te hebben,daar kan ik wel inkomen. Maar als vervanging? Nee,daar geloof ik niets van.

Die mensen hebben dat zelf gezegd.
Ze hadden het erover dat het kindje de plek een beetje zou vervangen van hun overleden kindje.
Maar natuurlijk wisten ze heel goed dat het een ander kindje zou zijn, met een eigen naam en een eigen karakter.
Dus waarschijnlijk bedoelden ze het niet zo als het klinkt.
Maar ze hebben het wel gezegd.

[Herdervriend]

Voor mij zijn alle dieren en voornamelijk honden 1 miljard keer meer waard dan een kind, liefde of wat dan ook qua menselijkheid dus.

Laat me raden, jij bent zelf nog bijna een kind.

Anne

Waarom zeg je dat? Als herdervriend dat vindt, zal hij/zij daar wel een reden voor hebben.

Ja als je 17 bent heb je nog niet zoveel zin in kinderen Dan zijn dieren leuker.

Jep ben 17 maar van binnen ben ik nog 100% kind eigenlijk:xD:

[Zoek stok!]

Ja als je 17 bent heb je nog niet zoveel zin in kinderen Dan zijn dieren leuker.

Ik ben 34 en vind dieren ook een stuk leuker dan kinderen. Overigens zeg ik al vanaf m'n twaalfde dat ik niet ga trouwen en geen kinderen wil

[Herdervriend]

Ja als je 17 bent heb je nog niet zoveel zin in kinderen Dan zijn dieren leuker.

Ik ben 34 en vind dieren ook een stuk leuker dan kinderen. Overigens zeg ik al vanaf m'n twaalfde dat ik niet ga trouwen en geen kinderen wil

2 keer mijn leeftijd maar met dezelfde mening als ik:D

[iones]

Ja als je 17 bent heb je nog niet zoveel zin in kinderen Dan zijn dieren leuker.

Ook als je 37 bent hoor. Niet iedereen is hetzelfde. Niet iedereen wil kinderen.

Helemaal mee eens! Emma blijft een hond al betekent ze heel veel voor mij! Ik heb meer verdriet van het overlijden van een dierbare hond dan van een familielid dat ik amper zie of spreek en dat zijn toch echt wel mensen maar goed dat was de vraag niet

Mijn honden zijn voor mij familie uit de eerste lijn. Dus die gaan al boven ooms, tantes en neven en nichtjes. AFgezien van het feit dat ik die nooit zie, en ik met mijn honden heel intensief optrek.

Ik ben 34 en vind dieren ook een stuk leuker dan kinderen. Overigens zeg ik al vanaf m'n twaalfde dat ik niet ga trouwen en geen kinderen wil

Ik van af mijn 16e. Bij mij werd dat ook altijd in twijfel getrokken ("wacht maar..."). Ten onrechte dus.

[Saskia]

Nee ik zie mijn hondje niet als mijn kind. Wel is ze een belangrijk en waardig lid van de familie.

[laeken]

Een hond is een hond en een kind is een kind. Voor mij is er op geen enkele manier een vergelijking mogelijk. Voor mijn kind zou ik alles over hebben, voor mijn honden is dat zeker niet het geval. Voor mijn honden doe ik wat een goede hondenbaas moet doen en dat is alles. Hier dus geen "ik geef alles op of zelfs mijn leven voor mijn honden", absoluut niet zelfs.

Mijn honden zijn gewoon mijn honden en me heel dierbaar. Zo dierbaar als honden voor mij kunnen zijn. Meer niet. Ik ben persoonlijk dus gewoon erg verdrietig als er iets met een van de honden zou gebeuren, maar ik ben niet in de rouw en wekenlang van slag als er een dood gaat. Dat bewaar ik wel voor als mijn familieleden doodgaan of mijn meest dierbare personen

[miekmiek]

ik vind het moeilijk om hier antwoord op te geven. Vooral (en dat bedoel ik niet verkeerd) omdat hier veel mensen schrijven die geen kinderen hebben. Hoe moet ik dan gaan uitleggen wat ik voor mijn kinderen voel? Dat gaat eigenlijk niet. Het is in ieder geval iets heel dieps, alsof (en ik weet dat jullie hier de kriebels van krijgen ) ze een deel van mij zijn.
Ik hou ook van mijn honden, heel veel zelfs, maar ik kan zonder blikken of blozen zeggen dat ik meer van mijn kinderen hou. Daarom alleen al zullen mijn honden nooit mijn kinderen kunnen zijn. Omdat ik heel goed het verschil voel tussen houden van mijn kinderen en houden van mijn honden, en dat dit nooit hetzelfde zal kunnen wezen.

[Maryanne]

Toch geloof ik niet dat ook maar één hondenbezitter tegen iemand die net een jong kind is verloren zal zeggen dat ie meevoelt omdat hij ook net een hond is verloren en dus weet hoe het voelt

Helemaal mee eens!

[Zoek stok!]

ik vind het moeilijk om hier antwoord op te geven. Vooral (en dat bedoel ik niet verkeerd) omdat hier veel mensen schrijven die geen kinderen hebben. Hoe moet ik dan gaan uitleggen wat ik voor mijn kinderen voel? Dat gaat eigenlijk niet. Het is in ieder geval iets heel dieps, alsof (en ik weet dat jullie hier de kriebels van krijgen ) ze een deel van mij zijn.
Ik hou ook van mijn honden, heel veel zelfs, maar ik kan zonder blikken of blozen zeggen dat ik meer van mijn kinderen hou. Daarom alleen al zullen mijn honden nooit mijn kinderen kunnen zijn. Omdat ik heel goed het verschil voel tussen houden van mijn kinderen en houden van mijn honden, en dat dit nooit hetzelfde zal kunnen wezen.

Er zijn ouders die de liefde voor hun kind(eren) helemaal niet zo diep voelen als jij. En zo zullen er ook mensen zijn waarbij de liefde voor hun hond(en) dieper zit dan jij die voelt voor je honden. Daar is toch niks mis mee?

[laeken]

Er zijn ouders die de liefde voor hun kind(eren) helemaal niet zo diep voelen als jij. En zo zullen er ook mensen zijn waarbij de liefde voor hun hond(en) dieper zit dan jij die voelt voor je honden. Daar is toch niks mis mee?

Wat mij betreft is daar helaas wel wat mis mee. Mijn mening dan natuurlijk. Als je niet voelt voor je kinderen wat Miek voelt voor haar kinderen dan hebben die kinderen dus een probleem. Als jij voelt voor een hond wat eigenlijk gevoelens zijn die mensen vooral naar hun kinderen ontwikkelen denk ik ook dat dat niet gezond is. Er is niks mis met heel veel van je honden houden, maar als die liefde projectie wordt of obsessief zoals moeder-kind relaties dan denk ik dat je beter af bent zonder honden en dat je moet gaan uitzoeken waarom je meer van honden houdt dan van mensen. Honden zijn er nl niet om de rol van een mens of je kind over te nemen.

[Zoek stok!]

Er zijn ouders die de liefde voor hun kind(eren) helemaal niet zo diep voelen als jij. En zo zullen er ook mensen zijn waarbij de liefde voor hun hond(en) dieper zit dan jij die voelt voor je honden. Daar is toch niks mis mee?

Wat mij betreft is daar helaas wel wat mis mee. Mijn mening dan natuurlijk. Als je niet voelt voor je kinderen wat Miek voelt voor haar kinderen dan hebben die kinderen dus een probleem. Als jij voelt voor een hond wat eigenlijk gevoelens zijn die mensen vooral naar hun kinderen ontwikkelen denk ik ook dat dat niet gezond is. Er is niks mis met heel veel van je honden houden, maar als die liefde projectie wordt of obsessief zoals moeder-kind relaties dan denk ik dat je beter af bent zonder honden en dat je moet gaan uitzoeken waarom je meer van honden houdt dan van mensen. Honden zijn er nl niet om de rol van een mens of je kind over te nemen.

Als de liefde voor honden bij de een dieper zit dan bij een ander, dan wil dat niet zeggen dat die eerste z'n hond als een kind behandelt. Daarom vind ik die vergelijking ook zo ongelukkig. En wat ik met de eerste zin van m'n vorige quote wilde aangeven, is dat mensen verschillende gevoelens hebben voor hun kinderen. Het is niet voor iedereen hetzelfde. En zo is het ook met honden. Ik zie Bram niet als mijn kind, maar als mijn beste maatje.

[tycha]

ik vind het moeilijk om hier antwoord op te geven. Vooral (en dat bedoel ik niet verkeerd) omdat hier veel mensen schrijven die geen kinderen hebben. Hoe moet ik dan gaan uitleggen wat ik voor mijn kinderen voel? Dat gaat eigenlijk niet. Het is in ieder geval iets heel dieps, alsof (en ik weet dat jullie hier de kriebels van krijgen ) ze een deel van mij zijn.

Kinderen zijn ook een deel van je. En ik denk dat ik begrijp wat je probeert te zeggen. Ik was zelf helemaal niet zo'n kindermens, en werd dan ook ongepland zwanger van de oudste, maar op het moment dat de oudste geboren was komt er zo'n sterk oergevoel naar boven. Dat voel ik voor niemand anders. Mijn kinderen zal ik altijd ten alle tijden beschermen en zoals ik al eerder schreef mij leven er voor geven mocht dat nodig zijn.

[Rami]

ik vind het moeilijk om hier antwoord op te geven. Vooral (en dat bedoel ik niet verkeerd) omdat hier veel mensen schrijven die geen kinderen hebben. Hoe moet ik dan gaan uitleggen wat ik voor mijn kinderen voel? Dat gaat eigenlijk niet. Het is in ieder geval iets heel dieps, alsof (en ik weet dat jullie hier de kriebels van krijgen ) ze een deel van mij zijn.
Ik hou ook van mijn honden, heel veel zelfs, maar ik kan zonder blikken of blozen zeggen dat ik meer van mijn kinderen hou. Daarom alleen al zullen mijn honden nooit mijn kinderen kunnen zijn. Omdat ik heel goed het verschil voel tussen houden van mijn kinderen en houden van mijn honden, en dat dit nooit hetzelfde zal kunnen wezen.

Maar ook al zijn er veel mensen zonder kinderen... die mensen kunnen - denk ik - echt wel begrijpen wat je bedoelt. Al was het maar omdat iedereen zelf kind is geweest en - als het goed is - ouderliefde heeft mogen ontvangen.
Wij hadden vroeger thuis honden, die hoorden bij het gezin. Daar werd goed voor gezorgd, rekening mee gehouden en ontzettend veel van gehouden. Maar het waren wel 'de honden' en wij (mijn broer, zus en ik) de kinderen. En dat honden en wij (de kinderen) niet hetzelfde waren, dat hoefde niet te worden uitgesproken, dat was wel duidelijk.

[Pepie]

Als ouder ,is het ergste wat je kan overkomen het verlies van je kind...........Maar heb je geen kinderen,zou ik kunnen begrijpen,dat het verlies van je hond,hetzelfde voelt als dat van die ouder ....................

[iones]

Er zijn ouders die de liefde voor hun kind(eren) helemaal niet zo diep voelen als jij. En zo zullen er ook mensen zijn waarbij de liefde voor hun hond(en) dieper zit dan jij die voelt voor je honden. Daar is toch niks mis mee?

Dat zei ik eerder ook al.
OUderliefde naar kinderen zou vanzelsprekend moeten zijn. MAar dat is het niet.

[Mojuan]

Als ouder ,is het ergste wat je kan overkomen het verlies van je kind...........Maar heb je geen kinderen,zou ik kunnen begrijpen,dat het verlies van je hond,hetzelfde voelt als dat van die ouder ....................

Ik denk dat je dat heel goed omschreven heb in die paar zinnen.

[Gos]

ik vind het moeilijk om hier antwoord op te geven. Vooral (en dat bedoel ik niet verkeerd) omdat hier veel mensen schrijven die geen kinderen hebben. Hoe moet ik dan gaan uitleggen wat ik voor mijn kinderen voel? Dat gaat eigenlijk niet. Het is in ieder geval iets heel dieps, alsof (en ik weet dat jullie hier de kriebels van krijgen ) ze een deel van mij zijn.
Ik hou ook van mijn honden, heel veel zelfs, maar ik kan zonder blikken of blozen zeggen dat ik meer van mijn kinderen hou. Daarom alleen al zullen mijn honden nooit mijn kinderen kunnen zijn. Omdat ik heel goed het verschil voel tussen houden van mijn kinderen en houden van mijn honden, en dat dit nooit hetzelfde zal kunnen wezen.

Maar ook al zijn er veel mensen zonder kinderen... die mensen kunnen - denk ik - echt wel begrijpen wat je bedoelt.

Ik in ieder geval wel, ook al heb ik geen kinderen. Het is precies wat ik zelf ook dacht, zonder ooit kinderen te hebben mogen krijgen. Ik hou zielsveel van m'n honden, maar dat gevoel is echt niet te vergelijken met het gevoel wat ik heb voor de mensen die me het meest nastaan. Dat is van een heel andere orde.

[Jaap*]

Is dat eigenlijk wel zo fijn voor een hond? Zo'n doorgeslagen baasje?

Nee, dat zei ik eerder ook al. Ik zou het een hond niet aan willen doen. Die wil gewoon hondendingen doen.