Ze zijn niet van Pieter, ze zijn niet van mij, ze zijn van ons.
Uiteraard hebben wij wel een taakverdeling. Ik ben meer voor de dierenartsdingen, de inkoop van het eten, het regelen van de trimbeurten, het kopen van de riemen.
Pieter is meer de verwenner. Hij doet meestal de leuke wandelingen. Hij zoekt 's avonds in de diepvries uit welke maaltijd de dames krijgen. Hij reageert nooit eens kriegelig als hij "mijn" wandeling moet waarnemen. Volgens mij is er ook geen verschil in wie ze liever zien, Pieter of ik.
Maar toch hikt dat soms. Ik wil nu, ivm Saar's manken (hoe moeilijk ik het ook vind), even heel rustig aan doen met lopen. Ook tegen Pieter gezegd. Jaaaa, lijkt hem ook wel verstandig. Om vervolgens als het gaat sneeuwen een méga-wandeling naar het bos te maken
Hij heeft een heel klein hartje, en hij ziet dat Saar graag wil, en hij wil zelf eigenlijk ook graag, en dus..... gáán met die banaan
Ik kan in bejaarden-pas gaan lopen, maar als hij 's middags de riemen losgooit heeft dat geen enkele zin natuurlijk.
Maar ik kan het lief vragen, ik kan het dwingend bevelen.... het is net zo hard zijn hond, en hij vind dat hij er een lange wandeling mee moet maken
Twee kapiteins op 1 schip is niet altijd handig dus. Hoe doen jullie dat? En dat vraag ik dus aan de mensen die echt samen honden hebben.
Ik ben degene die zich er in verdiept, in opvoeding, in medische zaken, in gedragsmatige kwesties. Ik heb er mijn werk van gemaakt. Guus weet het inmiddels ook allemaal wel ongeveer, de boekjes, maar vindt dat gelees en gediscussieer maar onzin. Hij doet het op gevoel, en soms botst dat wel eens. Althans, botsen...met name op gedragsgebied doet hij dingen vaak anders dan ik. En ik moet zeggen...op sommige punten leg ik het af. Ik ben van de positieve opvoeding, van het negeren van slecht gedrag en belonen van goed gedrag. 'Volgens de boekjes'. Ik sta nog immer met Sophie te klooien aan de riem, die wil niet meelopen. Guus corrigeert als hij vindt dat hij moet corrigeren...en met hem lopen ze mee. Ik psychologiseer als de dames mot hebben, verzin rangorde-verhalen, roedeltheorieen en hormonale uitleg. Guus vindt ruzie ruzie en klaar is klaar. En ik moet zeggen...bij hem alleen zijn ze elkaar nog nooit in de haren gevlogen. En hij snapt vervolgens mijn panische 'hou ze uit elkaar als ze mot hebben gehad' drift niet. Zo schipperen we soms wat heen en weer, we hebben onze eigen aanpak, en die werkt voor ons elk apart.
Alsof jij niet met pijn in je buik loopt omdat je je hond zo moet beperken!! Ik vind dit weinig te maken hebben met 'samen beslissen' of 'recht van spreken'. Ik neem aan dat je van de da. lijnrust hebt opgekregen; als je je daar niet aan houdt, kun je net zo goed niet naar de da. gaan, volgens mij... Ook werkt het mee aan de diagnostisering; als de rust helpt is dat mooi, helpt het niet, dan zegt dat ook wat.. Maar dan moet het wel consequent worden doorgevoerd. Pieter zou toch niet op zijn geweten willen hebben dat er een chronisch probleem ontstaat?
, maar er wordt gewoon overlegd en daar wordt aan gehouden. 
