Ik lees hier best wel vaak op het forum van mensen die een hond bezitten die tijdens een wandeling de hort op gaan en dat ze dan 'gewoon' bij de auto of elders afwachten tot de hond weer komt.
Nu snap ik dat laatste wel want erachteraan gaan gaat zo moeilijk.
Maar eerlijk gezegd snap ik niet dat als dit je eenmaal gebeurd is dat je dat dan maar zn gang laat gaan.
Zelf zou ik het doodeng vinden dat mijn hond als een dolle door een bos aan het rennen is en zou dan mijn maatregelen proberen te nemen.
Ooit tijdens een wandeling met anderen gingen er ook 3 honden vandoor, je hoorde ze overal en nergesn krijsen en gillen van de adrenaline. Nu was dat een behoorlijk stuk bos hoor maar wel met wegen erom heen, afgezette stukken met prikkeldraad e.d. En dat gebeurde dan wel vaker...
Wat vinden jullie daarvan?
TARAK
Ze vangt overigens nooit wild alleen soms een mol. Reen ed. hebben we hier niet. Ratten en muizen mag ze gewoon op jagen dat deed ze op stal ook en daarbij bleef het voerhok prachtig ongedierte vrij.
) een beetje in de juiste banen te leiden. Het rare is dat Kaiou fantastisch kan luisteren, wanneer hij echt onder appel is, in een prikkelarme omgeving, is het een gehoorzame hond, die zit, ligt, blijft, terug naar zijn plaats gaat en apporteert. Wanneer hij ´vrij´ is verandert hij in een najaagmachine :N:
want ze verveeld zich snel en dan heeft ze ook het lef om te gaan jagen, en voor de rest loopt ze dus altijd vast, ze kan ook niet bij water los want waterkippie's zijn helemaal geweldig, dus ze kan eigenlijk maar weinig los daarom fiets ik veel met haar 
