Gisteren kwam de echte optocht bij ons langs. Da's dan weer andere koek. Niet alleen is het dan druk bij ons voor de deur, maar de optocht gaat gepaard met harde muziek, gillende, raar verklede mensen, de harmonie en enkele grote praalwagens.
Toch hadden we besloten buiten op onze oprit te gaan zitten. Geparkeerd in een tuinstoelletje met een glas drinken erbij (roosvicee
Mika was al meteen zo gek als een deur en joelde vrolijk mee met alles wat op muziek leek. Werd helemaal gek van de balonnen maar was vooral in zijn sas toen de kinderen van de kinderoptocht hem kwamen knuffelen
Escan was het meeste schuw. Maar heeft zijn staart niet tussen zijn poten gehad al kwispelde hij ook niet. Hij kwam wel bevestiging zoeken bij mij, maar at bv ook gewoon snoepjes. Iets wat hij als hij echt gestresst is niet doet. Heeft zelfs, toen voorbijgangers hem op de foto wilden zetten even vriendelijk een beetje gekwispeld. En vond het toch ook nodig om tegen een klein hondje te blaffen wat zo brutaal was tegen onze brievenbus te plassen. Flamme ging nog een stapje verder, die vond het in het begin machtig interessant maar na een half uurtje had ze het wel bekeken en ging voor mijn voeten liggen slapen
Ik had de voordeur open zodat ik als de stress teveel zou worden meteen naar binnen kon. Maar da's helemaal niet nodig geweest
Ik ben dan ook heel erg trots op mijn hondjes. Op Miek natuurlijk ook, maar vooral op de saartjes. Want ze hebben het alle 3 heel erg goed gedaan