Vanochtend aan het einde van de schemer met de hondjes naar het bos, voor het werk. Ik gooi ze dan altijd al los op het fietspad wat ervoor ligt, want daar is niemand voor zevenen. Saar blijft vaak wat achterhangen, maar Vera huppelde blij vooruit, staat opeens stil, en gaat met de staart laag een beetje met d'r kont staan schudden. Dat betekent bij Vera maar 1 ding "mens of hond (met mens
Ik dacht dus, laat ik eens sociaal doen, dus ik roep Vera (die nog steeds op afstand wat stond te kwispelen) bij me. Vera komt, Saar komt dan vanzelf ook (koekiesss), en ik ben met beide dames wat in de berm gaan staan zodat met meneer met groot harig ding kon passeren.
Zo dacht ik. Want ik voelde opeens Vera onder het frolicje vandaan schieten, en net toen ik dacht "krijgen we nou???" (dat doet ze namelijk nooit bij passerende honden, ze blijft altijd zitten bij me mits frolic voor d'r neus), zag ik dat meneer met hond gezellig onze kant op was komen lopen, en dat zijn reu nu op een paar cm afstand van Vera vol in de riem hing te grommen.
Gezellie
Vera kwatte dus meteen haar frolicje uit, en ging half op haar zij, half op haar rug liggen. Toen hield de grommende reu toch maar op met grommen, maar i.p.v dat de baas nou doorloopt, gaf ie zijn hond nog even wat meer lijn zodat Vera van onder tot boven besnuffeld kon worden. En elke keer als ik dacht "nah, nu zal ie toch wel doorlopen" liet hij zijn hond nog even uitgebreider over Vera heenhangen
Toen zijn hond even afgeleid was door een vogeltje heb ik Vera dus maar geroepen die meteen aangestormt kwam (gelukkig baas, je hebt me gered
Denk je weer eens sociaal te doen


