Vandaag was het natuurlijk zo warm, dus ik had geen jas aan, en dus ook geen bal bij me. Laat nou net vandaag de dag zijn dat in het mini mini mini losloopbosje er een gezinnetje gaat zitten picknicken :N:
Het is dus een heel klein bosje, en er komen vrijwel alleen maar mensen met honden. Vera is dus gewend dat ze iedereen wel mag begroeten daar, want meestal kent ze ze wel, en zo niet, dan is er wel een hond bij om mee te snuffelen.
Maar niet vandaag dus...
Ik had dat gezinnetje al zien zitten, dus toen Vera voor mij de bocht om wilde rennen haar even bij me geroepen. "goed zoo, braaf", en klaar.
Totdat we dus met zijn drietjes (Saar, Vera, en ik) de bocht omliepen en daar direct stuitten op hele vrolijke rennende kindjes, met broodjes.
Saar liep gewoon rechtdoor verder (als je Saar niet roept zal ze nooit zelf contact zoeken, zelfs niet als er broodjes in het spel zijn
Mocht niet, want mevrouw had ook al lang in breed in de modder gelegen, dus bij me geroepen en laten volgen. Deed ze meteen, en heel netjes zonder twijfelen. Maar ja, toen kwamen we dus bij het heikele punt van "geen bal". Ergens diep in een broekzak had ik nog een frolicje tevoorschijn weten te toveren, maar dat werd straal genegeerd "frolic, frolic? dat was niet onze afspraak hoor baas!".
En het flauwe was, dat we een paar keer hetzelfde rondje moeten lopen willen we langer dan 3 minuten onderweg zijn, dus we kwamen nog een keer of 2 langs diezelfde mensen en kinderen.
En elke keer kwam Vera heel netjes volgen, maar elke keer werd dat bekkie ook meer en meer beteuterd "baas, dit klopt niet hoor
Tja, we hadden inderdaad ook samen een afspraak; bij dit soort dingen wordt beloond met de jackpot-bal, en die had ik dus niet. En dat hondje maar steeds braaf volgen, met zo'n snuitje van "afspraak baas, afspraak, wij samen
Gossie






