Zo lang Jamey aangelijnd is, of dicht genoeg in de buurt dat ik haar bij de kladden zou kunnen grijpen als ze niet zou luisteren, is ze enorm braaf. Laat katten met rust, luistert naar commando's, het perfect opgevoedde hondje, tenzij ze heel erg opgewonden is van leuke mensen die ze ziet en dergelijken (maar dan piept en gilt ze alleen behoorlijk en is te opgewonden om te blijven zitten). Ik hoef daar eigenlijk helemaal niets voor te doen, in de kladden grijpen is toevallig vorige week een keertje nodig geweest, toen ze wel bedacht dat ze haar middelvinger kon opsteken, maar daarvoor al maanden lang niet...
Is Jamey buiten mijn bereik, dan gaat ze over op standje 'ik luister wanneer ik wil'. Gelukkig best nog wel regelmatig, anders zou ze echt niet los mogen lopen. Ze staat ook best wel redelijk onder appèl dan. Maar ze heeft dan een duidelijk sterker werkende middelvinger functie. En sja, ik kan me er iets bij voorstellen, want het heeft toch geen grote gevolgen. Sja, ik ben even minder blij met haar, spel is afgelopen. Maar who cares, zij heeft gedaan waar ze zin in had
Ik weet het, het is deels gevolg van het hebben van een terriër en deels dat ik ook gewoon te laks kan zijn en soms gewoon enorm moet lachen om haar dwaze eigenwijsheid, daar gaat het ook helemaal niet om. Het valt me alleen zo op dat Jamey als ze buiten mijn ingrijp-bereik is, een stuk stouter is
en ik ben benieuwd of ik daar de enige in ben
en komen direct af....meestal fluit ik gewoon een keer want zijn ze te ver om te roepen .... 