Wat verstaat men eigenlijk onder jachttraining?

[Nescio]

Naar mijn mening wordt er wel erg veel verstaan onder jachttraining, het zou eigenlijk moeten zijn: "training voor de jacht" wat inhoudt als men niet de jacht bedrijft in wat voor vorm dan ook er praktisch gesproken ook geen sprake kan zijn van jachttraining...
Het aantal "jacht"hondenscholen floreert en is 'Big-Business' geworden, de goede en gecertificeerde jachttrainers uitgezonderd,
Uiteraard is het vanzelfsprekend dat een hond getraind wordt waar hij oorspronkelijk voor gefokt is zoals terecht opgemerkt door een van de forumleden, ware het niet dat een aantal jachthonden om wat voor redenen een sterk verminderde jachtpassie hebben en "gedegradeerd" zijn tot gezellige huishonden waar men iets met de jacht mee wil doen, wat in een aantal gevallen resulteert in het bekende ruk- en trekwerk, dummy sjouwerij en andere malligheden om toch vooral een goede aantekening te krijgen voor weer een "certificaat" die niet al te veel gemeen hebben met jachttraining.
Ik denk dat bij een goede jachttraining de eenheid tussen hond(en) en voorjager voorop staat.
Iedereen moet doen waar hij en zijn hond(en) plezier in hebben en ongeacht het ras ook kunnen deelnemen aan KNJV-proeven, maar Jachttrainig moet training voor de Jacht zijn en geen competitiedrift tussen "voorjagers".

[Maeve]

Zo, gefrustreerd?

Hedendaagse jachttraining vind ik nabootsen van hoe het tig jaar geleden ging tijdens de echte jacht. Dus je hond zo trainen dat hij dezelfde handelingen kan uitvoeren. Apport over water, markeren etc. Zal beslist heel anders zijn dan praktische jacht, maar ik vind het een goede manier om te zien welke hond aanleg heeft. En ik denk zeker niet dat je zomaar elke hond jachttraining kan leren. Ik train nu obedience met een Retriever, maar als ik bij het onderdeel apporteren vergelijk hoe snel hij dat oppikt en hoe snel andere rassen dat doen, zie je duidelijk dat het er bij hem gewoon in zit. Hij snapt het al, vind het vreselijk leuk en het gaat bijna vanzelf. Terwijl andere honden het verschrikkelijk vinden om dat apporteerblok terug te brengen naar de baas. Ik zie zo'n hond dan ook niet eenden en fazanten apporteren op een KNJV proef.

[yamie]

tja, jij hebt het over een andere tak van jacht, maar bij de terriers is ook jacht training, ook al wordt er niet effectief gejaagd ( is ook wat lastig in Ned. )
ook in een training kun je goed zien, of de aanleg er is .

[Marjoleine]

Ik denk dat bij een goede jachttraining de eenheid tussen hond(en) en voorjager voorop staat.
Iedereen moet doen waar hij en zijn hond(en) plezier in hebben en ongeacht het ras ook kunnen deelnemen aan KNJV-proeven, maar Jachttrainig moet training voor de Jacht zijn en geen competitiedrift tussen "voorjagers".

Nou, dat ben ik wel met je eens eigenlijk

Die proeven zijn natuurlijk pure competitie, maar als je het doet voor de lol is er niks mis mee, net als met de training.
Mij gaat het om die eenheid en het zal me worst zijn in welke tak van sport je die bereikt.
Maar als je een hond hebt die lol heeft in die jacht, dan mag ie van mij lekker met dooie beessies sjouwen, hoor.
Onze wetter doet dat trouwens ook wel zonder die training; die haalt gewoon het hele bos lees. Hier vind je geen kadavers. Die eindigen allemaal in onze kliko

En uiteraard doodt ze ze niet; ze brengt alleen maar beessies die al dood waren.

[Sita]

Het is ook heel lastig om een goede jachthondentraining te vinden. Ik zie hier regelmatig trainingsgroepen trainen, waar ik absoluut niet bij zou willen trainen. Het gaat mij er om dat ik lekker bezig ben samen met mijn hond. Elke hond leert op een andere manier en heeft een andere motivatie nodig om verder te komen. En daar hoort een goede trainer op in te spelen. Verder ben ik vooral van het positieve belonen. Geen dwangapport of iets dergelijks. En competitiedrang tijdens de training hou ik mij verre van. Natuurlijk is het leuk als ze iets als beste doet, maar als een andere hond iets super goeds doet, ben ik net zo blij voor die baas.

[ranetje]

Naar mijn mening wordt er wel erg veel verstaan onder jachttraining, het zou eigenlijk moeten zijn: "training voor de jacht" wat inhoudt als men niet de jacht bedrijft in wat voor vorm dan ook er praktisch gesproken ook geen sprake kan zijn van jachttraining...

Daarmee geef je een hele strakke definitie van jachttraining.
Geen probleem hoor want in feite was dat ook de oorspronkelijke bedoeling van de jachttraining

Het aantal "jacht"hondenscholen floreert en is 'Big-Business' geworden, de goede en gecertificeerde jachttrainers uitgezonderd,
Uiteraard is het vanzelfsprekend dat een hond getraind wordt waar hij oorspronkelijk voor gefokt is zoals terecht opgemerkt door een van de forumleden, ware het niet dat een aantal jachthonden om wat voor redenen een sterk verminderde jachtpassie hebben en "gedegradeerd" zijn tot gezellige huishonden waar men iets met de jacht mee wil doen, wat in een aantal gevallen resulteert in het bekende ruk- en trekwerk, dummy sjouwerij en andere malligheden om toch vooral een goede aantekening te krijgen voor weer een "certificaat" die niet al te veel gemeen hebben met jachttraining.

Als het een training wordt zoals je hier beschrijft is het een baas die ter meerdere eer en glorie van zichzelf bezig is en voorbij gaat aan de (on)mogelijkheden van de hond................
Ofwel, zo weinig inzicht heeft in training dat hij het idee heeft dat een hond "weigert" terwijl het arme beest niet eens heeft begrepen wat de baas wil.
Ook kwalitatief zeer goede honden kan je daarmee grondig verpesten.
Een goede trainer zou hem/haar dat aan het verstand moeten peuteren, maar er zijn niet alleen maar goede trainers en bovendien........sommige cursisten hebben ook last van selectieve doofheid

Ik denk dat bij een goede jachttraining de eenheid tussen hond(en) en voorjager voorop staat.
Iedereen moet doen waar hij en zijn hond(en) plezier in hebben en ongeacht het ras ook kunnen deelnemen aan KNJV-proeven, maar Jachttrainig moet training voor de Jacht zijn en geen competitiedrift tussen "voorjagers".

Ik denk dat bij elke willekeurige training de eenheid tussen baas en hond voorop staat (of zou moeten staan)
Ook al zou jachttraining ook naar mijn idee training voor de jacht moeten zijn, het competitiegehalte is denk ik in de loop van de tijd sterk vergroot.
Voor mijn gevoel heeft dat afbreuk gedaan aan de herkenbaarheid van het "jachtgebeuren" in de training en in de KNJV proeven.
Een hond die hoog scoort op een proef (tegenwoordig heet dat voor veel deelnemers een wedstrijd ) hoeft er in de praktijk nog geen barst van terecht te brengen.
Een MAP lijkt er ietsje meer op.

Als er in de jachthondengroep honden worden gefokt waar mensen mee willen trainen zonder ooit aan een jacht te willen ruiken zou je apporteertraining kunnen bevorderen.
Er zijn ook goede jachthonden die als "huishond" worden gehouden en waar de baas mee traint op jachttraining of apporteertraining juist om de eenheid baas/hond te versterken.
De hond iets laten doen waar hij oorspronkelijk voor bedoeld is en door training het samen met de baas werken bevorderen.
Met hulp van een goede trainer meer begrijpen van de zieleroerselen van je hond.
Niks mis mee.

Nu nog een goede trainer zoeken

[Veenmug]

Wat hier vaak als jachttraining aangeduid wordt is het werken na het schot. Ook de KNJV-proeven zijn hierop geënt. Zeker een belangrijk onderdeel in de jacht maar voordat het schot gelost is zijn er vaak al diverse verschillende hondenrassen aan het werk geweest. Ieder soort hondenwerk verlangt een eigen specifieke training. Ik denk dat je het begrip jachttraining dan ook zou moeten splitsen al naar gelang de aanleg en bijbehorende eisen die aan de hond gesteld mogen worden.

Mvg Veenmug

Ps. Staar je niet blind op de proeven. Hele mooie basis voor de apporterende hond maar ook neigend naar kunstjes. Verloren zoek altijd op 40m, markeer 60m geworpen dwars op de windrichting etc. In de praktijk houdt het wild zich hier helaas niet aan. Zoals Ranetje al zei de MAP’s benaderen de praktijk voor apporterende honden al enigszins.

[Nescio]

[quote="Maeve"]Zo, gefrustreerd?

Hedendaagse jachttraining vind ik nabootsen van hoe het tig jaar geleden ging tijdens de echte jacht.

De "echte jacht van tig jaar geleden" was niet zo vredelievend voor de honden getuige onderstaande bladzijde uit "Jagers Taal" 1838 door G.J.Meijer over "snuifhonden"

[Ma-Rianne]

Voor mij is "jachttraining" met mijn hond niet bedoeld om met de hond "praktijkjacht"te gaan beoefenen , om het zo maar even uit te drukken.Voor mij is het een vorm van hondensport( zoals b.v. behendigheid) die bestaat uit gehoorzaamheids- en apporteeroefeningen die het werken naast een jager( na het schot) nabootst.
Dit doe ik omdat ik meer wil doen met mijn hond als hem houden als huishond, dat past ook niet echt bij een wetterhoun.
Op het moment dat ik deel zou gaan nemen aan officiele KNJV-proeven beschouw ik dat als een soort test/ examen om te bekijken hoe we vorderen, maar veel last van competitiedrift heb ik persoonlijk niet: ik ben blij als mijn hond alles naar behoren doet.
Maar ook met deze "recreatieve" benadering blijft serieus trainen en de eenheid tussen baas en hond voorop staan, omdat dat de enigste manier is om je hond gemotiveerd aan het werk te krijgen.
De groep waarin ik train kent momenteel ook deelnemers die hun hond willen trainen omdat ze echt willen gaan jagen,naast een aantal hobby-beoefenaars. Ik zie ook geen verschil in vordering tussen deze verschillende deelnemers, hooguit een verschil tussen mensen die de eerste keer met een hond jachtraining doen, of mensen die ervaring hebben en een tweede of zelfs derde hond trainen.
Had ik dan niet beter apporteertraining kunnen gaan doen? Tja,maar dan moet ik het halve land afrijden voor een trainingsgroep, nu een kleine 25 minuten.(En ik heb geen problemen met koud wild en mensen die wel willen jagen)

[ranetje]

Dat geschrift toont toch alleen een afkeer van "kruisingen"?
Een tekst van iemand die graag een goed gefokte jachthond op de juist wijze zag werken
Het "op zinnestrelende wijze" verkregen wild wil zeggen dat het wild binnen moest komen met de hulp van goed werkende jachthonden en dan niet een (goed)werkende kruising want dat was hem kennelijk een gruwel

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de huidige trainingen een nabootsing zijn van hoe het tig jaar geleden ging eigenlijk jij wel Nescio?

[Nescio]

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de huidige trainingen een nabootsing zijn van hoe het tig jaar geleden ging eigenlijk jij wel Nescio?[/quote]

Nee ik ook niet, maar het was bedoeld als reactie op het schrijven van een medeforumlid.
Ik heb een aantal 100 tot 250 jaar oude jacht- en hondenboeken op pdf verzameld, de wijze van jachttraining die men er toen op na hield is veelal misdadig te noemen.

Een van de mooiste oude jachtboeken is van Gaston Phoebus (1331–1391), Le Livre de la chasse een kostbaar werk zelfs in facsimile uitvoering, de Zwitserse Laufhunde cq Keltische brakken zijn dan al aanwezig.

[ranetje]

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de huidige trainingen een nabootsing zijn van hoe het tig jaar geleden ging eigenlijk jij wel Nescio?

Nee ik ook niet, maar het was bedoeld als reactie op het schrijven van een medeforumlid.
Ik heb een aantal 100 tot 250 jaar oude jacht- en hondenboeken op pdf verzameld, de wijze van jachttraining die men er toen op na hield is veelal misdadig te noemen.

Een van de mooiste oude jachtboeken is van Gaston Phoebus (1331–1391), Le Livre de la chasse een kostbaar werk zelfs in facsimile uitvoering, de Zwitserse Laufhunde cq Keltische brakken zijn dan al aanwezig.

Prachtig

Ik vind Hegendorf eigenlijk aardig "modern" en heel hondgericht voor zijn tijd.
Ik neem aan dat je dat boek ook hebt?

Wat vind je van de discussie/meningen die er tot nu toe zijn gepost op jouw openiong van dit topic?

[Nescio]

Ik vind Hegendorf eigenlijk aardig "modern" en heel hondgericht voor zijn tijd.
Ik neem aan dat je dat boek ook hebt?

Wat vind je van de discussie/meningen die er tot nu toe zijn gepost op jouw opening van dit topic? [/quote]

Die meneer Hegendorf hield er apporteermethoden op na die wel erg dwangmatig zijn en die heden ten dage uit ten boze zijn, toch zijn er hondenlieden die hier nu nog gebruik van maken.
Hegendorf. Der Gebrauchshund, seine Erziehung und Dressur. 1913
"Meneer Meijer" uit Arnhem 1832 maakte het nog gekker; hij propte een katrol (type grote garenklos) in de bek van de hond, die de hond door een constructie dwangmatig in de bek moest houden, zoniet dan beval hij aan de zweep te gebruiken...z.g. als dreigmiddel.
Herr Hegendorf deed het iets humaner met een aantal plankjes om de nek van de hond, gelukkig zijn de tijden veranderd.

De discussies/meningen vind ik interessant omdat iedere hondenbezitter zijn eigen beweegredenen heeft een hond te houden, en deze topic zich toespitst op jachttraining, indeze ben ik het eens met Dhr. Veenmug die de spijker op z'n kop slaat; er zijn vele diciplines en verschillende soorten honden in de jachttraining die allen een andere benadering van de 'jacht' hebben, de een recratief de ander als jager, niets mis mee, maar de veelal uit de hand gelopen competietiedrift (vaak ten nadele van de hond) van een aantal jachthondenbezitters is stuitend.

[Marjoleine]

Dat geschrift toont toch alleen een afkeer van "kruisingen"?
Een tekst van iemand die graag een goed gefokte jachthond op de juist wijze zag werken
Het "op zinnestrelende wijze" verkregen wild wil zeggen dat het wild binnen moest komen met de hulp van goed werkende jachthonden en dan niet een (goed)werkende kruising want dat was hem kennelijk een gruwel

Hij doelde op wat hij kruisingen vond.
Wat hij bedoelde waren de "landrassen", de praktijkontwikkelde honden waarmee gestroopt werd.
Die waren vaak best zuiver doordat de streken waarin ze ontstonden geïsoleerd waren.
De jachthonden die men wilde waren de honden die door de landadel gefokt werd, de rest waren "dus" bastaarden.

En er waren mensen die zagen dat het klootjesvolk best goeie honden fokte, maar die werd je dus volgens deze meneer niet aangeraden te kopen. Dat kon nooit wat wezen natuurlijk, want ze waren niet gefokt door de adel

[ranetje]

Ik vind Hegendorf eigenlijk aardig "modern" en heel hondgericht voor zijn tijd.
Ik neem aan dat je dat boek ook hebt?

Wat vind je van de discussie/meningen die er tot nu toe zijn gepost op jouw opening van dit topic?

Die meneer Hegendorf hield er apporteermethoden op na die wel erg dwangmatig zijn en die heden ten dage uit ten boze zijn, toch zijn er hondenlieden die hier nu nog gebruik van maken.
Hegendorf. Der Gebrauchshund, seine Erziehung und Dressur. 1913
"Meneer Meijer" uit Arnhem 1832 maakte het nog gekker; hij propte een katrol (type grote garenklos) in de bek van de hond, die de hond door een constructie dwangmatig in de bek moest houden, zoniet dan beval hij aan de zweep te gebruiken...z.g. als dreigmiddel.
Herr Hegendorf deed het iets humaner met een aantal plankjes om de nek van de hond, gelukkig zijn de tijden veranderd.

Ik schreef voor zijn tijd
Ik heb een Nederlandse vertaling van Jan van Rheenen.(een druk uit 1966)
Misschien is daarbij de inhoud aangepast
Ik weet al dat er in ieder geval één onderdeel veranderd is t.o.v. een oudere Duitse uitgave.
Bovendien moet je niet vergeten hoe het in de tijd van Hegendorf ging.
De houding in het algemeen t.o.v. dieren was een tikje anders dan nu.
Als je het zo bekijkt was hij zeer modern.
Tenminste...................... in het boek dat ik heb.
In sommige opzichten hard.
Maar wel vaak met een waarschuwing er bij: Kijk goed naar de hond en kijk wat hij aan kan. Stel je eisen hoger dan...... (vrij weergegeven)

Dat wil niet zeggen dat ik een hond op dit moment met de kennis van dit moment op dezelfde wijze zou willen trainen als hij deed.

De discussies/meningen vind ik interessant omdat iedere hondenbezitter zijn eigen beweegredenen heeft een hond te houden, en deze topic zich toespitst op jachttraining, indeze ben ik het eens met Dhr. Veenmug die de spijker op z'n kop slaat; er zijn vele diciplines en verschillende soorten honden in de jachttraining die allen een andere benadering van de 'jacht' hebben, de een recratief de ander als jager, niets mis mee, maar de veelal uit de hand gelopen competietiedrift (vaak ten nadele van de hond) van een aantal jachthondenbezitters is stuitend.

Ik kreeg de indruk dat je jachttraining beschikbaar wilde hebben voor alle rassen.
Wil je zelf ook naar een jachttraining?
Ik neem even aan dat je dan voor jou een training voor Brakken bedoelt?
Want inderdaad, voor de verschillende type honden zou je een verschillende aanpak moeten hebben.

[ranetje]

Dat geschrift toont toch alleen een afkeer van "kruisingen"?
Een tekst van iemand die graag een goed gefokte jachthond op de juist wijze zag werken
Het "op zinnestrelende wijze" verkregen wild wil zeggen dat het wild binnen moest komen met de hulp van goed werkende jachthonden en dan niet een (goed)werkende kruising want dat was hem kennelijk een gruwel

Hij doelde op wat hij kruisingen vond.
Wat hij bedoelde waren de "landrassen", de praktijkontwikkelde honden waarmee gestroopt werd.
Die waren vaak best zuiver doordat de streken waarin ze ontstonden geïsoleerd waren.
De jachthonden die men wilde waren de honden die door de landadel gefokt werd, de rest waren "dus" bastaarden.

En er waren mensen die zagen dat het klootjesvolk best goeie honden fokte, maar die werd je dus volgens deze meneer niet aangeraden te kopen. Dat kon nooit wat wezen natuurlijk, want ze waren niet gefokt door de adel

Daarom staat "kruisingen" ook tussen haakjes

[under the red sky]

Interessante discussie. Ik heb er niks op tegen dat niet-jagers een jacht/apporteertraining gaan volgen, doe ik zelf ook. Het is een prettige manier om met je hond bezig te zijn.

Maar je moet er niet meer van maken dan het is. Ik stoor me wel aan mensen die roepen dat ze 'aan jacht doen'; bij voorkeur in (te) dure laarzen en te pas en te onpas een fluit om de nek Ik vraag dan wel 's hoe lang ze al een akte hebben of in welke combinatie ze jagen. Dan krijg je een verdwaasde blik terug en blijken ze apporteertraining te volgen zonder ooit een geweer van dichtbij te zien. Dan doe je dus in mijn ogen niet aan 'jacht'.

Wat betreft de harde trainingsmethoden van vroeger; in Amerika is het zgn. force fetching nog heel normaal. Je trekt bijvoorbeeld een hond zo hard aan z'n oor dat de bek opengaat. Dan geef je een commando en stopt de dummy in de bek en als 'beloning' laat je het oor weer los.

[Maeve]

Interessante discussie. Ik heb er niks op tegen dat niet-jagers een jacht/apporteertraining gaan volgen, doe ik zelf ook. Het is een prettige manier om met je hond bezig te zijn.

Maar je moet er niet meer van maken dan het is. Ik stoor me wel aan mensen die roepen dat ze 'aan jacht doen'; bij voorkeur in (te) dure laarzen en te pas en te onpas een fluit om de nek Ik vraag dan wel 's hoe lang ze al een akte hebben of in welke combinatie ze jagen. Dan krijg je een verdwaasde blik terug en blijken ze apporteertraining te volgen zonder ooit een geweer van dichtbij te zien. Dan doe je dus in mijn ogen niet aan 'jacht'.

Wat betreft de harde trainingsmethoden van vroeger; in Amerika is het zgn. force fetching nog heel normaal. Je trekt bijvoorbeeld een hond zo hard aan z'n oor dat de bek opengaat. Dan geef je een commando en stopt de dummy in de bek en als 'beloning' laat je het oor weer los.

Dat soort types kom ik ook regelmatig tegen ja.

Overigens heb ik ook zo'n fluitje om mn nek hoor. Maar dat is functioneel: Nilo laat zich niet terug roepen als hij te ver weg is, want over zo'n grote afstand kan je nooit echt vriendelijk klinken. Zo'n fluitsignaal is neutraal en dan luisterd hij dus wel Wij beginnen in April weer aan jachttraining. Ten eerste omdat hij het al eens geprobeert heeft als pup en er echt van genoot. Daarbij vind ik het wel belangrijk om te zien hoe hij dit soort dingen op pakt. Bijvoorbeeld het apporteren, het markeren. Hoe snel begrijpt hij dit? Is het iets heel natuurlijks of duurt het juist lang om hem dit aan te leren omdat hij er niks van snapt? Overigens zou ik het wel geweldig vinden als er ook rasspecifieke proeven zouden zijn. Ben benieuwd hoe het de hedendaagse Tollers af ging als ze echt moesten Tollen

[ranetje]

Als ik buiten ben met de honden heb ik ook altijd een fluitje om mijn nek

Dat is een gewoonte geworden.
De fluit ligt bij de riemen.
Riemen om doen bij de honden = fluit omdoen bij mezelf.
Zo vergeet je dat ding tenminste niet.

Ik heb laarzen aan van scapino (10 euro) misschien scheelt dat?

[Sita]

Ik voldoe helemaal aan het plaatje. Heb dubarrylaarzen, een fluitje om mijn nek en woon in het Gooi. Maar ik doe niet aan jacht, ik ga samen met mijn hondje lekker een ochtendje genieten van het samenwerken en daarvoor maken we gebruik van de jachttraining

[Veenmug]

Maar je moet er niet meer van maken dan het is. Ik stoor me wel aan mensen die roepen dat ze 'aan jacht doen'; bij voorkeur in (te) dure laarzen en te pas en te onpas een fluit om de nek Ik vraag dan wel 's hoe lang ze al een akte hebben of in welke combinatie ze jagen. Dan krijg je een verdwaasde blik terug en blijken ze apporteertraining te volgen zonder ooit een geweer van dichtbij te zien. Dan doe je dus in mijn ogen niet aan 'jacht'.

Ik voel me ineens klein worden . Geen akte dus logischerwijze geen geweer, dure Le Chameau laarzen om van de kleding maar niet te spreken(eigenlijk zonde van die vlekken van Groningse klei, Drents veen enz.), altijd fluitje om mijn nek. Gelukkig wel als voorjager mee op jacht

Mvg Veenmug

[under the red sky]

te pas en te onpas een fluit om de nek

Het ging mij dus meer om de 'onpas' situaties. Op een vergadering, op een show enz.

Waarom iemand die als voorjager meegaat op jacht zich hierdoor aangesproken voelt, ontgaat me maar mijn excuses voor het veroorzaken van dit gevoel. Dat was niet de bedoeling.

[carlos]

Ik heb laarzen aan van scapino (10 euro) misschien scheelt dat?

"Dure laarzen" is maar een relatief begrip, ik heb aigle laarzen, die nu 10 jaar oud zijn, maar een verademing zijn om mee te lopen en wandelen, t.o.v. de boerenbond laarsjes, waarmee je jezelf glibberen en glijdend staande moet houden in klei gebieden.
Overigens ga ik met de hond de deur niet uit, zonder fluit

[Veenmug]

te pas en te onpas een fluit om de nek

Het ging mij dus meer om de 'onpas' situaties. Op een vergadering, op een show enz.

Waarom iemand die als voorjager meegaat op jacht zich hierdoor aangesproken voelt, ontgaat me maar mijn excuses voor het veroorzaken van dit gevoel. Dat was niet de bedoeling.

Excuses zijn echt niet nodig. Mijn opmerking was zeker niet serieus bedoeld zie ook
Misschien wat onduidelijk dan is het aan mij om mij verontschuldigen.

Mvg Veenmug

[bydevries]

Hier nog een die in het plaatje past. Fluit om Barbour wax van Marktplaats
en Dubarry laarzen die lekker lopen maar meer geschikt zijn voor langs de hockeyvelden
want door de bieten en de klei daar zijn ze niet tegen bestand ( zijn in twee jaar al drie keer
lek geweest )
Mogen wel af en toe mee op jacht om het geleerde in de praktijk te brengen.





groet Brigitte

[Jaap*]

Ik sta lokaal bekend als 'de boswachter'
Immer in het groen-achtig, goedkope rubberlaarzen en fluitjes in de jaszak

Ik ben het wel een beetje met Nescio eens denk ik.
Althans, ik heb best wel een hekel aan competitie-elementen in de (jacht)hondenactiviteiten. Het draait dan al snel niet meer om de essentie naar mijn mening.
Kwaliteit en kwantiteit enzo. Kwaliteit is in mijn ogen een combinatie die, op welk vlak dan ook, in staat is om probleemoplossend te werken. Om een taak gezamelijk tot een goed einde te brengen zonder zich daarbij gedachtenloos te laten beperken door starre en niets toevoegende regels uit een boekje. Want wat heb je daarmee nodig als een beker je niks kan schelen?
Voor kwaliteit is het essentieel dat de combinatie het graag en met verve doet. Dwang hoort daar niet bij.
Ik kom uit een familie waar jagen, tot de vorige generatie, tot het dagelijkse bestaan hoorde. Niet uit luxe, maar als extra bron van inkomsten. Net als rietsnijden etc. Mijn voorvaderen hebben er altijd een punt van gemaakt dat elke hond individueel benaderd moest worden. Elke gek z'n gebrek, en met de handleiding erbij kon je er altijd wel wat van maken.
Het zullen zéker geen modelhonden zijn geweest naar de maatstaven van elitaire plezierjagers, maar ze verstonden hun vak naar het schijnt erg goed qua inzetbaarheid. Het waren vaak honden die geverderte zelfstandig opstootten en dan meteen al doorliepen voor het apport zodat je moest uitkijken dat je ze niet per ongeluk aanschoot
"Maarja, als je dat weet en er rekening mee houdt hindert dat toch niets?" aldus mijn grootvader.
Boef de bouvier was bijvoorbeeld officieel erfhond, maar had ook een parttime functie als apporteur Voor het 'veldwerk ' hadden ze meestal wel griffons of pointers. Die kwamen dan uit de buurt, van mensen die 'goede' honden hadden. Wij zullen onze honden, qua werk en bezigheden, nooit meer kunnen geven wat ze toentertijd hadden. En ik verrek het om dat in te wisselen voor spelletjes waarbij dummy's op immer dezelfde plekken liggen en elke beweging geregisseerd is of dient te zijn.
Ik wissel het liever in voor echt nepwerk, waarbij niks vastligt en niets voorspelbaar is. Ik denk dat het de hond in wezen weinig uitmaakt of hij een dummy, koud wild, warm wild of een bal zoekt of apporteert. Zolang het maar een intense inspanning, alertheid en samenwerking vereist.
Ik vind het, gezien de sociale aspecten, wel belangrijk dat een hond leert om te gaan met de prikkels. Een staande hond kun je nu niet zomaar laten vliegen en het kleine beetje natuur op stelten laten zetten. Ik vind het belangrijk om dat te kunnen besturen maar ik wil dat ook samen met hem kunnen beleven als het de grootste passie van zo'n hond is. Dus, omdat ik het uit compassie met de hond nooit stomweg wil verbieden leg ik mijzelf op om er een stuur op te krijgen. En voor de rest ligt de focus nooit op het aanleren van een truuk, maar volledig op aandacht voor elkaar, de onzichtbare lijn, en het genoeg hebben aan een half woord. Heerlijk. Jachthonden

[ranetje]

Ik sta lokaal bekend als 'de boswachter'
Immer in het groen-achtig, goedkope rubberlaarzen en fluitjes in de jaszak

Ik ben het wel een beetje met Nescio eens denk ik.
Althans, ik heb best wel een hekel aan competitie-elementen in de (jacht)hondenactiviteiten. Het draait dan al snel niet meer om de essentie naar mijn mening.
Kwaliteit en kwantiteit enzo. Kwaliteit is in mijn ogen een combinatie die, op welk vlak dan ook, in staat is om probleemoplossend te werken. Om een taak gezamelijk tot een goed einde te brengen zonder zich daarbij gedachtenloos te laten beperken door starre en niets toevoegende regels uit een boekje. Want wat heb je daarmee nodig als een beker je niks kan schelen?
Voor kwaliteit is het essentieel dat de combinatie het graag en met verve doet. Dwang hoort daar niet bij.
Ik kom uit een familie waar jagen, tot de vorige generatie, tot het dagelijkse bestaan hoorde. Niet uit luxe, maar als extra bron van inkomsten. Net als rietsnijden etc. Mijn voorvaderen hebben er altijd een punt van gemaakt dat elke hond individueel benaderd moest worden. Elke gek z'n gebrek, en met de handleiding erbij kon je er altijd wel wat van maken.
Het zullen zéker geen modelhonden zijn geweest naar de maatstaven van elitaire plezierjagers, maar ze verstonden hun vak naar het schijnt erg goed qua inzetbaarheid. Het waren vaak honden die geverderte zelfstandig opstootten en dan meteen al doorliepen voor het apport zodat je moest uitkijken dat je ze niet per ongeluk aanschoot
"Maarja, als je dat weet en er rekening mee houdt hindert dat toch niets?" aldus mijn grootvader.
Boef de bouvier was bijvoorbeeld officieel erfhond, maar had ook een parttime functie als apporteur Voor het 'veldwerk ' hadden ze meestal wel griffons of pointers. Die kwamen dan uit de buurt, van mensen die 'goede' honden hadden. Wij zullen onze honden, qua werk en bezigheden, nooit meer kunnen geven wat ze toentertijd hadden. En ik verrek het om dat in te wisselen voor spelletjes waarbij dummy's op immer dezelfde plekken liggen en elke beweging geregisseerd is of dient te zijn.
Ik wissel het liever in voor echt nepwerk, waarbij niks vastligt en niets voorspelbaar is. Ik denk dat het de hond in wezen weinig uitmaakt of hij een dummy, koud wild, warm wild of een bal zoekt of apporteert. Zolang het maar een intense inspanning, alertheid en samenwerking vereist.
Ik vind het, gezien de sociale aspecten, wel belangrijk dat een hond leert om te gaan met de prikkels. Een staande hond kun je nu niet zomaar laten vliegen en het kleine beetje natuur op stelten laten zetten. Ik vind het belangrijk om dat te kunnen besturen maar ik wil dat ook samen met hem kunnen beleven als het de grootste passie van zo'n hond is. Dus, omdat ik het uit compassie met de hond nooit stomweg wil verbieden leg ik mijzelf op om er een stuur op te krijgen. En voor de rest ligt de focus nooit op het aanleren van een truuk, maar volledig op aandacht voor elkaar, de onzichtbare lijn, en het genoeg hebben aan een half woord. Heerlijk. Jachthonden

Wat moet je hier nou nog aan toevoegen

[Veenmug]

Ik heb laarzen aan van scapino (10 euro) misschien scheelt dat?

"Dure laarzen" is maar een relatief begrip, ik heb aigle laarzen, die nu 10 jaar oud zijn, maar een verademing zijn om mee te lopen en wandelen, t.o.v. de boerenbond laarsjes, waarmee je jezelf glibberen en glijdend staande moet houden in klei gebieden.
Overigens ga ik met de hond de deur niet uit, zonder fluit

Volledig mee eens. De mijne stammen nog uit het gulden tijdperk. Prijs dacht ik iets van F250,=. Neopreen gevoerd. Moet er niet aandenken om een paar uur in de kou op post te moeten staan laat staan met je voeten in ijskoud slootwater in een paar dunne ongevoerde laarzen.

Mvg Veenmug

[ranetje]

Ik heb laarzen aan van scapino (10 euro) misschien scheelt dat?

"Dure laarzen" is maar een relatief begrip, ik heb aigle laarzen, die nu 10 jaar oud zijn, maar een verademing zijn om mee te lopen en wandelen, t.o.v. de boerenbond laarsjes, waarmee je jezelf glibberen en glijdend staande moet houden in klei gebieden.
Overigens ga ik met de hond de deur niet uit, zonder fluit

Volledig mee eens. De mijne stammen nog uit het gulden tijdperk. Prijs dacht ik iets van F250,=. Neopreen gevoerd. Moet er niet aandenken om een paar uur in de kou op post te moeten staan laat staan met je voeten in ijskoud slootwater in een paar dunne ongevoerde laarzen.

Mvg Veenmug

Ik ook niet, dus ik ga nog wel op pad voor een paar dure laarzen

Ik heb 2 x aigles gehad die beide keren binnen 6 maanden zo lek als een mandje waren

[Nescio]

Ik kreeg de indruk dat je jachttraining beschikbaar wilde hebben voor alle rassen.
Wil je zelf ook naar een jachttraining?
Ik neem even aan dat je dan voor jou een training voor Brakken bedoelt?
Want inderdaad, voor de verschillende type honden zou je een verschillende aanpak moeten hebben.[/quote]
Ja ik ben er voor dat bijna alle rassen aan jachttraining moeten kunnen meedoen, per slot van rekening is het niet mogelijk alle voor de jacht getrainde honden ook in de praktijk te laten jagen.
Persoonlijk ben er voor om met mijn hond een jachttraining te volgen met honden met dezelfde jachtdrift.

Na meer dan 60jaar omgang met hoofdzakelijk staande honden dacht ik iets van honden af te weten, maar een Brak uit een Zwitserse jachtlijn (Berner Laufhund) is een hele uitdaging om te trainen en in het gareel te houden, en eerlijk gezegd bak ik nog niet veel van, geduld, geduld zeggen de Laufhunde bezitters in Zwitserland komt wel.....Nou dat geduld wordt soms aardig op de proef gesteld zoals vanavond; 2 uur aaneen stuk heeft het kereltje luidgegeven, is een machtig geluid maar het regende flink en dan begint het geduld toch op te raken....kon er nog net een niet al te enthousiast "Goedzo!" uitpersen.

Nooit met mijn voorgaande honden op jachtcursus geweest, mijn vader wel en die was een van de weinigen in zijn tijd die dat deed, op die manier veel op jachttrainings gebied meegekregen.
Maar met de hond die ik nu heb lijkt het mij onvermijdelijk een jachtcursus te volgen, heb mij dan ook aangemeld bij "De Jagende Brak" en bij Rick Siemens in Oude Pekela een 'hondenman die zijn sporen ruimschoots verdiend heeft' http://www.dogwork.nl" onclick="window.open(this.href);return false;


Mijn hond hiervoor was een Duitse Staander bruinschimmel korthaar een 'once-in-a-lifetime-dog' jachtcursus was niet nodig hij was een naruurtalent, hij kende wel alle jachtverrichtingen uitstekend en ik ben met hem verschillende malen mee geweest met jachtpartijen.

Ik ben geen praktisch jager, hoeft voor mij niet, maar een hond laten doen waar hij voor gefokt is al of niet in verenigingsverband serieus of recreatief is vgls mij een voorwaarde bij de aanschaf van een jachthond, "iets met de jacht doen" zoals sommige zeggen vind ik wat mager.