Verschil tussen training en proef - update!

[Moniek B.]

Gisteren met Ean voor de derde keer meegedaan aan een proef. Wat me nu opnieuw erg opviel, is dat hij tijdens een proef heel anders reageert dan als ik zelf met hem train. En dat zit hem dan vooral in snelheid en de manier van afwerken.
Thuis gaat hij als een speer naar een dummy, pakt gelijk op en komt gelijk terug en geeft af in modelapport.
Op een proef zie je de spanning in zijn lijf. Hij loopt op strakke hoge poten, staart hoog en langzaam. Als hij bij de dummy staat, pakt hij niet gelijk. Hij markeert erg veel, tijdens de training helemaal niet.

Hij is onzeker ten opzichte van andere honden en hij uit dat door te grommen. Als hij even kennisgemaakt heeft (aan de lijn) of een tijdje bij andere honden in de buurt heeft gezeten, is de spanning weg. Dat bleek gisteren ook weer nadat we na de proef echt uren moesten wachten. We zaten met een grote groep honden bij elkaar en dan gaat hij gewoon tegen andere honden aanliggen. Wel teven, maar een reu die iets verderop zat laat hij dan ook gewoon met rust.
Omdat hij tijdens de vorige proef om deze reden al wel veel spanning opbouwde tijdens het wachten, heb ik deze keer een nylon bench meegenomen. Tot geloof ik grote verrassing van velen , maar dat interesseert me niet zo veel.Daar heeft Ean dus in de wachtkamer in gelegen en hij sliep daar ook in. Ontspannen dus. Maar tijdens het werk was de spanning dus weer overduidelijk aanwezig.

Wel raar binnen dit verhaal; als ik tijdens het werk er uiteindelijk dan wel druk op zet (omdat de keurmeester zegt dat het nu echt de laatste kans is), doet hij wel wat ik van hem vraag. Dan zou je haast denken dat ik er vanaf het begin meer druk op moet zetten. Maar dat past helemaal niet bij hoe hij is en is in mijn ogen dus ook volstrekt onlogisch.

Ik ben dus nu op zoek naar een manier om dit "probleem" te tackelen. Iemand ervaring mee? Zit er aan te denken om volgend jaar opnieuw in te schrijven voor een C en dan kijken hoe het gaat. Aangezien ik dan zelf geen spanning meer zal hebben verwacht ik, ben ik benieuwd of ik dat in Eans gedrag terugzie.
Trouwens; tijdens de groepstraining zie ik wel meer spanning dan tijdens mijn eigen trainingen met hem, maar niet heftig als tijdens een proef.

[ranetje]

Eigenlijk beschrijf je zelf volgens mij de oorzaak al.
Ean is een jonge reu die zijn eigen plek nog niet heeft bepaald.
Hij weet het nog niet, is onzeker en daardoor gespannen en dat komt tot uiting als je in een groep traint.

In een groep ben jij zelf waarschijnlijk al anders dan wanneer je zelf met hem thuis aan het oefenen bent.
En bij deze proef stond je stijf omdat je graag die C binnen wilde halen
(Ik wens je toe dat je bij een volgende C proef inderdaad geen spanning meer hebt )

Dat heb je allemaal bij Ean terug gezien.

Probeer zo veel mogelijk in (kleine) groepjes met hem te oefenen zodat hij er aan gewend raakt.
Bij de working testen ben je waarschijnlijk toch nog wel anders dan thuis of in een trainingsgroepje omdat het dan "netjes afgewerkt" moet zijn.
En in je poging om dat zo goed mogelijk te doen ga je onwillekeurig wat meer druk leggen.

Ervaring krijgen, ouder en wijzer worden.
Dat zal de stabiliteit van Ean verbeteren.


Denk ik

[carlos]

De spanning die je zelf hebt, draag je onbewust over op de hond.
Dit is een probleem, van veel baasjes. Ze willen in een zo'n kort mogelijke tijd het hondje tot topprestaties leiden. DIT WERKT NIET.

Ga ontspannen trainen, maak er elke keer een feestje van, je moet er met zijn beiden van genieten. Baasje zet je ego opzij, en train rustig en geef je hondje wat meer tijd.

Gr Carlos

[Moniek B.]

De spanning die je zelf hebt, draag je onbewust over op de hond.
Dit is een probleem, van veel baasjes. Ze willen in een zo'n kort mogelijke tijd het hondje tot topprestaties leiden. DIT WERKT NIET.

Ga ontspannen trainen, maak er elke keer een feestje van, je moet er met zijn beiden van genieten. Baasje zet je ego opzij, en train rustig en geef je hondje wat meer tijd.

Gr Carlos

Ik snap je reactie in het algemeen, maar wil toch nog wel even benadrukken dat het laatste wat je zegt niet voor mij geldt. Ean heeft met ruim 2,5 jaar en zijn eerste C-diploma van mij alle tijd gekregen om te komen waar we nu zijn. We trainen rustig, zonder druk en het is zeker een feestje. Ook voor hem, behalve op een proef en in veel mindere mate in een groepstraining. Voor een beter beeld voor hoe ik met Ean train en getraind heb, gebruik de zoekfunctie. Dan zou je dit van ego misschien niet zo snel zeggen. Voelt een beetje lullig aan om eerlijk te zijn.

Dus jij denkt Nettie dat het inderdaad alleen ervaring opdoen is? Zou ik niets kunnen doen om het makkelijker voor hem te maken, trainingsgewijs?

[Veenmug]

Mijn ervaring is dat bij de groepstraining vaak begonnen wordt met een rondje appel. Bij de proeven moet de hond vaak vanuit rust direct aan de bak. Ik weet niet of jij dat al doet maar mijn suggestie is wanneer je bijna aan de beurt bent kort rondje appel: volg, zit, kom voor etc.
Hond heeft meteen aandacht voor jou. Loopt ook prettiger richting keurmeester.

[ranetje]

@Moniek B
Ik denk dat het zeker zal verbeteren.
Maar dan moeten jij en Ean die situaties wel opzoeken
En dan gewoon rustig en relaxed met hem tussen andere honden werken.
Leer hem dat hij zich niet met andere honden hoeft te bemoeien, dat ze niet van belang zijn voor hem.
Ik denk dat hij daar nog niet helemaal van overtuigd is

Wat Veenmug schrijft kan zeker ook helpen.
Even appèl lopen voor je naar de keurmeester toe loopt om hem in te zetten.

[Moniek B.]

Rondje appel zou ik idd wel eens kunnen doen, heb ik tot nu toe nog niet gedaan en zou mogelijk wel wat kunnen uitmaken..

@Moniek B
En dan gewoon rustig en relaxed met hem tussen andere honden werken.
Leer hem dat hij zich niet met andere honden hoeft te bemoeien, dat ze niet van belang zijn voor hem.
Ik denk dat hij daar nog niet helemaal van overtuigd is

Ik denk dat je hier helemaal goed mee zit. Hij is tijdens de jachttraining twee keer gegrepen door een andere Flatcoated. Dat was dan wel niet tijdens het werk, maar ik merk dat hij daar ook met meer spanning werkt dan thuis. Zeker als de honden een beetje in de buurt staan, dan gaat hij al snel langzamer werken. Tijdens de proeven ziet hij natuurlijk veel meer andere honden dan tijdens de training dus dat zal wel een rol spelen. Denk dat dat ook de reden is dat hij zoveel markeert en om zich heen staat te kijken als hij bij de dummy is. Hij staat echt op scherp, houdt zijn omgeving constant in de gaten op een wantrouwige manier.

Om eerlijk te zijn denk ik dat dat nog een grotere rol speelt dan mijn eigen spanning. Die speelt mee hoor, ik pleit mijn eigen rol en invloed hierin zeker niet helemaal vrij. Maar aangezien ik tijdens een training niet zenuwachtig ben en hij het daar wel in mindere mate laat zien denk ik dat de rol van andere honden die erbij zijn een grotere rol spelen.
Het vetgedrukte is dus wat mij betreft een schot in de roos. Maar ja; hoe doe ik dat Anders dan gewoonweg proeven opzoeken en het doen....

[ranetje]

Train je ook G&G met hem?
Je zou hem door elke week in een G&G groep mee te trainen ook al meer relaxed kunnen krijgen.

Ik merkte indertijd aan mijn laatste teckelreu Gregor en aan Rana dat zij er totaal niet meer mee zaten wat voor honden er om hen heen waren omdat we geregeld in verschillende groepen trainden.
Het zou een oplossing kunnen zijn.
En zeker bij de G&G op een goede hondenschool is het risico op onderlinge ruzie bij de honden zeer beperkt.
Dat schept vertrouwen.

En verder is het inderdaad proeven lopen

[Moniek B.]

Vandaag eerste training voor workingtests en het ging prima

Voordat we van start gingen, lang gesprek gehad met trainer over de ervaring tijdens de proef en hij kon zich helemaal vinden in mijn eigen 'analyse' van de stress en onzekerheid van Ean, en hoe hij zich in de groep staande probeert te houden. Ik had een nieuwe kleine bal meegenomen waar ook voer in kan, een soort kruising tussen kong en voerbal, om Eans stress te laten afvloeien en hem niet te laten focussen op andere honden. Vond hij ook een prima idee, dus geen vragende gezichten daarover. Da's dan toch wel prettig.
Verder tijdens de training de groep gevraagd meer afstand te nemen als Ean aan de buurt is, en het effect was bijna dramatisch. Net zoveel snelheid als thuis en geen aarzeling, plassen of hoog/stijf lopen. Helemaal top dus

Wat denk ik ook wel een bijdrage geleverd heeft (naast de bal en het afstand houden), is het feit dat we nu andere oefeningen gedaan hebben die hij in principe nog niet kent. Beetje sturen, niet wisselen en dubbel markeerapport. Bij het laatste kun je heel goed zien wat onzekerheid met Ean doet. Hij ging dus als een speer. Het eerste markeerapport was ook gelijk raak. Toen ik hem daarna inzette voor het tweede apport, begreep hij niet goed wat ik van hem wilde omdat hij blijkbaar de tweede dummy even vergeten was. Al snuffelend liep hij aarzelend weg en plaste een paar meter verderop. Hij bleef stil staan en keek toen een keer vertwijfeld achterom. Op dat moment gaf de helper een prrrr-tje en kon ik hem met mijn handen en een extra commando de goede kant opsturen. Je zag het kwartje vallen en toen ging hij weer als een speer. Een mooi moment, in die zin dat ook voor anderen heel duidelijk was wat de achtergrond van zijn markeergedrag en langzame tempo is.

Al met al zijn we erg tevreden!

Ben ondertussen ook druk op zoek naar een gelijkgestemde trainingsgroep waar ik wat G&G kan gaan doen. Wel iets gevonden, maar die traint op het moment dat ik zelf les geef. Maar waarschijnlijk gaat dat vanaf begin volgend jaar wel lukken. We zijn dus weer lekker op de goede weg.

[Jaap*]

Kon je ook zien of hij het tweede apport nog moest zoeken of dat de valplek hem echt weer tebinnen schoot?
Ik gooi als te onthouden apport wel eens een voerdummy, om hem scherp te houden

[Moniek B.]

Kon je ook zien of hij het tweede apport nog moest zoeken of dat de valplek hem echt weer tebinnen schoot?

Hij ging in eerste instantie als een speer richting werper, de dummy lag toch nog zo'n 15 meter bij de werper vandaan. Maar toen hij bij de werper was, ging hij niet zoeken maar wel direct naar de dummy toe. Echt zoeken deed hij dus niet, leek of het muntje viel op het moment dat hij bij de werper was.

De voerdummy is wel een goed idee

[ranetje]

Wat een goede berichten
Ontzettend prettig dat de trainer mee gaat in jouw ideeën om hem beter en relaxter te laten werken
Bij welke groep train je nu?

Zo zie je maar, plassen is in ieder geval bij Ean geen teken van "dominantie" zoals zo vaak onterecht wordt beweerd

[Moniek B.]

Wat een goede berichten
Ontzettend prettig dat de trainer mee gaat in jouw ideeën om hem beter en relaxter te laten werken
Bij welke groep train je nu?

Dezelfde groep als voor de stop, ben niet veranderd.. Ben nu zelf toch ook wel wat duidelijker geweest in mijn inzichten en wat ik denk wat er aan de hand is. Het verhaal van de proef maakte denk ik ook voor de trainer weer een heleboel duidelijk. En Ean liet met dat moment met het dubbele apport ook zo duidelijk zien dat ik het goed ingeschat heb, dat was wel prettig.

Zo zie je maar, plassen is in ieder geval bij Ean geen teken van "dominantie" zoals zo vaak onterecht wordt beweerd

Nee, zeker niet. Ook wel weer fijn dat de trainer dat ook ziet en herkent. Hij schudde zijn hoofd bij de onkunde van de keurmeester die Ean tijdens de proef vanwege het vele plassen had bestempeld als dominant.

Eigenlijk heb ik het nog helemaal niet zo slecht getroffen met mijn trainer(s)

[ranetje]

Eigenlijk heb ik het nog helemaal niet zo slecht getroffen met mijn trainer(s)

Dat geloof ik ook ja

[Jaap*]

Als bij een meervoudig apport echt te zien is dat de hond dat moeilijk vind, vraag ik eerst ook niet méér dan het onthouden alleen overigens.
Dan gaat hij aan een kort lijntje om te voorkomen dat het janboel wordt, maar hoeft de hond mij niet aan te kijken of te zitten. Hij mag dan zelfs inspringen (ik laat de kurzfuhrer los als beide apporten gevallen zijn).
De hond mag dan ook zelf de volgorde bepalen. Hij mag dan niet worden afgeleid van het onthouden, dat is net zoiets als door iemand heen praten die aan het tellen is
Eventueel laat ik eerst ook nog beide dummy's in het zicht vallen, of net achter een verhoginkje zodat de hond de dummy's na een paar meter lopen ziet liggen. Als je op je knieeen gaat zitten zie je ongeveer wat de hond ziet.

Als hij eenmaal goed begrijpt wat onthouden is, wat je merkt door het feit dat de hond rustiger wordt in die situaties omdat hij vertrouwen in het eigen kunnen krijgt, ga ik pas weer verder met het toevoegen van extra factoren zoals steadyness en het bepalen van de volgorde van halen.
Het is mijn ervaring dat het in een bepaalde context toestaan van bijvoorbeeld inspringen geen problemen geeft.
Het is misschien wat lastig in te passen in een voortschrijdende groep of met een trainer die er eventueel een ander mening op na houdt, maar tussen de lessen in goed toe te passen

[ranetje]

Ik laat bij een dubbele markeer Ita meestal ook nog zelf kiezen.
Als het eerste apport binnen is ga ik staan in de richting van het tweede apport met Ita in zit naast me.
Op het moment dat ze strak vooruit gaat kijken (= bij haar herinnering ) geef ik het commando "apport".
Door er eerst rust in te brengen zodat ze de tijd krijgt om even na te denken weet ze het vaak alweer.
Doorgaans zit ze er hooguit een meter naast en dat lijkt me goed genoeg

[Flevo Bordertje]

Zo zie je maar, plassen is in ieder geval bij Ean geen teken van "dominantie" zoals zo vaak onterecht wordt beweerd

Is het in zo'n geval dan onzekerheid dat een reu gaat markeren? Boyke deed dit gisteren op de terriërjachtdag namelijk ook toen hij even van slag was. Het verbaasde me, omdat markeren toch vaak in verband wordt gebracht met dominantie.

[Moniek B.]

Dit was de 1e les voor workingtest op c-niveau. Dus apportjes nog in zicht, met geluidjes en idd de honden voor het eerste apport zelf laten kiezen welke van de twee ze willen. Inspringen hoef ik bij Ean niet bang voor te zijn gelukkig. Rust is wel een goed aandachtspunt. Maar dan niet voor Ean maar voor mezelf. Ik heb de neiging snel over te gaan op het tweede apport en gehaast te doen. Denk dat het voor Ean ook beter werkt als hij eerst even rustig na kan denken en van mij die ruimte krijgt. Alleen al vanwege het idee dat hij daardoor ook minder druk ervaart (denk ik).

Zo zie je maar, plassen is in ieder geval bij Ean geen teken van "dominantie" zoals zo vaak onterecht wordt beweerd

Is het in zo'n geval dan onzekerheid dat een reu gaat markeren? Boyke deed dit gisteren op de terriërjachtdag namelijk ook toen hij even van slag was. Het verbaasde me, omdat markeren toch vaak in verband wordt gebracht met dominantie.

Ik durf gerust de stelling aan dat de overgrote meerderheid van de honden die tijdens het werk plassen, niet dominant maar onzeker zijn. Ik zie het van Ean tijdens het werk en van een aantal honden in mijn groep en tijdens wedstrijden ook. Dat zijn mijn ervaringen op het gebied van jacht en die is niet zo breed als die van ranetje en Jaap bijvoorbeeld, die kunnen daar meer over zeggen.
Ik heb wel ruime ervaring met "het fenomeen" buiten de jachttrainingen en daar zie ik ook heel veel honden die zeker niet zelfverzekerd aangelegd zijn en wel veel markeren. Dus de link markeren=dominantie/zelfverzekerdheid is naar mijn mening zeker niet direct te maken. Er zullen vast zelfverzekerde honden zijn die markeren, maar ik gok eerder dat het onzekere honden zijn. In elk geval op dat moment in die situatie.

[ranetje]

Zo zie je maar, plassen is in ieder geval bij Ean geen teken van "dominantie" zoals zo vaak onterecht wordt beweerd

Is het in zo'n geval dan onzekerheid dat een reu gaat markeren? Boyke deed dit gisteren op de terriërjachtdag namelijk ook toen hij even van slag was. Het verbaasde me, omdat markeren toch vaak in verband wordt gebracht met dominantie.

Markeren (plassen) werd vroeger altijd in verband gebracht met dominantie
Er zijn trainers en mensen die met hun hond trainen die nog altijd denken dat plassen altijd dominantie is.
(en hun hond vervolgens ongenadig op zijn duvel geven )

Heel vaak kan je uit de situatie opmaken wat er aan de hand is.
Als een hond in de war is of onzeker, of een commando niet begrijpt, dan kan hij bijvoorbeeld gaan plassen.
Of een of ander (ander) kalmeringssignaal laten zien.
In dat geval is er absoluut geen dominantie in het spel.

Zou je het wel als zodanig beschouwen en je hond daarop aanspreken (boos worden, correctie) dan kan je je verhouding met je hond flink beschadigen.
en je trainingswerk verprutsen.
Soms zelfs definitief.
Gewoon jammer.

[ranetje]

Dit was de 1e les voor workingtest op c-niveau. Dus apportjes nog in zicht, met geluidjes en idd de honden voor het eerste apport zelf laten kiezen welke van de twee ze willen. Inspringen hoef ik bij Ean niet bang voor te zijn gelukkig. Rust is wel een goed aandachtspunt. Maar dan niet voor Ean maar voor mezelf. Ik heb de neiging snel over te gaan op het tweede apport en gehaast te doen. Denk dat het voor Ean ook beter werkt als hij eerst even rustig na kan denken en van mij die ruimte krijgt. Alleen al vanwege het idee dat hij daardoor ook minder druk ervaart (denk ik).

Ik heb ook de neiging om te snel door te gaan op het tweede apport.
Daar werd ik een paar weken geleden door mijn trainer op gewezen
Hij helpt me nu door af en toe van tevoren nog even te waarschuwen: "denk er om, geef de hond de tijd om om te schakelen".

[Veenmug]

Als bij een meervoudig apport echt te zien is dat de hond dat moeilijk vind, vraag ik eerst ook niet méér dan het onthouden alleen overigens.
Dan gaat hij aan een kort lijntje om te voorkomen dat het janboel wordt, maar hoeft de hond mij niet aan te kijken of te zitten. Hij mag dan zelfs inspringen (ik laat de kurzfuhrer los als beide apporten gevallen zijn).
De hond mag dan ook zelf de volgorde bepalen. Hij mag dan niet worden afgeleid van het onthouden, dat is net zoiets als door iemand heen praten die aan het tellen is
Eventueel laat ik eerst ook nog beide dummy's in het zicht vallen, of net achter een verhoginkje zodat de hond de dummy's na een paar meter lopen ziet liggen. Als je op je knieeen gaat zitten zie je ongeveer wat de hond ziet.

Als hij eenmaal goed begrijpt wat onthouden is, wat je merkt door het feit dat de hond rustiger wordt in die situaties omdat hij vertrouwen in het eigen kunnen krijgt, ga ik pas weer verder met het toevoegen van extra factoren zoals steadyness en het bepalen van de volgorde van halen.
Het is mijn ervaring dat het in een bepaalde context toestaan van bijvoorbeeld inspringen geen problemen geeft.
Het is misschien wat lastig in te passen in een voortschrijdende groep of met een trainer die er eventueel een ander mening op na houdt, maar tussen de lessen in goed toe te passen

Niet mee eens. Wanneer je zeker met een retriever steadiness ingebouwd hebt nooit een stap terug. Dubbelapporten desnoods op enkele meters afstand maar inspringen echt niet.
Steadiness blijft zich belonen. Hond blijft waarnemen dus markeren.

[Flevo Bordertje]

[Markeren (plassen) werd vroeger altijd in verband gebracht met dominantie
Er zijn trainers en mensen die met hun hond trainen die nog altijd denken dat plassen altijd dominantie is.
(en hun hond vervolgens ongenadig op zijn duvel geven )
Heel vaak kan je uit de situatie opmaken wat er aan de hand is.
Als een hond in de war is of onzeker, of een commando niet begrijpt, dan kan hij bijvoorbeeld gaan plassen.
Of een of ander (ander) kalmeringssignaal laten zien.
In dat geval is er absoluut geen dominantie in het spel.
Zou je het wel als zodanig beschouwen en je hond daarop aanspreken (boos worden, correctie) dan kan je je verhouding met je hond flink beschadigen.
en je trainingswerk verprutsen.
Soms zelfs definitief.
Gewoon jammer.

Zo kan het plassen ook beter plaatsen in de situatie van gisteren. Onbekende situatie, knallen en Boyke die daar gestresst van raakte en plaste tijdens de oefening. Ik heb het gelukkig genegeerd. Bedankt

[Jaap*]

Niet mee eens.

Heb je het wel eens geprobeerd?

[ranetje]

Zo kan het plassen ook beter plaatsen in de situatie van gisteren. Onbekende situatie, knallen en Boyke die daar gestresst van raakte en plaste tijdens de oefening. Ik heb het gelukkig genegeerd. Bedankt

Prima om in zo'n geval gewoon te negeren
Meestal gaat het dan het snelste over

[Jaap*]

Op het moment dat ze strak vooruit gaat kijken (= bij haar herinnering ) geef ik het commando "apport".

[Veenmug]

Niet mee eens.

Heb je het wel eens geprobeerd?

Nee maar wel KNJV-B met showgolden en KNJV-B en MAP-B met lab uit werklijn( met 1 jaar 4xinschrijven 3xKNJV-B, daarna 1e prijs MAP-B Maasvlakte). Nu spaniel (geb.2005) 2006 Africhtcertificaat, 2007 Jachtgeschiktheidscertificaat en Jeugdveldwedstrijdkwalificatie. Daarna lekker de praktijk in. Leer graag bij.

[Moniek B.]

Ik ben in het algemeen niet zo onder de indruk van diploma's moet ik zeggen, zegt meer over de hond dan over de voorjager. Vind het soms een wonder hoe een hond een diploma haalt als ik kijk hoe de voorjager doet
Veenmug, kun je nog wat meer toelichten waarom je dit geen goed idee vindt?

Ik kan me namelijk ook goed voorstellen dat het erg hond-afhankelijk is. Ean is een hond die door zijn onzekerheid soms aangemoedigd moet worden om bij me weg te gaan. Bij hem ben ik dus in sommige situaties zelfs erg blij met inspringen omdat dat een teken is dat hij gretig is en dat hij gemotiveerd is. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat ik als Ean inspringt, daar zeker bij een nieuwe oefening geen punt van maak.
Nu weet ik ook wel dat veel (Flatcoated) retrievers in de regel wel erg gretig zijn en waarbij het inspringen wel een issue is. Als ik zo'n hond zou hebben, zou ik het misschien niet zo bekijken. Maar de redenatie van Jaap zie ik ook wel. En leer ook graag wat bij, dus zou graag horen waarom jij het niet zo zou doen..(@Veenmug dus )

[Veenmug]

Ik ben in het algemeen niet zo onder de indruk van diploma's moet ik zeggen, zegt meer over de hond dan over de voorjager. Vind het soms een wonder hoe een hond een diploma haalt als ik kijk hoe de voorjager doet
Veenmug, kun je nog wat meer toelichten waarom je dit geen goed idee vindt?

Ik kan me namelijk ook goed voorstellen dat het erg hond-afhankelijk is. Ean is een hond die door zijn onzekerheid soms aangemoedigd moet worden om bij me weg te gaan. Bij hem ben ik dus in sommige situaties zelfs erg blij met inspringen omdat dat een teken is dat hij gretig is en dat hij gemotiveerd is. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat ik als Ean inspringt, daar zeker bij een nieuwe oefening geen punt van maak.
Nu weet ik ook wel dat veel (Flatcoated) retrievers in de regel wel erg gretig zijn en waarbij het inspringen wel een issue is. Als ik zo'n hond zou hebben, zou ik het misschien niet zo bekijken. Maar de redenatie van Jaap zie ik ook wel. En leer ook graag wat bij, dus zou graag horen waarom jij het niet zo zou doen..(@Veenmug dus )

Ga deels met je mee over je opmerking over diploma’s maar spreek wel over 3 opeenvolgende honden die naast de proeven ook in de praktijk ingezet werden. Hoeveel geluk kan een voorjager hebben om steeds zo’n hond en dan ook nog van deels totaal verschillende rassen en achtergrond (show/werk, retriever/spaniel) te vinden.
Wat betreft inspringen bij meervoudige apporten. Eerst ben je weken/maanden bezig om de steadiness er in te trainen dan ineens mag je hond inspringen. Ik ga liever uit van de oefening. Start eenvoudig. 2 dummy’s enkele meters links en rechts met een hoek van bijna 180 graden. Hond direct inzetten. Later afstand, hoek en wachttijd langzaam opbouwen

[Jaap*]

Eerst ben je weken/maanden bezig om de steadiness er in te trainen dan ineens mag je hond inspringen.

Niet élke hond heeft zoveel moeite met steadiness

Ik denk dat iedereen het liefst volgens de gebaande paden te werk zou gaan, maar als die niet werken zul je wat anders moeten bedenken.
Het gaat om het verschil tussen iets willen en iets moeten. Tussen een hond die móet blijven zitten, en een hond die wíl blijven zitten.
En dat heeft te maken met de manier waarop je traint. Het is nooit zwart/wit
Een hond die wíl blijven zitten kun je rustig eens in laten springen als dat nodig is, helemaal als dat in een voor de hond duidelijk herkenbare context is.
Een hond kan bijvoorbeeld liever wíllen blijven zitten als hij onzeker is, óf als hij juist voldoende vertrouwen in de baas heeft.
Een notoir hetzende hond zou ik dan weer níet laten inspringen.

[Moniek B.]

Eerst ben je weken/maanden bezig om de steadiness er in te trainen dan ineens mag je hond inspringen.

Niet élke hond heeft zoveel moeite met steadiness

Precies, dat dus!

Het gaat om het verschil tussen iets willen en iets moeten. Tussen een hond die móet blijven zitten, en een hond die wíl blijven zitten.
En dat heeft te maken met de manier waarop je traint. Het is nooit zwart/wit
Een hond die wíl blijven zitten kun je rustig eens in laten springen als dat nodig is, helemaal als dat in een voor de hond duidelijk herkenbare context is.
Een hond kan bijvoorbeeld liever wíllen blijven zitten als hij onzeker is, óf als hij juist voldoende vertrouwen in de baas heeft.

Hier kan ik me goed in vinden! Als ik teruggrijp op Ean; die wil graag blijven zitten. In sommige gevallen vanwege onzekerheid, andere vanwege vertrouwen denk ik in mij.
Ik probeer wel context aan te brengen. Bij nieuwe oefeningen laat ik hem zitten en geef ik in de regel geen commando blijf. Als hij dan wel inspringt, negeert hij dat commando niet. Ben ik zelf zo dom om wel bij een nieuwe oefening een commando blijf te geven en hij springt in, laat ik hem gaan en geef mezelf virtueel een schop onder mijn hol. Had ik beter op moeten letten en hem geen commando moeten geven. Als hij andere aspecten van de oefeningen begrijpt, ga ik weer aandacht geven aan of hij bij blijf nog steeds keurig blijft zitten. Tot nu toe is het bij iedere oefening goed gegaan en blijft hij na commando keurig zitten. Maar zoals Jaap het zo mooi omschreef: Ean blijft graag zitten. Niet omdat hij moet, maar omdat hij wil.

En ik geef gelijk toe; ik zou het bij een hond bij wie je inderdaad al weken/maanden bezig bent met steadiness dit niet zo doen. Waarbij ik me altijd afvraag waarom het bij sommige honden zo lang moet duren voordat een hond steady is. Ik zelf denk dat het makkelijker zou zijn voor voorjager en hond als honden wordt aangeleerd om steady te zijn in plaats van dat ze afgeleerd wordt om in te springen. Natuurlijk speelt passie mee, absoluut. Maar de manier waarop er mee omgegaan wordt ook...