geen hoop voor honden met een issue?!

[lucie]

Hopelijk is de titel catchy genoeg voor een leuke discussie
Vorige week heb ik hier een dilemma voorgelegd over een hond die ik op het oog heb. Deze DH schijnt territorium agressie te hebben en heeft bij de vorige eigenaars (waar hij 4 maanden was) iemand te hebben gebeten die het huis binnen kwam. Ik vroeg jullie advies en de tendens van de antwoorden was dat ik hem best kon nemen als ik er maar goed op bedacht was en niet moest verwachten dat het ooit echt overging (hoewel ik niet precies weet wat er gebeurd is want ik was er niet bij dus de schuld kan ook best buiten de hond hebben gelegen )

Hoe dan ook, ik had dit ook voorgelegd op een engelstalig forum wat 100% voor positieve opvoedingsmethodes is. Opvallend genoeg raadde iedereen [mij af om er uberhaupt aan te beginnen. DIt was iets voor experts, te groot risico enz. Hond werd dus bij voorbaat afgeschreven in feite. OK, ik vroeg een mening en dit was die van hun.

Nu loopt daar een wat algemener topic over (de eerste signalen van) agressie en discomfort (naar mensen toe in dit geval). Hun stelling is dat een hond die met correcties is afgeleerd signalen af te geven, direct gaat bijten. Dus als een hond in een vroeger stadium had gegromd, lip optrekken, verstijven enz en men had dit gecorrigeerd, restte de hond bij confrontatie met een trigger niet veel anders dan er direct op te springen, daarom nooit corrigeren. Zit wat in.
Maar toen durfde ik te vragen wat je dan wèl moet doen. Antwoord: weghouden bij alle mogelijke triggers
Sorry, maar hiermee los je het probleem toch niet op?
Dus mijn vraag is: kun je (potentieel) agressief gedrag uitsluitend op een positieve manier trainen (en hoe) of moet je in zo'n geval wel degelijk optreden, met het risico dat de hond op een gegeven moment ineens doorslaat?

Frappant voorbeeld vond ik trouwens het gevalletje hond op de bank. Stel je wilt hem eraf krijgen, hoe doe je dat? Filmpje: lokken, roepen enz. Werkt dit niet, nooit ervan af trekken maar wachten dat ie uit zichzelf weggaat en dan met dozen voorkomen dat ie erop kan

Zelf ben ik helemaal voor positief, maar er moet wel een grens zijn en een balans.

[blondie]

Nou dat voorbeeld eruit nemend de hond van de bank proberen te lokken e.d. dat heb ik hier ook moeten doen, maar dan van bed af. Op dat moment was het geen goed plan geweest van mij om te denken en te handelen met "ik trek je er wel af, ik ben baas hier!", in de hond zijn ogen was ik dat op dat moment helemaal nog niet.
Later toen we eenmaal wisten wat we aan elkaar hadden lagen de verhoudingen anders. Maar het is niet altijd zo dat je met overmacht een hond duidelijk kan maken dat jij het voor het zeggen hebt, ik vind dat hond afhankelijk.

Verder hoe een hond is opgevoed en behandeld en hoe hij het ervaart bij een ander die er weer heel anders mee omgaat is weer een tweede. De meeste honden kunnen veranderen in bepaald gedrag.
Maar dat kan 2 kanten opgaan, een goede hond kan bij te weinig sturing of verkeerde begeleiding een enorme galbak worden. Een hond die geleerd heeft dat zijn tanden zijn beste wapen zijn zal daar ook weer in gestuurd moeten worden. Als je te druk woont, of door in- en uitlopen van mensen niet optimaal met de hond aan de gang kunt zijn om dit te sturen/of de hond ten alle tijden weg te zetten, dan vind ik ook dat je niet aan zo'n hond moet beginnen.

[Suske]

Zelf een buffel van een Mechelaar uit het asiel gehaald.
Had gebeten.
Nog nooit enige vorm van agressie gemerkt.
Maar......
Toen hij omdat we naar het buitenland moesten voor werk een week in opvang moest wel een dame van de opvang gebeten
Denk dat dit soort dingen heel persoonlijk en plaatsgebonden zijn.

[ranetje]

Hopelijk is de titel catchy genoeg voor een leuke discussie
Vorige week heb ik hier een dilemma voorgelegd over een hond die ik op het oog heb. Deze DH schijnt territorium agressie te hebben en heeft bij de vorige eigenaars (waar hij 4 maanden was) iemand te hebben gebeten die het huis binnen kwam. Ik vroeg jullie advies en de tendens van de antwoorden was dat ik hem best kon nemen als ik er maar goed op bedacht was en niet moest verwachten dat het ooit echt overging (hoewel ik niet precies weet wat er gebeurd is want ik was er niet bij dus de schuld kan ook best buiten de hond hebben gelegen )

Hoe dan ook, ik had dit ook voorgelegd op een engelstalig forum wat 100% voor positieve opvoedingsmethodes is. Opvallend genoeg raadde iedereen mij af om er uberhaupt aan te beginnen. DIt was iets voor experts, te groot risico enz. Hond werd dus bij voorbaat afgeschreven in feite. OK, ik vroeg een mening en dit was die van hun.

Nu loopt daar een wat algemener topic over (de eerste signalen van) agressie en discomfort (naar mensen toe in dit geval). Hun stelling is dat een hond die met correcties is afgeleerd signalen af te geven, direct gaat bijten. Dus als een hond in een vroeger stadium had gegromd, lip optrekken, verstijven enz en men had dit gecorrigeerd, restte de hond bij confrontatie met een trigger niet veel anders dan er direct op te springen, daarom nooit corrigeren. Zit wat in.
Maar toen durfde ik te vragen wat je dan wèl moet doen. Antwoord: weghouden bij alle mogelijke triggers
Sorry, maar hiermee los je het probleem toch niet op?
Dus mijn vraag is: kun je (potentieel) agressief gedrag uitsluitend op een positieve manier trainen (en hoe) of moet je in zo'n geval wel degelijk optreden, met het risico dat de hond op een gegeven moment ineens doorslaat?

Frappant voorbeeld vond ik trouwens het gevalletje hond op de bank. Stel je wilt hem eraf krijgen, hoe doe je dat? Filmpje: lokken, roepen enz. Werkt dit niet, nooit ervan af trekken maar wachten dat ie uit zichzelf weggaat en dan met dozen voorkomen dat ie erop kan

Zelf ben ik helemaal voor positief, maar er moet wel een grens zijn en een balans.

Ik ben het wel eens dat het risico op bijten groter wordt als je de hond d.m.v. correcties hebt afgeleerd om te grommen.
Je verbied hem in wezen om zijn eigen taal te spreken en dus de signalen af te geven die voor jou een waarschuwing kunnen zijn.
Want er is bij honden vrijwel altijd een opeenvolging in signalen voor het tot bijten komt.
Alleen die eerste stappen mag hij niet tonen.

Dat een hond je niet zou mogen waarschuwen "omdat jij de baas bent", wat dan nog wel eens als argument wordt aangevoerd, vind ik dus geen argument om te gaan corrigeren
Het meeste (eerste) grommen gebeurt naar mijn idee uit onzekerheid (of eventueel pijn).

Als een hond zich zo gedraagt op de bank of op bed (zoals blondie als voorbeeld gaf) zou ik er in ieder geval voor zorgen dat hij, als hij er eenmaal af is, er niet meer kan komen.
Eventueel een lijntje aan de halsband voor noodgevallen.
En .............. uiteraard ............. gaan bekijken wat de oorzaak is en die aanpakken.

Of je potentieeel agressief gedrag voor de toekomst kunt uitsluiten door alleen positief benaderen hangt naar mijn idee helemaal af van de situatie.

Wat @suske schrijft over een herplaatser (Mechelaar) die ze in huis nam geeft aan dat de hond helemaal niet meer agressief hoeft te reageren als er een goede basis van vertrouwen is opgebouwd.
Alleen kunnen vroegere ervaringen in een bepaalde situatie wel weer opspelen.
Zoals blijkt uit het bijten van de dame van de opvang door die hond.
Ik denk zelf dat je dat risico er niet altijd uit kunt trainen.
Dat lijkt me heel erg afhankelijk van het karakter van de hond en heeft dan niet te maken met positief trainen, maar met (slechte) herinneringen.

[lucie]

Nou dat voorbeeld eruit nemend de hond van de bank proberen te lokken e.d. dat heb ik hier ook moeten doen, maar dan van bed af. Op dat moment was het geen goed plan geweest van mij om te denken en te handelen met "ik trek je er wel af, ik ben baas hier!", in de hond zijn ogen was ik dat op dat moment helemaal nog niet.
Later toen we eenmaal wisten wat we aan elkaar hadden lagen de verhoudingen anders. Maar het is niet altijd zo dat je met overmacht een hond duidelijk kan maken dat jij het voor het zeggen hebt, ik vind dat hond afhankelijk. .

Het lijkt me eerlijk gezegd logisch dat je begint met een zo vriendelijk mogelijke manier. Als dit genoeg is, waarom zou je dan per se hard op willen treden? De vraag hierboven is of je NOOIT hard mag optreden...

Verder hoe een hond is opgevoed en behandeld en hoe hij het ervaart bij een ander die er weer heel anders mee omgaat is weer een tweede. De meeste honden kunnen veranderen in bepaald gedrag.
Maar dat kan 2 kanten opgaan, een goede hond kan bij te weinig sturing of verkeerde begeleiding een enorme galbak worden. Een hond die geleerd heeft dat zijn tanden zijn beste wapen zijn zal daar ook weer in gestuurd moeten worden. Als je te druk woont, of door in- en uitlopen van mensen niet optimaal met de hond aan de gang kunt zijn om dit te sturen/of de hond ten alle tijden weg te zetten, dan vind ik ook dat je niet aan zo'n hond moet beginnen.

Spreekt vanzelf. Maar de vraag is: moet / kan je dit gedrag positief ombuigen of moet je corrigeren. En als je dat doet, zal de hond dan nog eerder happen ipv andere signalen af te geven? Algemene vraag hoor, niet per se op 'mijn' case gericht.

[lucie]

Zelf een buffel van een Mechelaar uit het asiel gehaald.
Had gebeten.
Nog nooit enige vorm van agressie gemerkt.
Maar......
Toen hij omdat we naar het buitenland moesten voor werk een week in opvang moest wel een dame van de opvang gebeten
Denk dat dit soort dingen heel persoonlijk en plaatsgebonden zijn.

is die hond van je onderschrift die buffel van een Mechelaar ?
geintje. Heeft je hond bij jullie ook nooit de signalen gegegeven die eraan vooraf gaan (en die jullie misschien wel hebben gezien maar de dame in de opvang niet?)

[lucie]

Hopelijk is de titel catchy genoeg voor een leuke discussie
Vorige week heb ik hier een dilemma voorgelegd over een hond die ik op het oog heb. Deze DH schijnt territorium agressie te hebben en heeft bij de vorige eigenaars (waar hij 4 maanden was) iemand te hebben gebeten die het huis binnen kwam. Ik vroeg jullie advies en de tendens van de antwoorden was dat ik hem best kon nemen als ik er maar goed op bedacht was en niet moest verwachten dat het ooit echt overging (hoewel ik niet precies weet wat er gebeurd is want ik was er niet bij dus de schuld kan ook best buiten de hond hebben gelegen )

Hoe dan ook, ik had dit ook voorgelegd op een engelstalig forum wat 100% voor positieve opvoedingsmethodes is. Opvallend genoeg raadde iedereen mij af om er uberhaupt aan te beginnen. DIt was iets voor experts, te groot risico enz. Hond werd dus bij voorbaat afgeschreven in feite. OK, ik vroeg een mening en dit was die van hun.

Nu loopt daar een wat algemener topic over (de eerste signalen van) agressie en discomfort (naar mensen toe in dit geval). Hun stelling is dat een hond die met correcties is afgeleerd signalen af te geven, direct gaat bijten. Dus als een hond in een vroeger stadium had gegromd, lip optrekken, verstijven enz en men had dit gecorrigeerd, restte de hond bij confrontatie met een trigger niet veel anders dan er direct op te springen, daarom nooit corrigeren. Zit wat in.
Maar toen durfde ik te vragen wat je dan wèl moet doen. Antwoord: weghouden bij alle mogelijke triggers
Sorry, maar hiermee los je het probleem toch niet op?
Dus mijn vraag is: kun je (potentieel) agressief gedrag uitsluitend op een positieve manier trainen (en hoe) of moet je in zo'n geval wel degelijk optreden, met het risico dat de hond op een gegeven moment ineens doorslaat?

Frappant voorbeeld vond ik trouwens het gevalletje hond op de bank. Stel je wilt hem eraf krijgen, hoe doe je dat? Filmpje: lokken, roepen enz. Werkt dit niet, nooit ervan af trekken maar wachten dat ie uit zichzelf weggaat en dan met dozen voorkomen dat ie erop kan

Zelf ben ik helemaal voor positief, maar er moet wel een grens zijn en een balans.

Ik ben het wel eens dat het risico op bijten groter wordt als je de hond d.m.v. correcties hebt afgeleerd om te grommen.
Je verbied hem in wezen om zijn eigen taal te spreken en dus de signalen af te geven die voor jou een waarschuwing kunnen zijn.
Want er is bij honden vrijwel altijd een opeenvolging in signalen voor het tot bijten komt.
Alleen die eerste stappen mag hij niet tonen.

Dat een hond je niet zou mogen waarschuwen "omdat jij de baas bent", wat dan nog wel eens als argument wordt aangevoerd, vind ik dus geen argument om te gaan corrigeren
Het meeste (eerste) grommen gebeurt naar mijn idee uit onzekerheid (of eventueel pijn).

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

[Zamunda]

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

Eerst uit de situatie halen en daarna uitzoeken waarom de hond ging grommen en daaraan werken.

Zoals blondie bijv aangeeft: in het begin was de relatie met haar hond niet goed genoeg om deze van het bed af te dwingen. Later kon dat wel. Dat is dus niet met 1 handeling te bewerkstelligen, het ligt veel breder.

[renee-uk]

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

dat deed rita een van de eerste dagen bij mij, toen ze achter haar staart aanzat en ik haar daar met mijn hand van wilde weerhouden.
ik heb haar een grote mond gegeven 'ben je helemaal bedonderd' en ben weggelopen.
een paar minuten daarna kwam ze naar me toe om haar hoofd op mijn schoot te leggen, een van de hondse manieren om sorry te zeggen.

er zijn meer wegen die naar rome leiden: het is niet of corrigeren of toestaan met niks er meer tussen én het hangt ontzettend van de omstandigheden en de hond af hoe je het best op dingen reageren kunt.
als je vooruit wil met de hond zul je je zeker in sommige gevallen aan die hond moeten aanpassen.
om bij mijn voorbeeld te blijven: als ik rita op dat moment fysiek had gecorrigeerd had ze me zeker gebeten en had ik -in elk geval de eerste tijd erna- kunnen fluiten naar ook maar iets van een goede verstandhouding tussen haar en mij om over vertrouwen in mij maar te zwijgen.

[renee-uk]

en om op je topictitel te reageren:
zolang er nog genoeg mensen zijn die weten wat ze doen is er echt wel hoop voor honden met een (of meer) issue(s)!

[Suske]

Zelf een buffel van een Mechelaar uit het asiel gehaald.
Had gebeten.
Nog nooit enige vorm van agressie gemerkt.
Maar......
Toen hij omdat we naar het buitenland moesten voor werk een week in opvang moest wel een dame van de opvang gebeten
Denk dat dit soort dingen heel persoonlijk en plaatsgebonden zijn.

is die hond van je onderschrift die buffel van een Mechelaar ?
geintje. Heeft je hond bij jullie ook nooit de signalen gegegeven die eraan vooraf gaan (en die jullie misschien wel hebben gezien maar de dame in de opvang niet?)

Nee, Cas heeft bij ons nooit iets van verzet laten zien
Bij de eerste stemverheffing op de eerste avond kroop hij al weg.
En dat was een verschrikkelijk gezicht

[lucie]

De vraag hierboven is of je NOOIT hard mag optreden...

nee, dat mag je (zo goed als) nooit - waarom zou dat moeten? waarom zou dat meer effect hebben dan een normale correctie? en waarom wordt er altijd meteen in termen van 'hard' gedacht als het woordje 'correctie' ter sprake komt?

met het 'harde optreden' doelde ik op wat Blondie schreef nl "ik ben de baas dus ik trek je eraf" (dat heeft ze niet gedaan maar ze beschrijft dit als alternatief). dat zou dan wat mij betreft hard/flink optreden zijn geweest. Nogmaals: het gaat mij juist om die balans!

[lucie]

jouw hele post is voor mij gewoon de samenvatting van waarom de gemiddelde anti-ook-maar-enige-vorm-van-correctie-trainer meer kwaad dan goed doet - te erg voor woorden, dit .

zo kunnen we het allemaal - heb je echte problemen met je hond? opruimen die hap .

wat precies vind je te erg?

[Jaap*]

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

In het algemeen kun je zeggen dat het moment van een escalatie het slechtste moment is om iets te veranderen of te reageren. Op zo'n moment kun je inderdaad het beste gewoon niks doen.
Zo'n moment kent immers alleen maar verliezers, als je de confrontatie aangaat.

Gelukkig verkeert een hond misschien hooguit 20% van de tijd in die situatie. De overige 80% van de tijd kun je gebruiken om een (vertrouwens-)band met je hond op te bouwen en de onderlinge basisrelatie te bestendigen.
Zodat die 20% steeds minder vaak voorkomt

[Machie]

Ik heb een hond die denk ik bij 99% van de mensen niet zou passen. Angstagressief en durft te bijten. In een asiel is ze kansloos.

[lucie]

en om op je topictitel te reageren:
zolang er nog genoeg mensen zijn die weten wat ze doen is er echt wel hoop voor honden met een (of meer) issue(s)!

ben ik het uiteraard mee eens! Ik vond het shocking dat men op dat forum in ieder geval de indruk wekt dat je honden meteen mogelijk gedragsproblemen maar het best kon vermijden en als je er een hebt liever een leven lang een muilkorf te laten dragen dan een keer nee zeggen bv

[renee-uk]

en om op je topictitel te reageren:
zolang er nog genoeg mensen zijn die weten wat ze doen is er echt wel hoop voor honden met een (of meer) issue(s)!

ben ik het uiteraard mee eens! Ik vond het shocking dat men op dat forum in ieder geval de indruk wekt dat je honden meteen mogelijk gedragsproblemen maar het best kon vermijden en als je er een hebt liever een leven lang een muilkorf te laten dragen dan een keer nee zeggen bv

ben blij dat ik dat forum niet ken, een van de eerste dingen die mijn honden leren, zowel mijn herplaatsers als mijn pups, is de betekenis van het woordje 'nee'

[lucie]

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

In het algemeen kun je zeggen dat het moment van een escalatie het slechtste moment is om iets te veranderen of te reageren. Op zo'n moment kun je inderdaad het beste gewoon niks doen.
Zo'n moment kent immers alleen maar verliezers, als je de confrontatie aangaat.

Gelukkig verkeert een hond misschien hooguit 20% van de tijd in die situatie. De overige 80% van de tijd kun je gebruiken om een (vertrouwens-)band met je hond op te bouwen en de onderlinge basisrelatie te bestendigen.
Zodat die 20% steeds minder vaak voorkomt

juist. dus je zou nooit corrigeren op bv een grom, een lip enz?

[lucie]

en om op je topictitel te reageren:
zolang er nog genoeg mensen zijn die weten wat ze doen is er echt wel hoop voor honden met een (of meer) issue(s)!

ben ik het uiteraard mee eens! Ik vond het shocking dat men op dat forum in ieder geval de indruk wekt dat je honden meteen mogelijk gedragsproblemen maar het best kon vermijden en als je er een hebt liever een leven lang een muilkorf te laten dragen dan een keer nee zeggen bv

ben blij dat ik dat forum niet ken, een van de eerste dingen die mijn honden leren, zowel mijn herplaatsers als mijn pups, is de betekenis van het woordje 'nee'

lijkt me ook zo onpractisch als je nooit eens nee of UH mag zeggen bovendien lijkt het me in veel gevallen ook veel duidelijk (dus vriendelijker) voor de hond als je nee zegt ipv alleen maar af te willen leiden.

[lucie]

en om op je topictitel te reageren:
zolang er nog genoeg mensen zijn die weten wat ze doen is er echt wel hoop voor honden met een (of meer) issue(s)!

ben ik het uiteraard mee eens! Ik vond het shocking dat men op dat forum in ieder geval de indruk wekt dat je honden meteen mogelijk gedragsproblemen maar het best kon vermijden en als je er een hebt liever een leven lang een muilkorf te laten dragen dan een keer nee zeggen bv

ben blij dat ik dat forum niet ken, een van de eerste dingen die mijn honden leren, zowel mijn herplaatsers als mijn pups, is de betekenis van het woordje 'nee'

lijkt me ook zo onpractisch als je nooit eens nee of UH mag zeggen bovendien lijkt het me in veel gevallen ook veel duidelijker (dus vriendelijker) voor de hond als je nee zegt ipv alleen maar af te willen leiden.

[Jaap*]

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

In het algemeen kun je zeggen dat het moment van een escalatie het slechtste moment is om iets te veranderen of te reageren. Op zo'n moment kun je inderdaad het beste gewoon niks doen.
Zo'n moment kent immers alleen maar verliezers, als je de confrontatie aangaat.

Gelukkig verkeert een hond misschien hooguit 20% van de tijd in die situatie. De overige 80% van de tijd kun je gebruiken om een (vertrouwens-)band met je hond op te bouwen en de onderlinge basisrelatie te bestendigen.
Zodat die 20% steeds minder vaak voorkomt

juist. dus je zou nooit corrigeren op bv een grom, een lip enz?

Jawel, maar nooit in een persoonlijk conflict. Met fysieke overheersing bouw je geen relatie op.
Wel voor bepaald onwenselijk gedrag dat verder niet met mij persoonlijk te maken heeft.

Edit: Ik las niet goed. Ik corrigeer dus inderdaad niet voor een lip of grom.
Ik zorg er later wel voor dat dat in de toekomst niet meer nodig is.

[renee-uk]

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

In het algemeen kun je zeggen dat het moment van een escalatie het slechtste moment is om iets te veranderen of te reageren. Op zo'n moment kun je inderdaad het beste gewoon niks doen.
Zo'n moment kent immers alleen maar verliezers, als je de confrontatie aangaat.

Gelukkig verkeert een hond misschien hooguit 20% van de tijd in die situatie. De overige 80% van de tijd kun je gebruiken om een (vertrouwens-)band met je hond op te bouwen en de onderlinge basisrelatie te bestendigen.
Zodat die 20% steeds minder vaak voorkomt

juist. dus je zou nooit corrigeren op bv een grom, een lip enz?

ik zou in bepaalde gevallen wel mijn ongenoegen erover uitspreken (zie mijn ritaverhaal hierboven) en verder de hond in zijn sop laten gaarkoken.
dat zou je kunnen zien als een soort correctie met effect op lange termijn

de ene correctie is de andere niet en het is niet allemaal zwart/wit, er is ook nog een heleboel grijs.
ik denk niet dat je op zo'n algemene vraag een voor alle gevallen passend antwoord kunt geven.

[ranetje]

De vraag hierboven is of je NOOIT hard mag optreden...

nee, dat mag je (zo goed als) nooit - waarom zou dat moeten? waarom zou dat meer effect hebben dan een normale correctie? en waarom wordt er altijd meteen in termen van 'hard' gedacht als het woordje 'correctie' ter sprake komt?

met het 'harde optreden' doelde ik op wat Blondie schreef nl "ik ben de baas dus ik trek je eraf" (dat heeft ze niet gedaan maar ze beschrijft dit als alternatief). dat zou dan wat mij betreft hard/flink optreden zijn geweest. Nogmaals: het gaat mij juist om die balans!

Wat vind jij @lucie (in het algemeen en zeker in deze discussie) een harde correctie?
Anders blijven we discussieren terwijl we mogelijk heel verschillende uitgangspunten/definities hebben van correctie (of harde correctie) en dat is niet erg verhelderend.

edit: zin verbeterd.

[ranetje]

maar wat doe je dan als een hond gromt en je wilt niet corrigeren? Je kunt toch niet alleen maar stoppen met wat je deed en de hod verder zijn zin geven? Of valt daar niks algemeens over te zeggen?

In het algemeen kun je zeggen dat het moment van een escalatie het slechtste moment is om iets te veranderen of te reageren. Op zo'n moment kun je inderdaad het beste gewoon niks doen.
Zo'n moment kent immers alleen maar verliezers, als je de confrontatie aangaat.

Gelukkig verkeert een hond misschien hooguit 20% van de tijd in die situatie. De overige 80% van de tijd kun je gebruiken om een (vertrouwens-)band met je hond op te bouwen en de onderlinge basisrelatie te bestendigen.
Zodat die 20% steeds minder vaak voorkomt

juist. dus je zou nooit corrigeren op bv een grom, een lip enz?

Jawel, maar nooit in een persoonlijk conflict. Met fysieke overheersing bouw je geen relatie op.
Wel voor bepaald onwenselijk gedrag dat verder niet met mij persoonlijk te maken heeft.

Edit: Ik las niet goed. Ik corrigeer dus inderdaad niet voor een lip of grom.
Ik zorg er later wel voor dat dat in de toekomst niet meer nodig is.

Dat is ook mijn manier.

Ik zie dat niet als de hond "zijn zin" geven.

[laeken]

Ik denk dat alles valt of staat met de wie je hond is. Ik heb honden gehad die ik nooit hoefde of had moeten corrigeren. Die voed ik 100% koetjiekoetsjie op. Tenminste, dat probeer ik. Cleo was een hond waar je niks bij kon behalen met correcties. Zij verbrak ter plekke de band die je met haar had. Luisteren? Wie ben jij om commando's te geven dacht ze dan. Dan maar geen baas. Bas is ook zo. Daar praat ik mee over de dingen en ze heeft geen enkel probleemgedrag. Werkelijk voorbeeldig hondje waar je overal mee aan kan komen. Bas wordt nooit berispt of gestraft. Ze gromt wel. Jaagt, vreet poep en kan het niet laten om zo nu en dan iets te stelen. Gewoon een echt hondje dus. Maar een mierenneuker die die ene grom per maand als ze niet door vreemden opgepakt wil worden, die ene keer dat ze een hap neemt van een drol terwijl ik zeg, bah, vies, kom maar liever hier...erg vindt.

Ik heb ook een keer een herplaats herder gehad. Die nam meteen een hap uit mij toen ik dacht dat ik de baas moest zijn. Toen we een goede band hadden heb ik wel moeten laten weten wie de baas was. Die hond had dat nodig. Had een sterk en overheersend karakter. Ik moest mijn brul ook wel eens kracht bij zetten. Even bij de kladden pakken zeg maar. Anders deed die hond stoute dingen. Bijten naar mannen, teefjes pakken als in aanvallen ed. Met hardere duidelijke hand deed zij het echt het best.

Eva en Dapper waren dubbel. Extreem lief, extreem gevoelig maar oh zo hard als ze in een fittie kwamen. Niet echt handig. Bij hen heb ik nooit echt geweten of ik wel of niet bazig moest zijn. Dapper vocht veel minder snel als je koetjiekoetsjie deed met een frollic. Niet vechten, dan krijg je een koekje of je bal. Ging je hem waarschuwen of corrigeren dan werd hij extra allert en fel. Maar met een koekje zwaaien als hij al bij een hond was was kansloos. Dan hielp alleen hard ingrijpen nog. Dubbel.

Al met al vind ik de mensen die iets tegen positief opvoeden hebben dom. Als het kan en het zit in je? Wat kan daar nu mis mee zijn? Andersom is nl ook de nodige zachte honden als Bas en Cleo een hardhandige baas fataal geworden. Doorzetten en met je hond strijden kan nodige verbindingen en banden verbreken. Soms is het nodig, maar als ik het niet hoef te doen doe ik het liever niet. Ik streef naar leven als een boeddhist. Ook met mijn honden. Dan maar afgedaan als slap en koetjiekoetsjie opvoeder. Met Cleo en Bas kan en kon je wel overal komen. Ik lach juist als die stout zijn of waren. Zo'n klein detail aan zulke fijne prettige honden.

[Jaap*]

Ik zie dat niet als de hond "zijn zin" geven.

Ik krijg ook snel de kriebels van zulke termen
Helemaal als het over 'meneertje' of 'mevrouwtje' gaat
Het klinkt altijd zo alsof die mensen eigenlijk bang zijn voor hun hond

[renee-uk]

Ik zie dat niet als de hond "zijn zin" geven.

Ik krijg ook snel de kriebels van zulke termen
Helemaal als het over 'meneertje' of 'mevrouwtje' gaat
Het klinkt altijd zo alsof die mensen eigenlijk bang zijn voor hun hond

bij mevrouwtje muilezel hier naast me past die term prima hoor
en nee ik ben niet bang voor haar al krijgt ze soms wel en soms niet haar zin

[Jaap*]

Ja maar je weet wel: "Meneertje vertikt het" enzo.
Dan gaan de stekels meteen omhoog bij mij

Er spreekt vaak zoveel onbegrip uit.

[ranetje]

Ja maar je weet wel: "Meneertje vertikt het" enzo.
Dan gaan de stekels meteen omhoog bij mij

Er spreekt vaak zoveel onbegrip uit.

Inderdaad.

Mevrouwtje muilezel is een naam
Dat mag

[renee-uk]

bang dat de hond de macht over wil gaan nemen bedoel je?
ja dat idee heb ik ook wel eens.

maar ik moet eerlijk bekennen dat ik in een van de vele ritatopics uit het begin ook wel eens iets in de trant van 'en daar was mevrouwtje wel leuk mee bezig' geschreven heb.
een manier van aangeven dat ik best pissig was over bepaald gedrag (volgens mij ging het er toen om dat ze me negeerde) maar het haar ook weer niet heel erg kwalijk nam.
wat denigrerend was het wel bedoeld en ik kan me voorstellen dat dat je tegenstaat.

edit: ik ging natuurlijk meteen even zoeken en vond deze, maar die was niet denigrerend :
lekker nog een tijdje blijven zitten -met rita nog steeds los en weer op het gras- en nu werden alle andere passerende honden vanaf haar plekje wel bekeken, logisch, maar konden er prima langs zonder zelfs maar wat gemopper van mevrouwtje.
ze moest wel steeds even naar me kijken of het nu wel goed was en dat was het natuurlijk.