Het verleden van je herplaatser

[Shibby]

Nu zal dit voor buitenlandse honden misschien nog wel meer gelden dan voor Nederlandse herplaatsers.

Wil jij het verleden van je herplaatser weten?

Voorafgaand aan en nu ik Malou heb, krijg ik geregeld de vraag hoe haar verleden is. Iedere keer weer gezegd dat ik geen idee heb en het ook niet wil weten, omdat ik dan de kans loop om medelijden te krijgen, etc.

Doordat ik de vraag zo vaak kreeg, raakte ik toch nieuwsgierig en heb ik aan haar opvangadres in Roemenië wat info gevraagd. Nu wist zij (gelukkig) ook bijna niks over haar verleden, al had ze wel vermoedens. Maar grof gezegd weet ik nog steeds helemaal niks.
Ze heeft maar een halve staart, die is voor 99% zeker door het één of ander afgehakt/afgebeten, ze mist een paar voortandjes en ze vindt mensen en met name mannen best spannend. Laatst trok ik iets te hard aan de riem nadat ze achter een stel vogels aan gescheurd was en ik haar eindelijk weer te pakken had en toen lag ze gelijk helemaal op haar rug. Het zijn allemaal wel signalen die aangeven dat haar verleden nou niet 'je van het' is geweest.

Maar ik ben eigenlijk ook blij dat ik niks concreets weet over haar verleden. Malou is gewoon Malou en ze doet zoals ze doet. Lopen we ergens tegenaan dan is dat een situatie die nu speelt en waar we nu wat aan gaan doen.
Ik ken mezelf en kan best wel een emo-doos zijn. Als ik zou weten dat haar staart door haar vorige Roemeense baasje in een dronken bui is afgehakt en ze daarna op straat gezet zou zijn (ik noem maar wat), krijg ik flink medelijden met haar en beïnvloedt dat ook mijn benadering naar haar toe.

Hoe zit dat bij jullie?
Weet je wat over het verleden van je herplaatser?
En wat vind je ervan dat je dit wel of niet weet?

[Pemba]

In het geval van Misty vond ik het wel handig om te weten dat ze hele dagen alleen in de gang zat vanaf dat ze 7 maand oud was.
Ze werd heel neurotisch als ze moest poepen en ging dan haar eigen haren uittrekken.
Ze heeft dus in huis moeten poepen en ze vond dat blijkbaar heel erg.
Misschien kreeg ze ook wel op haar donder, dat weet ik niet.
Het heeft echt heel lang geduurd voor ze dat gedrag kwijt was.

[mirriejj]

Juna is geboren in the middle of nowhere in Roemenie, mensen die haar gevonden hadden woonde daar in een boerderijtje met verder niets in de buurt. Moeder is naar het asiel gebracht met pups en is laterna ontsnapt en heeft juna en een zusje terug gesleept naar die boerderij.
In overleg hebben die mensen dagelijks wat brokken gegeven en water. Maar zij zijn verder niet in contact met andere dieren of mensen gekomen.

Met 4 maanden is ze erna naar Nederland gekomen. Dat is wat ik begrepen heb van het asiel.

[dagmar88]

Wil jij het verleden van je herplaatser weten?

Ach, wat weet je nu helemaal echt.
Ik weet zo goed als niets van de bulgaren. Met tibbe ook nooit gevraagd, het was mijn hond niet
Tibbe heeft lang in de opvang gezeten in nl, is volgens mij een paar keer heen en weer gegaan, voor zover ik in kon schatten erg leuke bazen gehad, is op cursus geweest, was een stoere, vrije pup en werd een angst-agressieve hond.
Wat er precies is gebeurd weet niemand. Ik dénk een combinatie van aanleg (hij is van nature erg weinig flexibel) niet de goede aanpak, vroegcastratie en er zou een incident zijn geweest met werklui over de vloer.
Hij is doodsbang voor hete koffie en sigaretten

Pjotr is veel jonger geplaatst, bij mensen met de beste bedoelingen, maar geen hondenmensen, misschien ook niet echt een klik.
Hij had echt helemaal niets geleerd, maar op een gebrek aan begeleiding en z'n voetenfobie (mensen wisten niet dat z'n nagels pijnlijk lang waren) na heeft hij geen nare ervaringen gehad.
Hij is eigenlijk nog steeds redelijk blanco.

Charlie is gemept, maar gelukkig was de baas het met 12 weken al zat. Ben later nog eens terug geweest, kon hij zien wat het met een beetje liefde, aandacht en voer ( ) had kunnen worden.
Zij is super stabiel en herkende hem helemaal niet, dus niets aan overgehouden.

Niko had hele lieve, mega relaxte bazen. Alleen had zij moeheidssyndroom, dacht dat ze geen kinderen meer kon krijgen, nam een pup en was vervolgens zwanger (en weer, en weer ).
Hij had het daar heel fijn, had alleen meer beweging nodig. En achteraf durft hij heel best uit te halen als iets hem niet zint, dus ben ik blij dat hij niet met een roedel kinders woont.
Verder had ie volgens mij net zo goed op mars geboren kunnen zijn, Niko woont in Nikoland.

[[Sandra]]

Fleur en Patty komen bij een ouder echtpaar vandaan, dus je kunt wel nagaan dat ze schromelijk verwend zijn. Hier hebben ze wat meer een echt 'hondenleven' qua voer. Verder willen ze gewoon lekker bij je zijn. Toen hun eigenaar was overleden, hebben ze wel een aantal weken daar alleen in huis gezeten (zijn wel gevoerd en uitgelaten), dus ik kan me voorstellen dat ze daardoor bij mij in het begin wat verlatingsangst hebben gehad, maar ik werk vanuit huis en ik ben nooit heel lang van huis. Als dat wel eens gebeurt, en ze kunnen niet mee, dan passen vrienden op ze.

[Pepie]

http://drimble.nl/regio/gelderland/1116 ... ennel.html
Hier komt Vlo vandaan.

[mosquito1980]

Lady was broodmager en hoogzwanger op straat in Johannesburg gevonden en naar de SPCA gebracht.
Daar is ze bevallen van 5 pups in alle mogelijke verschillende kleuren, ze werd gecastreerd en 9 weken later kwam ze bij mij.
Ze was doodsbang voor bezems en water, de bezemfobie groeide ze snel overheen maar ze is nooit een water fan geworden Ze was bang voor onweer en bliksem dat, naarmate ze ouder werd, verergerde.

Verder wist ik niets van haar. Maakte ook niet uit, ze is 11 jaar een geweldige hond geweest

[_Jules_]

Mij boeit het niet zoveel. Ik heb ook oude hondjes gehad die al 10 en 14 waren toen ze bij mij kwamen. Van de ene wist ik alleen dat die bij een gestoord iemand woonde waar die de hele dag in de badkamer zat. En andere is op straat gevonden. Kan natuurlijk niet te weten komen wat ze al die jaren hebben gedaan, prima.

Die ik nu heb waren nog pups toen ze bij mij kwamen. Jazz met 4 maanden. Die is op straat geboren en nest zat onder een auto op een verlaten terrein. Daarna in opvang tot ze naar mij kon komen.
Jules is met 5 maanden in Belgie op straat gevonden. Gegevens van fokker stonden op de chip. Alleen die wist niet waar haar baasje woonden(jaja) en wilde haar niet terug hebben. Dus geen idee of ze echt een baasje had, hoe lang ze al op straat liep enz.. Jules is altijd heel makkelijk geweest. Jazz is een beetje speciaal.......maar dat komt niet door die paar maanden in Curacao. Die is gewoon zo.

[DesireeB]

Vorige hond had ik van de vorige eigenaar. Gewoon normaal opgegroeid in een gezin met wat ouderen kinderen. Oudste ging op haarzelf wonen en nam een jack hussel. Vervolgens besluit moeder te emigreren dus ze nam de ouderlijke hond er ook maar bij maar er was alleen maar ruzie tussen de honden. Vandaar de herplaatsing, opvoeding had ze niet echt gehad. Bang voor vuurwerk en onweer en alleen maar zindelijk dat was het wel.

Maylo heeft voor mij 2 eigenaren gehad, eerste gezin waar hij als pup kwam had jonge kinderen naar ken ze niet en heb ook geen contact met ze gehad. Tweede gezin waar ik hem dan vandaan heb hadden hem 2 maanden terug gehaald als vriendje voor hun CC teef maar ze accepteerde hem niet in huis. Maylo kon ook nog niet veel maar heeft een relaxed karakter en staat best voor veel dingen open met de juiste aanpak en door de juiste persoon. Enige wat ik er niet uit krijg is dan bezoek HEEL spannend is.. gen agressie maar onzekerheid want er dus toe leid dat hij blaft als mensen binnen komen en trillend als een rietje op de bank gaat zitten liefst tegen mijn aan. Als bezoek eenmaal ook zit dan zit hij alweer op schoot dus zo erg is het niet.

Izzy weet ik nagenoeg niks van. Ze komt uit een gezin met volgens mijn wel 8 kinderen van 8 verschillende vaders en een alleenstaande moeder. Reden dat ze wel moest was dan ook gewoon geld. Izzy had net als Maylo weinig opvoeding genoten maar is een best braaf hondje van zichzelf. Leren kan ze al de beste zolang ze maar kan afkijken van Maylo. Of ze voor de vorige eigenaar andere baasjes heeft gehad zou heel goed kunnen daar was mevrouw nogal vaag over. enige nadeel van Izzy is dat ze mannen dood eng vond en op straat dus al keffende op mannen afstormde om ze weg te jagen. Inmiddels doet ze dit niet meer zomaar, alleen als mannen haar aandacht met koetsiekoe vragen. Is niet goed maar laat mijn hond dan ook met rust!!

Ik zou het wel fijn vinden meer te weten over hun verleden maar niet met de insteek ze zielig te vinden maar rekening houdende met

[thom]

Van onze Aar weet ik bijna alles. Als pup zijnde door Alma en Tineke uit Roemenië gehaald, toen in de opvang gekomen, waar hij ivm ziekenhuisopname weg moest, van daaruit naar Connie gegaan en toen naar ons.

[blondie]

Mijn eerste honden daarvan kende ik de eigenaren die ze van jongs af aan hadden gehad en de ene kwam van de fokster zelf af.
Ik wist dus wel hoe ze een beetje waren opgegroeid en bij vragen kon ik altijd wel even bellen.
Bij mijn reu heb ik wel eens met vraagtekens gestaan, maar de vorige eigenaar ook, omdat hij bepaald gedrag ook totaal niet kon plaatsen.
Hij heeft eerst 2 maanden elders gezeten bij mensen die met hem wilden gaan sporten, maar dat ging niet, en toen is hij weer terug bij een plek gekomen bij iemand die meerdere herders had voor de verkoop, dat is wat ik er van begreep.
Zelf was ik dus wel eens nieuwsgierig wat er dan in die 2 maanden gebeurd was waardoor de hond die ik in aanvang kende slechts een schim van zichzelf was geworden en vrij angstig op bepaalde dingen reageerde.

Het was eigenlijk niet zo belangrijk om te weten, voor de hond zelf ook niet begreep ik later. Heb er van geleerd dat honden wel sterk in hier en nu leven en niet in een verleden blijven hangen (al blijven herinneringen, een bepaalde geur of gebeurtenissen wel soms invloed hebben op hoe ze kunnen reageren, maar dat is bij mensen ook zo).
Bij Bluf had ik dat ook, sommige dingen bleven gewoon raar en kon ik echt de vinger niet op leggen.
En voor mij kwam Jol er ook eigenlijk maar bij, en van hoe zij was opgegroeid wist ik ook nauwelijks iets af. Dat ik in aanvang wat moeilijkheden met haar had begrepen weinig mensen. Later viel het kwartje wel trouwens, bij mij in ieder geval maar ook wel bij anderen.

Maar ik vond het wel fijn om bij bepaalde dingen toch de achtergrond te weten, ik kon het gedrag dan ook beter plaatsen en ook mijn reactie daarop aanpassen.

[S@ndr@]

Van Sneeuw weet ik bijna niets, ik vermoed dat ze wel een thuis had, maar dat er niets maar dan ook niets aan gedaan werd gezien de staat van de vacht en dat ze naar het dodingsstation is gebracht, maar ze heeft nooit pups gehad en een hond op straat wordt vaak toch wel gedekt, ze was om en nabij de 2 jaar, ze heeft voeding gehad ook als was het te weinig want ze was echt mager....... en verder is het allemaal een gok, maakt ook niet uit, ze draait hier mee..... en dat gaar prima.. de kans zit er in dat ze met mijn dochter meegaat als die op zichzelf gaat wonen en dat ze dan dus voor de laatste keer verhuist gewoon omdat die 2 echt iets met elkaar hebben

[DeDiana]

Hoe zit dat bij jullie?
Weet je wat over het verleden van je herplaatser?
En wat vind je ervan dat je dit wel of niet weet?

Ik weet best veel over het verleden van Amy en Amoz. Ik heb zelfs nog een paar pupfoto's van Amy

Amy is in een sinaasappelboomgaard in de Spaanse campo geboren, haar moeder was een zwerfhond. Ze had geen contact met mensen en leefde in een klein roedeltje zwerfhonden. Omdat ze al ziek werd toen ze nog geen half jaar was, kwam ze nooit van die boomgaard af en heeft dus tot ze 1 jaar was niets van de wereld gezien.
Amoz is als pup van ongeveer een half jaar met het hele nest naar een asiel in Spanje gebracht - de pups kwamen uit een schuurtje ergens in de bergen, waren niet gesocialiseerd en heel bang voor mensen. In dat asiel heeft hij zes jaar gezeten in een grote roedel honden, waardoor hij wel gesocialiseerd raakte met honden, maar mensen konden hem al die zes jaar niet benaderen. Hij viel aan als mensen te dichtbij kwamen en hij zich in het nauw gedreven voelde.

Ik vind het 'leuk' dat ik iets van hun achtergrond weet, puur vanwege mijn nieuwsgierigheid. Ook al heb ik Amy destijds als een zielig hoopje ellende gevonden, ik vind haar nu helemaal niet meer zielig. Ik vind het juist mooi om te zien hoe ze is opgeknapt, en verder behandel ik haar net zoals de andere honden, ze heeft geen speciale privileges of zo.
Soms vind ik het handig dat ik iets van hun achtergrond weet, omdat ik daardoor bepaald gedrag makkelijker kan plaatsen en kan voorzien. Bijvoorbeeld dat Amy geen contact heeft gehad met vreemde honden haar eerste levensjaar, dus daarmee slecht is gesocialiseerd. Bij Amoz was het natuurlijk wel belangrijk dat ik wist van zijn angstagressie, dat heeft in het begin veel van mijn aanpak met hem bepaald, maar speelt nu eigenlijk geen rol meer.
Amoz had in het begin bijvoorbeeld ook erg veel moeite om door deuren heen te gaan. Ik wist dat de honden in het asiel altijd bij kenneldeuren werden weggehouden, dat was verboden terrein. Dus daardoor kon ik dat gedrag beter plaatsen, maar voor de aanpak maakte het uiteindelijk niet uit dat ik wist waar dat gedrag vandaan kwam.

[Sabi85]

Van Wilma weet ik dat ze als puppy al in het asiel in Spanje zat. Ik weet niet of ze gevonden is of afgestaan en of ze alleen was of met moeder en/of broertjes en zusjes. Ze werd geadopteerd en 7 jaar later kwam ze opnieuw in het asiel terecht. Ik weet niet hoe haar leven in die 7 jaar was, maar ik denk dat ze geen slecht leven had. Je kan aan haar merken dat ze goede ervaringen met mensen heeft gehad. Ze vindt alle mensen leuk en denkt ook dat alle mensen haar leuk vinden . Ik zou best meer willen weten over hoe haar leven geweest is.
In november 2013 werd ze teruggebracht naar het asiel omdat haar baasjes een baby hadden gekregen. Ze heeft een jaar in het asiel gezeten en het ging daar niet goed met haar. Ze was bang voor de andere honden, ze at slecht en ze raakte steeds meer in zichzelf gekeerd. Ze had een plek op haar voorpoot die ze steeds kapot likte. Ze is aangevallen door een andere hond en daar heeft ze littekens aan overgehouden.
In november 2014 werd ze door een oudere man in Nederland geadopteerd. Ze kreeg daar te veel eten. In 2 maanden veranderde ze van te mager naar te dik. De gezondheid van de man bleek snel achteruit te gaan en Wilma bleek meer beweging nodig te hebben dan af en toe een blokje om. Daarom werd ze herplaatst in januari 2015 en toen kwam ze bij ons terecht

[Tineke]

Van Sien en Micron weten we weinig af, Micron is als pup met zijn broertjes en zusjes en moeder gevonden en via opvang aldaar hierheen gekomen.
Hij is nergens bang voor en mensvriendelijk.
Sien heeft ook geen staart die is gecoupeerd en die had wel behoorlijk wat angsten toen ze kwam.
Het enige wat Jan wist was dat ze in Spanje in een asiel zat na gevonden te zijn op straat en dat ze die kennel deelde met een whippet.
Als we in Zandvoort lopen komen we er daar regelmatig twee van tegen en daar gaat ze altijd even mee spelen.

Abra komt uit het asiel in Nederland en we zijn wel wat te weten gekomen over haar achtergrond via de inspecteur die bij de inbeslagname was betrokken en dat klonk niet vrolijk.
Iets wat Abra overigens wel is , ze is, zeker voor haar ras, mensvriendelijk en voor andere honden buiten haar roedel heeft ze weinig belangstelling.
Wel heeft ze zeer regelmatig nachtmerries dan kreunt en steunt en krijst ze de boel bij elkaar.
Een van ons kruipt dan altijd even bij haar en dan slaapt ze vrolijk verder.
We hadden gehoopt dat dat mettertijd minder zou worden maar ze heeft er toch nu nog steeds last van helaas.

[Gimmick]

De achtergrond van Gentle ken ik van a tot z. Maar zij komt dan ook bij een kennissen vandaan. Ze paste totaal niet meer in de grote roedel die zij had. Na een conflict met een reutje waarbij ze schade opgelopen heeft, een gescheurd gehemelte, werd ze angstig. En haar baasje kon dat niet goed begeleiden. Dus is ze bij ons gekomen.

Gimmick ken ik deels.
Zij is als pup verkocht aan een stel die een onjuiste voorstelling had van een (stafford) pup en dit volledig onderschat hadden.
Ze heeft dus heel veel in de bench gezeten en er werd bijna niks mee gedaan. Totdat met 5 maand ze weggelopen is toen ze haar weer te pakken hadden hebben ze de fokker opgebeld. Ze wilden hun geld terug en kwamen de pup terug brengen.
De fokker heeft haar weer in ontvangst genomen. Maar geen euro gegeven.
En heeft haar zelf 2 maand in huis gehouden waaruit bleek dat ze bijna niks geleerd had behalve zindelijk zijn.
Dus daar zijn ze mee begonnen. En met 7 maand kregen wij haar in huis.

[runninggirl]

Jura is zwervend op straat in Spanje meegenomen door een vrouw die wel vaker honden in opvang had voor een stichting. Ze is met haar naar de d.a. geweest en heeft haar korte tijd zelf opgevangen waarna ze naar ons kwam toen ze een maand of 9 was. Ze heeft behoorlijk veel littekens overgehouden aan haar tijd op straat.
Mahru is als klein pupje achtergelaten bij een asiel in Portugal en heeft het daar prima naar haar zin gehad. Ze heeft ook nog 3 weken bij een opvanggezin in NL gezeten als enigst hond, en die waren heel lief met haar. En daarna kwam ze bij ons.

Ik vind het wel leuk om te weten net als dat ik voor Jura een DNA test heb gedaan. Uiteindelijk vallen sommige dingen daardoor op hun plek maar je hond wordt er niet anders van.

[Tenmashi]

Mitzi is op straat gevonden en zo in het asiel in Bron terecht gekomen. We weten dus echt helemaal niks van haar verleden, wat toch we een jaar of 7 zal beslaan. We kunnen alleen gissen, kans zit er dik in dat ze mishandeld is geweest. Dus ook met een Nederandse asielhond kun je geen fuck weten.

Geloof niet dat het ons echt beïnvloed, we proberen haar gewoon te geven wat ze nodig heeft om goed te functioneren. Al helpt het sommige dingen wel te verklaren, bijvoorbeeld de spanning die ze opbouwt rond het avondeten. Ze is een Mechel en heeft gezworven, nogal wiedes dat ze die spanning niet aan kan. Ook hoeven we niet van haar te verwachten dat ze eten ooit op tafel/aanrecht laat staan, niet staat boven eten bij haar. Dus gewoon alles opbergen.

[lieke]

Van al mijn herplaatsers weet ik iets van de achtergrond. Van sommigen meer dan van anderen en van mijn Roemeense herplaatsers weet ik dat ze zwervend zijn aangetroffen. Ik kan me zo voorstellen dat hun leven niet al te leuk is geweest gezien de houding in Roemenië naar (zwerf)honden. Maar het fijne weet ik uiteraard niet.
Hoeft ook niet maar ik hou wel rekening met bepaalde dingen. Zo was er met Bonnie niet veel aan de hand maar die was nog erg jong, pas een jaar dus heb ik niet veel van angsten gemerkt. Bij Maggie wel. Die was doodsbang voor mannen en kinderen. Aan beiden heb ik hard gewerkt. En inmiddels vindt ze het enig om geaaid te worden door kinderen en vindt ze mannen, tenminste fatsoenlijk geïntroduceerd, niet meer eng en gaat ze daar ook knuffels bij halen. Ze werd ook doodsbang als iemand aan haar bek kwam. Ook daar aan gewerkt en ik kan nu naar haar tanden werken. Kost wat tijd maar het kan wel.
Maar ik weet dat ze stoeien, ook als het anderen betreft, erg spannend en intimiderend. Dus daar hou ik rekening mee.
Mijn Nederlandse (en Duitse) herplaatsers komen uit redelijke omstandigheden dus daar geen problemen mee.

Omdat ik al een jaar of 15 herplaatsers heb, heb ik ze uit verschillende situaties. Sommigen met een beroerde achtergrond (met de tekenen van mishandeling), sommigen niet. Maar ik behandel geen één anders dan de anderen. Nieuw huis, nieuwe baas, nieuw leven. En dan is het een kwestie van het verleden laten rusten. Alleen bij duidelijke angstsituaties pak ik het per hond en per situatie gewoon aan en probeer die angst om te buigen. Ik heb daar geen standaardaanpak voor want elke hond en elke (angst-)situatie is weer anders.
Gaat eigenlijk altijd prima.

[Adjani & Tyson]

Ja het kan wel eens handig zijn wat te weten over het verleden, wat weet je nu eigenlijk echt. Ik weet alleen die niet leuke dingen van mijn honden

Tyson woonde in huis met nog een andere bull terrier. Vanwege geld problemen en schulden zijn de mensen uit het huis vertrokken en hebben 1 hond meegenomen, Tyson hebben ze achter gelaten. Tyson is gevonden toen de mensen van de ontruimingsdienst het huis kwamen leeg halen (aan de vele ontlasting in huis was te zien dat hij er al enkele dagen zat). En zo is hij in het asiel terrecht gekomen, en hij heette Spike.
Dat hij daar echt een klap aan over had gehouden was wel duidelijk. In mijn 6 jaar bij het asiel heb ik zelden een hond meegemaakt die zo apatisch was als Tyson

Jessy komt uit Polen (heb haar paspoort er bij gekregen). Is bij 1e baasjes door baasje 2 weggehaald omdat ze daar niet goed behandeld zou worden. Via een bullenbekende hoorde ik dat ze bij Baasje 2 hele dagen op het balkon lag en niet verder kwam dan het grasveldje aan de overkant van de flat en stond ze bekend als agressief . Baasje 2 heeft haar uiteindelijk naar het asiel gebracht toen er een baby opkomst was.

Behandel ik ze anders omdat ik dit weet? Ik verwen ze tot op het bot, maar dat had ik denk ik ook gedaan als ze als pup bij me waren gekomen

[dagmar88]

Oh, mijn bulgaren hebben voor zover ik weer nooit (bewust) gezworven.
Pjotr liep als inieminie frummeltje langs de snelweg.

[mariabel]

Wolle is op straat zwervend gevonden in Spanje, door een duits echtpaar van straat gehaald en bij hen in huis gekomen, daarna via bemiddeling van een stichting bij mij gekomen . Ik merk aan haar alleen nog dat ze het spannend vindt als je haar bij haar halsband wil pakken en bij onverwachte bewegingen kan ze ineen krimpen.
Spriet zat in dodingsstation en is daar uitgehaald en in asiel gekomen en toen bij mij , van haar achtergrond dus ook niets bekend. Zij is een stabiele vrije hond .
Pluim zat in vreselijk asiel in Roemenië. hij is al een oudere hond . Hoelang hij in het asiel heeft gezeten weet ik niet maar hij heeft veel angsten , durft niet door gangen , ergens anders naar binnen durft hij niet. De bezem pakken is nog eng etc.. maar verder de meest lieve trouwe relaxte bijzondere hond die ik ook gezien heb.
Mijn opvangertje Muis is als pup over hek gegooid in een asiel in Roemenië , heeft daar een half jaar in een hok gewoond en is nu bij mij in de opvang. Een angstige onzekere hond die niet te veel prikkels kan verdragen .
Ricky mijn andere opvangertje is een ouder hondje, is in een particulier asiel in Roemenië gekomen nadat ze op straat gevonden is. Zij was ook erg angstig maar begint nu vertrouwen te krijgen.

[Lemuria]

Sofi is aangeschaft door een hoogzwangere vrouw met nesteldrang en kon weer oprotten toen de baby eenmaal geboren was

[Gollum]

Mika kende ik al toen ze met 6 maanden naar NL kwam bij haar vorige baas. We hebben ook samen gewandeld met een jonge Gol en Mika, toen hielden ze allebei nog van stoeien
Mika is met kinderen en katten opgegroeid en is nog steeds gek op allebei. Als ze losloopt en er zijn ergens kinderen aan het spelen wil ze het liefst erbij, ik heb haar meerdere keren kunnen ophalen bij kroelmeisjes
Ze is met 6 jaar bij ons komen wonen, in november word ze 10.

Rani is als pup gevonden en heeft haar hele leven in een asiel in Spanje gewoond. Ze is wat voorzichtig in nieuwe contacten (mensen en honden) maar als ze je leuk vind is het een ontzettende knuffel. Het ene mens is gelijk goed (bij Valerie lag ze gelijk op haar rug op de bank om gekroeld te worden ) en bij het andere mens duurt het even. Mannen over het algemeen zijn spannender dan vrouwen.
Ik heb niet het idee dat ze ooit mishandeld is, wel zijn veel dingen nieuw voor haar en daar kan ze terughoudend op reageren.

Oh! Ik krijg net een berichtje dat ik het verhaal van Rani niet helemaal goed heb

Rani zwierf op straat en was bang voor mensen en heel mager. Annelies (de moeder van Naomi) heeft er lang over gedaan om haar te pakken kunnen krijgen. Uiteindelijk wist ze haar met voer te paaien en kon ze haar zo na een paar dagen te pakken krijgen. Ze was toen jong volwassen, ca. 1 of 1,5 jaar oud. Het heeft toen wel even geduurd voordat ze mensen weer kon vertrouwen, maar Naomi had wel het idee dat ze ooit eerder van mensen was geweest, dus niet als zwerfhond geboren, maar een gedumpte hond (zoals het lot van veel huishonden in Spanje, zeker de wat grotere honden, als ze puppy af zijn en niet meer schattig genoeg).

[Ptje]

Eigenlijk was ik er niet echt mee bezig met het verleden van Rasta en Ziggy, ze waren nu bij mij en verder deed het er niet echt toe.
Van Ras weet ik dat hij opgegroeid is op een boerderij met allerlei dieren, hij is netjes door hun opgevoed maar had alleen de pech gehad dat eerst zijn baasje is overleden en een half jaar daarna zijn vrouwtje en daarom herplaatst werd.
Hij was eerst een beetje verlegen en timide maar dat is gewoon zijn karakter, hij is vriendelijk, terughoudend met situaties die hij spannend vindt maar als je hem eventjes de tijd geeft dan kruipt ie vanzelf uit zijn schulp en vindt ie alles best.
Hij vond het eerst maar vreemd dat ie gewoon in de huiskamer mocht maar dat was ook snel over.
Van Ziggy weet ik dat ie eerst in spanje in het asiel gewoont heeft en later in een opvanggezin in Nederland waar hij door omstandigheden niet kon blijven.
Hij was eerst wat onderdanig maar al snel kwam hij los en werd het een vrolijk brutaal pubertje.
Je ziet bij hem ook niks van "een verleden" want hij was al met 6 weken daar gedropt.
Het is gewoon een heerlijk brutaal aanhankelijk onderdeurtje dat alles doet voor een knuffel en een voertje en het graag goed wil doen maar zich ook niet de kaas van het brood laat eten (integendeel haha)

[Yara]

Yara was waakhond op een hele grote paardenstoeterij. Die mensen hadden haar als pup aangeschaft. De fokker is ook bekend, ze komt uit Brabant en was gefokt voor de politiehonden sport. Ze waakte prima maar die mensen hadden een hek van 120 cm om het hele erf staan, daar vloog ze zo overheen. Daarom moest ze weg, ze zorgde voor gevaarlijke situaties door de provinciale weg over te steken. Na een paar dagen kreeg ik een mailtje dat ze haar toch wel erg misten. Met andere woorden, we willen haar wel terug. Maar ik wilde haar na een dag al niet meer kwijt dus dat feest ging niet door.

Ze is hier in al die 9 jaren 1 keer het weiland overgestoken om met de ridgeback van de buren te spelen. Ze zou ook niet in huis kunnen want ze zou meubels opeten. We hebben haar hier meteen in huis gedaan en ze heeft nooit iets vernield. Het was eerst met de katten even wat corrigeren want die wilde ze serieus vermoorden. Maar dat was ook gauw over. De kat ligt nu gewoon bovenop haar te slapen. Ik vind het een super fijne hond met een geweldig karakter. Heel stoer en zelfverzekerd maar totaal niet agressief als het niet nodig is. Ze vreet de visite niet op en is ook lief voor kleine kinderen. Maar als er echt iets mis is weet ik zeker dat ze meteen in actie komt.

[Fotogravinnetje]

Van Boomer wist ik eigenlijk niets. Ja, hij had cursus gedaan en alleen wat slechter gescoord op blijven liggen in de groep. Niet bang voor onweer, kon met alles behalve katten. Hij was naar het asiel gebracht vanwege 'persoonlijke omstandigheden'. Wat me verder opviel aan hem: hij had flink overgewicht, nul conditie en weinig eigen initiatief. Alles bij elkaar lijkt het erop dat hij baasjes had die veel van hem hielden, maar hem te weinig beweging, te weinig uitdaging en te veel eten gegeven hebben. Mannen in scootmobielen en rokende vrouwen trokken hem altijd erg aan, dus mogelijk dat die hem aan z'n oude baasjes deden denken.
Wij hebben gewoon gewerkt met hoe hij zich presenteerde. Dus we hebben hem laten afvallen, meer beweging gegeven, ik ben met hem gaan clickeren, waardoor hij wel iets meer eigen initiatief leerde tonen. Hij bleek hoogtevrees te hebben, waar we hem stukje bij beetje vanaf geholpen hebben. En we hebben hem kunnen leren katten op straat met rust te laten.
Hij was dus geen hond met een zwaar traumatisch verleden ofzo. Prima hond om als eerste hond in huis te krijgen

[dagmar88]

Dus het enige wat ik van haar "wist" bleek niet waar. Ik vond het eigenlijk wel prettig dat ze blanco bij me kwam. Gaande weg leren we elkaar wel beter kennen en dat is genoeg voor mij.

Je moet er ook maar vanuit gaan dat het klopt wat er gezegd wordt ja.
Pjotr zou niet los kunnen en op hardlopers/fietsers jagen. Hij kan perfect betrouwbaar los en wil helemaal geen contact te maken met vreemden
Geen angst trouwens naar mensen, maar wel terughoudendheid. Ik kan me echt met de beste wil ter wereld niet voorstellen dat dat ooit anders is geweest.
Daarbij, ik heb charlie, niko en pjotr in hun thuissituatie kunnen observeren.
Je ziet natuurlijk aardig wat van het gedrag/karakter op dat moment, maar de wisselwerking met de vorige baas doet ook vreselijk veel.

[pioenroos]

Ik zou wel meer van Mies' achtergrond willen weten. Gewoon omdat ik vreselijk nieuwsgierig ben en het heerlijk vind uren over honden (gedrag) te filosoferen

Hoe ik met haar omga zou denk ik niet veel uitmaken. Ik ben mij bewust dat aanleg van karakter en hoe de situatie in het hier en nu is, ontzettend veel invloed heeft. Ook ken ik genoeg hondjes die een prima basis gehad hebben en toch überhaupt lastig zijn of toch niet op hun plek zitten Of een hond kan ook zielig gevonden worden omdat hij medisch wat mankeert. Er zijn zoveel valkuilen waar je in kan trappen als eigenaar

In het stukje van Mies stond dat ze wel een baas gehad heeft maar dat deze zelf dakloos is geworden. Mies is toen naar het asiel gebracht in de winter omdat het te koud werd op straat voor haar.
Haar leeftijd was wel onbekend dus in hoeverre dat waar is? Een eigen baas zou bij afgeven toch wel weten hoe oud ze is?
Ze was ook niet helemaal zindelijk en had een voorkeur voor plassen op bestrating. Ze moest echt leren dat gras/aarde fijner is. Auto leek ze wel goed gewend, de eerste week sliep ze eigenlijk alleen maar in de auto, in huis bleef ze rondrennen.
Naar mensen was (is) ze een vreselijke allemansvriend. Dat is eigenlijk juist steeds minder geworden. In het begin wilde ze naar alle mensen op straat voor knuffels en lekkers. Ze ging ook direct 'mooi zit' als er eten in het spel was. Het duurde best lang voordat ik de leukste werd en ze op mij ging letten. Nu is ze nog steeds een allemansknuffel maar wil toch het liefst bij mij blijven.
Ook is ze nergens bang voor maar dat is toch ook echt karakter denk ik. Gister met speurles had ze een spoortje langs een vliegbasis waar met veel lawaai een vliegtuig aan het taxiën was. Je voelde de wind gewoon door het hek zo dichtbij was het maar mevrouw liep gewoon stoïcijns haar spoortje uit

Het grootste 'punt' van haar vond ik wel dat ze niet gewend was te leren. Ze snapte echt niet dat ik iets kon willen van haar en je daar een beloning voor kan krijgen. Heeft wel een jaar geduurd voordat ze 'mee ging werken'. Ook een correctie was lastig, ze negeerde mij dan volkomen: als je niet leuk doet zoek ik wel wat/iemand anders op
Nu vindt ze iets leren leuk en luistert ook prima want een niet blije pioenroos wil ze graag voorkomen. Of ik krijg een middelvinger maar iig is er nu een verband in haar hoofd

[ranetje]

Ze heeft maar een halve staart, die is voor 99% zeker door het één of ander afgehakt/afgebeten, ze mist een paar voortandjes en ze vindt mensen en met name mannen best spannend. Laatst trok ik iets te hard aan de riem nadat ze achter een stel vogels aan gescheurd was en ik haar eindelijk weer te pakken had en toen lag ze gelijk helemaal op haar rug. Het zijn allemaal wel signalen die aangeven dat haar verleden nou niet 'je van het' is geweest

Die staart kan zijn afgehakt/afgebeten (misschien wel bij de geboorte?)/tussen een deur gezeten of weet ik wat er verder nog voor mogelijkheden zijn.
Tanden kan ze missen omdat ze een trap heeft gekregen, maar er kunnen (bij wijze van spreken) nog duizend andere oorzaken zijn.

Voor wat je niet weet ga je verklaringen zoeken, maar of dat klopt weet je niet.
Er zijn ook honden die sowieso op hun rug knallen zodra er even aan de riem getrokken wordt.

Het kan dat je gelijk hebt, maar voor het zelfde geld klopt er geen meter van.
Uiteindelijk heb je meer aan het leren kennen van de prettige en minder prettige trekjes van je hond en daarop inspelen.
Denk ik.