Ondertussen was Imara helemaal opgefokt en haar haren stonden overeind. Ze sprong een keer op. Ik probeerde haar tegen te houden en wilde haar bij me roepen maar de mensen begonnen naar haar te roepen. Geen succes want daardoor dacht ze juist van Hoera
De vrouw en de mensen uit het groepje begonnen te praten. Nee hun hond was het probleem niet. Het was die daar (wijzend naar Imara) want die springt zo erg en is zo lomp en de hond van mevrouw moest rust hebben want hij had iets aan zijn poot. Voor mij zou dat een reden zijn mijn hond aan te lijnen, in ieder geval wanneer er andere honden aankomen, want als een hond los loopt, ga ik er vanuit dat het goed zit.
Ik stond een eindje verder en was bezig Imara te lokken en werd compleet buiten dit gesprek gelaten. Er werd schande van gesproken. Daarna werd er weer tegen Imara gepraat waarna ze weer omhoog springt bij een kindje. Mag ze absoluut niet en normaal gaat dit prima en ik vond het ook erg dat ze het deed. Ze sprong niet tegen hem op maar er net naast en ik was ondertussen iets te ver om in te grijpen, maar ondanks dat er weer gescheeuwd werd naar Imara kwam ze nu wel naar mij toe. Haar beloond en sorry gezegd en uitgelegd dat ze nog heel jong was en ik mijn best deed om haar te leren niet op te springen. "Ja ze springt wel veel. Ik schreeuw er altijd tegen, dat helpt," zeiden ze.
Nu voel ik mij ondertussen schuldig want normaal geproken leidt ik Imara af als er mensen aan komen zodat ze er niet naartoe gaat en niet gaat springen. Maar nu kwam iedereen tegelijk en lukte het niet. En ik vond het uiteraard erg vervelend voor de vrouw met de gewonde hond, maar als ze dat eerder had gezegd of als ze haar hond had aangelijnd, dan had ik Imara ook aan kunnen lijnen. Het is niet alsof het mij geen reet interesseert en Imara maar haar goddelijke gang laat gaan.
Ik moest het even kwijt. In ieder geval weer werk aan de winkel met het springen.


