Grenzen aangeven

[veertje]

Kan je dat een hond leren?
Daisy kan namelijk erg ver gaan bij Finn. Ze pakt hem bij zijn nekvel/haar en trekt en schud of bijt in zijn keel en Finn doet alleen wat onhandige acties om eronder uit te komen. Ik grijp dan in en volgens mij begint Finn dat wel te snappen. Hij komt steeds vaker bij me als hij haar zat is. Maar ik ben er natuurlijk niet 24uur per dag bij. Geen idee dus of hij het misschien wel aangeeft als ik weg ben, maar dat denk ik niet aangezien ik dan zou verwachten dat Daisy wel wat zou indimmen inmiddels.
Ik ken Finn niet anders dan dat hij de hondentaal perfect beheerst, dus had eigenlijk verwacht dat hij een puber wel op haar plek zou zetten als ze te ver ging. Dat blijkt dus niet het geval. Nu is Daisy maar 7 kilo, maar met het oog op een pup volgend jaar die uiteindelijk zo'n 20 kilo wordt, is het misschien goed hier iets mee te doen? Als dat kan. Al is dat misschien een andere situatie, omdat de pup er dan vanaf 8 weken al is?

[Pemba]

Hier spelen ze niet als ik niet thuis ben, ze slapen alleen maar.
Ik moet hier ook ingrijpen als het te lomp gaat, Senghe corrigeert wel maar Misty pikt dat weer niet.
Ik stuur ze dus bij elkaar weg voor het uit de hand loopt en dat hoor ik wel aan het geluid dat er uit de honden komt

[meriam]

Hier slapen ze ook alleen maar als ik er niet ben.
Ben ik er bij kap ik ze wel is af in hun spel omdat ze echt heel lomp zijn met elkaar en dan vooral Damon met Chase.
Chase geeft het dan wel weer aan als hij er echt zat van is en andersom ook, maar ik vind hun manier van spelen niet altijd zo geslaagd.

[Paisley]

Ik weet niet of dat werkt. Ik heb hier het zelfde probleem. Kiwi kan Mayke echt flink op dr kop zitten, maar die zegt er nooit wat van. Gaat alleen maar vermoeid en ellendig kijken
Als Mayke wel een keer snauwt, moedig ik dat wel aan, maar dat leidt hier er niet toe dat ze het sneller doet.
Ik kom ook vaak voor haar op en wijs Kiwi af, dat lijkt ze dan wel te waarderen. Ze kan er ook zelf wat van zeggen, dan luistert Kiwi ook, maar ze doet t slechts zelden helaas

[DeDiana]

Geen idee hoe je dat zou moeten doen.
Ik denk eigenlijk dat hij het echt gewoon niet zo erg vindt, want anders zou hij er toch wel wat van zeggen? Kan hij bij andere honden wel goed zijn grenzen aangeven?
Hier zijn ze allemaal behoorlijk assertief, al heeft Amoz ook wel echt een lange lont (een stuk langer dan die van de dames). Maar als hij ergens echt genoeg van heeft, is hij heel duidelijk en dat wordt ook gerespecteerd. Van honden uit de eigen roedel pikken ze hier overigens allemaal ook véél meer dan van vreemde honden.

[Shibby]

Shib is slecht in grenzen aangeven, altijd al geweest.

Hij probeert het wel hoor, maar hij wordt echt niet serieus genomen.


Maar blijkbaar heeft dat niet serieus genomen worden ook wel een oorzaak, want toen Malou hier kwam ging ze haar gemene achterpoten-hap-tik ook op Shib toepassen. Ik heb Shib nog nooit zó pissig gezien en Malou waagt ook niet meer om dat bij hem te flikken.

Blijkbaar kan Shib gewoon een heleboel hebben. Vindt hij veel niet bijster leuk en maakt dat wel enigszins duidelijk, maar pas als het er écht toe doet, kan hij het op zo'n manier aangeven dat hij iets écht écht écht niet wil hebben dat hij daar ook serieus in wordt genomen.

[mijke]

Ik herken het van Oor ook wel een beetje. Skittles kon zooooooooooooo ver gaan bij hem. Vooral met spelen, echt hoor, de dingen die hij deed met die gemene tandjes van em En hárd ook he! En Oor alles maar pikken. Eindeloos geduld. Af en toe zo'n getergde blik naar mij, "help me!" om dan weer dramatisch ten onder te gaan in het puppengeweld Maar als hij echt echt écht te ver ging, dán was ze duidelijk. En dan was het ook klaar. Met vreemde honden in het park is ze ook zo. Ze zal eerst alles doen om het conflict te vermijden, duizendmiljoen signalen geven, voor ze over gaat om actieve correctie. Dus ik ben ook geneigd te denken dat als Finn niet echt van zich afbijt, hij het dan blijkbaar nog niet echt vervelend genoeg vindt.

En Daisy krjigt van hem denk ik ook wel een beetje puppenkrediet. Dat kreeg Skittles hier iig wel. Ik denk dat dat bij het ouder worden (mocht ze er dan nog zijn, of bij je volgende pup), vanzelf anders wordt.

[Paisley]

Ik denk eigenlijk dat hij het echt gewoon niet zo erg vindt, want anders zou hij er toch wel wat van zeggen?

Ik denk het niet. Sommige honden hebben een eindeloze tolerantie. Dat is heel handig als er kinderen over een slapende hond struikelen ofzo, maar het is voor de hond zelf wel eens lastig.
Mayke is een hond die serieus pijn gedaan kan worden zonder dat ze er wat aan doet.

[veertje]

Ik denk eigenlijk dat hij het echt gewoon niet zo erg vindt, want anders zou hij er toch wel wat van zeggen?

Ik denk het niet. Sommige honden hebben een eindeloze tolerantie. Dat is heel handig als er kinderen over een slapende hond struikelen ofzo, maar het is voor de hond zelf wel eens lastig.
Mayke is een hond die serieus pijn gedaan kan worden zonder dat ze er wat aan doet.

Hij lijkt het wel vervelend te vinden. Met vreemde honden heb ik hem in spel ook nooit echt wat zien aangeven, behalve uit 'angst' als hij achterna gezeten werd of een groepje honden hem had omsingeld. Als het om eten gaat is hij wel heel duidelijk

Ik kap het wel af als het zo wild gaat. Ben ook te bang dat er een hoektand in z'n oor blijft hangen (zit een gat in van z'n vroegere oormerk).

@meike: Daisy is 9 maanden nu dus echt puppy is ze niet meer.

@Shibby: Joris wordt ook nooit serieus genomen, hij gromt zich suf met 0 effect

[veertje]

Maar ze kunnen het voornamelijk prima vinden

[Rosaly]

Onze Finn pikt ook bijna ALLES van de pup, hij is haar soms zo zat dat hij de krabpaal van de katten in vlucht zodat ze niet meer bij zijn oren kan. Vaak haal ik haar wel bij hem weg, maar ik moet dat dan wel heel vaak per dag doen dus soms mag hij het zelf uitzoeken. En dan rent hij voor haar weg als ze een terrorbui heeft.



Als ze allebei een bot hebben dan wil zij altijd perse ZIJN bot en dan kan hij opeens wel heel streng corrigeren; dan kruipt ze kwispelend voor hem over de grond. Daardoor is hij dan weer afgeleid en kan ze toch snel zijn bot weg grissen. Draak. Ik heb daar een keer een filmpje van gemaakt (hier is hij nog mild);

https://vimeo.com/196790443

[welshwitch]

Tommy kan ook zo aan Finn hangen als ze aan het ouwehoeren zijn, maar ik heb Finn Tommy wel eens op zijn plek zien zetten als hij er genoeg van had.

[DeDiana]

Ik denk eigenlijk dat hij het echt gewoon niet zo erg vindt, want anders zou hij er toch wel wat van zeggen?

Ik denk het niet. Sommige honden hebben een eindeloze tolerantie. Dat is heel handig als er kinderen over een slapende hond struikelen ofzo, maar het is voor de hond zelf wel eens lastig.
Mayke is een hond die serieus pijn gedaan kan worden zonder dat ze er wat aan doet.

Ja, dat klopt, maar juist omdat ze heel tolerant zijn, vinden ze ook niet zo snel iets écht heel erg, toch?
Er zijn dus sporadisch momenten dat Mayke wel duidelijk kan zijn, dus ze kan het wel. Wat is dan het verschil met die andere momenten? Dat ze het echt helemaal beu is en dus erg/vervelend genoeg vindt om er wel wat van te zeggen?

Los daarvan zou ik het ook afkappen als het echt te wild wordt en je ziet dat één van de honden het niet meer zo leuk vindt. En wat betreft Finn kan het best zo zijn dat hij het best wel kan (met een andere hond), maar dat hij van Daisy om de één of andere reden heel veel pikt.

[veertje]

Tommy kan ook zo aan Finn hangen als ze aan het ouwehoeren zijn, maar ik heb Finn Tommy wel eens op zijn plek zien zetten als hij er genoeg van had.

Bij jou thuis? Op wedstrijd is het me niet opgevallen/bijgebleven. Misschien scheelt het dan toch iets of ik er bij ben of niet.


Ik weet trouwens zeker dat Daisy niet de hele tijd slaapt als ik weg ben, getuige de papier/plantsnippers en verplaatste speeltjes die ik vind als ik terug ben Finn slaapt wel, maar Daisy zal hem gerust belagen in zijn slaap

Volgend jaar zullen we wel zien hoe het loopt. Tot die tijd ga ik maar zo verder en wie weet komt Finn nog wel voor zichzelf op. Ik ben al blij dat hij naar me toe komt als hij het zat is

[TessaThomas]

Ik denk eigenlijk dat hij het echt gewoon niet zo erg vindt, want anders zou hij er toch wel wat van zeggen?

Ik denk het niet. Sommige honden hebben een eindeloze tolerantie. Dat is heel handig als er kinderen over een slapende hond struikelen ofzo, maar het is voor de hond zelf wel eens lastig.
Mayke is een hond die serieus pijn gedaan kan worden zonder dat ze er wat aan doet.

Ja, dat klopt, maar juist omdat ze heel tolerant zijn, vinden ze ook niet zo snel iets écht heel erg, toch?
Er zijn dus sporadisch momenten dat Mayke wel duidelijk kan zijn, dus ze kan het wel. Wat is dan het verschil met die andere momenten? Dat ze het echt helemaal beu is en dus erg/vervelend genoeg vindt om er wel wat van te zeggen?

Los daarvan zou ik het ook afkappen als het echt te wild wordt en je ziet dat één van de honden het niet meer zo leuk vindt. En wat betreft Finn kan het best zo zijn dat hij het best wel kan (met een andere hond), maar dat hij van Daisy om de één of andere reden heel veel pikt.

Tessa kan het wel heel erg vinden dat Winni constant in haar hangt, maar dat heeft echt een jaar geduurd voordat ze er iets van zei. En dan alsnog niet heel overtuigend. Haar moeten we dus echt beschermen, want nu alsnog probeert de weg te komen, terwijl Winni in haar hangt. Zij zegt er gewoon niet snel iets van, terwijl ze het echt niet tof vindt. Tessa is alleen écht heel duidelijk als Winni haar vreselijk zeer doet.

Ik ben haar zelfs gaan belonen al ze wat terug deed maar ondertussen grijp ik dus in, want zij doet het echt niet als ze het zat is. En ik heb liever niet dat ze op het punt komt dat het explodeert.

[Pemba]

Ik vind honden af en toe wel rare beesten hoor.
De jonge hond van mijn dochter is hier regelmatig en zij is nogal een wervelwind.
Als Senghe haar dan wil corrigeren vindt Misty het nodig om hem daar dan weer voor te corrigeren.

[welshwitch]

Tommy kan ook zo aan Finn hangen als ze aan het ouwehoeren zijn, maar ik heb Finn Tommy wel eens op zijn plek zien zetten als hij er genoeg van had.

Bij jou thuis? Op wedstrijd is het me niet opgevallen/bijgebleven. Misschien scheelt het dan toch iets of ik er bij ben of niet.

Laatst op de hondenshow in Arnhem als ik mij het goed herinner.

[Paisley]

Ja, dat klopt, maar juist omdat ze heel tolerant zijn, vinden ze ook niet zo snel iets écht heel erg, toch?
Er zijn dus sporadisch momenten dat Mayke wel duidelijk kan zijn, dus ze kan het wel. Wat is dan het verschil met die andere momenten? Dat ze het echt helemaal beu is en dus erg/vervelend genoeg vindt om er wel wat van te zeggen?

In haar geval is er dan altijd een derde factor. Eten bijvoorbeeld, of ze is op dat moment in concentratie met mij bezig.
Soms gebruik ik dat om haar in een groep wat assertiever te krijgen.
Maar ik denk dat je bij honden, net als bij mensen, persoonlijkheden hebt die assertief zijn, en persoonlijkheden hebt die over hun grenzen laat walsen en de frustratie daarover inslikken.
Een type als Kiwi bijvoorbeeld, is ook hartstikke tolerant naar andere honden, maar als haar iets dwars zit, dan zegt ze er wat van. Zegt ze er niets van, dan heeft ze t gewoon leuk.
Bij Mayke zie ik echt dr humeur kelderen en soms gaat ze de spanning afreageren op wat anders. Dat probeer ik uiteraard voor te zijn door haar te helpen.

[S@ndr@]

Ik grijp eigenlijk weinig in, maar dat komt ook omdat Van Gils natuurlijk groter is , het nare is wel dat als er bloed vloeit - dat van hem is ( hij zou van mij iets minder toleranter mogen zijn hoor) maar ik weet ook dat als ze echt te ver gaat dat hij een harde grens trekt, en dat doet hij netjes,Als een hond dat zelf niet doet zoals jij denkt in jou geval zou ik ook ingrijpen hoor, net zo goed

[Lunatic]

Sommige honden hebben het gewoon echt niet in zich om te corrigeren, mijn Max was zo'n hond, grote goedsul eerste klas die zelfs een vlieg in huis nog de baas liet zijn
Ik heb Doran en later ook Zinzi vanaf dag één aangeleerd dat ze niet naar Max mochten om hem te vervelen, ze mochten alleen met Max spelen als hij dat zelf wilde en dus duidelijk aangaf, dit hadden ze snel door en dat is altijd goed gegaan, ik vond dat ik Max daarin moest beschermen tegen dat puppengeweld.

[gyanty]

Kay is in de regel een hond die heel duidelijk zijn grenzen aan kan geven. Soms wel iets te duidelijk dat ik daar ook wel eens wat van moet zeggen. Maar met Norah doet hij dat dus niet, vanaf het begin al niet. Heel soms als ze echt heeel erg ver gaat dan corrigeert hij haar eens een keer, maar dat is volgens mij als hij echt niet anders meer kan. Alle andere keren negeert hij haar, of probeert dat of komt mij om hulp vragen of ondergaat het tot het over is. Hij accepteert van haar wat hij in 1000 jaar niet van welke andere hond dan ook maar enigszins zou accepteren, ook al is het zijn beste vriend(in). Kay is daar dus heel selectief in. Hij had dat trouwens ook met de schotse collie opvangers: Masja en Tassia. Het lijkt dus wel welke teef ik ook mee naar binnen neem dat hij die alle ruimte geeft en alle hoffelijkheid in de strijd gooit. Ook al wordt hij er ongelukkig van.

En nee hij is inmiddels 8 jaar: ik heb aangemoedigd en geholpen, maar het blijft Kay op en top.

[Jits90]

Wat een herkenning! Damy is ook zo'n goedsul met Noa. Ze hangt voortdurend aan z'n oren, bijt in z'n kont als hij voorbij loopt en wordt boos op hem als ik de kamer uit ga Meestal staat hij er maar een beetje bij te drentelen en z'n kop wat wegdraaien, maar echt eens op d'r plek zetten zie ik zelden. Alleen als meneer heel heel moe is en ze blijft maar klieren. Of als ze eten probeert te stelen van hem, dan is hij direct giftig.
Ik moedig gegronde correcties onderling aan, maar ik zie geen verandering
Tijdens het wandelen loopt Noa al aan de korte lijn, zodat ik direct kan corrigeren als Damy haar inhaalt en zij wilt happen (hij loopt aan flex). En als het gaat, neem ik soms een hond mee naar het toilet of naar boven, zodat Damy niet telkens wordt gepest door die kleine terror.

Ze kunnen trouwens ook niet zonder elkaar. Als ik ze apart uit laat, blaft de thuisblijver de buurt bij elkaar en kan ik er donder op zeggen dat ze iets hebben gesloopt.

[stoffeltje]

Mijn ervaring is dat een teef hoe dan ook de baas word...heb het meegemaakt toen wij bij onze "stoere" Bandit Lilo als pup introduceerden...Bandit had al gauw niks meer in te brengen, en hij accepteerde dat ook gewoon..Wij noemden Lilo ook al snel Hare majesteit...en Bandit was haar trouwe vazal, iemand waar je heerlijk tegenaan kon kruipen en koekjes van kon jatten zonder consequenties

[gyanty]

Mijn ervaring is dat een teef hoe dan ook de baas word...heb het meegemaakt toen wij bij onze "stoere" Bandit Lilo als pup introduceerden...Bandit had al gauw niks meer in te brengen, en hij accepteerde dat ook gewoon..Wij noemden Lilo ook al snel Hare majesteit...en Bandit was haar trouwe vazal, iemand waar je heerlijk tegenaan kon kruipen en koekjes van kon jatten zonder consequenties

Nou de vraag is of de teef de baas is. Dat ze veel kunnen maken zegt nog niet alles. Als puntje bij paaltje komt hadden de reuen uiteindelijk toch meer in te brengen, terwijl ze zich verder op de kop lieten zitten door de teven. Tot het echt voor ze ergens om gingen. Ze zijn galant en weten eigenlijk dat ze ze wel kunnen hebben, maar steken er geen energie in.

[veertje]

Mijn ervaring is dat een teef hoe dan ook de baas word...heb het meegemaakt toen wij bij onze "stoere" Bandit Lilo als pup introduceerden...Bandit had al gauw niks meer in te brengen, en hij accepteerde dat ook gewoon..Wij noemden Lilo ook al snel Hare majesteit...en Bandit was haar trouwe vazal, iemand waar je heerlijk tegenaan kon kruipen en koekjes van kon jatten zonder consequenties

Finn is zeker de baas, dat zal ook niet zo snel veranderen denk ik.

Ik kreeg laatst een filmpje van Daisy als pup wat voor mij wel kan verklaren waarom ze een lompe speler is. Ze had als onderdeurtje nogal wat moeten bijzetten bij de grotere pups

Filmpje