Ik dacht toch dat met de ontwikkeling en 'verbetering' van allerlei (mode)rassen, kleding en allerlei andere ridicule accessoires de grens toch wel enigszins was bereikt in hondenland. Maar niks blijkt minder waar: ook onze honden moeten geloven aan de plastische hysterie. Balimplantaten, borstreconstructies en buikwandcorrecties, het kan niet op.
Zijn we nu echt helemaal gek geworden met z'n allen

Héééél misschien zijn er situaties denkbaar waarin een esthetische ingreep nog enigszins te verdedigen zou zijn. Ik noem maar wat, een kunstoog voor een hond die een oog moet missen. Is er een medische noodzaak, ok vooruit, mits het niet toe te schrijven is aan de raskenmerken want dan had je om te beginnen al even na moeten denken om zo'n ras aan te schaffen (ik laat het nu voor de discussie maar even in het midden dat bv een hond met zonder neusgaten er wellicht bij gebaat zou zijn; het gaat mij erom dat een hond waarbij je bij voorbaat al weet dat hij potentieel niet normaal kan ademen uberhaupt niet zou mogen worden gefokt, zodat je niet achteraf de daaruit voortvloeiende ellende moet gaan 'herstellen').
Ik trek niet gauw van leer, maar dit maakt me echt woest

