Steeds angstiger voor buitengeluiden

[Pax-Dracona]

Dana is de laatste tijd vaak bang als we naar buiten gaan. Ze wil dan heel graag, staat te springen enzo, en zogauw de deur open gaat zie je haar de oren spitsen en dan besluit ze dat er iets 'engs' is en wil ze weer naar binnen. Vaak is het het geluid van een overvliegend vliegtuig, waarvan ik gok dat ze het als onweer interpreteert.

Wat ik nu doe is haar rustig aanlijnen en toch mee naar buiten nemen, al doet ze dan 9 van de 10 keer toch niks. Ze blijft dan aan mijn been geplakt meelopen, staart laag en hijgend enzo. Ik probeer gewoon normaal te doen, dus niet troosten enzo, wel afentoe aanhalen als ze naar me omhoog kijkt. Normaal loopt ze los, maar dan blijft ze in deze modus steeds weifelend staan en als ik haar de jachtlijn voorhoud neemt ze nog net geen sprint om haar kop erin te steken.

Het is niet zo dat ze telkens als we uitgaan bang is, ze kan ook de hele dag gewoon vrolijk zijn en enthousiast meelopen, tot ze dus weer zo'n geluid hoort, dan is het nope. Ik probeer dan een uurtje later weer te gaan, maar vaak heb ik de pech net weer een vliegtuig oid te 'treffen' (we hebben best wel veel vliegverkeer geloof ik) en doet ze alsnog niks.

Ze is 11, dus ik vermoed dat doofheid en/of beginnende dementie een rol beginnen te spelen? Mijn vraag is dus, ga ik er juist mee om zo, en kan ik iets doen om het makkelijker voor haar te maken, zonder er nog meer 'een ding' van te maken?

[renee-uk]

ik zou haar in zo'n geval aangelijnd houden, dat geeft haar een zekerder gevoel dan loslopen.
die lijn verbindt jullie en samen sta je sterk(er)

heb je al eens geprobeerd tegen haar te praten als ze zo erg steun zoekt bij je?
gewoon al lopend op een kalme manier wat onzindingetjes tegen haar zeggen (het gaat meer om de toon dan om de betekenis), dat wil ook nog wel eens helpen om de druk wat van de ketel te halen bij angstige, steunzoekende hondjes.

[Neeltje]

Lotje hier is ook zo'n schijthuis en, ok ik weet het, ze verstaat er niks van, maar zeg dan altijd, kom op, kun je wel, niks aan de hand. Goed zo! Gezellig hè? Slaat nergens op, maar ze loop dat wel door.

[Pax-Dracona]

Dank jullie wel!

Praten tegen haar doe ik inderdaad al, ik lul sowieso een hele hoop tegen haar Het helpt in de zin van dat ze wel gewoon meeloopt ipv weg te willen, maar ze blijft te angstig om te snuffelen, laat staan een plas te doen.

Toch gewoon zo doorgaan en hopen dat ze er weer een beetje overheen komt?

[Zamunda]

Maar dit is dus nieuw gedrag?

[Miezemuis]

Zou ze minder zien? Dushi begon dit te doen toen haar ogen slecht werden

[Pax-Dracona]

Het is redelijk nieuw, nu zo'n anderhalve week misschien? Eerder deed ze alleen zo als er ook echt onweer was, bijvoorbeeld.

Ze ziet wel wat slechter, ze heeft beginnende staar, maar ik heb het gevoel dat dit echt om het geluid gaat. Ze luistert echt even met het koppie scheef net voor ze de drempel over moet, en dan beslist ze eng of niet eng.

Heb haar daarnet ook met zachte dwang mee moeten nemen, en halverwege de ronde kwamen we een aantal vriendjes tegen en zag ik haar wel wat ontspannen. Ze heeft in ieder geval daarna eindelijk weer geplast

[renee-uk]

ze is misschien wel met het naar buiten gaan ergens van geschrokken en lijkt daar een beetje in te blijven hangen?

ik geloof dat ik een paar keer met haar op de drempel zou gaan zitten, m'n hond tussen mijn benen, mijn handen op haar schouders of op haar borst, beetje kriebelen en wat rustig tegen haar praten, over de bloemen en de bijtjes en het verkeer en de rare mensen die langslopen en weet ik veel wat
als ze tussen je benen zit voel je het als ze zich spant en ontspant en daar kun je dan meteen op reageren.

ik heb dat lang geleden bij mijn pup gedaan toen ie wat bangig was voor lawaaiverkeer en iets minder lang geleden met mijn rietje, herplaatser op leeftijd, die ook niet een van de flinksten was en bij allebei heeft het ze zover gerustgesteld en gewend aan de rare geluiden dat ze gewoon met me over straat konden.
wie weet helpt het bij jouw hondje ook?

[blondie]

Onze hond is ook de elf gepasseerd en zij had al last van onweer, vuurwerk etc. en in de winter was het ook al niet fijn meenemen buiten, al een tijdje niet. Zij was ook een hondje dat eigenlijk altijd los mee liep met de baas, ik heb opgemerkt dat zeker in de schemer, of bij wat heftiger weer ze het fijner vind om aangelijnd te zijn.
Eergisteren wilde ik snel nog de laatste ronde doen, en we zijn zo gewend dat zij eigenlijk altijd los meegaat dat ik dat nu ook weer deed. Maar het gaat heel moeizaam, ze wil plassen, en terug en loopt te hijgen met de staart tussen de benen. Ik ben doorgelopen en haar bemoedigend toegesproken en dat ging verder wel, maar leuk was anders.
En net ben ik naar buiten gegaan voor de laatste ronde en heb ik haar ook gewoon maar aangelijnd, nog steeds niet je van het, maar in ieder geval wel stabieler (en veiliger) om mee te lopen. Ik wissel hier overigens af met stimulatie en kriebel onder de kin om te bevestigen dat ze het prima doet, maar ook wel nu een controle met stem om naast te lopen als ze in haar angst schiet, dan gaat ze namelijk trekken en hijgen in de lijn om zo snel mogelijk thuis te zijn (als ze los was geweest had ze thuis gestaan in de slop om te wachten, dat dan weer wel tot wij aankwamen)
Net gaf ik haar aan in die paniek naast me te komen lopen, even zitten en wachten omdat mijn andere hond het niet deert en graag even een bal wil opvangen. Het is niet het meest ideale, maar er zat niets in de lucht om nu zo panisch voor te zijn en ze reageert aan de lijn dan nu wel op een korte zit, en dan weer door. Maar hier moeten we ook gewoon aanwennen om haar aan de lijn mee te nemen. Met dat ik dit nu tik, luide knallen van vuurwerk en het is 1.30 uur hier... ze is panisch voor vuurwerk dus gelukkig liep ik nu niet buiten want weg vertrouwen als ik zou zeggen dat er niets aan de hand is.. en daarom toch maar wat meer de lijn eraan, want dan heb je gewoon wat meer controle, maar in mijn geval merk ik dat het mijn hond nu wat meer houvast geeft tijdens rondes die ze niet fijn vind vanwege wind, regen en onverwachtse dingen in schemer en donker, ze heeft ook last van staar, dus dat maakt haar visie op de wereld tegenwoordig ook al anders dan vroeger.

[Zamunda]

Heb je pijn al uitgesloten?

[Neeltje]

Het is redelijk nieuw, nu zo'n anderhalve week misschien? Eerder deed ze alleen zo als er ook echt onweer was, bijvoorbeeld.

Ze ziet wel wat slechter, ze heeft beginnende staar, maar ik heb het gevoel dat dit echt om het geluid gaat. Ze luistert echt even met het koppie scheef net voor ze de drempel over moet, en dan beslist ze eng of niet eng.

Heb haar daarnet ook met zachte dwang mee moeten nemen, en halverwege de ronde kwamen we een aantal vriendjes tegen en zag ik haar wel wat ontspannen. Ze heeft in ieder geval daarna eindelijk weer geplast

Wat ik met Lotje in het begin, toen het nog veel erger was, wel deed, was het laatste stuk ergens lopen wat ze leuk vond, dus dat ze zonder angst weer thuis kwam.

[Pax-Dracona]

Dank jullie wel allemaal!

Het jammere is dat ook als ik een stuk loop wat ze normaal heel leuk vind, ze het op dat moment niet echt in zich opneemt; ze blijft maar met zielig hangend staartje naast me dribbelen Pijn heb ik ook aan gedacht, ik had nog Rimadyl van toen ze zich verstapt had maar hier zag ik niet echt verbetering door.

Het rustig bij de drempel zitten en een beetje samen mensen kijken ga ik proberen, thanks! Ik was bang er dan teveel een issue van te maken, maar dat kan ik dus wel doen?

Gister en vandaag was er opeens veel minder aan de hand Rende als vanouds voor me uit te huppelen, dus daar ben ik heel blij mee. Heel vreemd dat ze nu eigenlijk heel weinig op de vliegtuigen reageerde, want die bleven natuurlijk komen Ik hoop dat het 'gewoon' een dip was en dat het vanaf nu beter gaat, maar we gaan het zien!

Bedankt voor het meedenken, allemaal