Ze laat zich dan besnuffelen, trekt daar een stijve kop bij. Na een paar seconde staat ze weer op en nodigt uit tot spelen. Daar gaan die reuen dan soms in mee maar meestal komt het erop neer dat Kiwi en Mayke dan even met zn 2en uit hun dak gaan.Het zijn eigenlijk de enige honden waarmee ze nog echt graag speelt (buiten Kiwi om) al zit er ook een beetje afreageren van spanning bij, al snap ik totaal niet waar die spanning van komt. Juist de honden die echt een beetje spannend zijn, is ze veel evenwichtiger.
Er is hier bijvoorbeeld een hele vriendelijke stokoude labrador reu. Bij hem doet ze het altijd. Er is ook een man met twee bordercollie reuen. Een jonge blaag en een oude rustige. Ze doet dat pasje bij die oude rustige. Ze lijkt zelfs gek op hem, want als ik langs hun huis loop, wil ze graag de tuin inlopen. En als ze hem in de verte ziet, staat ze te popelen om naar m toe te gaan. Deze hond kent ze heel goed, want ik loop graag met de eigenaar op als we elkaar tegen komen. Maar dit ritueel is steenvast bij iedere ontmoeting. Daarna is het contact heel ontspannen en prettig.
Ze doet het eigenlijk nooit bij honden waarvan ik denk: Die zou wel wat kalmerende signalen nodig kunnen hebben
Ook nooit bij teven, ook niet het pittige type teef waar ze niets bij in te brengen heeft.Veel mensen vinden het een beetje een sneu gezicht en denken dat ze bang is, maar ik denk eigenlijk niet dat ze het zelf zo ervaart. Tijdens dat pasje verstijft dr staart net als de rest, maar trekt ze niet tussen dr poten. En 5 seconden later zie je er niets meer aan. Ze zoekt die reuen zelf op en maakt verder nooit vervelende ervaringen met ze mee. Ze deed het niet toch ze nog jong was, dit is pas gekomen sinds ze volwassen is geworden.
Wat denken jullie?
en dan uitnodigen tot spel.
