Ik weg maar Sophie werd depri

[sophie]

Onze Sophie is nu 17 weken oud en eigenlijk wel gewend dat ik gewoon thuis ben.Nu gebeurde afgelopen iets waar ze zeker in de toekomst nog wel vaker mee te maken gaat krijgen,ik zelf in het ziekenhuis.Nu was het maar 6 dagen maar hoelang dat de volgende keren gaat gebeuren weet ik ook niet.Sophie werd daardoor super onzeker.Gelukkig at ze nog wel maar haar vacht is nu van pure ellende super dof.Verder week ze geen meter meer van mijn man zijn zijde en mensen die ze vanaf het moment dat ze hier is al heel goed heeft leren kennen ging ze niet meer heen om te begroeten.Ook al gingen ze voor haar op de knietjes ze kroop weg. Zelfs haar ogen werden steeds doffer.Als mij man bij mij op het bezoekuur kwam en ze een uurtje in de bench moest doorbrengen plaste en poepte ze compleet vanzich af en hield geen minuut haar mond. Gelukkig lieve buren maar toch.Gisteren zat ze in de auto toen ik opgehaald werd,toen ik instapte vloog ze me op me schoot en trilde als een gek.Als ze in me had kunnen kruipen had ze het gedaan.Wist niet wat ik meemaakte met haar.Eenmaal thuis gekomen week ze geen seconde van me zijde.Gisteravond begon ze pas weer een beetje `normaal` te doen.Spelen met Jordy,kluiven aan haar buffel etc.Beetje lang verhaal geworden maar mijn vraag is hoe kunnen we dat volgende keer het beste oplossen.Want met tegen haar praten door de telefoon voelde ik me ook aardig voor gek staan.
groetjes Lilian

[majelle]

Ik denk dat ze zich heel afhankelijk van je voelt en dat zodra je er niet bent ze uit haar normale rite/gewoonte is.
Je zou haar minder afhankelijk van je kunnen maken, door dat je je iets minder met haar bemoeid. Laat je huisgenoten haar eten geven spelen en wandelen.
Niet steeds aandacht geven als ze dat van je vraagt zodat ze leert dat ze ook naar anderen toe moet. Je moet haar niet compleet gaan negeren denk ik maar dat ze voor aandacht spelen niet alleen bij jou terecht kan of moet
Dat hielp bij mijn vorige hond.

groetjes majelle
Groetjes

[*Leen*]

Hallo Sophie,

O wat jammer dat je zo vaak naar het ziekenhuis moet! Wat is er aan de hand, als ik vragen mag?
En je hondje, die houdt overduidelijk zielsveel van jou!
Een grote expert ben ik niet, mijn honden zijn daar heel gemakkelijk in, als ze maar aandacht krijgen!
Ik hoop dat je veel nuttige tips krijgt!
Veel sterkte!

[annemie]

Mijn hond vertoont dit gedrag ook, gelukkig in veel mindere mate. Ik denk ook dat jouw hond te veel aan je gehecht is. Wanneer je thuis bent, ben je er dan altijd voor haar? Probeer wanneer je thuis bent wat afstand te houden zodat ze zelfstandiger wordt. Laat iemand anders haar eten geven, negeer haar geregeld, zorg dat ze je niet altijd achterna kan lopen. Het is natuurlijk niet leuk, want wanneer je thuis bent wil je natuurlijk zoveel mogelijk met je hond bezig zijn.

[sophie]

Situatie thuis is mijn man en ik.Jordy,Doerak en dan Sophie.Ze is dus aandacht delen tussen de beesten gewend.Is geen vaste lijn in wie geeft het eten,meestal mijn man s´morgens ik de rest. Lopen doet mijn man het meeste met hun,ik de overblijfsels.Verder gaat ze veel met mijn man mee,hetzij naar vrienden en ook naar zijn werk. Denk dat we ongeveer evenredig met haar omgaan.Ze ook de eerste hond van me die het zo extreem heeft.Maar ik zou inderdaad meer gaan negeren kunnen proberen want tis gewoon een zielig gezicht wist ook echt niet wat ik zag.
Wat ook nu fijn is dat ze me nu de hele dag al aan het uitproberen is. Echt lekker zo´n rare bull :p:
gr Lilian

[majelle]

Zo op de foto te zien is het echt een onweerstaanbaar schatje.
Ik zou nu jou verhaal gelezen te hebben (tweede) ook geen manier weten om het gedrag te doorbreken, lastig hoor. Hoop dat er iemand is met nog wat adviezen. Ik weet niet waarom je veel naar het ziekenhuis moet maar nog beterschap

groet majelle