Iep, Ieperdepiep, Iepje, naar Imp in een jaar tijd! The proof of the Imp is in the owning...
Een relatief nieuw gezegde, afgeleid van het Engelse, the proof of the pudding is in the eating. Ontstaan ruwweg 10 maand geleden rondom Groningen.
Waarheid als een koe.
Nou is owning redelijk positief gesteld. Imp is niet in eigendom van iemand anders dan Imp zelf. Imp prefereert het woord samenleven.
Een jaar geleden werd er een klein naamloos molletje geboren, als enige pup van haar moeder Rosa. Door omstandigheden kregen Rosa en pup niet wat ze nodig hadden. Gelukkig werd dit ook ingezien en verhuisde het tweetal naar Hakunamatata.
Hier werd Rosa Spriet, en puppie Iep.
Ikzelf was toen nog geheel onwetend, omdat het verhaal eerst alleen in de vethoek stond.
Wel waren man en ik het eens dat de volgende hond weer een leuke ruwharige terriër zou worden. Man wou echter graag wachten tot Maddie minstens 10+ was. (Ze is nu bijna 7)
Maar plannen waren er dus absoluut niet.
En toen was er Iep. Ieperdepiep. Het schattigste puppie van de wereld. Uit de vethoek en in de koffiecorner. En oh
Ondanks gesputter van manlief een pb gestuurd.
En! We mochten komen kennismaken. We waren de eerste serieuze gegadigden voor dat kleine witte mormeltje.
Fototopics kwamen voorbij, en ik moest mezelf af en toe knijpen. Hoe kon zo iets schattigs niet al 100 keer verzegd zijn?
En toen was het tijd. En ze was helemaal geweldig.
Dus ze kwam onze roedel versterken.
En nu is Imp alweer een jaar oud.
Imp is een klein eigengereid mormeltje, die heerlijk volgens haar eigen regels leeft, en mijn regels slechts voor gegeven aan neemt. Komt het in de richting van haar eigen plannen, dan valt het te overwegen. Regels van andere huisgenoten zijn er om te overtreden
Gelukkig zijn onze ideeën betreffende normaal gedrag redelijk overeenkomstig.
Impie is een heerlijk hondje, en de perfecte aanvulling op onze roedel, ze is erg gezellig en een ontzettende schoothond.
De mooiste bonus is dat ze dol is op onze zoon, en hem ook perfect kan verdragen. Zoonlief is nl Alle Dagen Heel Druk, en Fitz en Maddie vinden dat vaak iets té om te knuffelen.
Zo niet Imp, die regelmatig tegen hem aankruipt en compleet niet anders wordt van gewiebel, continue gekwebbel, en onhandig gedrag
Gefeliciteerd lieve, kleine Impie, dat je nog maar vele jaren een wit ondeugend ratje mag zijn
wat een fijn verhaal.
Omdat ik met nieuwe telefoon niets kan.
Ze is vooral veel zwaarder gespierd en breder.
