Ben ik een geschikte hondenbaas?

[Kirry]

Na erg lang beraad met mijzelf en getwijfel, open ik dit topic over mijn eigen gedrag. Ik vind het best moeilijk om te vragen, en ik heb een hekel aan aandacht op mij gericht, maar ik weet de kennis hier op het forum, dus vooruit met de geit. Ik hoop echt op een antwoord.

Ik worstel enorm met de vraag of ik geschikt ben als hondeneigenaar en ik vraag even om inzicht. Enerzijds weet ik dat dit de perfectionist in mij is, aan de andere kant lijkt het mij een degelijke vraag.

Ik weet dat honden energie en emotie kunnen oppikken van de baas. Dat je stemming je hond kan beïnvloeden en misschien wel stress kan geven. Voor een decennia of 2 worstel ik met OCD en een paniekstoornis. Ik heb geen zichtbare tikken meer sinds een jaar of 10, en mijn dwanggedachten zijn nihil. zij maken mij niet meer bang, ik weet dat het OCD is. Enkel in zeer stressvolle situaties krijg ik tikken, maar die vallen voor de buitenwereld niet op. Je moet mij zeer goed kennen wil je er iets van merken.

Ik heb door die drang naar controle een fobie voor onweer en storm. Ik kan, wetende dat er hevig zomeronweer komt die dag, zeer onrustig zijn... aan de binnenkant. Men zal het enkel aan mij merken als je mij echt goed observeert, maar ik kan mij er in verliezen en bijvoorbeeld obsessief buienradar volgen of snauwerig zijn.

Kort gezegd: ik ben heel soms 1 grote bal stress en controle. En ik vraag mij dus enorm af; dit kan toch niet goed zijn voor een hond? Ik dacht eerst aan een leuke Sheltie tot dat ik las dat zij enorm bang kunnen zijn voor onweer en heel gevoelig zijn. Dan denk ik: wij zullen elkaar enorm versterken in gedrag? Of niet?

En toen dacht ik: ja, maar er zijn hulphonden, die moeten ook in heftige emoties van de baas leven, maar goed. Zij zijn erop getraind. En er zijn vele andere mensen in shittie situaties en die honden 'trekken' dat toch ook? Dus...stel je niet zo aan? Misschien kan een hond juist helpen? Wie weet?!

Ik ben bang dat ik mijn hond mee zal slepen in een wereld van angst. Ik wil niet bibberend van angst op bed, een bibberende hond naast mij hebben die ik trigger. Hopelijk is mijn gedachtegang te volgen.

Stel ik mij aan? Heb ik een punt? Moet ik gericht kijken naar bepaalde kwaliteiten in een hond? Men mag hard wezen, ik kan het aan. Mijn man moet mij soms ook even weer op aarde trekken. Maar ik zit hier echt mee, en ik heb geen idee of ik er goed aan doe een hond te nemen wanneer ik soms panisch kan zijn van angst.

Nogmaals, ik zoek geen aandacht, maar vraag echt meningen van ervaren hondenbazen, en als men open kan/durft te zijn, ervaringen.

Alvast bedankt.

[Hylos]

Wat knap en eerlijk dat je dit zo deelt!
Je kunt hier vast goed advies over krijgen.

Het enige wat ik er over kan zeggen is dat ik ook vaak 1 grote bol stress ben.
Xavi is mijn spiegel, die reageert daar op.
Hij wordt dan vervelend, kan zijn rust niet vinden, blijft aandacht vragen op vervelende manier, wil steeds bij me zijn en over me heen hangen etc
Het is voor mij altijd een goede eye-opener en een reden "weer even normaal" te gaan doen.

Het is sowieso wel een interessant onderwerp. Ik vraag me af hoe ver een hond kan "spiegelen" en jouw angsten over kan nemen.

[Tineke]

Ik denk dat je op zoek moet naar een hond die je de pis niet snel lauw maakt ,een stabiele hond zonder angsten.
Dan zou voor mij niet snel de keuze op een Sheltie vallen , ik zou voor een wat minder nerveus ras gaan.
Misschien een ras op zich uit je hoofd zetten en op zoek gaan naar een herplaatser die al volwassen en gevormd is en aan jouw verwachtingen voldoet

[Wolfsblut]

Ik zie geen reden tot ongerustheid. Maak je dan ook geen zorgen. Je hond houdt onvoorwaardelijk van je met al de voors en tegens.

[Alfilillo]

Ik ben het eens met Tineke. Een sheltie zou ik niet doen, die zijn over het algemeen erg gevoelig en jouw nervositeit kan ze negatief beïnvloeden.
Een ander type hond zou echter heel goed voor je kunnen zijn denk ik. Even heel standaard, een labrador bijvoorbeeld. En dan fijn met hem gaan trainen om aan je zelfvertrouwen te werken.

[sbientje]

Ik denk dat dit heel erg hondafhankelijk is. Ik ben zelf totaal niet zoals jij, maar heb natuurlijk ook weleens een rotdag, ben verdrietig of gestressed. Ik merk niet dat mijn honden hier heel veel last van hebben. Ik heb 2 labradors uit showlijnen, en vooral mijn teefje is echt onverstoorbaar op dit vlak. Nergens bang van, nooit onrustig, ik denk dat ze het met een baas als jij ook prima zou vinden. Denk wel dat het belangrijk zou zijn dat je niet een heel gevoelige hond hebt, want sommigen zijn inderdaad wel heel gevoelig voor jouw stemming en als je elkaar in de put trekt is het niet ideaal. Maar denk dat je met de juiste hond juist wel iets toevoegt, honden zijn toch vaak een heel goede afleiding en je hoeft ze niet alles uit te leggen, ze doen het gewoon met wat ze zien.

edit - je bent altijd welkom om eens een rondje mee te lopen, ze zijn dol op vreemden

Dit is oudjaarsnacht even omdat het zo leuk laat zien hoe ze is.

[Kirry]

Wat fijn om al zoveel reacties te hebben. Bedankt. Als ik het goed lees, dan bevestigd het mijn idee wel een beetje; gevoelige honden kan je meeslepen. Ik merk dit bij de doodle van mijn zus. Zij is best een schijtertje met sommige dingen, en merkte dat dit geen goeie match zou zijn met mij.

@Hylos. Dank je wel voor je compliment. Het idee dat een hond óók als een soort rem kan werken is iets wat ik nog niet had bedacht. Ik merk dat mijn dochter mij uit angst kan snappen, want 'mammabeer moet voor babybeer' zorgen-idee. Een hond kan misschien hetzelfde doen inderdaad.

@Tineke. Wij hadden een buitenlandse hond; een herderkruising. Helaas was hij enorm angstig en onzeker. Hij was al oud toen hij kwam en is helaas al komen te overlijden. Ik vraag mij af in hoeverre ik zijn angsten in stand hield. Ik denk dat ik júist geen geschikt persoon ben voor nogmaals een buitenlandse oudere hond, want angst blijft aanwezig bij zulk soort honden. Misschien een pup, daar denk ik wel over na.

@Nanna. Ik zou niks liever willen dan een hond. Ik wil érg graag trainen en wandelen, en gewoon samenzijn en gezellig keutelen enz. Een Golden staat in onze top 3, naast een Markiesje of Tibetaanse Terriër (al kan ik hier maar geen ervaringen over vinden qua gezondheid/ waaksheid/gevoeligheid enz.).
Een stabiele kruisingpup is ook enorm welkom.

@Alfililo Een Sheltie was dus inderdaad een slecht idee, haha. Gelukkig heb ik wat kennis opgepikt met rassen de laatste jaren. Ik vond Teckels ook wel passen bij me. Een oppas teckelteefje en ik zijn echt 6 pootjes op 1 buik.

@Wolfsblut. Dat denk ik ook wel, maar leg dat mijn hoofd maar eens uit.

@Sbientje. Jouw hond ziet er ideaal uit, haha! We hebben zelfs hetzelfde dekbed, dus het is alsof het toekomstmuziek is.

@Lor1-1984 Ben benieuwd wat voor rassen dit nog meer zullen zijn. Ik denk de middenslag tot grotere honden? Al vind ik Vizsla's bv erg sensitief. En een Havanezer lijkt mij dan weer véél stabieler, en dat zijn kleintjes. Zou een zelfstandige hond dan beter zijn dan een hond die aan je vastgeplakt zit, zoals bv een doodle.

[Kirry]

Een teckel zou ook prima passen hoor. Ga dan voor de grote; geen dwerg of kaninchen. Die zijn sensitiever.
En ook geen langhaar. Ik zou dan voor een leuke ruwhaar standaard gaan. Als je wilt kan ik je wel aan goede fokkers helpen.

Dat zou ik enorm op prijs stellen, Nanna. Mijn oppasmeisje is een ruwharig teckeltje van bijna 2. Ik besef nu pas hoe zalig dat meisje is. Als ik moet oppassen, dan is ze dolblij en knuffelen we zo hard en daarna is ze het zat en duikt ze lui dr mand in. Kijk. Daar hou ik wel van.

Ze is rete eigenwijs, maar prima.. geen moeite mee. Ik kan dr tenslotte gewoon optillen als madam niet naar rechts wil. Ik heb flink wat discipline en doorzettingsvermogen, dus een teckel opvoeden moet lukken. Haha!

[Kirry]

Ik heb ooit een teckel verkocht aan een echtpaar met twee kinderen. Een meisje en een ZWAAR autistische jongen.
De pup klikte meteen met de jongen. Ze zaten samen te legoën en waar de jongen ging, ging de hond. Hij durfde nooit het huis uit maar wel met Sam.
Die jongen is zelfs op puppycursus gegaan, iets wat zijn ouders daarvoor nooit voor mogelijk hadden gehouden.
Ze zaten wel met het gejank van hun dochter die nu ook een hondje voor zichzelf wilde, hahaha.

Wat een prachtig verhaal. Daar doe je het toch voor.

[Dennenappel]

Ik denk dat een hond je goed gaat doen.
En alhoewel ik neig naar een bomproof type hond te adviseren denk ik eigenlijk dat het niet eens uitmaakt als je hond echt je maatje gaat worden en je van alles wilt gaan ondernemen met hem, zoals je beschrijft.

Gewoon vanwege het feit dat je je valkuilen kent en dat je voelt dat je ‘mamma beer’ kan zijn.
Ik zou vooral gaan voor een hond die je in alle opzichten geweldig vind en dan komt de rest vanzelf goed.

Als ik overprikkeld (vreselijk dat woord) raak en dat kan in sommige periodes vrij vaak zijn dan weet ik dat dit echt geen pretje is voor mijn omgeving.
Maar... juist door/voor/met mijn honden kan ik dit beter voorkomen en doorstaan. Ik zorg letterlijk dat ik mijn leven zo indeel dat ik dit zo min mogelijk voorkomt.
En als het toch gebeurt dan helpen ze mij er binnen no-time vanaf.

Nu heb ik een Collie, zeer gevoelig in principe maar dat werkt prima. Ze spiegelt en als ik niet lekker in mijn vel zit weet ze precies wat ik nodig heb; of ze laat me, of ze komt juist bij me liggen of ze leidt me af.
En ik zie aan haar waar ik aan moet werken.
Zij is juist goud voor mij en ik voor haar.
Ik ben geluid gevoeliger dan haar.

Dan heb ik een Shih Tzu en die is gewoon volledig bom proof. Ook heel erg fijn. Hij betrekt alvast niets op zich zelf en heeft de gave altijd een lach op je gezicht te kunnen toveren. Altijd.

Dan nog een kruising Tjech/Tamaskan en die is nu bijna 6 maanden.
Super gevoelig maar weer op een andere manier dan Cash, de collie.
Reken maar dat ik het merk aan hem als ik niet oké ben. Dus nog meer motivatie om te zorgen dat je lekker in je vel zit.

Maar... het is natuurlijk allemaal een proces, je moet dit ook leren zien, leren naar je hond kijken en vooral goed ook naar jezelf kijken.

En vooral genieten!

[Tineke]

Wat fijn om al zoveel reacties te hebben. Bedankt. Als ik het goed lees, dan bevestigd het mijn idee wel een beetje; gevoelige honden kan je meeslepen. Ik merk dit bij de doodle van mijn zus. Zij is best een schijtertje met sommige dingen, en merkte dat dit geen goeie match zou zijn met mij.



@Tineke. Wij hadden een buitenlandse hond; een herderkruising. Helaas was hij enorm angstig en onzeker. Hij was al oud toen hij kwam en is helaas al komen te overlijden. Ik vraag mij af in hoeverre ik zijn angsten in stand hield. Ik denk dat ik júist geen geschikt persoon ben voor nogmaals een buitenlandse oudere hond, want angst blijft aanwezig bij zulk soort honden. Misschien een pup, daar denk ik wel over na.

Het hoeft geen buitenlandse hond te zijn uiteraard
Ik bedoelde meer dat je aan een volwassen hond al wat meer kunt zien qua stabiliteit
Maar een bomproof pupje is ook een optie uiteraard , dat behoort zeker ook tot de mogelijkheden.
En er is tenslotte niets leuker dan je eigen pup zien opgroeien.

[Persistence]

Wat trekt je precies in de sheltie? In de range van gevoelig zitten ook minder gevoelige exemplaren natuurlijk. Mijn vroegere buurman had er eentje, dat was meer een golden retriever in sheltie verpakking.

[Fotogravinnetje]

Markiesje zou ik niet erg aanraden, eerlijk gezegd. Als je een gevoelig ras wilt, zou ik ze hoog op de lijst zetten.
Aan de andere kant: een gevoelige hond kan ook een stimulans zijn, omdat je sneller aan de hond ziet dan aan jezelf merkt dat je uit balans en het raken bent. Maar je kunt je afvragen of je het een hond wel wil aandoen zo sterk afhankelijk te zijn van hoe jij je voelt, terwijl je weet dat je zelf maar al te vaak uit balans bent.
Elco heeft mij geholpen overprikkeling bij mezelf eerder op te merken, doordat hij zo sterk spiegelt. En hoewel ik heel blij ben met wat mij dat uiteindelijk gebracht heeft, zou ik er op voorhand niet voor gekozen hebben. Ik moet voor hem m'n balans op blijven zoeken, want anders heeft hij een heel vervelend leven, met constant onrust en spanning in z'n lijf. Een minder gevoelige hond spiegelt over het algemeen ook genoeg om je te kunnen helpen je bewust te zijn van je eigen stress, zonder dat het ten koste gaat van het welzijn van de hond. Gait is een stuk minder gevoelig dan Elco, maar hij wijkt wat dat betreft wel een stuk meer af van wat je gemiddeld in het ras ziet dan Elco.

[yodi]

Ik denk dat het goed voor je is, een lekkere knuffelhond is heel gezond.
Ik raad je echt geen rottweiler aan hoor, maar als er iets is gaat ze naast mij staan en tikt ze mijn hand aan zo van he rustig maar, laatst toen ik huilde sprong ze op mij en likte mijn tranen weg tot ik om haar moest lachen.

[~Suzanne~]

Ik denk dat je op zoek moet naar een hond die je de pis niet snel lauw maakt ,een stabiele hond zonder angsten.
Dan zou voor mij niet snel de keuze op een Sheltie vallen , ik zou voor een wat minder nerveus ras gaan.
Misschien een ras op zich uit je hoofd zetten en op zoek gaan naar een herplaatser die al volwassen en gevormd is en aan jouw verwachtingen voldoet

Precies dit.
Geen letter aan toe te voegen.
Nou ja, 1 dan.... een goede, fijne hondenschool, waar je met je vragen terecht kunt en die je kan helpen als het toch even lastiger wordt.....

Suzanne

[Kirry]

@Dennenappel. Ik ken mijn valkuilen inderdaad. En ben zeker sterk en sla mij altijd door moeilijke perioden heen, maar ik wil niet altijd 'aan' hoeven staan voor mijn hond om er maar voor te zorgen dat hij of zij niet meegaat in de angst of stress. Dan heb ik liever een hond die stoïcijns is, want dan is dat even geen zorg. Over het algemeen gaat het enorm goed hoor met mij. Ik werk parttime en sport veel om mijn hoofd en lichaam gezond te houden. Ik zou dit graag willen uitbreiden met de hond.

Het punt is dat ik niet soms een stressvolle dag heb of een slechte paar weken, maar Ik ben altijd bezig in mijn hoofd en dat is vermoeiend. Ik uit het niet meer in tikken, en ik kan een prima leven leiden en ben aardig gelukkig en content, maar zelfs onbewust is er altijd een mate van dwang aanwezig. Dan wil ik dus liever een 'bomproof' hondje, dan een hond die net zo moe wordt van mijn gedrag. Dat vind ik oneerlijk naar de hond toe.

Trouwens; jouw trio klinkt echt geweldig.

@Persistence & Boutje. Een Sheltie vind ik leuk, omdat ze zo slim, leergierig, gevoelig en ontzettend fluffy zijn. Je neus in die haren duwen lijkt mij heerlijk, en zoals jullie beschrijven zijn er ook veel shelties die zeer stabiel en behulpzaam zijn, maar is dit niet een soort loterij? Ik ben bang dat je dan erg veel mazzel moet hebben wil je de juiste treffen, want wat als je een sheltie treft die veel te veel reageert op mij. Ik vind het dan best een grote gok. Nanna droeg de Teckel aan en ik heb ervaring met het ras, en dan maakt mijn hart toch wel een sprongetje als ik bedenk dat zo'n gup stevig in zn schoentjes staat. Je kan natuurlijk een supergevoelig Teckeltje treffen, maar wat is de kans? Ik denk minder dan met een sheltie? En gevoelig staat niet gelijk aan angst. Helemaal waar, maar hoe zal ik het anders noemen? Ik heb er even geen ander beter woord voor.

Mijn zus heeft een doodle en dat zijn een beetje vergelijkbare honden met shelties? (niet slaan!) en als ik savonds met haar loop merk ik dat wij beide aardig geprikkeld (rotwoord idd) zijn door de dag heen en lopen we beide een beetje op eieren. Ik vind dat best een rotgevoel en dat wil ik niet. Mijn andere zus heeft een spaanse hond, 12 jaar oud. Geweldig beest en met haar loop ik ontspannend en ik voel dan de wandeling; de wind, de zon en je dagdroomt soms een beetje. Heerlijk. Bij de doodle sta ik aan en altijd te scannen, omdat ze weer bang is voor een groene lantaarnpaal. Dit dagelijks zou op mij gaan wegen.

@Yodi. Dat is echt te schattig! Wat een lieve hond.

[Kirry]

Markiesje zou ik niet erg aanraden, eerlijk gezegd. Als je een gevoelig ras wilt, zou ik ze hoog op de lijst zetten.
Aan de andere kant: een gevoelige hond kan ook een stimulans zijn, omdat je sneller aan de hond ziet dan aan jezelf merkt dat je uit balans en het raken bent. Maar je kunt je afvragen of je het een hond wel wil aandoen zo sterk afhankelijk te zijn van hoe jij je voelt, terwijl je weet dat je zelf maar al te vaak uit balans bent.
Elco heeft mij geholpen overprikkeling bij mezelf eerder op te merken, doordat hij zo sterk spiegelt. En hoewel ik heel blij ben met wat mij dat uiteindelijk gebracht heeft, zou ik er op voorhand niet voor gekozen hebben. Ik moet voor hem m'n balans op blijven zoeken, want anders heeft hij een heel vervelend leven, met constant onrust en spanning in z'n lijf. Een minder gevoelige hond spiegelt over het algemeen ook genoeg om je te kunnen helpen je bewust te zijn van je eigen stress, zonder dat het ten koste gaat van het welzijn van de hond. Gait is een stuk minder gevoelig dan Elco, maar hij wijkt wat dat betreft wel een stuk meer af van wat je gemiddeld in het ras ziet dan Elco.

Zijn ze echt zo gevoelig joh? Dat wist ik niet. Dat is... ja jammer wil ik zeggen, maar dat is niet het goeie woord, want het is een geweldig ras en gevoelig zijn is niet erg, maar dan past de Markies misschien toch niet bij mij. Ik wil inderdaad niet dat de hond altijd leeft onder een soort smorend deken. Ik zoek dan ook geen spiegel of hulphond. Ik zoek gezelschap, een trainingsmaatje, een knuffelbips die ik overal mee naar toe kan slepen. Nu mijn dochter steeds zelfstandiger wordt, mis ik reuring in huis. Hopelijk kunnen we van de zomer op het terras zitten, naar het strand of kijken hoe mijn man biljart. Zulke dingen. Lekker dochterlief naar school brengen en dan op stap of saai achter de naaimachine mondkapjes maken.

[Kirry]

@ Frootje. Denk je dat de match met jouw hond ook zo is, omdat je al een ervaren hondeneigenaar bent? Dat je ervaring ervoor zorgt dat je op tijd ziet wanneer zij jou spiegelt?

Ik moest eens een tijdje op een Flatcoated retriever passen en ik zie nu achteraf pas dat de stress bij ons beide te hoog opliep en hij ging blaffen en happen in je handen. Hij moest gewoon zn rust pakken, maar deed dat niet. Had ik moeten zien. Lesje geleerd voor latere hondjes. Gelukkig was onze herder duidelijker, maar ik voel wel dat ik ervaring mis. Daarom ook mijn topic. Al voel ik mij nu al sterker in mijn besluit. En ga ik zeker op zoek naar een goeie hond met jullie adviezen in mijn achterhoofd.

Het lijkt mij wel erg fijn om zo te kunnen groeien met je hond, zoals jij doet, Frootje. Dat je kan lezen en schrijven met dr. Lijkt mij echt heel waardevol.

En Teckels vind ik al leuk sinds kinds af aan. Vroeger als kind liet ik altijd de teckel uit van een Duitse meneer op ons vaste vakantiepark. Ook een ruwhaar. Mijn hemel; werkte mee als harde klei, maar ik hou ervan. Kan erom lachen. Mijn oppas teckeltje, ook ruwhaar, is iets meer meegaand, maar is ook zelden onder de indruk van dingen. Ik had het eerder over een baasgerichte hond, maar denk dat een iets minder baasgerichte hond juist íets beter past.

[Kirry]

@Frootje. Je hondje heeft je dus wel veel geleerd. Dat is zeker waardevol. En mooi om op terug te kijken, ook al viel het soms tegen. Mag je trots op zijn.

Ik snap dat elk huisdier net als een huisje is: het heeft allemaal wel een kruisje. Alles en iedereen heeft wel íets waar aan gewerkt moet worden. Dat is normaal, maar je hebt gelijk; het zou fijn zijn als je je niet zo druk hoeft te maken om je relatie met je hond. Ik denk dat ik veel gedoe kan ontwijken als ik bepaalde rassen simpelweg niet kies en mij focus op een bepaald type hond. Het topic was daarom zeer verhelderend en ik ben echt wel blij met alle reacties.

[Kirry]

@ Cleva. He-le-maal mee eens. Ik kom van ver: heb ernstige agorafobie gehad als twintiger door de dwanggedachten. Dit duurde paar maanden, want de straat oversteken naar de brievenbus was al teveel, maar ja: je kan je leven zo als 20plusser niet leiden, pure verspilling is het. Dus hop; ik ging zelf aan de slag. Heeft maanden geduurd, want de straat uit duurde al een week of twee, maar het is gelukt, puur en enkel op wilskracht. En vandaar verder: lezen, leren, ervaren. Doen. En zo ben ik gekomen waar ik nu ben: als gezonde, gelukkige 30plusser met werk en een gelukkig huwelijk, prachtige dochter, en af en toe een vakantie. Echt top.

Ik kwijn niet weg als het tegenzit. Ik ben geen 'ach & wee'-type. Ik vecht en kom er altijd weer uit. Zo leert de ervaring mij al vele vele jaren. De hond zal daarom nooit wegkwijnen of tekort komen. Daar heb ik teveel liefde voor te geven, en verdomd veel wilskracht. Dat staat als een paal boven water. Plus: het enige voordeel aan zo'n dwangmatige persoonlijkheid is: het hebben van een ijzeren discipline. Er zal dus altijd gewandeld worden.

God... Dit stukje typen voelde best lekker en bevrijdend. Ik heb het er eigenlijk nooit over met mensen, hou ik niet van. Alsof je even los mag vliegen met je emoties. Ook weleens fijn.

[Kirry]

Dank je wel. Vind ik ook.

[Kirry]

Vind ik ook, Zinodo. Ik zag het vanmorgen even niet zitten met de hondenwens; zo'n onzekerheid, maar dat is verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik voel mij nu ook glimlachen bij het idee. Da's fijn.

[hakunamatata]

Volgens mij ga je juist een geschikte hondenbaas zijn. Precies omdat je er nu al bewust van bent. Wat de rest al zegt, ga voor een goed gesocialiseerd stabiel pupje. Het is echt niet erg als een hond schrikt van je, het gaat erom hoe snel de hond herstelt van stress.

Ik merk het hier ook. Ik heb sommige dagen erg weinig energie en soms komt daar een kort lontje bij, dan schiet ik om iets onbenulligs uit mijn slof. Buiten denkt Suze 'toedeloe, naar jou luister ik niet zo' en doet mooi haar eigen ding. Dat wil vaak zeggen dat ze naar huis gaat en in elk geval helemaal niet luistert naar wat ik van haar vraag. Ze neemt meer afstand ook in huis en de straathond in haar 'ik red mezelf wel' komt dan meteen weer naar boven. Maar als ik een moment later weer gewoon normaal doe dan is het ook gelijk klaar. Dat geldt ook voor Lynne, al is die iets gevoeliger en onzekerder dus die raakt dan juist de kluts kwijt.

Terwijl ik ook Ayla regelmatig hier heb gehad (van nomo). Wat een heerlijke hond is zij, van pup af aan al. Ze reageert heus wel, gevoelig op een manier dat ze zoiets echt wel vlot oppikt. Maar zij komt eerder haar kop op schoot leggen en vragen of alles wel oké is dan dat het met háár iets doet. Zo'n heerlijk stabiele hond is dat. Door haar heerlijk stabiele basis spiegelt ze het wel zonder dat het haar echt iets doet. Als ze ergens van schrikt dan herstelt ze ook heel snel en is er niks meer aan de hand. Heel anders dus dan een Lynne die er onzeker van wordt of Suze die in haar eigen wereld duikt, maar goed die hebben ook een totaal anders leven gehad voor ze hier kwamen wonen.

Gevoelig mag inderdaad best wel, maar een stabiele basis is wat je moet hebben. Snel herstellen van stress. En je kan zelf altijd erover denken om als je de hond hebt qua training niet aan de slag te gaan met gehoorzaamheid, maar juist met samenwerken met je hond. Lekker plezier maken samen en zo de band versterken, dat zal jezelf waarschijnlijk ook vertrouwen geven. En mocht je het interessant of fijn vinden, er zijn ook plekken waar je met je hond een of meerdere lessen kan volgen waarbij de focus ligt op het spiegelen van de hond. Dus dat je echt leert herkennen hoe jouw hond jou spiegelt, welke signalen kun je opmerken en hoe kun je daar het beste op reageren. Vaak laat een hond veel meer zien dan de meeste eigenaren opvalt en dan kan zo'n lesje bij iemand die daar juist getraind op is om dat te herkennen enorm leerzaam zijn.

[hakunamatata]

Ik merk nu pas dat je dezelfde persoon bent als waarbij ik al eerder zei 'jij moet een Aylapup'. Ik geloof nu nog meer dat een Aylapup precies is wat je zoekt in een hond

Geen idee in welke regio je woont, vast totaal aan de andere kant van het land. Maar mocht je eens in Friesland komen geef dan maar een seintje. Kun je eens meelopen met ons roedeltje. Ofja 'ons roedeltje', wij wandelen regelmatig samen en onze honden zijn dikke mik samen. Kun je vier sociale honden zien die toch allemaal anders zijn. En natuurlijk Ayla, een hond waarvan ik denk dat ze precies in je plaatje past. Of je voor een pup van haar zou willen gaan of niet, het kan je een mooi beeld geven als je honden ontmoet die in je plaatje passen

[Kirry]

Volgens mij ga je juist een geschikte hondenbaas zijn. Precies omdat je er nu al bewust van bent. Wat de rest al zegt, ga voor een goed gesocialiseerd stabiel pupje. Het is echt niet erg als een hond schrikt van je, het gaat erom hoe snel de hond herstelt

Ten eerste; dank je wel!

Ja. Dat is ook zo. Ik besef nu ook dat het schrikken mag, zolang herstellen maar vlot gebeurt. Dat doe ik zelf eigenlijk ook. Ik zou het echt erg vinden als een hond zou lijden onder mijn gedrag, en dan blijft hangen. Ik zoek kennelijk mijn man in hondvorm, merk ik nu, haha! Zo stoïcijns als wat en zeer knuffelig.

Ayla ja. Klopt hoor, ik zou zó een pupje oppikken en meenemen van dr. En je uitnodiging vind ik erg lief. Het enige waar ik echt nog tegenaan loop is ver reizen. Na meer dan 2 uur reizen ben ik op, ik moet ongeveer 293 keer plassen, ervaar even wat paniek tussendoor als afleiding, en door de vermoeidheid krijg ik tunnelvisie en dat is niet zo handig op de snelweg. Dat is echt nog enorm vervelend. Ik moet dan een bijrijder hebben. We gaan daarom nog niet verder op vakantie dan de Ardennen en daar ben ik al flink gelukkig mee.

Maar een simpele wandeling in Friesland is eigenlijk best wel ver weg dan. Ik woon aan de Zuid-Hollandse kust. Maar voor een Ayla pup zou ik desnoods op mn skeelers gaan, denk ik.

[dagmar88]

Het enige waar ik echt nog tegenaan loop is ver reizen. Na meer dan 2 uur reizen ben ik op, ik moet ongeveer 293 keer plassen, ervaar even wat paniek tussendoor als afleiding, en door de vermoeidheid krijg ik tunnelvisie en dat is niet zo handig op de snelweg. Dat is echt nog enorm vervelend. Ik moet dan een bijrijder hebben. We gaan daarom nog niet verder op vakantie dan de Ardennen en daar ben ik al flink gelukkig mee.

Ik zeik gewoon 293 keer langs de snelweg hoor. Yoghurtbroek aan, keukenrol mee en hoppeta. Pro wildplasser hier, zelfs op de groenstrook
Binnen 15 seconden rijd je weer. Je mag er gewoon zijn inclusief gepis, het is heus geen opgave daar rekening mee te houden. Van je bezwaard zitten voelen pies je alleen maar extra vaak
En als ik weg ben geweest gooi ik de achterdeur open en slaap 12 uur. Ik heb honden die zich heel best kunnen schikken. Voor af en toe hebben ze het er sowieso maar mee te doen, maar volgens mij zijn ze al lang blij dat ik me er even niet tegenaan zit te bemoeien
Je moet kijken wat het je oplevert. Niet stoppen met dingen waar jij waarde aan hecht omdat er gevolgen zijn.
Je mag gewoon op zijn en last hebben. Nou en, gaat wel weer over, ook als je een week in de prak ligt. Dat is een stuk acceptatie. Uiteindelijk is verzet veel vermoeiender dan gewoon doen en zien wat er van komt.
Als je niet gezond bent moet je structureel goed voor jezelf zorgen om mogelijk te maken dat je daar ook eens vanaf kunt stappen. Het is al beklemmend genoeg.

Je gaat misschien drie keer op en neer om 12 jaar een passende hond te hebben. Simpele rekensom, toch?

[Caro]

Natuurlijk kun jij een hond nemen. Je doet het nu al hartstikke goed door er zo over na te denken. Ik heb nu inmiddels alweer 14 jaar een tervuerense herder en dit ras staat erom bekend erg gevoelig en snel angstig te zijn. Ikzelf heb chronische hyperventilatie, paniekaanvallen en een constante onrust in mijn lijf. Shep heeft daar geen last van. Als ik een paniekaanval heb, slaapt zij gewoon rustig door. Wat zij wel nodig heeft is een stabiele baas waarop ze kan vertrouwen en duidelijke basisregels en die heeft ze en daarom doet ze het goed. Ze weet dat ze op mij kan bouwen ook al heb ik altijd stress. Waar ze wel slecht tegen kan is als ik opeens heel hard ga huilen of net als laatst toen ik hard gevallen was in huis. Dan loopt ze van me weg en wil niets met me te maken hebben. Ik merk dan dat ze bang is dat haar sterke vrouwtje weg valt en hoe moet het dan. Maar als ik dan weer normaal doe, is het ook direct weer goed. Nu ben ik geen huilebalk maar als ik een keer een fikse huilbui heb dan doe ik dat in de badkamer. Shep heeft mij juist enorm geholpen met mijn angsten en constante onrust. Bij haar vind ik rust en ontspanning.

[Kirry]

Je moet kijken wat het je oplevert. Niet stoppen met dingen waar jij waarde aan hecht omdat er gevolgen zijn.

Klopt. Zo denk ik ook, en voor een hond zou ik het doen, eveneens voor uitje met onze dochter, en ik doe het ook voor een mooie tatoeage of leuk weekendje weg. Dingen waar ik echt waarde aan hecht, maar voor bezoekje naar een winkel ergens mag je de boom in.

Uiteindelijk is verzet veel vermoeiender dan gewoon doen en zien wat er van komt.

Dat klinkt bekend ja. Ik ben een goeie zelfsaboteur. Mijn man zegt telkens: "Neem die hond nu gewoon!" En ik begin vervolgens een hele PowerPoint presentatie over de eventuele beren op de weg. Puur vanwege onzekerheid. (Wat door dit topic grotendeels is weggenomen. )

Je gaat misschien drie keer op en neer om 12 jaar een passende hond te hebben. Simpele rekensom, toch?

Ja. Dat heb ik er zeker voor over.

Ik vond je bericht erg fijn, dank je.

[Kirry]

@ Caro. Bedankt voor je openheid. Mooi dat je rust en ontspanning júist bij je hond vindt. En ook een wijze les voor me om te lezen dat; zolang je de hond een stabiele basis geeft als baas, je hond heel veel kan hebben. Ik ben geen labiel mens, gelukkig. Soms beetje wankelig, maar in staat om een goeie en consequente basis te geven.

[Kirry]

Hahaha, ik ben ook een stresspisser

Yay!!