Voorstellen + vraag ervaring hond en kind met autisme

[riekie92]

Beste hondenliefhebbers,

Hierbij zal ik mezelf kort voorstellen. Ik ben een vrouw van 31, getrouwd en moeder van 3 kinderen (8, 6 en 3 jaar) Wij wonen in een gezellig dorp in Zeeland.
Onze kinderen hebben autisme. In het dagelijks leven zorgt dat voor mij voor veel stress, vanwege de vele 'kortsluitingen' (huilen, mopperen, niet willen luisteren door de kinderen) Dit doen zij niet expres, maar het komt doordat dingen voor hen niet duidelijk zijn / ze iets anders verwacht hadden. Om te ontstressen zouden de dagelijkse uitlaatrondjes voor mij heel goed zijn.
Recent zijn we op vakantie geweest, waarbij we met veel dieren in aanraking kwamen (kittens, poezen, konijnen, babykonijnen, pony, koeien) Ik merkte dat de kinderen rustig worden van het aaien en verzorgen van de dieren. Dat maakte bij mij een lang vergeten wens wakker, namelijk een hondje in huis. Zo eentje die je lekker kan aaien en waarmee je misschien zelfs een beetje kunt spelen.
Nu ben ik benieuwd of er leden zijn die hiermee ervaring hebben. Wie heeft de combinatie van een kind met autisme en een hond? Welk ras hond heb je dan? Wat doet je kind ermee, hoe reageert hij/zij er op? Of zou je het juist helemaal niet aanraden? Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen.

Zelf zit ik te denken aan een maltezer, shih tzu, of een combinatie hiervan (maltipoo, shih poo oid) Het is wel belangrijk dat het hondje niet veel verhaart, ivm allergie hiervoor in de familie (niet binnen ons gezin) Verder hebben we helemaal geen ervaring met honden. Zouden jullie dan een pup aanraden, of juist helemaal niet?

Ik hoor graag van jullie!

[twinkeltje]

Welkom op dit forum, ik heb geen ervaring, maar je hebt natuurlijk vele vormen van autisme
Ik denk wel dat het fijn is voor ieder kind een vriendje dat onvoorwaardelijk van je houd
Als jij weet dat ze het hondje geen pijn gaan doen is het natuurlijk harstikke fijn een hondje
voor jou en voor de kinderen, je noemt leuke gezeldschaps rassen op, succes

[Fotogravinnetje]

Geen persoonlijke ervaring, maar ik kan er toch wel iets over zeggen. Een hond in huis halen kan 2 kanten opgaan. Het kan inderdaad het gewenste effect hebben dat je beschrijft. Maar het kan ook volledig averechts werken. Een hond in huis geeft namelijk ook weer extra prikkels. Ook komt er voor jou een extra gezinslid bij. Een pup in huis is sowieso stressvol, zonder de garantie dat het dier zich inderdaad graag laat knuffelen. Ik zou in jullie geval dus liever voor een volwassen hond kiezen, waarvan bekend is dat hij kan omgaan met de buiten van je kinderen en ook houdt van het lichamelijke contact. Ik weet van een gezin waar ze een beagle hadden. Het ene kind kon inderdaad heel goed ontprikkelen met de hond, het andere kind werd juist heel druk van de aanwezigheid van het dier, en uiteraard werd de beagle daar ook druk door en versterkten ze elkaars gedrag dus. Daardoor zat de hond ook overdag een groot deel van de tijd in de bench. Die hond is toen naar familie dichtbij gegaan, zodat ze nog wel regelmatig contact hadden, maar de hond weer een hondwaardig leven had, met nog een andere beagle in huis.
In een ander gezin is een herplaats beagle gekomen die inderdaad perfect is voor met name de (autistische) oudste zoon en hem echt helpt, maar voor 1 van de ouders is het wel erg pittig gebleken om een hond erbij te hebben. Ondanks dat ze wel vaker een hond te logeren hebben gehad en ze dus wel enigszins een idee hadden wat het inhoudt om een hond te hebben.
Mijn tips: werk eerst aan zo goed mogelijk het voorkomen van de onduidelijkheden voor je kinderen en het hebben van een goede vaste structuur. Zonder die basis gaat een hond erbij alleen maar extra stress en onrust opleveren. En ga voor een herplaatser die eerst een tijd bij jullie mag logeren voordat jullie de definitieve beslissing nemen

[riekie92]

Bedankt voor je uitgebreide reactie! Fijn dat je zo mee denkt. Weet je toevallig ook hoe je aan een herplaatser komt?

[Fotogravinnetje]

Bijvoorbeeld via https://www.hhin.nl/ of https://verhuisdieren.nl/

[Fotogravinnetje]

Laat je vooral niet haasten. Het moet voor zowel jullie als voor de hond goed zijn, anders kun je het beter niet doen. Als je geen goed gevoel hebt bij de oude baasjes, kun je het ook beter niet doen. Een hond uit medelijden nemen, is echt onverstandig, helemaal in jullie situatie. Je verstand goed gebruiken bij de keuze is alleen maar eerlijk voor jullie en de honden waar je naar gaat kijken. Uiteraard moet je gevoel goed zijn, maar kies niet op basis van emotie

[Wolfsblut]

Ik heb twee ervaringen met de psychische gevolgen van een hondje uit soortgelijke gezinssituaties. Inzake het welzijn van een mogelijk toekomstig hondje is mijn advies dan ook om er niet aan te beginnen.
Wat je niet hebt mis je ook niet. Het hondje is erbij gebaat, maar ook het gezin wat gelet op de huidige situatie, voortdurend aan spanningen onderhevig is, heeft er voordeel van om geen hond of ander huisdier aan te schaffen.
In uitzonderlijke gevallen kan het goed gaan, maar in de meeste gevallen gaat het helaas grandioos mis en wordt het hondje de dupe van alle ellende.

[riekie92]

Na lange tijd hier nog een reactie van mij, de topic opener. Naast mij ligt een klein poedeltje te slapen in haar mandje. Een toypoedel van inmiddels 7 maanden. We hebben haar bij 10 weken opgehaald en inmiddels dus 5 maanden in huis. En het gaat goed! Ten eerste geniet ik er zelf erg van. De liefde die je van zo'n beestje krijgt, dat had ik niet verwacht. En ze is supergoed met de kinderen! Laat zich geduldig knuffelen en aaien.
We hebben het echt heel erg getroffen met onze pup, dat besef ik wel. Als mijn zoon overprikkeld is, gaat hij op z'n rug op de grond liggen. Hij legt onze pup dan op zijn buik en aait haar soms wel een half uur lang. Daarna is hij zijn overprikkeling kwijt. Onze jongste (4,5) noemt zich de grote broer van de pup. En ik betrap mezelf er op dat ik soms ook wel eens tegen de pup zeg, kom maar bij mama

Wij zijn blij dat we de stap gewaagd hebben!

[twinkeltje]

Ja dat is echt heel fijn een hond is toch je maatje