O ... ik moet even van me af schrijven hoor .... ik krijg bijna het idee dat ik er niets van bak! Ik ga heel vaak, zo elk anderhalf uur en na het eten en slapen met Indy naar buiten (of als ik zie dat ze binnen wat doet) ... en dan nóg presteert ze het best veel plasjes (heel soms poep) in huis te doen.

Ik heb nou nog niet het idee dat ze ook maar enigszins begint te begrijpen dat ze het alleen buiten moet doen. Als ze het buiten doet (en dat is altijd wel wanneer we buiten zijn) dan prijs ik haar de hemel in, krijgt ze wat lekkers en moet ze zich haast wel het meest fantastische hondje voelen van dit hele universum

Gister werd ik er helemaal moedeloos van ... ik weet dat het even kan duren (soms maanden ...) maar pfffffff ... het valt niet altijd mee. Je weet/leest en hoort wel dat het geduld hebben is, maar als je er middenin zit ...... Soms vraag ik me af of ik het allemaal wel goed aanpak?! Je gaat helemaal aan jezelf twijfelen.
Is het nou zo dat ze het ineens doorhebben of gaat dat geleidelijk aan?! Of is dat gewoon ook per hond verschillend, net als bij mensen?!

Indy is nu bijna 12 weken.
Nou ja, ik sta open voor allerlei tips en tricks .... verder ben ik het weer even kwijt ....