Het blijft me verbazen

[Caro.]

Iets dergelijks als deze vraag heb ik al eens gesteld, maar er kwam toen eigenlijk geen echt antwoord op.

Kaya is buitenshuis geen supersociale hond, ook niet a-sociaal hoor (zeker niet), maar ze kan nog weleens onverwachts een partijtje knokken. Ik hou haar, zeker bij onbekende honden, dus wel goed in de gaten.

Binnenshuis is ze echter supersociaal en lief: elke willekeurige hond kan hier in huis komen. Ze vindt het prachtig! Ze mogen aan haar botten knagen, met haar speeltjes spelen, enz. enz.

Hoe is dit toch mogelijk? Meestal hoor je juist dat er binnenshuis problemen zijn met andere honden, maar hier is het één groot feest.

Waaks is ze absoluut wel: zodra er iemand (mens of hond) langs ons huis wandelt, slaat ze gigantisch aan. Maar op het moment dat die persoon of hond door de voordeur of tuindeur wandelt, vindt ze het helemaal fantastisch!

Op zich natuurlijk erg leuk, maar ik snap het niet

[Dingo]

Misschien een vorm van onzekerheid?? Dat ze niet goed weet hoe ze zich buitenshuis moet gedragen, en dat ze zich in haar huis zo zeker voelt, dat het haar allemaal niet uitmaakt? doordat ze zich veilig voelt??

[Caro.]

Misschien een vorm van onzekerheid?? Dat ze niet goed weet hoe ze zich buitenshuis moet gedragen, en dat ze zich in haar huis zo zeker voelt, dat het haar allemaal niet uitmaakt? doordat ze zich veilig voelt??

Nou, buitenshuis is ze gewoon een "ka", niet echt onzeker te noemen. Gewoon een kattenkop (typisch een teefje): het ene moment superlief en het andere moment kan je een knauw en grauw krijgen.

Ik weet het dus gewoon niet waarom ze binnenshuis zoveel socialer is. Echt geen flauw idee....... echt belangrijk is het ook niet, want ik vind het prima, maar het is wel leuk/interessant om te weten hoe dit kan omdat je dit niet zo vaak hoort.

[Dingo]

Misschien een vorm van onzekerheid?? Dat ze niet goed weet hoe ze zich buitenshuis moet gedragen, en dat ze zich in haar huis zo zeker voelt, dat het haar allemaal niet uitmaakt? doordat ze zich veilig voelt??

Nou, buitenshuis is ze gewoon een "ka", niet echt onzeker te noemen. Gewoon een kattenkop (typisch een teefje): het ene moment superlief en het andere moment kan je een knauw en grauw krijgen.

Ik weet het dus gewoon niet waarom ze binnenshuis zoveel socialer is. Echt geen flauw idee....... echt belangrijk is het ook niet, want ik vind het prima, maar het is wel leuk/interessant om te weten hoe dit kan omdat je dit niet zo vaak hoort.

Vreemd, inderdaad wel leuk, maar kan me voorstellen dat je benieuwd bent Ik kan je niet verder helpen denk ik

[Terra]

Misschien ligt het in het feit dat thuis overduidelijk HAAR territorium is, en dat ze zich daarin bevestigd voelt door iedereen om zich heen (hond en mens)... Daar heeft zij het voor het zeggen, en mogen andere honden best even aan haar speeltjes want ze zijn van haar en blijven dat ook. Buiten moet je echter voor je territorium en je ruimte knokken dus moet je je stem laten horen...?!

[maud]

Hoi Caroline,
Ik ben nieuw hier en heb geen antwoord op je vraag, maar ik herken dit wel.
Mijn hond doet precies hetzelfde wat betreft het gedrag binnen versus buiten!
Zij is een oudduitse herder van 2,5 jaar.
Groetjes Hanneke en Maud.

[britty]

mijn vorige rottweiler was precies hetzelfde..

[Joyce]

Mijn Molli doet het ook, in huis mogen bezoekende honden uit haar waterbank drinken, ze mogen slepen met haar botjes en op haar kleedje liggen..... maar ze mogen absoluut niet bij mij in de buurt komen! Molli positioneert zich altijd tussen mij en de andere hond want het 'vrouwtje' wordt niet gedeeld.

Buiten loopt ze hier in de buurt altijd aan de riem (verbonden met mij dus) en een hond moet er dan ook niet aan denken om bij ons in de buurt te komen. Ze hecht gewoon meer waarde aan haar roedel dan aan haar spulletjes. Kunnen mensen nog eens een vorobeeld aan nemen.

[Hanneke2]

ik denk dat er in de voorgaande antwoorden zeker een deel van de verklaring zit, maar naar mijn gevoel speelt er nóg een stukje mee. hier in mijn roedeltje is het namelijk net zo, tenzij de bezoeker zich echt uitdagend opstelt natuurlijk.
ik denk dat het voor de hond heel duidelijk is (net als bij gewoon mensenbezoek) dat jij als baasje het licht op groen zet voor deze bezoekende hond. laat jij vrienden binnen, dan stopt ze met blaffen, want het is toch ok, de baas vindt het immers goed?
een bezoekende hond kan dan denk ik een (tijdelijk) deel van de roedel uitmaken, is geen indringer meer, en lokt zo ook geen territoriumgedrag meer uit. en de relatie is ook weer nog niet zó intens dat er al meteen aan rangordeconflicten moet gedacht worden.
iemand (ik denk lorenz) heeft zelfs geschreven dat een dergelijk gedrag (huisvrede) ook in het wild in extreme mate kan optreden: zo kunnen vogeltjes zelfs hun nest maken en jongen grootbrengen in een struik bij de ingang van een roofdierhol bv.
zouden ze dat zeg maar 100meter verder doen, dan zijn ze onmiddellijk de pineut!
is ook een deel van de reden dat heel veel honden en katten probleemloos met andere (prooi)huisdieren overweg kunnen.

Mooie duidelijke verklaring zeg!

Ik vraag me wel af of het volgende vergelijkbaar is: als ik mensen buiten negeer, negeert Jack ze ook, maar zodra ik vrolijk gedag zeg of een praatje begin, reageert Jack alsof we onze beste vriend of vriendin eindelijk hebben terug gevonden.

(Da's trouwens ook mijn nieuwste wapen in de strijd tegen het grommen naar grote dominante reuen. Ik doe achterlijk enthousiast in het begroeten van de desbetreffende eigenaar, en Jack weet dan niet hoe snel hij zijn gevaarlijke kapsoneshouding naar de hond toe moet laten varen om de eigenaar te kunnen begroeten. )

Hanneke

[tbeast]

Xitan heeft precies hetzelfde. Buiten is er niets aan de hand, zolang er geen andere honden in zijn nabijheid kunnen komen. Gebeurt dat wel, duikt hij er zonder pardon bovenop. Dan kan ik roepen of weglopen wat ik wil, hij trekt zich daar helemaal niets van aan. Verder niet agressief, zolang ze maar niet te dichtbij hem komen.
Thuis is hij echter heel anders. Dan is het een doetje eerste klas, een ontzettende lieverd. De andere honden kunnen (bijna) alles bij hem doen. Als het heel erg wordt, blaft hij een keer naar ze, maar dan houdt het echt op. Ook vreemde honden kunnen zonder problemen binnen komen (alleen plast hij gegarandeerd ergens tegenaan als ze weer wegzijn).
Heel apart gedrag, dat vind ik ook!

[jidde]

Nanni is ook zo! Op straat gaat het met de ene goed, met de ander niet. Maar in huis is ze zooo verdraagzaam. Ze kunnen op haar mat, ook als zij er gewoon op ligt. Ze mogen uit haar drinkensbak drinken, botjes afpakken lukt niet, dat werkt madam snel naar binnen

[Ellemieke]

Dina ook hoor..
sommigen honden zijn helemaal fantastysch.. echt zo SPELEN!!!!!!!!!!!! Anderen honden vindt ze niks..

Kwamen vandaag een klein 'zwabber hondje' tegen, zag niet eens precies wat er gebeurde.. Maar dina deed me toch lelijk.. Haal dina dan maar eraf zonder wat te zeggen.. Dat hondje was ook absoluut niet onder de indruk ofzo.. had niks (t was een hap haar ) En Dina en dat beest negeerde elkaar volkomen.. (niks aan de hand dus tussen die honden).
Heb nog gevraagd of die hond OK was, maar kreeg geen antwoord..

Echt.. soms wou ik dat Dina wat minder overdreven zou reageren op zulke dingen.. Want de honden zitten er niet mee, ik wel met een boos baasje..
En als ze ff dr spierballen heeft laten rollen, dan is t goed...

Krijgen eigenlijk nooit honden in huis, Ja Trix wel eens, maar das een goede vriendin van Dina, en 1x Kiki, deed ze ook niet moeilijk over..