Ik was gister weer heerlijk met Donna aan het wandelen, bij ons achter ligt een groot weiland waar niets mee gebeurd. Achteraan het weiland grenst een spoordijk ± 3 meter hoog. Ideaal om je hond lekker uit te laten razen....zou je denken.
Donna loopt lekker te rennen en te snuffelen tot er opeens een haas voor haar neus uit z'n leger schiet en er als een haas vandoor gaat 8O Donna er dus meteen achteraan, das een leuk spelletje!!! Ik riep maar niks want ze had natuurlijk wel iets beters te doen dan naar mij luisteren

Maar ze kon de haas bijhouden!!!! De haas schoot de spoordijk op en was verdwenen. Donna zoeken natuurlijk maar hij was weg. Toen keek Donna waar ik was en ik natuurlijk meteen roepen met een blije stem en wat denk je???? ZE KOMT OOK NOG!! Ik dacht echt van Waaauuww das knap (ze is pas 8 maanden, voor diegene die ons nog niet kennen). Tijdens haar sprint terug naar mij schoot er weer een haas weg en daar ging het natuurlijk weer van voren af aan. Maar ook deze haas schoot de spoordijk op en weg was ie. Toen ik weer blij begon te roepen kwam ze weer meteen terug
Allemaal leuk en wel, maar stel ze raakt die haas niet kwijt, dan blijft ze hem achtervolgen en ben ik mijn hond kwijt, ik durf haar daar niet meer los te laten.
En wat als we in het bos iets tegen komen..... Voorlopig dus maar goed en regelmatig gehoorzaamheid oefenen. Dat vindt ze ook geweldig om te doen en is er zeer gedreven in. Maar komt ze dan niks te kort qua 'vrijheid' zeg maar.